Dag 15: Neuschwanstein

---

Vandaag was het tijd voor sprookjeskastelen en gekke koningen!

We rijden richting Neuschwanstein en dat was te merken.

File bijna vanaf dat we de camping afreden.



Dat was te denken natuurlijk.

Het was enorm mooi weer en ja, het is en blijft natuurlijk toeristisch (dagelijks 9.000 bezoekers kregen we ter plekke te horen).



Als bij wonder vonden we nog wel een parkeerplek op een -uiteraard- betaalparking.

Het was er wel even zoeken naar de plek waar ze tickets verkopen met al die toeristen.

We vonden ze en er was een ellenlange rij en de borden gaven aan dat er tickets verkocht werden voor de tour van 16u. Het was nu 11u30 …

Doemscenario’s vlogen over onze lippen:

“In het slechtste geval doen we het morgen en slaan we het zwarte woud over.”

Of: “misschien moeten we het toch overslaan. (dat was een no go!)”



We besloten toch aan te schuiven voor eventueel tickets voor morgen.

Onderweg lazen we dat dit niet mogelijk was. Ach ja, we stonden er nu toch…



Toen we bij de balie kwamen, vroeg de bediende met hoeveel we waren.

We dachten dat we hem niet verstonden, maar hij zei wel degelijk dat we met de tour van 13u55 meekonden! Joepiedepoepie! (again, lucky us! De rode draad door deze reis!)



We vertrokken aan de wandeltocht naar boven. Deze zou volgens de info 40 minuten duren, maar wij deden het op 25 schat ik. Eenmaal boven hadden we nog wat tijd, dus genoten we van het zonnetje en van enkele cent wafers, blijkbaar een koekspecialiteit in Slovenië (met de dozen vol in de rekken) en de gratis wi-fi.



Op het gemakje wandelden we het laatste stuk en wachten we onze beurt af voor de tour.

Jammer dat ze de ingang aan het restaureren waren, maar ja, wat moet gebeuren, moet gebeuren hé.



Onze gids was een vrolijke dame die hier en daar wel eens een grapje uit haar mouw schudde. Goed! Dit maakte het luchtig en fijn.

Ook hier mochten we geen foto’s nemen, maar hey, kan ik eraan doen dat mijn GSM af en toe per ongeluk eens naar de fotoknop schiet! J



Het paleis zelf was prachtig (het deel dat af was toch).

Koning Ludwig II had meer ideeën dan tijd in zijn leven (hij werd al vroeg op mysterieuze wijze samen met zijn psychiater – die had hij echt nodig blijkbaar – dood teruggevonden in het meer. Wat wil je, als je al het belastinggeld aan een persoonlijk droomkasteel besteedt (of 4 zelfs!))



Het uitzicht vanuit het kasteel was enorm mooi. Een zicht over de hele vallei en op enkele meren. (en het kasteel van zijn vader, die hij – gelukt – probeerde te overtreffen)

Wij hadden nog even discussie of we van hieruit de camper konden zien. We gingen vanavond kijken of het klopte.



Het was een dromer en hij hield van verhalen, vooral van Wagner. Daarom waren zijn verhalen doorheen heel het kasteel in de vorm van muurschilderingen en houtkervingen terug te vinden.

Ook zijn lievelingsdier, de zwaan, was overvloedig aanwezig.

Hij mag dan wel gek geweest zijn, maar de man heeft toch iets moois op de wereld gezet.

Zij het niet van het belastinggeld van zijn volk.

Ludwig toch, niet zo slim hé manneke.



Na de tour besloten we nog even naar de brug te wandelen met zicht op het kasteel.

Onderweg zagen we ook nog het spook van Neuschwanstein.

Een vrouw van makkelijk 65 - 75 jaar met haar zoals een roze suikerspin en een spierwitte blouse en een kanariegele broek. Denk aan een mix van Karl Lagerfeld en Pipo de clown.

Ook is de Aziatische mode een vreemd begrip. Hoe sommige mensen leer kunnen combineren met lollitajurkjes, het heeft geen naam. Ook zijn trouwjurken daar blijkbaar gewoon dagelijkse kledij. Brillen in zeshoeken of andere vreemde vormen. Het kan er blijkbaar allemaal! J



Onderweg naar de brug kwamen we geregeld mensen tegen die naar beneden renden omdat ze anders te laat waren voor de tour. Best grappig. Zoveel tijd hebben en toch nog moeten lopen!



Het was aanschuiven om nog maar op de brug te staan, maar ik wou het echt wel zien.

Je komt hier niet alle dagen.

De rest bleef achter.

Het uitzicht was wel echt enorm mooi. Van hieruit had je het beste zicht op het kasteel.

Geen spijt dus dat ik heb aangeschoven.



Dan met de bus weer richting beneden, nog even genieten van een braadworst of een echte curryworst (we zijn in Duitsland, dat moest gewoon!) en dan terug richting de camping.

Kathleen had gelijk, we konden gewoon vanuit de camper het kasteel zien.

Dat ons dat nog niet was opgevallen! Ach ja, de reis loopt stilaan op zijn einde en we zijn allemaal wat moe (en het was ook heel mistig gisteren).



Ik maakte (lees: warmde wat op) de goulash en de rijst en terwijl de rest ging afwassen, nam ik nog enkele foto’s van de sterrenhemel. Toch pogingen tot.

De sterren zijn hier zo zichtbaar. Echt knap! We konden Mars een hele vakantie lang helder aan de hemel zien staan.



We speelden nog een uitbreiding van Port Royal die Thomas in Ljubljana kocht en gingen dan slapen.



PS: Thomas heeft zijn prinsessentraining nu bijna compleet. Vriendjes maken met dieren, tot de kledij (kroontje en toverstokje in de Disneywinkel in Verona) en al in een echt sprookjeskasteel gezeten.

Morgen nog de beproeving in het Zwarte Woud en dan heeft hij de titel waar menig aantal vrouwen jaloers op kunnen zijn. “Thomas De Disneyprinses!”

---