Terug naar Corsica, een feest van herkenning! (3)

---

---

15 x Corsica: Het blijft prachtig mooi en verrassend

Dinsdag 11 september 2018 12e vakantiedag




Na weer een goede nachtrust, gaan we als eerste weer aan de koffie, ontbijtje, toilet maken enz. Dan gaan we op weg om een wandeling te maken. We rijden een stuk terug over de weg richting Vizzavone. Dit is een dorpje in de buurt van een aantal van de hoogste toppen van Corsica zoals de Mont d’Oro en de Mont Redondo.

In het dorpje parkeren we de auto en bewonderen dan eerst een klein oud kerkje. Tussen de bomen rondom de kerk staan honderden kleine cyclaampjes. Een klein stukje verder is het pad naar de Cascades de Anglais, watervalletjes in de rivier de Vecchio. Het pad maakt deel uit van de GR 20 de zware wandeltocht over het eiland.Wij gaan er een flink stuk van wandelen.



Ook langs dit pad is de grond bezaaid met cyclamen, erg leuk, deze bloeien rond deze tijd overal op Corsica in de bermen. De tocht gaat vooral bergopwaarts, soms wat steilere stenige paden, dan weer een wat breder, vlakker pad. We zien veel verschillende soorten vlinders: hiervan moeten de nodige op de foto en er zijn ook tientallen hagedissen die snel wegschieten als je in de buurt komt. We steken diverse malen het riviertje over, via allerlei bruggetjes

We komen best veel wandelaars tegen die duidelijk de GR 20 aan het lopen zijn: die moeten kampeerspullen, eten en drinken voor de hele tocht meesjouwen. Wij vinden ons kleine rugzakje al zwaar genoeg ?

We bereiken een grote open plek, waar wat bankjes staan. Er zijn wat kleine watervalletjes in het water en vragen ons af of dit nou de cascades zijn. We wandelen toch maar een stuk verder over smalle bergpaadjes. We komen weer bij een bruggetje, daar is een buvette: een kleine bar. Hier drinken we even een blikje ice tea: hebben we wel zin in.

Hier zijn dan ook de echte cascades: het water zoekt zijn weg om grote rotsblokken heen in kleine en grotere watervallen. Hier en daar zijn poeltjes, sommige mensen nemen een verfrissend bad in het best koude water.

Wij maken natuurlijk foto’s en klimmen wat over allerlei rotsen, speuren naar kleine forelletjes enz. Mooie omgeving hier, heerlijk om wat rond te kijken. Na een uurtje besluiten we de weg terug weer te gaan lopen. Eerst weer van alle rotsen af klimmen , de brug over en dan het pad terug wandelen. Het is trouwens prima wandelweer: zonnetje, 25 graden, maar tussen de bomen fris genoeg om te lopen.

Rond 14.45 zijn we weer terug bij de auto en rijden terug naar Corte. In Venaco zien we een omleiding voor campers en bussen, we vragen ons af welke weg deze dan moeten nemen (we hebben slechte herinneringen aan de klim op de fiets door Venaco ?) Dit is inderdaad een makkelijkere weg om te fietsen, maar ongeveer 3 x zo lang. En nu missen we Riventosa, het dorpje waar we eigenlijk nog even een kijkje wilden nemen. Terug in Corte doen we meteen boodschappen en daarna zoeken we de camping op.



Effe luieren na een best pittige wandeling. Verder wat bloggen en foto’s uitzoeken.

We hebben voor het diner een heerlijk gegrilde kip, daar hadden we nu eens echt zin in! Ach ja, de avond wordt bijna een sleur ? genieten van een glas wijn en sterren kijken. Als het eenmaal donker is, is de camping behoorlijk donker: alleen een lamp bij het sanitair en wat lampjes bij tenten en campers. We zien dus veel meer sterren dan in ons felverlichte Nederland.





Woensdag 12 september 2018 13evakantiedag




We zijn om 6.30 wakker en zetten snel een bakkie koffie, het is nog wat fris, even wachten tot de zon achter de bergen tevoorschijn komt!

Nadat we weer helemaal kant en klaar zijn met ontbijt en toilet maken, gaan we op weg voor weer een andere wandeling: nu in de Restonica. Onze camping ligt ook aan deze rivier, maar de weg omhoog ligt net aan de overkant. We rijden hierheen en maken dan de fantastisch mooie tocht door de Gorges de Restonica: wat is het hier toch mooi. Een smalle kloof, met hoog boven ons uittorende rotsen, veel Corsicaanse dennen, indrukwekkend!

De kloof is 15 kilometer lang (en we hebben hem uiteraard gefietst; super zwaar, het laatste stuk wel 15%!s(MISSING)tijgend)

We moeten betaald parkeren: ook alweer een gevolg van het toenemend toerisme. En vervolgens toch eerst een kilometer lopen voor we bij Bergerie de Grotelle aankomen, het punt waar de wandeling begint. We gaan nar het Lac du Melo lopen, hebben we ook al eens gedaan, maar we herinneren ons dit niet zo goed.

We zien op een bord dat het meer ongeveer 1 uur lopen is en stijgen naar 1711m. Het eerste stuk gaat over een rots paadje, ook hier de Corsicaanse dennen in overvloed. Na een uur wandelen, bereiken we weer een bergerie: Chez Felip, hier drinken we wat en kopen een kaasje uit deze streek.

We horen dan dat het nog een uur wandelen is naar het meer. Oké de tijden die hier voor wandelingen worden aangegeven zijn voor snelwandelaars en niet voor Nederlanders die niet gewend zijn aan rots paadjes en bergop gaan.

Er is een makkelijke route en een moeilijkere, deze laatste moet je een stuk via een via ferrata omhoog (metalen ladders) We kiezen voor de makkelijke variant, eerst een stuk redelijk vlak over een deels grasland, maar daarna gaat het pad steil omhoog en dat wordt flink klauteren over alle rotsblokken en stenen.

Het is echt loeizwaar en ik moet toch regelmatig rusten. Na een tijdje zien we waar we precies heen moeten, nog ver boven ons zien we de inham in de rotsen waar achter het Lac du Melo ligt. Nog best een flinke klim, maar we zijn nu al zo ver gekomen: opgeven doen we niet. We horen: het is nog 10 minuten, effe later: nog een kwartiertje. Pfff dat schiet niet op. Maar dan komt het eindpunt in zicht en zien we eindelijk het meer!

We hebben 600 hoogtemeters overwonnen! Bij het meer vinden we een grote steen waar we kunnen uitblazen en genieten van het water en de bergen eromheen. Vanaf dit punt kun je nog hoger klimmen naar Lac de Capitello (en nog verder om weer bij de bekende GR20 uit te komen)

Wij houden het verder omhoog gaan voor gezien, het is inmiddels een uur of twee en we hebben nog een flinke afdaling voor de boeg. Het eerst steile stuk afdalen is minstens zo lastig als het omhoogklimmen, af en toe maar even op een rots zitten en dan naar beneden glijden, zulke hoge “afstappen” zijn er!

Het kost dan ook weer een uur om tot het vlakke grasstuk te komen en tot overmaat van ramp zit opeens de zool van mijn rechter bergschoen voor driekwart los, ik trek het de zool maar helemaal eraf, met zo’n losse flap valt helemaal niet te wandelen. Dan maar een beetje ongelijk, merk je toch niet veel van op deze ondergrond.

Nadat we het grasstuk overgestoken zijn en weer een stukje afgedaald, stoppen we nog een keer bij Chez Felip, voor een blikje fris: die trouwens in een soort kuip waar bronwater uit de berg in stroomt wordt koel gehouden. En verder een reep snickers: we kunnen intussen wel weer wat brandstof gebruiken!

Dan rest nog het rots paadje naar Bergerie de Grotelle. Hier worden de geiten gemolken en een man zit de verse kaas (wrongel) in vormen te doen, die moeten rijpen tot de bekende Corsicaanse Brocciu kaasjes. Leuk om even te zien!

Dan hebben we nog het kilometertje asfalt te gaan en dan bereiken we de auto! Pff, ik heb moeie benen?

We rijden de mooie Gorges de Restonica weer terug (we hebben gelukkig nog puf over om hiervan te genieten) Terug in Corte moeten we nog even boodschappen doen, na een half uur in de auto, zijn de benen al aardig stijf aan het worden: dat wordt spierpijn!



Het is bijna 18.00 uur als we weer op de camping terug zijn: een lange inspannende dag, maar zeker de moeite waard!!!! We maken het ons makkelijk voor ons avondmaaltje: Pasta met een potje saus en wat kaas eroverheen: Geen fut meer voor culinair gedoe?



Maar het glaasje Corsicaanse wijn met bijpassende sterrenhemel houden we erin!





Donderdag 13 september 2018 14^e vakantiedag





Vannacht hebben we een paar buitjes regen gehad, maar gelukkig begint het op te klaren als we opstaan. Het blijft wel wat bewolkt, maar de temperatuur is nog steeds lekker!

Na koffie en ontbijtje gaan we inpakken: de tent is nog wel iets vochtig maar we zetten hem vanmiddag toch weer op. Vandaag gaan we Corte verlaten en gaan een mooie rondrit maken.

Na betalen en afscheid nemen van de campingbaas gaan we op weg. Het kost ons wel een paar rondjes rijden om de goede weg te vinden: Precies op de rotonde ontbreekt het richting bordje naar Aleria en wij verwachten een afslag naar rechts, maar de weg gaat linksom en dan onder een tunneltje door, maar goed: Gevonden.

We rijden nu een lange weg door het dal van de Tavignanu, een andere rivier die door Corte stroomt en hier richting zee gaat. Natuurlijk hebben we deze weg ook al gefietst: de beste herinneringen zijn aan het jaar dat we hem op een zondag fietsten, in tegengestelde richting: geen winkeltje open en geen eten en drinken genoeg bij ons. Gelukkig vonden we halverwege een bronnetje, maar nog geen 100 meter verder was een huis waar een aantal mensen buiten zaten, een man vroeg ons: willen jullie pizza? De eigenaar (een beeldhouwer) van het huis en zijn vrouw hadden wat vrienden op bezoek en ze gingen pizza’s bakken in hun eigen houtoven. Zo bijzonder, je hebt honger en dorst en dan gebeurt zo iets! We hadden een heel gezellige middag, leuk gepraat in het Frans, Engels en met handen en voeten. Ervaring om nooit te vergeten.

Het huis was nu verbouwd tot restaurant, wij rijden verder naar Aleria, de weg is grotendeels opgeknapt, maar we herkennen nog genoeg. In Aleria rijden we naar het strand, langs alle wijngaarden van “Le President” één van de grotere wijnproducenten van Corsica.

We gaan even kijken op het strand, vlakbij de camping waar we de laatste keer dat we op Corsica waren in 2006 vandaan zijn geëvacueerd, omdat het enkele meters brede riviertje de Tavignanu door slecht weer in de bergen ineens 10 x zo breed was geworden en een deel van de camping overstroomde.

Na deze herinneringen rijden we terug naar het dorp Aleria (waar we dus in een sporthal geslapen hebben) Hier zoeken we een bakker op en kopen een sandwich kip (een stokbroodje met kip, sla, saus enzo)

We rijden nog een stukje verder en zoeken een plekje om te brunchen. De sandwich smaakt heerlijk! Hierna vervolgen we de weg, eerst nog langs de kust een stukje, daarna draaien we het binnenland in: De Castagniccia een gebied vol kastanjebomen. De weg loopt eerst een stuk omhoog naar een mooi gelegen dorp. Hier rijden we doorheen en slingeren dan verder langs de bergwand, met allerlei mooie uitzichten op dorpjes, een stuwmeer, dalen en bergen.

Oh ja: dit is voor ons een onbekend stuk ? Door een omleiding moeten we een stuk omrijden via nog kleinere weggetjes, ook langs allerlei dorpjes, wel puzzelen hoe we moeten rijden, want verder staat er niets aangegeven. Maar met behulp van kaart en navigatie komen we wel weer op de goede weg!

Na nog veel meer van die dorpjes met mooie oude kerkjes en soms veel verlaten huizen bereiken we Piedicroce, hier halen we even herinneringen op door het rijden van een supersteil weggetje vol haarspeldbochten. Hier kwamen we op de fiets in zo’n steile haarspeldbocht een stelletje “gillende, wegrennende” varkens tegen. Terug weer naar Piedicroce, hier pakken we de weg door de Castagniccia weer op, we stoppen eerst bij het Couvent d’ Orezza. Een voormalig klooster, dat ooit een belangrijke rol speelde bij de onafhankelijkheid van Corsica, met de bekende Corsicaanse vrijheidsstrijder Pascal Paoli.

Het klooster is in de 2^e wereldoorlog door toedoen van de Duitsers en Italianen vernield. Een aantal muren staan er nog en er is beeldhouwwerk en muurschilderingen te zien. De muren zijn overwoekerd met allerlei planten en de koeien hebben er een schuilpaats gevonden. Helaas is er geen geld voor restauratie…..

We rijden door naar Morosaglia. Hie komt die Pascal Paoli vandaan, net als de band I Muvrini (onze favoriete Corsicaanse muziekgroep.)

Intussen krijgen we een paar buitjes regen te verwerken, maar we rijden vrolijk verder over de col de Prato. Gelukkig is de jacht nog niet begonnen, want dan hangen er hier huiden van varkens te drogen en dat ruikt niet fris…..

We gaan nu weer afdalen richting Ponte Leccia, hier waren we al even op onze eerste dag hier in Corsica. Hier doen we boodschappen en gooien de tank weer vol en rijden Ponte Leccia weer uit. Na een paar kilometer buigen we naar linksaf, richting Moltifao, hier vinden we camping A Canicce. We schrijven in en krijgen zowaar korting vanwege onze campingcard van de ANWB. We zoeken een mooi stekkie uit, maar als we de tent bijna hebben staan begint het te regenen. Snel, snel verder opgezet en dan vluchten we de auto in: er breekt een enorme hoosbui uit!

In de auto drinken we een Kro en wachten tot het droog wordt, net als we denken dat het droog wordt begint het nog eens opnieuw. Maar daarna wordt het toch echt droog. De tent staat wel net onder een boom, dus daar druppelt het nog een tijdje door, de tent is echt kletsnat. In de tent zelf liggen een paar druppels, maar de schade valt mee. We hebben nog een spuitbus om de tent waterdicht te maken, dus die spuiten we maar leeg als de tent enigszins is opgedroogd.

Richting het Monte Cinto massief zien we de wolkenflarden weer optrekken: mooi gezicht! Naar de andere kant zien we de regenboog. Het gaat alweer tegen etenstijd lopen en we hebben maar weer eens gebakken piepers op het menu met ui en spek, daarbij een tomatensalade en wat komkommer.

De camping is erg fel verlicht: voor de sterrenhemel moeten we een stukje de camping afwandelen, verder genieten we als gewoonlijk voor ons tentje!











Vrijdag 14 september 2018 15^e vakantiedag





Als we wakker worden hebben we een kleine wereld: mist, dat is wel logisch na al die regen van gistermiddag. Even is er twijfel: we willen vandaag nog omhoog rijden verder deze kloof in: De Gorges de Asco. We bedenken dat als de zon dadelijk opkomt het waarschijnlijk heel mooi zal zijn in de kloof.

We drinken snel onze koffie: eerst maar de rit en dan straks de tent opruimen. We gaan op weg en al snel zien we de toppen van het Monte Cinto massief al verlicht door de zon, hier en daar wat nevels eromheen. Prachtig!!!

Na een paar kilometer rijden we de Gorges in: de nauwe kloof van de Asco rivier. De kloof is zo’n 15 kilometer lang en echt schitterend mooi. Wat is de natuur hier op Corsica toch indrukwekkend! En alweer zeg ik, ik weet nu waarom we hier voor de 15^e keer zijn. De opkomende zon en de nevels maken het nog extra mooi. We rijden over smalle weggetjes en kunnen hier en daar even stoppen voor de fotomomenten.

Na de smalle kloof komen we in het dorp Asco, hier rijden we omheen en komen dan in het dal van de Haut Asco. Niet meer zo smal, maar wel een prachtig berg/ bosgebied, die steeds verder omhoog gaat, tot we aankomen op een parkeerterrein, waar wat berghotelletjes zijn, een skilift en veel voorzieningen voor de bergwandelaars van de GR20, want die route komt hier ook langs.

We zien wat plekken met eeuwige sneeuw. De Monte Cinto is de hoogste piek van Corsica met zijn 2706 m hoogte. En dan zijn hier nog een aantal andere hoge toppen rondom ons. Na een poosje rondkijken besluiten we weer terug te gaan, er zijn nog meer plannen voor vandaag. Eerst terug door de Haut Asco, door het dorp Asco en verder naar beneden door de Gorges, nog even door genieten dus.

Terug op de camping is in een goed halfuur de tent afgebroken en de spullen weer in de auto geladen. We rijden terug naar de doorgaande weg, om even later weer een smal weggetje in te slaan, waar we meteen de hoogte ingaan. Het is een vrij stil gebied, met maar een enkel dorpje in het begin. We klimmen verder over de “eendjespas” zo genoemd door ons omdat we de allereerste keer dat we daar waren een hele colonne eenden (auto’s) omhoogkwamen.

Het is een weg vol haarspeldbochten, waar je van bovenaf een mooi uitzicht op hebt. We zien boven veel mooie vlindertjes en bewonderen die een poosje voor we weer verder rijden. We komen langs een paar dorpjes, een paar bergpassen en een oud dorpje met een prachtig oud kerkje.

We moeten wel erg lachen om het bord dat je hier 80 km/u mag in een dorpje met een smalle weg erdoorheen, harder dan 30 km/u haal je amper? We gaan nu weer wat afdalen en komen in de streek Nebbio, door naar Murato, waar vlak buiten het dorpje een mooi kerkje staat uit de 12 eeuw, opgetrokken uit blokken groen Serpentijn en witte Kalksteen uit de omgeving van Sant Florent. Er zijn mooie uitgesneden figuren en voorstellingen in het steen. Echt heel mooi gelegen op een top van een heuvel.

We maken nu nog een kleine omweg door de Nebbio en rijden dan naar San Florent en zoeken daar camping Kalliste op. Ook hier is het toegenomen toerisme goed merkbaar, waar vroeger om deze tijd de rust was weergekeerd, is de camping nu zo goed als helemaal vol. We zoeken een stekkie uit en zetten de tent op. We trakteren ons zelf op een Kro, het is weer een erg warme dag.

Hierna zoeken we het strand op en gaan eerst maar weer even zwemmen. Je kan hier zo een honderd meter de baai inlopen zonder dat het water hoger dan je heupen komt. Na een poosje ronddobberen, gaan we in het zonnetje liggen op onze chique strandbedden. Als we ook hier genoeg van hebben, wandelen we over het strand naar het dorp St Florent.

We wandelen wat door de straatjes en langs de haven, het is hier altijd gezellig en een chaos op de weg? Tot slot doen we nog wat inkopen en slenteren via het strand weer terug naar de camping, waar we eerst maar het zand van ons gaan afspoelen.

Voor ons maal halen we pizza’s, Bert met 4 fromages, ik met Corsicaanse kaas en figatellu, een bepaald soort pittige worst.

Later als het donker is wandelen we nogmaals het pad af naar het strand, hier gaan we wat mooie foto’s maken van het verlichte St Florent. Verder uiteraard met Corsicaans wijntje bij de tent genieten!





Zaterdag 15 september 2018 16^e vakantiedag





Vandaag is het onze 29^e trouwdag? en ook de laatste volle vakantiedag hier op Corsica. Voor deze dag hebben we een rondje Cap Corse op het programma staan.

We komen enigszins geradbraakt de tent uit, in de loop van de nacht is ons luchtbed behoorlijk leeg gelopen. We weten niet of het een lek is of dat hij niet goed afgesloten was. We hopen maar op het laatste!

Na koffie en ontbijt breken we de boel weer af en rijden via St Florent naar het noorden de Cap op, eerst de westkust, het hoogste deel met hoge kliffen en diep ingesneden inhammen met allerlei baaien met strandjes. Mooie dorpjes met Genuese torens en vooral veel natuurschoon. Nonza is een heel mooi dorpje waar we langs komen, een stuk verderop is een oude afgesloten fabriek van een vroegere asbestmijn.

Vervolgens verder slingerend naar Pino en Morsiglia. We maken een uitstapje over een steile weg naar beneden naar Centuri Port en over een nog steilere weg weer terug naar de doorgaande weg en dan verder omhoog naar de col de Serra, waar we de laatste blik op de westkant van Cap Corse hebben. We rijden nu door het noordelijkste gedeelte van Corsica naar de oostkant van de Cap. We komen langs een voormalige vuilstort, waar het altijd krioelde van de vogels. Het gebied is echter helemaal gesaneerd, tonnen metaal zijn afgevoerd en nog veel meer ton is gerecycled en gebruikt om de weg hier te vernieuwen. Echt mooi gedaan, er is nu een mooi uitzicht op het eilandje Giraglia, het noordelijkste punt van Corsica.

We gaan nu in zuidelijke richting de oostkust afrijden. Ook hier halen we herinneringen op, hier hebben we gekampeerd, daar kochten we ooit een broodje en aten die in een parkje op en daar roken we al een brandlucht van wat later een grote bosbrand bleek in de bergen boven Bastia. (Pas ’s avonds op de camping toen het donker was zagen we het enorme vuur.)

We rijden door de tunnels onder het oude Bastia door. Er is wel een mooi oud gedeelte, maar verder is Bastia, een drukke moderne stad, we verlaten het maar weer zo snel mogelijk. Buiten de stad is een enorme supermarkt. Hier doen we nog de laatste inkopen en rijden dan snel door naar de afslag richting het etang de Biguglia, dit is een brak binnenmeer, waar een smalle landtong naast ligt. Hier zoeken we de camping San Damiano op.

We moeten even zoeken naar een mooi plekje, er zijn er wel, maar niet overal is elektriciteit (en daar zijn we wel een beetje gehecht aan) We zetten de tent op en kunnen dan vanuit onze stoeltjes precies de zee zien net buiten de camping. Ik ga me maar eens wijden aan schrijven in mijn blog, ik heb wat achterstand en anders vergeet ik misschien weer wat?



Vanavond gaan we uit eten: ter ere van onze trouwdag en omdat het de laatste dag op Corsica is. We wandelen via het strand naar La Pagode, het restaurant bij de camping. Vooraf bestelt Bert een Ceasar salad en ik neem iets met Corsicaanse ham en burrata, met gegrilde courgette. We verwachten een voorafje, maar het blijken enorme salades te zijn (en we hebben ook een hoofdgerecht besteld) Het smaakt prima, maar dus best veel! Als hoofdgerecht entrecote met frites, ook lekker! Het aanbod van een toetje slaan we dan ook af, maar een espresso gaat er nog wel in.

Intussen kletsen we even met een stel uit Engeland, die ook morgen terug gaan en minstens zo enthousiast over Corsica zijn als wij. Via het strand wandelen we terug naar onze tent, waar we nog een poosje sterren én vliegtuigen kijken, we zitten min of meer in de aanvliegroute van het vliegveld van Bastia.







Zondag 16 september 2018 17^e vakantiedag.





Vandaag is de dag van de terugreis aangebroken. Straks naar de boot.

Ook vannacht bleek ons luchtbed niet helemaal jofel, we moesten hem een paar keer opblazen, maar aangezien dat alleen elektrisch kan en dan het geluid van een stofzuiger maakt, hebben onze buren waarschijnlijk ook een wake up ?moment gehad.

Wij zijn om 6.30 uur wel wakker en nadat we zijn opgestaan zetten we snel de koffie klaar en lopen dan eerst naar het strand voor een zonsopgang. Langs de horizon is een rand bewolking, dit ziet er mooi uit met de rode kleuren. Tegen de tijd dat de zon opkomt beginnen de kleuren te vervagen en we zijn alweer bang dat de wolken roet in het eten gaan gooien. Maar dan zien we toch het eerste streepje zon en even later zien we de zon als een rode bal boven de horizon uitkomen, waarna hij alsnog in de wolken verdwijnt.



Maar even later gaat de zon toch lekker schijnen en wordt het nog warmer. Het was trouwens toch wel de warmste nacht van de vakantie geweest!

We drinken onze koffie en gaan dan de boel maar weer eens inpakken. Rond kwart voor negen gaan we de camping betalen en dan gaan we op weg naar de haven van Bastia. Het is zondagochtend, gelukkig rustig op de weg, er kunnen hier flinke files staan.

Maar vandaag rijden we zonder problemen naar “de Port”. Een aantal controles en een incheckmoment en dan staan we in de rij voor de boot. Ditmaal de Pascal Lota, we mogen al snel aan boord. Het is weer een enorm ding deze boot. We zoeken wat spullen bijelkaar die we nodig hebben vandaag: We vertrekken om 11.00 uur en komen tegen 18.00 uur aan. We hebben dus wat uurtjes te verdoen.

We zoeken meteen een plekje op het zonnedek, we vinden een tafeltje: kan ik straks wat schrijven in mijn blog. Het is alweer flink warm aan het worden: dik boven de 25 graden al en het is maar net 10.00 uur. We vertrekken een paar minuten te vroeg in noordelijke richting langs Cap Corse: de route die we gisteren gereden hebben met de auto. De afstand is ongeveer 50 kilometer en aangezien we rond de 50 km/u varen duurt het een uur om het noorden te bereiken en om eiland Giraglia heen, in westelijke richting te gaan varen.

Het plekje waar we zitten komt nu een beetje in de schaduw, wel lekker, het was wel erg heet. Af en toe maken we om en om een wandelingetje over de boot (kunnen we de rugzakken laten staan, scheelt gesjouw) Even na 13.00 uur zien we de allerlaatste vage contouren van Corsica. Voorlopig is er niets dan zee om ons heen.

Als lunch nemen we een sandwich Corse met jambon et fromage Corse. In de loop van de middag genieten we van een Pietra: het kastanjebier van Corsica. Verder maar een beetje vermaken met bloggen, nog eens een wandelingetje enz. Rond 16.00 uur komt er weer land in zicht: in de verte de Rivièra.

Nu zijn met enige regelmaat wat dolfijnen en walvissen te zien (dan zie je weer heel veel mensen naar de reling lopen) Er blijken inderdaad bepaalde vinvissen en af en toe bultruggen hier rond te zwemmen. Ze zijn alleen te ver weg om ze op de foto te krijgen ?

Het is intussen behoorlijk bewolkt geworden en door de flinke vaart is er veel wind, waardoor het zelfs wat kil aanvoelt. (hoed en zonnebril zijn al opgeborgen.)

Inmiddels twijfelen we of we vannacht weer gaan kamperen of toch maar een hotel zoeken, het liefst kamperen, maar we hebben een flinke rit voor de boeg morgen en dan is goede nachtrust ook wel nodig (en of dat lukt met dat luchtbed???)

Uiteindelijk besluiten we toch maar te gaan kamperen, dat was nou eenmaal het plan. Intussen komen we steeds dichter bij land en zien we allerlei eilanden en dorpen van de Côte d'Azur. Nu is het nog een klein uurtje varen naar de haven van Toulon. We varen de smalle havenmonding in en dan moet er gemanoeuvreerd worden, om aan te leggen. Wij gaan intussen onze auto opzoeken en dan begint het lange wachten: we staan op het bovenste autodek en om van de boot af te komen moet je naar het onderste autodek. Er gaan dus zo'n 600 auto's voor. Maar uiteindelijk komt er toch vaart in.

Ik heb een camping op ongeveer 23 kilometer afstand ontdekt, daar kunnen we net voor donker aankomen. Er blijkt nog een andere boot van Corsica Ferries te zijn aangekomen. Er komen nog 650 auto's bij! En alles moet naar een tweebaansweg rechtsaf (met stoplichten) en dan een goede 200 meter rijden, komen we bij een rotonde waar iedereen omheen moet draaien om met z'n allen in omgekeerde richting ver te gaan.

Het is een enorme chaos, dus als we weer langs het stoplicht van de boot komen zijn we een goed uur verder. Maar dan moeten we nog een rotonde over wat nog een dik half uur kost. Voor we nu bij de camping zijn is het erg donker, dus we besluiten om een hotelletje te zoeken. We vinden wat in een buitenwijk van Toulon, we worden in ieder geval erg gezellig welkom geheten. Het restaurant blijkt op zondag niet open te zijn, maar de receptionist verwijst ons zo'n 500 meter verderop, waar diverse restaurantjes zijn.

Eén ervan is een "frenchy-wok" restaurant. Dat lijkt ons wel wat en inderdaad, er zijn lekkere sushi's, je kan zelf wat wokdingen uitzoeken, die dan klaargemaakt worden, je kan wat vlees en garnalen laten grillen, er zijn Thaise gerechten, saladebar en toetjesbar. Genoeg keus dus om de buikjes goed te vullen! Na de maaltijd wandelen we weer terug naar ons hotel om van de nachtrust te genieten. Morgen een flinke reis voor de boeg!



Maandag 17 september 2018 18e vakantiedag







Na een redelijke nachtrust (na ons leeglopend luchtbed voelt het hotelbed vrij hard) Om ongeveer 7.30 uur gaan we ontbijten met koffie, jus, croissantje/ pain au chocolat, stokbroodjes, kaas, ham (in hele dikke plakken) yoghurt met honing en een banaantje. Een goede bodem voor de reis. We gaan uitchecken en rijden al snel: weer een file in, we worden nog niet echt vrolijk van Toulon ? Er is een tunnel onder de stad door richting Marseille, deze richting moeten we eerst uit om vervolgens richting Aix en Provence te rijden. Hier gaan we richting Gap en Grenoble, een andere route, maar ook om wat tolwegen te vermijden. We hebben een andere creditcard, waar we een lagere limiet op hebben dan gedacht......en dus moeten we een dorp zien te vinden met geldautomaat, want die zijn er niet op de tolwegen.

Het is geen straf om hier te rijden, we maken een mooi rit door de Alpen met mooie toppen om ons heen, een spoorbaan met talloze prachtige spoorbruggen en een mooi natuur. Na Grenoble, het is inmiddels rond 13.30 uur gaan we weer richting tolwegen, eerst op Lyon aan. Hier in de buurt maken we een wat langere koffiestop en gaan dan verder richting Dijon. Vannacht willen we nog één keertje kamperen en ik speur vast op googlemaps naar een geschikt plekje. Op ongeveer een uur rijden voorbij Dijon ligt Langres, hier in de buurt is een dorpje met een camping Municipal.

Hier besluiten we heen te gaan, dan hebben we morgen nog zo'n 625 kilometer te gaan. Tegen zes uur komen we er aan, er is nog 1 camper aanwezig, verder zijn er een paar mensen uit het dorp aan het jeu de boulen. Er is niemand in het receptiegebouwtje, maar volgens een briefje mogen we ons vast gaan installeren, er komen nog 3 campers bij en 1 fietser met een tentje, verder blijft het rustig. Om 19.00 u komt een dame de camping op, die bij alle kampeerplaatsjes komt afrekenen. Heel leuk zo. Het sanitair is verder primitief: beetje oud en versleten, maar het voldoet. Er is wel een supernieuw en modern invaliden sanitair!



We maken een gnocchi maaltje klaar met kaassaus en genieten dan maar weer van een sterrenhemel en nog een glas Corsicaanse wijn. Morgen als het goed is de laatste etappe naar huis!



Dinsdag 18 september 2018 19e vakantiedag







De nachten zijn hier, meer noordelijk, beduidend kouder dan op Corsica, maar behalve onze dunne fleece slaapzakken hebben we ook nog gewone slaapzakken bij ons, geen kou lijden dus! We zetten snel koffie en maken een noedelontbijtje. De temperatuur loopt al snel weer op en dan gaan we de boel maar weer opbreken. Dat gaat snel genoeg, inmiddels heeft alles wel een vast plekje en dat maakt dat inpakken snel gaat.

Nog voor 9.00 uur zitten we in de auto en rijden terug naar de tolweg de A31. We hebben nog ongeveer 625 kilometer voor de boeg. Het zonnetje schijnt lekker en het is best rustig op de weg, we kunnen lekker doorrijden. De route voert ons eerst langs Nancy, hier is het dan wel even drukker en de volgende stad op de route is Metz. Vervolgens gaan we verder richting Luxemburg, waar we 11.45 uur aankomen. Hier stoppen we om te tanken en willen wat inkopen doen, maar de grote supermarkt die we vinden wordt net verbouwd. Wel vinden we een kleintje, hier zijn we snel "uitgeshopt".

Na dit benen strekken, gaan we weer door richting België en op Brussel aan, we genieten?van de Belgische betonwegen en de drukte rondom Brussel. Nog steeds geen files gelukkig, verder maar weer naar Antwerpen: ook hier veel drukte, maar we rijden vlot door naar de grens met Nederland. Nu nog via Breda en Rotterdam op Leiden aan.

We komen na een heerlijke vakantie met veel herinneringen en volop genieten, weer veilig thuis!

---