vrijdag 18 juli 2014 dag 16

---

Ik heb weer eens slecht geslapen, mijn luchtbed is lek dus ik ben op mijn deken gaan liggen. We staan vroeg op en ontbijten stevig. Als we onze spullen aan het inpakken zijn loopt er iemand langs, maar hij kijkt niet op van twee kampeerders, nog een teken dat mensen hier gewend zijn aan reizigers van de camino. Ons water is op maar we zien even verderop een huis staan - de laatste voor we het bos in trekken - waar een man buiten aan het werk is. We vragen hem om onze camelia's bij te vullen. Niet alleen kan dat, we worden naar een tafel in zijn tuin geleid en krijgen limonade en een sigaret. Hij en zijn vrouw spreken ongeveer zeven woorden Engels, maar we krijgen het toch voor elkaar een gesprek te voeren. Frans lijkt makkelijker te worden met de dag. Ze maken veel grapjes en uiten hun tevredenheid over de rustige omgeving, echte levensgenieters dus! Ze waarschuwen ons voor het onweer van de komende nacht alvorens ons een goede reis te wensen. Tien stappen verder staan we oog in oog met een hert aan de bosrand. Het bos is prachtig en de schaduw van de bomen biedt een welkome afwisseling van de brandende zon. Aan het einde van het bos moeten we onder de snelweg door, waarna we voor het eerst andere pelgrims inhalen. Op het heetst van de dag halen we het tekort aan slaap in onder een boom langs de weg, met een briesje die de blaadjes zachtjes doet ritselen, wat het onvermijdelijk maakt om in slaap te vallen. Als we ontaken en onze weg vervolgen komen we aan in Veigné, waar we vrijwel direct tegen het kerkje aanlopen. Het is een gescheiden kerkje met een toren uit begin 12e eeuw, het oudste, mooiste en tevens hoogste gebouw hier. Er is niemand aanwezig maar eenmaal binnen grijpt het kerkje me zo aan dat ik zelfs probeer te bidden. Ik weet niet precies waarom maar ik voelde me er goed bij. Daarna bellen we de verantwoordelijke van de kerk die ons na een lastige communicatie naar buiten stuurt, waar een man ons wenkt. Bij een winkeltje genaamd 'Sur le Chemin...' ontvangen we onze stempel van Sylvie, de eigenaresse van het winkeltje. We krijgen sap aangeboden voor een speciale pelgrimsprijs en zitten daar een tijdje. We krijgen een kamer aangeboden waarvan we zelf de prijs mogen bepalen door middel van een donatie. Ze belt de slager op om een bestelling voor ons te plaatsen, gezien de man geen Engels spreekt. We krijgen 'rilletes', een lokale specialiteit van varkensvlees, dat je op brood hoort te smeren en krijgen crêpes aangeboden voor de volgende ochtend. Na nog een kopje koffie gaan we naar de rivier om te zwemmen. Na het zwemmen drinken we een biertje en keren we, inmiddels dood op, terug naar de kamer om noodles te eten voor we gaan slapen.

---