Advertisement
Published: November 19th 2007
Edit Blog Post
Waarde Parochianen
De eerste zin is altijd de lastigste, dus maak ik me er op deze manier even snel vanaf. Er zijn echt veel gekke dingen gebeurd hier in Bulgarije sinds de laatste keer dat ik jullie verblijdt heb met een stukje non fictie proza. Een goeie week geleden waren we met de hele Erasmus crew op een drum'n bass feestje in Sofia. Op een gegeven moment kwam Emil erg enthousiast in m'n oor schreeuwen dat hij twee Nederlanders had ontmoet die een rondreis door Europa aan het maken waren op kosten van de Nederlandse Volkskrant. Ze krijgen €30 per dag en om die te verdienen moeten ze filmpjes maken en stukjes schrijven voor www.volkskrantreizen.nl . Een redelijk random verhaal zou je denken maar een twist of faith zorgde ervoor dat ze de volgende dag voor onze deur stonden met de vraag of ze bij ons konden slapen aangezien ze uit hun hostel gegooid waren. Joviale kerels als we zijn verwelkomden Emil en ik onze onverwachte gasten hartelijk met een natje en een droogje (lees: water uit de kraan en zoute stokjes die al 2 weken uit de verpakking waren gehaald). De tanden werden langer maar de slaapplek (lees: de
grond) die we hen boden maakte veel goed. Die avond hadden we een housewarming party bij Constantin, een Bulgaarse advocaat die in Frankrijk Erasmus gedaan had. Vooraleer daar heen te gaan werd er een aperitiefje gedronken bij Marielle, een Franse Erasmus studente. Gezelligheid allom todat het noodlot toesloeg. De nodige drankjes waren genuttigd en het was tijd om naar Constantin te gaan, we liepen de kamer uit en gingen de lift in. Het duurde een half uur voor we die lift weer uit waren. Die avond heb ik nog eens een les geleerd ( het was al een tijdje geleden ): Nooit met 14 mensen in een lift kruipen die maar voor 5 mensen bedoeld is. Het moment waarop de lift stopte begon een Frans meisje instant te hyperventileren; nuja als je claustrofobie hebt is een Bulgaarse lift gevuld met 14 mensen niet echt de meest ideale plek om een half uur door te brengen. Al snel gingen we tot actie over, de deur werd opengewrongen en met een fles gin opengehouden; Gin saves the day once again. De opening van 10cm bezorgde ons zuurstof en contact met 'de buitenwereld' (eindelijk kan ik dat woord eens gebruiken, het bezorgd een
verhaal plots 50% meer avontuurlijkheid). Een mooi Bulgaars tintje werd toegevoegd toen we het noodnummer belden en niemand aan de lijn kregen, ook een beetje naief om daarvan uit t gaan. Dan maar om hulp roepen. Uiteindelijk bereikte het noodkoor enkele bewoners die een liftman verwittigden die ons gezwind en met veel flair liet ontsnappen.
De volgende dag werden we wakker en ja, eindelijk, yes, hoera, feest: sneeuw. Een sneeuwbal gevecht en een sneeuwman waren het logische gevolg. De sneeuwman hebben we trouwens voor een geparkeerde auto geplaatst met een een opgestoken middelvinger, erg volwassen allemaal. Over enkele dagen verwachten de locals dat er gesnowboard kan gaan worden op onze bergen in de buurt.
Onze Nederlandse gasten vonden de avonturen in Studentski grad zo cool dat ze besloten een filmpje over de Erasmus student in Sofia te maken, binnenkort te vinden op bovengenoemde website. Zoek bij correspondenten naar 'Ontspoord' en daar komt het filmpje op te staan, op dit moment staan er al 3 stukjes over studentski grad online; wel grappig.
Afgelopen weekend dan zijn we met de kerels naar Veliko Tarnovo gegaan, een stadje in het midden van Bulgarije. Omdat een trein daarnaartoe nemen ons iets te saai leek
hebben we er een lift wedstrijd van gemaakt. Vrijdag ochtend 8u vertrokken we in 2 teams, ik was samen met James team Bengland. De liftwedstrijd hebben we verloren met een uur verschil, dat hebben we geweten ook. Veliko Tarnovo is echt een heerlijk stadje midden in de bergen, toen we op zaterdag een beetje ronddoolden om het stadje te verkennen zag ik plots Sacha, een meisje van mijn studie in Maastricht en van KoKo (mn studentenvereniging), echt een surreel moment was dat. De wereld is te klein voor woorden. Zij was met haar Erasmus crew uit Thessaloniki een uitstapje aan het maken naar Veliko. Die avond hebben we verbroederd in een barretje in Veliko en genoten van de live muziek. Toen we terug naar ons fantastische hostel gingen bleek het komkommer schijfje waarmee we aan het gooien waren een gezichtje te hebben, tevens het laatste feit dat ik met jullie wil delen. De andere gekke dingen raakten niet door het ongeloofelijke mazige net dat ik zelfcensuur noem.
Ga in vrede en begeer niet te veel.
Een kruisje op jullie aandachtige voorhoofd.
Pieter
Advertisement
Tot: 0.073s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 51; dbt: 0.0338s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Buijs
non-member comment
Frotteraar
Allee ouwe frotteur, een beetje een orgie organiseren in zo'n bulgaarse lift en da nog geeneens filmen...zal wel het maximum aan homoerotiek hebben overschreden... Gelukkig sneeuwt het daar en is het hier nog goed vertoeven...het zou begod niet andersom moeten zijn! De komkommer is mijn favoriet...dat geeft echt aan dat er een hoop beleefd wordt daar!! Have fun, en meer feestjes ouwe! Jewww