Advertisement
Published: December 18th 2007
Edit Blog Post
Waarde landkenoten, et les hollandais aussi
Wat ik me net bedacht heb is dat ik eigenlijk nog helemaal niet verteld heb hoe Sofia zelf eigenlijk is. Voor de een is het mischien een magisch sprookjes land, voor de ander een storthoop, een enkeling denkt mischien dat het de godin van de wijsheid is waarin ik kampeer. Eigenlijk zouden deze drie fictieve personen (een, ander en enkeling) louter als beeldspraak moeten dienen maar het toeval wil dat ze allemaal een beetje gelijk hebben. Sofia is namelijk een beetje van dat alles en deze drie omschrijvingen zijn elke dag correct. Het sprookjes land in Sofia is moeilijk te vinden maar het is er wel degelijk, als je s'ochtends vroeg opstaat - of gewoon erg laat thuiskomt - hangt er een ongelofelijk dik pak mist om de bergen die om de stad heen liggen. Zelfs de straten zien er dan spannend en veelbelovend uit. De kleine, oude huisjes worden afgewisseld met communistische reuze gebouwen. Naarmate de dag vordert wordt trekt de mist op en zie je het ware gezicht; dezelfde mysterieuze straatjes van s'ochtends blijken vol gaten te zitten of zijn gevuld met: a)water, b)ijs, c)sneeuw, d)de drie vorige substanties vermengd door de
grillen van de Bulgaarse temperaturen. Het hartje van de stad ontsnapt enigzins aan deze kenmerken, de buitenwijken (die in een straal van 2km van het centrum beginnen) echter voldoen zonder uitzondering aan deze kenmerken. Honden - aangetrokken door het afval op straat - en Zigeuners - aangetrokken door het afval in de vuilbakken- verzamelen in deze quartiers om hun survival in te zetten. De nacht zorgt dan weer voor een sfeer waarin de stad lelijk noch mooi is. Sofia wordt dan een neutrale plek waar je de leuke plekken moet weten te vinden. Gelukkig, na drie maanden Bulgaarheid, ken ik deze plekjes maar al te goed zodat Sofia een plek wordt waar het aangenaam, ja zelfs oprecht leuk, is om te wonen.
Waarom deze plotse beschrijving? Wel, de afgelopen weekends hebben we met ons select erasmus crewtje enkele naburige steden aangetikt. Te weten: Boekarest en Thessaloniki. Het verschrikkelijke aan reizen vanuit Sofia is dat de andere steden altijd mooier zijn en dat zelfs Boekarest op Parijs gaat lijken. Boekarest wordt trouwens echt 'little Paris' genoemd; vandaar mischien dus. En inderdaad, het oude centrum kan zeker vergeleken worden met sommige buurten in Pwarijs.
Voor de rest is Boekarest echt een
klap in het gezicht van het communisme; gigantische pleinen bedoeld voor honoraties ter ere van de vroegere leiders zijn tegenwoordig gehuld in het schijnsel van neonverlichting die Coca Cola, Mc Donalds en Kodak schreeuwen. Ook in boekarest te vinden; het tweede grootste gebouw ter wereld: het parlement. Dit gebouw was even het grootste ter wereld toen het Pentagon verkracht werd door een jumbo jet. Aangezien wij intellectuele en cultureel hongerige jongeren zijn besloten we een rondleiding te volgen in dit gebouw. Meer dan gigantische lege ruimtes kregen we echter niet te zien, een soort museum zonder die vervelende schilderijen eigenlijk. Na de rondleiding vroegen we onze gids, niet toevallig een lief, mooi meisje, om koffie met ons te drinken. Daar had deze wel oren naar op voorwaarde dat ze ons eerst mocht rondleiden door Boekarest; daar gingen wij niet moeilijk over doen. Met onze gegijzelde gids hebben we toen de verborgen plekjes van de stad in speed tempo bewonderd aangezien onze trein 3uur later alweer naar Sofia reed.
Na een week in 'ons' Sofia richtten we onze reispijlen op Griekenland. Na een succesvolle lifttrip bereikten we Thessaloniki; een echte studentenstad aan zee waar ongeveer 400 erasmus studenten wonen. Via
ons uitgebreide netwerk konden we overnachten bij een Frans en een Fins meisje die hun appartement deelden met Alberto, een Italiaan. Eindelijk een real life Alberto ontmoet, deze kans kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan. Dus heb ik heb geleerd dat ik hem voortaan Albert zou noemen en dat hij dan moest zeggen, 'Nee, mijn naam is albertoooooo' : pret!
Als ik het filmpje geupload krijg kunnen jullie het ook bewonderen. Terzijde. Ons plan was om de nacht door te feesten en de volgende ochtend de trein naar Athene te nemen. Het feesten ging bijzonder goed (zie de reeds genoemde eigenschap van studentenstad). Het treinen ging iets minder aangezien er een algemene staking was ofzo. Een andere optie was de bus, maar die trip duurde langer, boodt minder slaapcomfort en was duurder (ja, ik woon al te lang in Nederland blijkbaar). Na een crisis beraad tussen negen vermoeide mensen besloten zeven dappere de bus naar Athene te nemen. Ondanks mijn onbetwistbare dapperheid besloot ik om met Romain in Thessaloniki te blijven. Een nieuw probleem stelde zich; slaapplek. Eerder toevallig vonden we een huis waar we de vorige avond een Spaans en een Portugees meisje hadden leren kennen. Tegen beter
weten in belde we aan en bedelden we om een slaapplek, deze werd ons meteen toegezegd en welverdiende rust was ons deel.
De avond erna zijn we dan er gemutlich op de trein naar Sofia gesprongen alwaar mijn eerste minuut als 21jarige inging, gezelligheid. M'n courses lopen allemaal een beetje af en er wordt verwacht dat ik essays ga produceren, nuja zoals je ziet houd ik me wel bezig met reisverhaaltjes typen; essays worden pas geschreven als de deadline meer is dan een puntje aan de horizon. M'n tijd hier begint wel echt te korten, de eerste mensen gaan al naar huis, de kersperiode zal ook wel voorbij vliegen met de mapa en Annabelle en Mathias hier. En dan is het nog maar een maandje.
Maar daar denk ik nog niet echt aan eigenlijk....
Ne zaligeu kerst et un gelukkik niwjaar
Welja,
uw koning
Advertisement
Tot: 0.09s; Tpl: 0.012s; cc: 9; qc: 49; dbt: 0.0542s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Tim
non-member comment
Mooi verhaaltje
Yo exhuisgenoot-annex tosti koning, weer genoten van het verhaal, kan niet wachten tot je samen met emil mij de diepe donkere krochten van sofia laat zien. Ik had je wereld kennis nog wel wat beter ingeschat, dat gebouw is het oude paleis van Nicolae Ceaucescu, na stalin toch wel de bruutste dictator van europa in de twintigste eeuw. Dit als aanvulling op je rode gedachtes, wens ik je een fijne kerst, tvoi droeg Tim