Vulkaan Pacaya

---

---

Om 6u met een shuttlebusje naar het nationaal park Pacaya gereden. Daar gaf de gids ons wat uitleg over de te lopen afstand: 1,4 uur, 4 km, 550m omhoog van 1800 naar 2350. Op zich niet veel, maar je moet dan wel rekening houden met de warmte en het soort ondergrond waarop je loopt, vooral de meters omhoog op het laatste steile stuk.

Toen we uitstapten stonden er ook paarden paraat, taxi werd er meteen gevraagd door de eigenaars. Met opgetrokken neuzen wezen we het bod af, wat dachten ze? Dat we zo"n bergje niet aankonden?
De eerste kilometer ging redelijk goed, al had ik geen water meer.. Het uitzicht was wederom geweldig: vulkaan Agua met wolken rond de piek, het leek bijna een cappuchine met schuimlaag.

Na een tijdje werd iedereen moe en het ergerde ons dan ook dat de eigenaars van de paarden vlak voor ons "taxi" vroegen... Nog steeds weigerde iedereen grimmig.

Het tweede deel begon aan de voet van de vulkaan. Eerst daalden we af van een lavakorrelheuvel in grote sprongen, je kan trouwens op een dergelijke heuvel volcanoboarden in Nicaragua, wat ik zeker zal doen... Daarna moesten we klimmen, grote passen op stevige rotsen, maar naar boven toe kleine pasjes op losse lavastenen, gevaarlijk om weg te glijden en scherp om je te verwonden.

Er liepen 2 honden mee die er duidelijk geen probleem mee hadden, wij tweevoeters wel.. Ze haalden iedereen in om vervolgens midden in het pad te gaan liggen zodat je erover moest stappen, en dan haalden ze je weer in, enzovoort.. Volgens mij lachtten ze ons uit.

Uiteindeljik bevonden we ons op een 2 a 300 meter van de krater en we onze moeite werd beloond met stromende lava op nog geen meter afstand van waar we stonden ! Soms moest je verspringen van steen zodat je schoenzolen niet zouden smelten..

Ook de marshmallows werden bovengehaald en stokjes van onderweg om ze in de hitte te houden. Als je er eentje liet vallen verbrande het stante pede. Drie lollige Amerikanen hadden zelfs een pan met verlengstok mee, en natuurlijk hadden ze ook aan de rest gedacht: bacon and eggs... Uniek om thuis te zeggen dat je gekookt hebt op lava, of in mijn geval marshmallows geroosterd!

Terugweg was ook gevaarlijk want er was veel slipgevaar en zelfs een vallende rots, die de hond heeft opgevangen. Met gepiep en gemank kwam het zielige beestje ervanaf.. Verdiende loon om ons voor de voeten te lopen?

Kortom, een vulkaan beklimmen vergt veel kracht, maar de kans om vloeiende lava op nog geen meter afstand te zien is klein dus ben ik blij dat ik die kans genomen heb!

---