Panama

---

Bij menigeen voornamelijk (en waarschijnlijk alleen) bekend om het Panama kanaal. Aangezien Panama het land binnen Centraal Amerika is, gezegend met het smalste stuk land tussen de Atlantische en Pacifische oceaan, werd meer dan honderd jaar geleden besloten een kanaal te graven. Veel politieke strijd kwam hierbij kijken. Nadat de Fransen tevergeefs verwoede pogingen hebben ondernomen een vaargeul te graven, heeft Amerika het voltooid. Geld was hierbij de beslissende factor. Helaas, want Canal d' Panama klint een stuk plesanter in de oren. Niet?

Panama is een land dat werkt aan zijn onafhankelijkheid. Sinds 10 jaar heeft Amerika zich volledig teruggetrokken uit dit land. Tot 1996 was zij namelijk de beheerder van het kanaal. Het land zoekt duidelijk naar zijn eigen stem. Trots als de Panamees is, overal prijkt de Nationale vlag (auto, huis, restaurant) zoekt het zijn weg. Gezien de trots vind je dan ook geen bedelaars onder de Panamezen. Om toch geld te bemachtigen (armoede is ook hier aanwezig) probeert men allerlei overbodige diensten voor je verzorgen. Men houdt de bus voor je aan, koopt een ticket aan het loket voor je, wijst je een pinautomaat. Alles in ruil voor een dollar. Uitermate irritant. Ook tref je, als overal in Centraal Amerika, de slinkse cooruptie aan. Iedereen probeert elkaar (vaak opzichtig) geld afhandig te maken. Het maakt achterdochtig!

Voor mij was Panama het weerzin van een aantal oude bekenden. Een week lang hebben we dan ook gezamenlijk gereisd door Panama. Een vreugdevolle tijd. Veel beleefd, gezien en gedronken. Vlak voor kerst bracht een lokale vlucht mij naar Bocas del Toro. Een, naar zeggen, paradijselijk eiland voor de kust. Een uitgelezen mogelijkheid voor mij om de kerstdagen door te brengen. Het plan was perfect, de uitvoering was dramatisch. Naast een aanhoudende tropische regen van 6 dagen (tropisch betekent een continue stroom water, vergelijkbaar met een vol aangezette douche) trof een ooginfectie mijn rechteroog. Met een dicht, dik en rood oog heb ik dan ook mijn beste kerst ooit gehad! Op 24 december, onder gure weersomstandigheden, besloten een doktor op het vaste land raad te plegen. Een helse tocht over ontstuimig water, door modderpoelen en met een overvolle bus over een grote rivier met behulp van een spoorwegbrug die met houten planken rijtuigklaar was gemaakt. De dokter bevondt zich in chaquinola, de thuishaven van Chiquita bananen. Als troost zes overheerlijke bananen gekocht voor 15 eurocent. Gerustellend weet een arts mij te vertellen dat het niets ernstigs is en binnen 7 dagen over moet zijn. Met goede moed keer ik 'huiswaarts' niet wetende dat de ontsteking veel langer zal blijven aanhouden. Later zal namelijk blijken een veel voorkomend virius te zijn bij de overgang van het regen naar het droog seizoen. Een virius dat minstens 30 dagen aanhoudt. Het is nu 14 januari.... Inderdaad, nog steeds geen geheel open en stralend oog.
Gezien de felle reactie die alcohol op mijn oog uitoefend, heb ik dus al sinds 21 december geen degelijke borrel gehad! Kortom, wat goed begon, eindigde ronduit K$$&%/$T. Tja, je kan niet alles hebben.

Op 29 december heb ik Panama verlaten voor Costa Rica. Mijn indruk: Het Panama kanaal heeft een boeiende geschiedenis, het weerzin was voortreffelijk, de natuur is bij vlagen oogstrelend, alleen de cultuur.....

In de Galerie zijn de foto´s van Panama gevoegd.

---