Advertisement
Published: February 23rd 2015
Edit Blog Post
10/02/15 Nicaragua. We hadden plannen om te liften richting de grens maar het was duidelijk dat dit heel moeilijk is vanuit een grote stad. Dan maar met de bus. Op naar " dos manos ", één van de drie grensposten. De grens Honduras - Nicaragua, heel rustig, bijna geen auto's en toeristen in geen geval.
Heel veel vrachtwagens met bananen en volgens mij uiteraard..koffie! De volgende poging om te liften, ' tja alstr gèn oto's zin kundje moeilik liftn é '! ( koppig zoals ik ben dit 'olik' willen proberen maar na een uur rustig wandelen in deze ongeloooooofelijke rustige en mooie zonnige streek ja inderdaad gelukkig dat mijn reisgenoten graag wandelen en dit slechts met een veel te zware backpack rugzak en gitaar dan maar met de bus richting..)
Ocotal, Negova .. / Nicaragua en Koffie!
Claudia, de mevrouw van het Guardabarranco project, eco-nic.com, voor meer info gaf de nodige uitleg. Een 'felle madam' met het hart op de juiste plaats, dit werd al heel snel duidelijk. Aangezien we nogal onverwachts en uiteindelijk met drie personen aan de deur klopten moest nog het één en ander worden geregeld. Jacob had een tijdje geleden een mail
gestuurd maar de laatste communicatie was blijkbaar niet duidelijk verlopen. We bleven de eerste nacht bij Claudia en haar familie slapen en maakten al meteen kennis met een typische Nicaraguaanse maaltijd. Je moest ze eens zien kijken toen ik zei dat ik geen koffie dronk 😉. Heel leuke en vriendelijke mensen, basic en ' Off the track ' 😉!
Claudia en haar man werken samen met verschillende koffieproducenten en kleine fincas. De meeste kleine communities leven hier van hun koffieplantages. Bijna iedereen werkt als plukker of op het land, planten van bonen, mais.. Er zijn uiteraard ook heel grote 'fincas' waar een vijftig tal plukkers dagelijks aan het werk zijn. Claudia werkt als tussenpersoon samen met de boeren en kopers, vooral internationale die de Faire trade koffie willen kopen. De streek Nueva Segovia is vooral gekend voor hun heel sterke kwaliteit en speciale koffiesoorten. We verblijven voor tien dagen in een "finca" in Mozonte een dorp vlakbij Ocotal.
Een echt Indigena dorp. Heel rustig, de ondertussen reeds gekende adobe huizen en enkel Spaans sprekende inwoners was een feit. Asfalt is hier in dit dorp niet gekend, twee voorbij wandelende koeien heel normaal, kippen en honden zijn er volgens
mij meer dan mensen 😉.
Delia en Wilmar met hun zonen Sandie en Andie. Heel heel vriendelijke mensen. Delia geeft les in een universiteit in Ocotal.Wilmar heeft samen met zijn twee broers een volledig organische plantage op vier uur wandelen de bergen in. Hij heeft zijn huis zelf gebouwd en heeft een kleine plantage en wat land voor de nodige bonen en mais vlakbij hun huis. Fruitbomen, Mango, lemoen, appelsien en andere exotische soorten waarvan de namen voor mij te moeilijk zijn.Een andere Franse vrijwilligster, Agnes, was hier eergisteren reeds aangekomen. Woont in Engeland en zal na haar reis naar Spanje gaan wonen. Ze kwam van Afrika. Werkte een maand op een boot richting Jamaica en vervolgens met het vliegtuig richting Nicaragua. Nu ook niet bepaald de meest genomen route. Een jaartje reizen, een jaartje werken, iedereen heeft hier een verhaal!
De eerste dagen leerden we hoe je de typische adobe stenen moet maken. Zeulen met aarde, modder, water en ja..afzien na bijna twee maanden niets doen! Superkwaliteit werd duidelijk na 8 dagen drogen in de zon 😉.De derde dag, het uiteindelijk plukken van de koffie hier op de plaatselijke farm. De rest van de dag
werd o.a opgevuld met samen gitaarspelen, lopen, wat wandelen en Spaans studeren. Enkele dagen later vertrokken we om zes uur de bergen in richting de plantage. Een stevige vier uur durende wandeling maar het is er prachtig. We hielpen plukken en sliepen een nacht in hun ' hut' samen met de andere plukkers. Geen elektriciteit en drinkbaar water. Een bed moest nog worden getimmerd. Kan het nog meer basic?
Het plukken van de koffie hier is een andere zaak, heel steile hellingen en hoge planten. Lastig, zou ik niet iedere dag zien zitten. We gingen rond 9 u slapen na een kampvuurtje en een lekker maaltijd, inderdaad, 'arroz, frigoles y tortillas'. De plukkers verdienen hier 100 Cordoba per dag. Vele van hen werken bijna iedere dag wat hen een 100 euro per maand oplevert. Dit doet je wel even nadenken. Het leven is er hier misschien veel goedkoper maar de balans is ver van in evenwicht.
De volgende dag wandelden we na een stevige werkdag terug richting Mozonte..'pompaf' maar tevreden! Later in de week bezochten we met Claudia een heel mooie Finca tegen de grens van Honduras. Er rondleiding samen met vier Australiërs die koffie kwamen kopen. Een
heel interessante uitleg wat betreft de verschillende koffiekwaliteiten, de mindere kwaliteit en hoeveelheid dit jaar door het warme weer. Een ander groot probleem is een virus die de bomen en koffie aantasten. Heel veel kwaliteit en productie gaat verloren en de kleine boeren kunnen de nodige producten niet betalen. Hier gebruiken ze wel indien nodig chemische producten, bijna onmogelijk zonder. Jongere struiken en heel veel koffie met de nodige bananenbomen tussenin.
We bezochten in Ocotal ook een kleine gitaarbouwer. Supervakman! Een kleine 90 dollar voor een handgemaakte en heel goed klinkende klassieke gitaar. De man herstelde mijn gitaartje op zeer professionele wijze. Die wist er duidelijk meer van dan 'Antaris' in Kortrijk waarvan mijn herstelling slechts twee maanden standgehouden had. Jacob verkocht zijn gitaar hier in Ocotal en kocht een nieuwe handgemaakte gitaar. Echt prachtig, ik wilde ook ene maar helaas is reizen met twee gitaren onmogelijk ' Mierda '!
We gingen op zondag naar een plaatselijke Baseball wedstrijd. Echt tof. Geen superniveau hier maar misschien ga ik Managua een Professionele wedstrijd zien. Deze sport wordt hier het meeste beoefend, ook door de twee zonen hier Andie en Sandie. Ik moet duidelijk nog meer oefenen 😉.
De
laatste dag hielpen we met het bewerken van het land voor het zaaien van bonen. Heel belangrijk voor Wilmar, ' geen bonen bij een maaltijd is alsof ik niet gegeten heb ' 😊. Haha, ik moet zeggen dat ook ik die bonen begin belangrijk te vinden om het gevoel te hebben een complete maaltijd gegeten te hebben. Na een tiental dagen ga ik morgen richting Léon, even een meer toeristische stad gaan opzoeken. Ik hou van de afwisseling, ook is de zee niet zo heel ver af. We zullen zien!'Hasta luego!
Advertisement
Tot: 0.114s; Tpl: 0.026s; cc: 13; qc: 45; dbt: 0.0553s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb