Advertisement
Published: February 18th 2015
Edit Blog Post
02/02/15 Met de Utila Princess richting Utila...
De kogel is door de kerk..uiteindelijk gekozen voor het meest gekende eiland Utila, " the place to be " om te leren duiken! Zou één van de goedkoopste plaatsen ter wereld zijn en tevens één van de grootste koraalriffen.
Een andere doorslaggevende factor was UITERAARD dat het maar een uur varen is naar het eiland, wat een een stuk meer zou zijn naar Roatan.
Met de nodige middelen tegen zeeziekte en "DORMIR" mijn maag juist voldoende kunnen...pff die golven blijken nog steeds niet voor mij te zijn...
Eerste avond al in het juiste café beland met een ' open mike ', het niveau was niet al te hoog maar het was toch een heel geslaagde avond!
Ik nam een' PADI ' cursus open water bij het Utila Divingcenter, een vijfdaagse cursus waar ik na een examen en de nodige praktische oefeningen wereldwijd tot 18 m diep in open water mag duiken. Voor de geïnteresseerden, even zoeken op You tube, er een een nummer te vinden die gaat over Utila en het duiken, serieus overdreven, maar heel grappig en geeft een leuk beeld over
het eiland. Het is een aanrader maar langer dan zes dagen is niet aan mij besteed.
https://m.youtube.com/watch?v=LX-H-zF9PJ4 if you come to utila
Vooral Amerikanen, Canadezen, Australiërs, toeristen dus zoals ik 😉.
Beste mensen, begrijp mij niet verkeerd. Er is niets mis met hen maar het is duidelijk dat er hedentendaage heel wat verschillende soorten backpackers zijn.
Een leuk onderwerp waar ik het al met verschillende reizigers over had. Basic low budget hostel/tent of een party hostel waar de keuken plaatsmaakte voor een restaurant, lokale bussen of enkel de dure rechtstreekse schuttels naar de gekende mooie locaties? Misschien ook gewoon tijd dat ik mijn reis even ' off the track " verder zet..
Het Engels is de eerste taal, ook voor de inwoners. Ze spreken Engels en Spaans door elkaar, Spanlisch 😉..lange tijd in Brits bezit geweest, alweer heel vreemd om te horen maar tevens een interessante geschiedenis wat mij betreft. ( Zie geschiedenis Baai- eilanden op het net voor de geïnteresseerden)
De eerste dag hadden we enkel theorie. De tweede dag gingen we eindelijk na 5 uur les het water in. Het was een serieuze theoretische cursus waarvoor
ik uiteindelijk toch drie avonden heb moeten studeren.
Uiteindelijk naar 11m en de laatste duik tot 18 m met een geslaagde test, echt cool!
Iets minder.. regenseizoen... de eerste dagen prachtig weer, de laatste drie continue regen, serieuze golven en koud, zelf met wetsuit!
Tijdens mijn laatste duik enorm zeeziek, zelf in het water. Fun was er vanaf.
Ik had het ook wat gehad op dat kleine toch wel behoorlijk dure eiland. ( 42 vierkante km)
Zeker net na mijn intensieve weken Spaanse les..nu moet ik 'miljaarde' de hele tijd Engels praten. Iedere dag de lekker typische baleadas maar na een eindje..
M.a.w een dubbel gevoel maar de enkele duiken, de zalige onderwaterwereld, koraalriffen met kleurrijke vissen waarvan ik de naam ondertussen alweer vergeten ben, de reden van deze trip, was een ongelooflijke ervaring. Ik hoop in de komende maanden/ jaren op dat vlak nog wat ervaring op te doen.
Helaas bijna geen foto's van het eiland of de duiklessen. Nu één maal geen onderwatercamera.
08/02/15 5u 30, op richting de de hoofdstad Tegultigalpa..
De laatste twee dagen was er geen boot richting het vaste
land wegens te veel wind en golven. Het gevolg was een bomvolle "Utilla Princess" richting Ceiba. Gelukkig een heel rustige zee deze morgen!
Het is onmogelijk om rechtstreeks in één dag van La ceiba, bovenaan Honduras, naar Nicaragua te reizen. Een van de redenen waarom veel mensen de dure rechtstreekse schuttel nemen. ( minibusje via en reisbureau die rechtstreeks van ene naar andere plaats rijdt)
Ik vertrok met een jonge koppel vanuit Utila richting de hoofdstad. Jacob, een Oostenrijker en Tarra uit Noorwegen. Een gitarist, en we hebben ergens dezelfde plannen, richting en het ' Off the track ' gevoel.
Ze gingen "couchsurfen" in de hoofdstad. Het geluk gehad daarvan te mogen meeprofiteren. Een zeer onveilige stad waar ik wat tegenop zag werd uiteindelijk een super tweedaagse.
We sliepen twee nachten bij Daniel en zijn familie. Opnieuw ongelooflijk hoe gastvrij de mensen kunnen zijn, ja dit is duidelijk ook in Honduras het geval!
Mijn eerste OFFICIËLE " couchsurfing " ervaring 😉.
Dat ik zal kijken om een profiel aan te maken is nu wel heel zeker. Een totaal andere ervaring wat het reizen betreft.
Daniel had nog
een zus en twee broers en woonden samen met hun ma in een buitenwijk in Tegultigalpa. Een hoofdstad maar wat mij betreft toch een serieus verschil in vergelijking met Mexico City of Guatemala city. Een stad verspreid over de flanken van de omliggende bergen, weinig grote wegen en een minder druk gevoel.
We bezochten het centrum, duidelijk de enige toeristen, en een uitzichtpunt waar we een beter zicht kregen over de omvang. Dat daniël en zijn familie het niet slecht hadden werd meteen ook duidelijk. De onderwerpen aan tafel gingen over de politieke toestand van het land en de onveiligheid die duidelijk geen fabeltje was. Helaas moeilijk om zo een onderwerpen degelijk te volgen als dit niet in uw moedertaal gebeurd. Het Spaans van mijn reisgenoten is duidelijk heel sterk, net als hun honger naar het nieuwe en onbekende.
Jacob, 19 jaar! Ik had hem 25 á 26 jaar geschat. Het zou een vriend van Stan kunnen zijn. Heeft het Spaans uit zichzelf geleerd, net als het gitaar spelen. Heel sterk, zowel zijn Spaans als zijn gitaarspel. Dit in slechts twee jaar?
Een andere zaak waar ik nog steeds geen vat op kan krijgen..de alom
gekende route " camino de Santiago"! Ja hoor, hij wandelde vorig jaar 100 dagen aan een stuk van gemiddeld 20 a 30 kilometer samen met zijn neef. Heel straf wat mij betreft.
Hij vertelde over zijn eventuele plannen en ideeën. Meewerken in een " finca de café", een soort van vrijwilligersproject..hm...op naar Nicaragua!!!!!
Advertisement
Tot: 0.082s; Tpl: 0.011s; cc: 11; qc: 52; dbt: 0.0407s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb