COSTA RICA- Nicaragua -PANAMA- 2003

---

COSTA RICA- Nicaragua -PANAMA-

Zondag 2 november 2003.


Lieve Cees heeft ons weer naar Schiphol gebracht en wel om 7.00 uur op zondagochtend.
Nico en Annet zijn er al als we naar de balie lopen. Dit is alweer onze zoveelste (ik ben de tel kwijt) gezamenlijke vakantie naar verre oorden.
We krijgen de tickets van een medewerkster van Fox, gaan door de douane en we zijn klaar voor ons avontuur in Costa Rica.
Na een vertraging van bijna 1 uur gaan we om 11.15 uur de lucht in.
Het eerste uur is er behoorlijk veel turbulentie. Ik haat dit. Dit is ECHT de laatste keer dat ik ga vliegen. Het is nu 12.15 uur en beginnen aan de oversteek naar Miami vanaf Belfast. De turbulentie is nog niet weg maar we hebben een drankje gekregen. Een wijntje leek mij wel een goed plan. Annet zou zeggen een strak plan. Met een wijntje, pinda’s en de telegraaf moeten we een paar uur doen. Om 21.50 uur (onze tijd) landen we in Miami. Op de luchthaven moeten we door de douane. We hebben 2 uur de tijd maar we moeten zólang wachten in de rij dat de tijd snel om is. De handbagage werd nagekeken, onze schoenen moeten uit en Annet werd op vervelende wijze gefouilleerd. Stelletje gekke fanaten.
Om 3 uur zijn we in Costa Rica. Evelijn is onze reisleidster. Het is 20 minuten rijden naar Hotel Europa in San José. Het is een redelijk hotel. Na een welkomstdrankje gaan we een stukje lopen. Het is donker maar we zien wel veel rommel op straat en op iedere hoek een McDonald. In het hotel nog een biertje gedronken en toen naar bed. Het is nu 22.30 uur en een erg lange dag. Morgen worden we om 6.15 uur gewekt.


Maandag 3 november 2003.

Vroeg op maar er is geen warm water om te douchen bij navraag bleek de boiler kapot te zijn.
Bij een bakkertje om de hoek hebben we ontbeten. Aanwijzen in de vitrine wat je eten wil. Het was lekker en met leuke bediening.
Om 8.00 uur zitten we in de bus op weg naar Monte Verde. Het eerste stuk gaat over de “grote” weg met een koffiestop en een lunch. Het laatste stuk, 35 km, gaat over een grote gaten weg maar we doen er super lang over.
Na een paar kilometer op deze weg zien we onze eerste brulapen. Natuurlijk uitstappen, foto’s maken en verrekijker mee. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Verderop zien we weer brulapen in de bomen en prachtige vogels waaronder de motmot. Een mooi gekleurde vogel met een lange staart.
Het uitzicht over de vallei is prachtig en in de verte ligt een meer waar we overmorgen langs komen. Meestal is het uitzicht in de nevelwouden minder. Maar wij hebben, op een enkel stukje nevel na, prachtig weer.
Als afsluiting van de dag bezoeken we een kolibrietuin. Jammer dat het al 17.00 uur is en te donker voor mooie foto’s maar de kolibrie’s kan je bijna aanraken zo dichtbij zitten ze. Ze hebben prachtige kleuren en zijn vliegen razend snel.
We slapen in een redelijk nieuw gedeelte van het hotel. Laag bouw met veel hout, het ziet er leuk uit.
Om 19.00 uur gaan we eten en daarna naar bed.



Dinsdag 4 november 2003.

Het is pas 7 uur maar we zijn alweer op. Ontbijten want om 7.50 uur worden we opgehaald voor de boomtoppenwandeling.
Ik ben weer vroeg wakker en sta om 5.30 uur onder de douche en loop om kwart voor 6 buiten. Er zijn veel vogels, daar wen je aan, maar in een mooie paarse bloemenstruik snoepen de kolibrietjes van de nectar. Ik loop nog wat rond en dacht een kikker te horen. Voorzichtig sluip ik richting het geluid maar het blijkt uit de bomen te komen. Tot mijn verbazing zie ik mijn 1e toekan. Werkelijk prachtig! Ik ren naar het hotel om de fotocamera te halen maar hij had geen zin om op mij te wachten. Toen ik terug kwam was de toekan gevlogen.
Om 7.50 uur worden we met een busje weggebracht voor de tree top walk ways. Een wandeling door het nevelwoud met in totaal 8 bruggen op boomtop hoogte. De langste brug is 170 meter. We horen veel vogels maar zien er maar een paar. Wel zien we een anolis (hagedis) veel insecten en veel bos. Na een schitterende wandeling van 2½ uur lopen we de hummingbird garden in. Tientallen verschillende kolibrie’s zorgen voor een kleurrijk geheel.
Op elkaar gestapeld in het busje gaan we naar het dorpje St. Elena, dit ligt vlakbij Monte Verde. Hier drinken we heerlijke cappuccino en kopen gel voor Jan’s rug. Hij heeft behoorlijk veel last. Wrijven dan maar!!
Na een paar uur weer met z’n allen het busje in en behalve wij vieren en Evelijn (onze reisleidster) gaat iedereen terug naar het hotel.
Wij worden afgezet bij de cheesefactory. Onze gids is een gezellig druk baasje.
Het gebouw is sinds de oprichting in 1953 door de Quackers bijna niet veranderd. Na de rondleiding zien we een heel oude diashow en mogen we kaas en fudge proeven. Daarna gaan we naar de koeien en varkens welke ver weg staan maar hij heeft geen haast en wij ook niet. Vrolijk kletsend gaan we op weg. Het hele proces is als volgt:
De koeien geven melk voor de kaas, de wei wordt gevoerd aan de varkens, de varkenspoep wordt gewassen en voor 80% als voer voor de koeien gebruikt en de mest van de koeien wordt gebruikt voor het land. De varkens worden geslacht en daar wordt vlees en worst van gemaakt. Het cirkeltje is rond.

Onderweg zien we nog twee toekans vliegen en er ligt een dode giftige slang. (doodgereden).
We lopen terug naar het hotel vanaf de cheesefactory en komen langs een bakkertje waar we een heerlijke yoghurtshake nemen die we in de tuin van het bakkertje opdrinken. Annet vindt de hond die daar rond snuffelt maar niks terwijl Jan de hond aanhaalt. Doet hij trouwens bij alle honden, bah! Vrienden maakt hij over de hele wereld.
Verder op zijn er diverse kunstgaleries. Ik koop een houten ketting.
Om 18.00 uur zijn we terug in het hotel en het regent behoorlijk. De rest van de dag was droog en de temperatuur heerlijk warm.


Woensdag 5 november 2003.

Wij hebben vandaag ons ontbijt gehaald bij de supermarkt en hebben dit midden in het dorp op de stoep opgegeten.
Om 8.00 uur rijden we richting Samara. Zonder koffie de bus in, dat valt tegen.
Na 1½ uur hebben we een koffiestop in een koffietent langs de weg. De koffie is overal goed te drinken.
Onderweg is het uitzicht groen, bergachtig met mooie valleien en uiteindelijk de kust. Om 13.30 uur komen we in Samara aan.
Het heeft erg hard geregend. De straten en vooral de stranden zijn erg nat maar het is nog steeds warm.
Het is een leuk hotel. We doen rustig aan, eten pizza en kijken naar voetbal op de tv.
Om 15.00 uur gaan we naar de zeeschildpadden toe.
Over de 50 km doen we meer dan 2 uur. De weg is afgrijselijk met kuilen en rivieren. Wij zaten met z’n vieren in een gewone personenauto. Hobbel, hobbel. De anderen zaten in een busje. Dit doen we op de terugweg niet meer. Dat wordt ruilen van auto. Als wij denken dat we er zijn moeten we nog een stukje met een grote bus.
De 1e schildpad die we op het strand zien is dood. De gieren zitten al te wachten op een lekker hapje.
Nu we dit schitterende schouwspel zien is het de rit meer dan waard. De grote schildpadden komen langzaam uit het water en kruipen het strand over om eieren te leggen. Het gaat moeizaam want ze zijn erg zwaar. Ze leggen 80 tot 100 eieren en je kunt er gewoon bij staan kijken.
Het is jammer dat het al snel donker wordt, we hadden veel eerder vanuit ons hotel moeten vertrekken. Het is erg jammer. Mooie foto’s kan je nu ook niet meer maken. De schildpadden blijven uit zee komen. Er zijn er tientallen. Op een gegeven moment is het zo donker dat je bijna over de schildpadden struikelt. Plots gaat het onweren, best eng maar de schildpadden lichten prachtig op door het flitslicht. Dit is echt genieten. Laat mij hier maar achter maar ik moet ook weer mee terug.
Op de terugweg zitten wij in de 4x4 wat een stuk beter gaat.
Om 21.00 uur zijn we terug, eten weer een pizza en gaan naar bed.



Donderdag 6 november 2003.

Half 7 ontbijt – half 8 op weg naar de boot. Het duurt lang voordat we dolfijnen zien maar we zien wel pelikanen, fregatvogels en vliegende tonijnen en zelfs een zeeschildpad.
Zodra we dolfijnen zien spring ik in het water. Het is warm. Deze dolfijnen zijn niet nieuwsgierig maar ik zwem op ca. 10 meter bij ze vandaan. Het zijn er wel een stuk of 10. Niemand springt samen met mij in het water dus ik heb de dolfijnen voor mij alleen. Mijn dag kan niet meer kapot.
Na de dolfijnen varen we terug en liggen en lopen de rest van de dag op het strand. Relaxed dagje.
Heerlijk gegeten en een borreltje in de bar gehaald. Jan en Nico spelen een potje biljart.



Vrijdag 7 november 2003.

10.00 uur vertrekken we pas met de bus richting Liberia.
Onderweg in Nicoya een kerkje bezocht en vlak voor Liberia drinken we koffie met gebak in een Duitse Conditorei.
Om 13.00 uur zijn we in ons hotel El Sitio.
Zeer mooi hotel met groot zwembad. Om 14.00 uur lopen we naar het centrum. Eerst drinken we een cappi en lopen daarna naar Central Park. Dit is het centrum van Liberia. We proberen naar huis te bellen maar het lukt niet.
We bewonderen de koloniale huizen en bij een oude dame mogen we binnenkomen. We kijken onze ogen uit. Het lijkt wel een museum. Ze woont op Calle Real 17 in Liberia en heet Emilia. Vooral de oude schuur is spectaculair. De stapel oude kranten fungeren als bibliotheek. De voorkamer heeft een prachtige plafondschildering.
We bezoeken nog een kerk, La Agonia, een 19de eeuw adobe-kerk en steken allemaal een kaarsje aan.
Na zoeken en lopen vinden we eindelijk de overdekte markt maar dit valt tegen. Nog wat boodschapjes gedaan en terug naar het hotel.
Jan gaat lekker zwemmen. In het zwembad kruipt er via Jan een beest omhoog. Hij is snel het water uit maar we weten niet wat het was.
In de tuin van het hotel staan veel mooie grote bomen en ik zie een soort possum in de boom. Leuk beestje. Er zitten hagedissen en grote kikkers. Groter dan een tennisbal.
Tijdens het eten liepen er kakkerlakken door het restaurant. Wij kijken vies. De rest niet.



Zaterdag 8 november 2003.

Om 6.45 uur bel ik met Nederland. Het is daar 13.45 uur en mooi weer. Het gaat gelukkig goed met pa en ma.
Om 8.00 uur stappen we in de bus voor een wandeltocht in natuurpark Rincón de Vieja. Dit is een vulkaan. Over een slechte weg arriveren we in het nationale park en worden begroet door een paar rondsnuffelende neusbeertjes. Tijdens de wandeling ruiken we zwavel en zien modder poelen pruttelen door de hitte van de vulkaan. Het is een pittige maar schitterende wandeling en we zien slingerapen elkaar achterna zitten en een toekan die zich rustig laat bewonderen. Een marmot, leguaan en brulapen worden langzaam “gewoon” om te ontmoeten.
Na een heerlijke lunch op een haciënda in het Nationaal Park gaan we hobbelend weer terug naar het hotel. Over de weg kronkelde een groot gif groene slang die we op een haar na missen. En verderop staat een grote cactus met daartegenaan een kerstster zo groot als een boom. De familie die er naast woont, is erg aardig. Zij staan te praten met een Nederlandse vrouw, zij is reisleidster en getrouwd met een Costaricaan, samen hebben zij een zoontje en wonen in dat “gat”.
Om 15.00 uur zijn we weer terug. Lekker bij het zwembad rondgehangen. De plaatselijke turnclub heeft een uitvoering bij ons zwembad.
Avonds is er niet veel te doen. We hebben kip gegeten en een magere hond gevoerd en mail verstuurd naar Nederland.




Zondag 9 november 2003

We douchen net als gisteren in een andere kamer omdat we koud water hebben.
Om 9.00 uur worden we opgehaald door een busje uit Nicaragua. De chauffeur mag even de grens passeren om ons op te halen.
Een uur te laat vertrekken we eindelijk. We stuiten onderweg op roadblocks en we moeten de paspoorten laten zien.
Ook bij de grens van Nicaragua neemt het controleren enige tijd in beslag maar we kunnen volop taxfree winkelen. Drie gloednieuwe complexen in de middle of know where.
Lunchen doen we in Nicaragua in een tentje langs de weg.
Onze nieuwe chauffeur heet Carlos.
Het landschap blijft groen, suikerriet, rijst en bananenplantages wisselen elkaar af. Ook hier vinden we vulkanen en meren.
De bevolking is iets armer en er staan veel houten hutjes langs de weg.
We hebben een prachtig koloniaal hotel in Granada met prachtige grote kamers.
Na een welkomstdrankje gaan we de stad verkennen.
Het is een zeer leuke en sfeervolle stad.



Maandag 10 november 2003

Het is 7.00 uur en alweer erg warm, net zoals alle voorgaande dagen.
Na een duik in het zwembadje (jan) gaan we ontbijten in een leuk cafeetje. Dit wordt onze ontbijt stamkroeg. (Don Simon).
Om 9.30 uur gaan we naar Masaya, een Nationaal Park met vulkanen. We hebben een plaatselijke gids en hij heet Roberto. Leuke vent en hij vertelt enthousiast over zijn land.
Bij de vulkaan kan je in de krater kijken waar nog rook uit komt. Verder is alles kaal in de krater.
Na een klimmetje kan je in een andere vulkaan kijken. Deze vulkaan is helemaal groen binnen in. Hier groeien bomen in. Deze vulkaan is niet meer actief. Bij het park bezoeken we een museum en weer legt Roberto alles uit. Er zitten vleermuizen in het museum.
In het stadje Masaya bezoeken we een toeristische markt waar Jan van een klein vrouwtje een soort cacaopoeder koopt.
Daarna gaan we naar de gewone markt. Ik vind dit veel leuker. Stinkend vlees tussen fruit en schoenen. Jan koopt een nieuwe weegschaal en ruilt deze bij een vrouw die fruit verkoopt, om voor haar oude weegschaal. Het is weer gelukt en weer veel hilariteit. Het ruilen van weegschalen op een markt is onderdeel van onze reizen geworden. Iedere keer lukt het weer.
Om 14.00 uur hebben we een voortreffelijke lunch met prachtig uitzicht over een meer. Mijn drankje is gifpaars maar smaakt erg goed. Het is versgeperste cactusvrucht.
Onze volgende stop is een arm dorpje waar ze keramiek maken. Het is mooi en het kost bijna niets. Annet en ik hebben ook nog geprobeerd iets te maken maar dat is mislukt.
Jan, Nico en nog 2 van onze groep voetballen met een stel jongetjes en meisjes. Prachtig vinden deze kinderen dat.
We kopen 2 windvangers van keramiek en we zijn om 17.30 uur terug in ons hotel.
Op de veranda van ons hotel staan grote witte koloniale schommelstoelen. Daar gaan wij lekker een cappi drinken.
Dit was een leuke excursiedag.



Dinsdag 11 november 2003

Uitgeslapen tot 8.00 uur. Ontbeten bij Don Simon. We zitten binnen want het is al afschuwelijk heet. Tijdens het ontbijt komen er kinderen aan onze tafel om keramiek te verkopen. Potten en vazen.
We (Jan eigenlijk) trappen er weer in en we kopen 2 vaasjes en later nog 2 grote vazen.
Naar de kerk gelopen en Jan heeft bij Annet de biecht afgenomen.
Annet: Ik heb gezondigd.
Jan: Oh. Gieren natuurlijk.
We lopen naar een andere kerk terwijl Nico en Annet in een parkje op ons wachten.
Met z’n vieren bezoeken we sigarenfabriek Dôna Elba. We volgen het proces van sigaren maken. Ze hebben een rode en een blauwe ara. De rode zit de hele tijd op mijn schouder. Nico koopt een mooie houten doos met sigaren.
We lopen terug naar het hotel via een andere weg en komen op een markt uit. Hier kopen we kaas en in de supermarkt brood en eten het, op een terrasje zittend, op met een ijskoffie. Dat kan hier allemaal.
Terwijl Nico en Annet lekker gaan lezen in de schommelstoelen lopen wij in de hitte (af en toe gelukkig een regendruppel) naar het station. Prachtig gerestaureerd gebouw. Er staat een stoomloc maar er rijden hier helemaal geen treinen meer.
Terug in het centrum gaan we bij Don Simon nog een overheerlijke ijskoffie drinken. Met uitzicht op het plein waar veel vogels en kleine groene papagaaien spelen, kwetteren en rond vliegen.
Terug op onze kamer beleef ik de schik van de vakantie.
Ik doe mijn koffer open en er loopt een kakkerlak mijn koffer uit. Ik kwak mijn koffer dicht en begin tegen Jan te schreeuwen dat er kakkerlakken in mijn koffer zitten. Jan: Rustig nou, dat kan helemaal niet. Ik: Neeeeeee????? Kijk zelf maar. Mijn koffer zit helemaal vol. Ik word gek!!! Jan trapt er 2 dood en ik haal mijn kleren uit de koffer en leg ze op de (gelukkig) witte plavuizen neer en schud alles nauwkeurig uit. Het liefst gooi ik alles weg. Jan blijft ze dood trappen. Er zitten hele families in mijn koffer. Van groot tot klein. Gelukkig doe ik mijn kleren altijd in zakken en daar ben ik nu blij om, in mijn kleren zitten geen kakkerlakken. Maar waar komen ze nou vandaan??


UIT DIE GROTE GORE WEEGSCHAAL die we hebben geruild op de markt. Daar zitten ze in. Weg dat ding. Maar Jan haalt een schroevendraaier (of liever gezegd laat mij dat ding halen) bij de receptie en houdt de weegschaal onder de douche en schroeft het open. Nog steeds komen er hele volksstammen kakkerlakken uit dat ding. Gauw weg spoelen door het putje. Ik wist niet dat er zoveel kieren en naden in een koffer zitten maar de kakkerlakken weten zich aardig te verstoppen. Ik heb een donker blauwe koffer dus een goede schutkleur. Jan smijt mijn koffer op de gang en ik spuit al mijn muggenspray in de koffer. Als ik mijn koffer nu (ik tik dit verslag in juli 2004) ruik ik de muggenspray nog steeds in mijn koffer en mijn loerende oog speurt de koffer af naar kakkerlakken. Hoewel ze er nu echt niet meer in zitten zal ik, zolang ik deze koffer heb, altijd blijven loeren.
Om 19.00 uur hebben we met Nico en Annet afgesproken om te eten. Natuurlijk is dit het onderwerp van gesprek deze avond. Gieren dus. Annet had dit eigenlijk wel met eigen ogen willen meemaken. Als we terug zijn in hotel gaan we met z’n vieren mijn koffer openen om te kijken of de kakkerlakken nu allemaal weg zijn. Hij staat nog steeds op de gang trouwens.
Maar er ging meer mis vandaag. Ik heb de was laten doen en mijn witte short kreeg ik uit de was met blauwe vlekken terug. Niet betaald dus.
En bij het eten kregen Jan en Annet een verkeerd gerecht. Nico en ik waren al klaar met eten toen Jan en Annet het goede gerecht kregen. Je hebt zo van die dagen. We hebben een beetje de slappe lach.
Nog steeds ben ik er niet gerust op dat de kakkerlakken verdwenen zijn. Bij thuiskomst gaan Jan en Nico mijn koffer inspecteren en volgens hen moet alles oké zijn. We zullen zien.
We drinken nog eerst een cappi in de schommelstoelen en daarna gaan we naar mijn koffer kijken (stond op de gang). Koffer WEG.
Bleek de security de koffer in een kast gezet te hebben uit voorzorg.
Zo te zien is de koffer kakkerlak vrij. Kleren er weer in maar die gore weegschaal komt er niet meer bij. Koffer dicht en ik open het niet eerder dan morgenavond. Ik ben benieuwd.
Jan heeft de weegschaal na de douche buiten het raam te drogen gehangen.
We zitten op de 1e etage. Zo nu proberen te slapen.




Woensdag 12 november 2003

Jan schut voordat hij de weegschaal binnen haalt de laatste druppels uit de weegschaal. De laatste kakkerlakken zal hij bedoelen. Er komen er nog steeds een aantal uit. Vallen naar beneden waar een dienstmeisje ze dood staat te trappen maar verder trekt zij zich er niets van aan.
De weegschaal gaat in een vacuümzak en in de koffer van JAN!!!!
Ze zullen in het hotel wel blij geweest zijn met ons.
7.00 uur de koffers naar beneden en ontbijten bij een Nederlands stel met een bar in Granada. Om 8.00 uur zijn wij op weg naar La Fortuna. Om 11.00 uur zijn we weer bij de grens van Costa Rica. De grens zijn we vrij snel gepasseerd.
Het landschap in dit deel van Costa Rica is mooi met bomen, planten en veel gekleurde bloemen.
In La Fortuna gaat Evelijn (onze reisleidster) met Heins (73 jaar) naar de dokter. Diagnose is gordelroos.
Ons hotel is 10 kilometer buiten La Fortuna dus we moeten in het hotel eten. Achter het hotel is een klein meertje en met een lantaarn zie je de oranje ogen oplichten van een kaaiman. Brr.
Na het eten duikt Jan het zwembad in. Zonder kaaimannen.



Donderdag 13 november 2003

Na heftige regen vannacht klaart het weer op.
Vandaag staat er op het programma een boottocht over de Rio Frio.
De rit naar de rivier duurt 2 uur. Onderweg zien we wel 100 groene en oranje leguanen in een boom zitten. Vlak bij een restaurant die geven ze ook geregeld te eten. Wat een griezel beesten. Bizar.
We hebben vandaag Donald als gids, leuke vent en hij ziet veel, zo ook onze 1e luiaard. De luiaard lijkt wel een harige kokosnoot. Je ziet ze bijna niet hangen in de boom.
Op de rivier zien we veel kleurige vogels, ooievaars, roze lepelaars, kapucijner aapjes in de bomen, een lizzard, hagedissen en een kaaiman. Na een fantastische tocht van 3½ uur lunchen we en gaan weer richting hotel.
In de verte zien we de Arenal vulkaan. We maken een fotostop en toevallig zit er een luiaard met een baby in de boom. De luiaard met baby trekt meer publiek dan de vulkaan.
Om 16.30 uur zijn we in het hotel en nemen een duik in het zwembad. Om 17.30 uur rijden we richting vulkaan om te zien hoe hij de vuurkeien uitspuugt. Het is niet echt veel maar wel goed te zien hoe de lava naar beneden stroomt.
We worden afgezet in La Fortuna om te eten en te shoppen. We kopen 2 T-shirts, 1 voor Cees en 1 voor Jan. Om 21.00 uur zijn we weer in ons hotel.
De rit langs de rivier was mooi. Langs de kant van de weg zagen we hagen van hibiscus, papaja plantages, suikerrietplantages en veel groen en sinaasappelbomen.



Vrijdag 14 november 2003.

Net als gisteren komen er in de hoteltuin prachtige vogels fruit halen. Spechten, kolibries, vliegenvangers, rode, blauwe, gele, zwarte en groene vogels vliegen af en aan met daar tussen door een brutale eekhoorn die ook een hapje fruit wil.

We rijden nu door een gebied met veel ananasplantages.
Het regent. Gisteren hebben we echt geluk gehad met het weer.
Om 11.00 uur hebben we een heerlijke cappuccinostop.
Hier bezoeken we een kikkertuin. Ze hebben de rode met blauwe poten kikker, de blue jeans, een groene kikker met zwarte stippen en een groene kikker met rode ogen. Alle drie zijn zeer giftige kikkers.
De mooie blauwe vlinder vliegt hier ook rond en dit kost Jan weer een fotorolletje. Deze tuin kweekt de kikkers om ze terug in de natuur te zetten. De man was erg enthousiast en vertelde goed. Het was een leuke maar korte excursie. We lunchen in Puerto Limon aan de Caribische kust. Er wordt swingende muziek gedraaid en de mensen hebben een vrij donkere huidskleur. We lopen door de stad.
Van Evelijn krijg ik nog een leuk cadeautje voor mijn verjaardag. Een geplastificeerde dierenkaart waar alle dieren op staan die in Costa Rica voorkomen. Erg leuk. Ik was toch al van plan om deze kaart te kopen.
We moeten nog 1½ uur rijden maar we worden blij verrast onderweg door een luiaard. Het arme dier was in een elektriciteitspaal geklommen maar hij zag zijn vergissing in en klom richting bomen over een ijzeren kabeltje. Wij allemaal, oh, ah, wat zielig, maar hij heeft het gered. Pootje voor pootje klimt hij de betonnen paal in, traaaaaag heel traaaaaaag.
Ons hotel ligt aan het strand maar wel ver weg van het dorp Puerto Viejo. Om 19.00 uur gaan we naar Puerto Viejo. Ik mag een restaurant uit kiezen waar we eten omdat ik jarig ben. We hebben heerlijk gegeten in een Thais restaurant, een falafel plate, wijntje erbij, heerlijk. Een artiest maakt van banaanbladeren leuke beestjes voor Annet en mij.
Een afzakkertje, Pina Colada, in een café met live muziek. Mijn verjaardag kan niet meer stuk.
Om 22.30 uur pikt de bus ons weer op.


Zaterdag 15 november 2003

Om 8.30 uur gaat ons busje op pad voor een wandeling in een nabij gelegen National Park. Wij gaan niet mee.
Tijdens het ontbijt, 9.15 uur, kijkt Jan nog voor de zekerheid op de TV of de voetbalwedstrijd Nederland – Schotland om 14.30 uur wordt uitgezonden. De mensen die de wandeling zijn gaan maken komen hier speciaal voor terug om 14.00 uur. Wat blijkt!!!!
De wedstrijd is al begonnen en live op TV. Annet, Nico, Jan en Mark zitten buiten aan de bar te kijken en het is spannend. Bij de rust is het 1-0 voor Schotland. Dit is ook de eindstand.
Nico, Jan en ik lopen een klein uurtje over het strand naar het dorp, drinken, bellen naar huis en eten wat. Daarna weer een klein uurtje over het palmenstrand en door de branding terug gelopen.
Uurtje luieren bij het zwembad en toen een uurtje tennissen.
Jan en Annet winnen de tiebreak met 8-6. Bij de stand 4-4, 30-0 voor Nico en Wilma ziet Annet 2 toekans in de boom vliegen. Hierna volgt een kleine onderbreking want er moeten natuurlijk foto’s gemaakt worden.

Zondag 16 november 2003

Vandaag gaan we naar Panama. 1½ uur met de bus tot aan de grens waar we afscheid nemen van Alvis, onze chauffeur. Hij gaat terug naar San José.
Via een oude spoorbrug lopen we de grens over. Daar stappen we weer in een bus. Na een uurtje komen we bij een haventje van de boot die ons naar Panama brengt.
We moeten een uur wachten. Gelukkig hebben we de boottocht gereserveerd want het is erg druk. Er komt een groep aan zonder reservering en die kunnen niet meer over varen vandaag. Het uur wachten is snel voorbij omdat er van alles om je heen gebeurt. In een soort speedboot varen we door een prachtig natuurgebied. Soms over de rivier dan weer over open water en na een uur worden we afgezet op Isla Colôn.
Op het eiland worden we verwelkomd door muziek. We hebben geluk want Panama viert feest. Daarom is het bij de boot zo druk. Iedereen wil op het eiland feest vieren. Panama is vandaag 100 jaar een republiek.
Ons hotel, hotel Bahia, ligt in de hoofdstraat en kijkt uit op zee. De optocht van muziek, dansers en majorettes lopen door onze straat.
Ons hotel heeft een fantastische veranda op de 1e verdieping dus ons uitzicht op de parade en op de zee is geweldig. De drankjes worden ook nog boven gebracht.
Het is nu 19.30 uur en de parade duurt maar voort. Mijn oren zijn doof want het aantal decibel is boven gemiddeld. Het is een hele happening en we geniet n volop.

Maandag 17 november 2003

Vannacht kwam de regen met bakken naar beneden terwijl het gisteren erg heet was. Dit gebeurt wel vaker maar dan is het de volgende morgen weer droog. Vandaag niet dus!!
We ontbijten erg langzaam en om 11.30 uur klaart het weer een beetje op en we lopen wat door de straten. We besluiten om naar Playa del Braca te gaan. Dit is aan de andere kant van het eiland. Nico en Annet gaan met een deel van de groep mee naar een indianeneiland.
Wij stappen om 13.00 uur op de mountainbike en trappen een uur flink door. Heuvel op en heuvel af. Gelukkig is het bewolkt maar nog steeds erg warm. 2 andere leden van onze groep gaan naar hetzelfde strand maar met de plaatselijke bus. We treffen hen op het strand.
Het is geen zon- en strandweer maar het uitzicht is prachtig. De stranden zijn klein met wit zand en palmbomen.
We waren van plan om met de bus terug te gaan want het is een erg zware rit. Nico en Annet hebben een goede keuze gemaakt om niet met ons mee te gaan fietsen. Uit eindelijk zijn we terug ook gaan fietsen. Onderweg stappen we af om een appeltje te eten en de gieren cirkelen om onze hoofden…… maar we hebben het gered.
Voor de happy hour lopen we nog door het dorp en komen bij een oude brandweerkazerne. De brandweerauto die er staat is net zo oud als het mannetje die enthousiast verteld over de auto.
Verder op lopen we langs een heel mooi huis in aanbouw. We hebben al gehoord dat een Nederlander het laat bouwen en hij liep net voor zijn huis. Annet vraagt: is dit uw huis? Ja. Na 10 minuten weten we meer over het huis, over bouwen, prijzen en uurlonen. Hij betaalt zijn arbeiders goed, $1,25 per uur. En spoort ons aan ook te investeren in Panama. Wel leuk om te weten. Hij verhuurt de appartementen voor $1.000 per maand.
Tijdens de happy hour in onze stamkroeg, Le Limbo, aan het water
nemen we ieder 2 Pina Colada’s. Heerlijk. Slurpend aan de Pina, onderuit gezakt in een luie stoel met uitzicht op het water. Dit is echt vakantie. Ook hebben we heerlijk gegeten. Al met al na de verregende ochtend een fijne dag gehad. De sterren staan aan de hemel en het blijft warm.
Ik hoop dat we morgen kunnen snorkelen.


Dinsdag 18 november 2003

Vanochtend met Annet boodschappen gedaan. Fruitsalade gegeten en sandwich meegenomen voor onderweg. Jan loopt snel nog even naar bank om een munt van 100 jaar republiek Panama te kopen maar de rij is te lang.
Om 9.30 uur stappen we in de boot naar de dolfijnen. We zien ze na 20 minuten. Springen, spelen kunnen ze als de besten. Vervolgens gaan we naar 1 van de eilandjes om te snorkelen. We verbranden allemaal. Maar het was redelijk goed snorkelen daar. Annet ligt lekker te zonnen en te lezen op een bedje.
Onze volgende stop is een ander eiland, het Red Frog eiland. Ik denk hier veel van die rode kikkertjes te zien maar we zien er 2. Ze zijn iets groter dan een lieveheersbeestje. Hier hangen we wat op het strand en in de zee en aan de bar.
Onze laatste snorkel poging was geen geslaagde. De zee is te wild en het water te troebel. We gaan nog wel even zwemmen.
Om 16.30 uur zijn we terug en een paar minuten voor 5 uur pakken een happy hour in de bar tegenover ons hotel. 2 beer voor $1.00. We eten in een heerlijk Indiaas restaurant met lekkere voorafjes.



Woensdag 19 november 2003

Eerst nog een poging wagen om naar de bank te gaan (7.45 uur) Wie was de klos om deze tijd??? Maar ik heb de munt.
Om 8.30 uur vertrekt de boot naar het vaste land. Uurtje varen, uurtje bus in de zeik regen, de oude spoorbrug weer over en we zijn weer in Costa Rica. Daarna moeten we nog 5 uur bussen. Het weer blijft slecht de bus is goed. Hadden we maar de hele reis deze bus gehad.
Onderweg bezoeken we nog een bananenplantage. Als een plantage aan de overkant van de fabriek staat wordt er een “soort” stang over de weg geduwd waar de trossen bananen aan hangen. Iemand sleept dit naar de overkant. Er zitten wel 100 bananen aan 1 tros. Op dat moment is er geen verkeer mogelijk. Verder hebben we niet veel gedaan deze dag. We zijn weer terug in San José. De laatste 10 minuten van het Nederlandse elftal gezien 6-0 tegen Schotland. Naar de souvenirwinkels geweest voor een schommelstoel maar dat is te duur. (Wat wel grappig is dat wij later in Nederland een Nicaraguaanse schommelstoel hebben gekocht. In Wageningen bij een Nederlander die getrouwd is met een Costa Ricaanse en gewerkt en gewoond heeft in Nicaragua en een stuk of 5 schommelstoelen heeft meegenomen naar Nederland.)
Vanavond hebben we een afscheidsdrankje en een gezamenlijk diner. Het was gezellig hoewel tijdens het eten de TV aan stond voor de voetbal.
Buiten op straat is er een groot Tv-scherm opgehangen waar veel mensen naar kijken. Costa Rica speelt en wint.



Donderdag 20 november 2003

Onze laatste dag. We hebben tot 14.00 uur onze kamer. Voor die tijd gaan we nog de laatste souvenirs kopen en San José verkennen.
We bezoeken een kerk, marktjes en lopen naar Plaza de Democratie.
Om 13.30 uur terug in het hotel om ons om te kleden. De koffers worden centraal opgeslagen en we hebben nog tijd om te eten. Om 16.00 uur gaan we naar het vliegveld.
Het begint goed. We hebben 1 uur vertraging wat later 1½ uur wordt. De vlucht naar Nederland is verder goed gegaan.
Weer in Nederland komen we er achter waarom Annet tijdens de vakantie geen contact met haar moeder heeft gekregen. Diverse malen heeft Annet opgebeld maar er werd niet opgenomen door haar moeder. Blijkt zij in het ziekenhuis te liggen. Gelukkig gaat het nu weer beter met haar.

PS De weegschaal met of liever zonder kakkerlakken is toch meegekomen naar Nederland en hangt thuis in de jukeboxkamer.
Ik betrap mijzelf erop dat ik nog wel eens kijk of er niets beweegt……

Woensdag 10 augustus 2004

Eindelijk heb ik het dagboekje van Costa Rica klaar.
Ik weet niet waarom het zo lang geduurd heeft maar nu wil ik het klaar hebben. Voor Nico.

Sunday, November 2, 2003.


Dear Cees has brought us back to the airport and be at 7.00 on Sunday morning.
Nico and Annette have been when we walk to the counter. This is already our umpteenth (I lost count) joint vacation to faraway places.
We get the tickets from an employee of Fox, go through customs and we are ready for our adventure in Costa Rica.
After a delay of almost one hour at 11.15 am we the air.
The first hour is pretty much turbulence. I hate this. This is REALLY the last time I'm flying. It is now 12:15 and begin the crossing from Belfast to Miami. The turbulence is not gone yet but we've got a drink. The wine seemed like a good plan. Annette would say a strict plan. With wine, peanuts and the telegraph we have a couple of hours. At 21.50 pm (our time) we land in Miami. At the airport we need through customs. We have two hours time we must wait in line until the time runs out quickly. The luggage was checked, our shoes off and Annet was searched annoying way. Bunch of crazy fanatics.
For three hours we are in Costa Rica. Evelijne is our tour guide. It is 20 minutes drive to the Hotel Europa in San Jose. It is a reasonable hotel. After a welcome drink, we walk a little. It is dark but we see a lot of rubbish on the street and every corner a McDonald. In the hotel has a beer and then to bed. It is now 2230 and a very long day. Tomorrow we are woken at 6.15 am.


Monday, November 3, 2003.

Early on but there is no hot water for showering Enquiries showed the boiler broke down.
At a bakery around the corner, we had breakfast. Designate in the showcase what you eat. It was nice and cool operation.
At 8.00 we are in the bus on the way to Monteverde. The first piece is about the "big" way with a coffee break and lunch. The last stretch, 35 km, is about a big way but we do watch very long time.
After a few miles on this road we see our first howler monkeys. Off course, take pictures and binoculars. I can not get enough. Later we see howler monkeys in the trees and beautiful birds including the Motmot. A beautiful colored bird with a long tail.
The view over the valley is beautiful and in the distance one more day after we pass by. Usually the view in the lower cloud forests. But we have a single piece of fog after, beautiful weather.
To round off the day we visit a hummingbird garden. Too bad it's already 17.00 hours and too dark for good pictures, but the hummingbird's so close you can almost touch them sit. They have beautiful colors and fly fast.
We sleep in a relatively new area of ​​the hotel. Layer construction with wood, it looks nice.
At 19.00 am we eat and then to bed.



Tuesday, November 4, 2003.

It's only 7 hours but we are already over. For breakfast at 7.50 hours, we picked up the canopy walk.
I woke up early and get up at 5.30 am in the shower and walk outside at a quarter to six. There are many birds as you get used to, but in a pretty purple flower bush relish the nectar of the little hummingbird. I walk around a bit and thought a frog to hear. I creep cautiously toward the sound but it appears from the trees. To my surprise I see my first toucan. Really beautiful! I run to the hotel to pick up the camera but he did not feel like waiting for me. When I came back, the toucan fly.
At 7.50 hours we are away for a van with the tree top walkways. A walk through the cloud forest with a total of eight bridges on treetop height. The longest bridge is 170 meters. We hear many birds to see but a few. We do see an anole (lizard), many insects and woodlands. After a leisurely stroll of 2 ½ hours we walk in the hummingbird garden. Dozens of different hummingbird's provide colorful.
Stacked in the van we go to the village of St. Elena, this is close to Monteverde. Here we drink latte and buy gel for Jan's back. He has considerable experience. Then rub it!
After a few hours with everyone except the van and we celebrate and Evelijne (our hostess), everyone goes back to the hotel.
We are dropped off at the cheese factory. Our guide was a nice busy guy.
The building has since its founding in 1953 by Quackers hardly changed. After the tour we see a very old slide show and we can fudge and cheese tasting. Then we go to the cows and pigs that far away but he is in no hurry and neither are we. Chatting merrily we go. The whole process is as follows:
The cows give milk for the cheese, the whey is fed to the pigs, pig dung is washed and 80% used as feed for the cows and the manure of the cows used for the country. The pigs are slaughtered and there is meat and sausages made. The circle is round.

We see two toucans fly and there is a dead snake. (Killed).
We walk back to the hotel from the Cheesecake Factory and pass a bakery where we had a delicious yogurt shake that we take in the garden of the bakery drink. Annette takes the dog snooping around, but nothing in January while the dog quotes. He does indeed to all dogs, yuck! He makes friends all over the world.
Further on there are several art galleries. I buy a wooden chain.
At 18.00 hours we are back in the hotel and it rains pretty. The rest of the day was dry and the temperature warm.


Wednesday, November 5, 2003.

Today we have our breakfast bought from the supermarket and have it in the middle of the village on the sidewalk eaten.
At 8:00 pm we drive towards Samara. No coffee in the bus, which is disappointing.
After 1 ½ hours we stop for coffee at a coffee shop along the road. The coffee is good to drink everywhere.
Along the way view green mountains with beautiful valleys and finally the coast. At 13.30 we arrive in Samara on.
It rained very hard. The streets and especially the beaches are very wet but it's still warm.
It's a nice hotel. We make it easy, eating pizza and watching football on TV.
At 15.00 we go to the sea turtles.
About 50 km we do more than 2 hours. The road is terrible with potholes and rivers. We were four of us in a normal car. Bump, bump. The others were in a van. We do this in the way anymore. That is swapping cars. If we think we are there we need a bit of a big bus.
The first turtle that we see on the beach is dead. The vultures are already waiting for a snack.
Now we see the magnificent spectacle more than worth the ride. The big turtles come out of the water and slowly crawl across the beach to lay eggs. It's difficult because they are very heavy. They lay 80 to 100 eggs and you can just by looking.
It is unfortunate that it soon gets dark, we had a lot more from our hotel to leave. It is a pity. Beautiful pictures you can not do now. The turtles stay out of sea. There are dozens. At some point it's so dark you almost trip over the turtles. Suddenly, it storms, scary but wonderful at the turtle lights flash. This is really enjoying. Let me here but I have it back again with them.
On the way we sit in the 4x4 which is a lot better.
At 21.00 pm we are back again eat a pizza and go to bed.



Thursday, November 6, 2003.

Half breakfast 7 - 7:30 on the way to the boat. It takes a long time before we see dolphins, but we'll see pelicans, frigate birds and flying tuna and even a turtle.
Once we see dolphins, I jump into the water. It's hot. These dolphins are not curious, but I swim at about 10 meters away from them. It there are a lot of 10. No one jumps in the water with me so I have the dolphins for me alone. My day can not be broken.
After the dolphins, and sail back down and walk the rest of the day at the beach. Relaxed day.
Wonderful meal and a drink in the bar removed. Jan and Nico playing a game of billiards.



Friday, November 7, 2003.

10.00 hours until we leave by bus to Liberia.
Along the Nicoya visited a church just for Liberia, and we drink coffee and cake in a German Conditorei.
At 13.00 hours we are in our El Sitio.
Very nice hotel with big pool. At 14.00 hours we walk to the center. First we drink cappi and then walk to Central Park. This is the center of Liberia. We try to call home but can not.
We admire the colonial houses and an old lady, we arrive. We look in our eyes. It's like a museum. She lives on Calle Real 17 in Liberia and called Emilia. The old barn is spectacular. The stack of old newspapers serve as a library. The front room has a beautiful ceiling mural.
We visit a church, La Agonia, a 19th century adobe church and all of stabbing a candle.
After walking and searching we finally found the indoor market but this is disappointing. Some groceries done and back to the hotel.
John will go for a swim. In the pool crawls through a beast up in January. He's quick off the water but we do not know what it was.
In the garden of the mansion are many beautiful large trees and I see a possum in the tree species. Cute animal. There are large lizards and frogs. Larger than a tennis ball.
During dinner there were roaches by the restaurant. We look dirty. The rest do not.



Saturday, November 8, 2003.

Call me at 6.45 am with the Netherlands. It's 13:45 and the weather there. It goes well with mum and dad happy.
At 8.00 we get on the bus for a nature hike in Rincon de Vieja. This is a volcano. On a bad road, we arrive in the national park and are greeted by a few around sniffing income coatis. During the walk we smell sulfur bubbling mud pools and see the heat of the volcano. It is a tough but beautiful walk and we see spider monkeys and a toucan chase that leaves quietly admired. A marmot, iguana and howler monkeys are slowly "just" to meet.
After a delicious lunch at a hacienda in the National Park we bumping back to the hotel. Road wound a large green snake poison that we miss by a hair. And further there is a big cactus with a poinsettia against it as big as a tree. The family who live next to is very nice. They are talking to a Dutch woman, she is tour guide and married to a Costa Rican, together they have one son and live in that "hole".
At 15.00 hours we're back. Relax by the pool hanging out. The local gymnastics club has a performance by our pool.
Evening there is not much to do. We ate chicken and a skinny dog ​​fed and mailed to the Netherlands.




Sunday, November 9, 2003

Like yesterday we shower in another room because we have cold water.
At 9.00 we are picked up by a van from Nicaragua. The driver may just cross the border to pick us up.
An hour late we finally leave. We encounter roadblocks on the road and we need to show passports.
Also at the border of Nicaragua takes some time to check but we can fully tax-free shopping. Three new complexes in the middle of know where.
We take lunch in Nicaragua in a tent along the road.
Our new driver called Carlos.
The landscape remains green, sugarcane, rice and banana plantations alternate. Again we find volcanoes and lakes.
The population is slightly poorer, and there are many wooden huts along the road.
We have a beautiful colonial hotel in Granada with beautiful large rooms.
After a welcome drink, we explore the city.
It's a very nice and attractive city.



Monday, November 10, 2003

It's 7:00 and already very hot, like all previous days.
After a dip in the pool (in January) we have breakfast at a sidewalk café. This is our breakfast hangout. (Don Simon).
At 9.30 we go to Masaya, a national park with volcanoes. We have a local guide and his name is Roberto. Nice guy and he speaks enthusiastically about his country.
At the volcano you can see where the crater is still smoke coming out. Everything else is bare in the crater.
After a climb, you can look in another volcano. This volcano is completely green inside. Here trees grow. This volcano is no longer active. At the park we visit a museum and Roberto refutes everything. There are bats in the museum.
In the town of Masaya, where we visit a tourist market in January of a little woman buys a kind of cocoa powder.
Then we go to the mainstream market. I think this is more fun. Between fruit and meat smelly shoes. January buys a new balance and exchange it with a woman who sells fruit, for its old scale. It's successful and a lot of hilarity. The exchange of scales in a market is part of our tours have become. Every time it works again.
At 14.00 hours we have an excellent lunch with beautiful views over a lake. Gifpaars is my drink but tastes very good. It's freshly squeezed fruit cactus.
Our next stop is a poor village where they make pottery. It's beautiful and it costs almost nothing. Annette and I have tried to do something but failed.
January, Nico and two of our group of soccer with a bunch of boys and girls. The children love it.
We buy two cuffs of ceramics and we are back at 17:30 at our hotel.
On the veranda of the hotel are large white colonial rocking chairs. Here we enjoy a drink cappi.
This was a fun excursion.



Tuesday, November 11, 2003

Slept until 8.00 pm. Had breakfast with Don Simon. We sit inside because it's been awful hot. During breakfast at our table, kids come to selling ceramics. Pots and vases.
We (January actually) kick back in and we buy two vases and two large vases later.
Walked to church in January and has declined Annet confession.
Annette: I have sinned.
Jan: Oh. Vultures course.
We walk to another church, while Nico and Annet in a park waiting for us.
The four Dona Elba cigar factory visit. We follow the process of making cigars. They have a red and a blue macaw. The red is all the time on my shoulder. Nico buy a wooden box of cigars.
We walk back to the hotel via a different route and arrive at a market. Here we buy cheese and bread in the supermarket and eat it, sitting on a terrace, with an iced coffee. That is all here.
While Nico and Annet nice to read in the rocking chairs we walk in the heat (sometimes a lucky drop of rain) to the station. Beautifully restored building. There is a steam locomotive ride but there are no more trains.
Back in the center we go to Don Simon is a delicious iced coffee drink. Overlooking the square where many birds and small green parrots play, chirping and flying around.
Back in our room I experience the arranging of the holiday.
I open my suitcase and there is a cockroach in my suitcase. I closed my suitcase and start quack from January to scream that there are cockroaches in my suitcase. January: Calm down, it can not. I: Neeeeeee ????? See for yourself. My suitcase is full. I'm going crazy! January 2 kick it dead and I get my clothes from the suitcase and put them on the (thankfully) white tiles down and shake everything accurately. I prefer to throw everything away. January will kick them dead. There are whole families in my suitcase. From large to small. Fortunately, I always drop my clothes and I am now happy, my clothes are not cockroaches. But where do they come from now?


GORE FROM THOSE LARGE SCALE we have exchanged on the market. There they are at. That thing away. But in January brings a screwdriver (or rather let me get this thing) at the reception and keep the balance in the shower and screw it up. Still there are lots of different cockroaches that thing. Quickly rinse away through the drain. I never knew so many cracks and seams in a suitcase but is nice to know cockroaches hide. I have a dark blue box is a good camouflage. January throw my suitcase in the hallway and I spray all my mosquito spray in the trunk. If I leave my bag now (I tap this report in July 2004) I smell the mosquito spray is still in my suitcase and my lurking eye scans the suitcase down to cockroaches. Although they are really not in it I will, as long as I have this kit, forever lurking.
At 19.00 hours we have Nico and Annet agreed to eat. Of course, this is the topic of conversation this evening. Vultures so. Annet had this really want to experience for yourself. When we get back to our hotel, we opened four of my suitcase to see if the cockroaches are all gone. He is still in the hall way.
But more has gone wrong today. I have the laundry done and my white shorts I got out of the blue spots was back. Not so paid.
And in January were eating the wrong food and Annet. Nico and I had already finished eating when John and Annette were the good food. You have so much that day. We have a bit of the giggles.
Still I am not reassured that the cockroaches have disappeared. In January and Nico will return my suitcase and inspect everything in them must be okay. We'll see.
We have a drink first cappi in rocking chairs and then we go to watch my bag (standing in the hallway). ROAD suitcase.
Proved the security put the suitcase in a closet having a precaution.
Looks like the suitcase cockroach Fri Clothes back in balance but gore is not there anymore. Case closed and I do not open it sooner than tomorrow. I'm curious.
January is the balance after the shower to dry out the window.
We are on the first floor. Now try to sleep.




Wednesday, November 12, 2003

January patron before he gets the balance within the last drops off the scale. The latter will mean cockroaches. There are still some out. Fall down where they die a maid steps, but able to pull themselves not care.
The balance goes into a vacuum and in the case of JAN!!
They will be at the hotel have been happy with us.
7.00 hours the suitcases down and have breakfast with a Dutch couple in a bar in Granada. At 8.00 we are on our way to La Fortuna. At 11.00 hours we are back at the border of Costa Rica. The border we passed fairly quickly.
The landscape in this part of Costa Rica is beautiful with trees, plants and many-colored flowers.
La Fortuna is Evelijne (our tour guide) and Heins (73 years) to the doctor. Diagnosis was shingles.
Our hotel is 10 km outside of La Fortuna, so we have to eat in the hotel. Behind the hotel is a small lake with a lantern, you see the orange glow of an alligator eyes. Brr.
After dinner the diving pool in January. Without caimans.



Thursday, November 13, 2003

After heavy rain last night it clears up.
Today there is scheduled a boat trip on the Rio Frio.
The ride to the river takes 2 hours. We see about 100 green and orange iguanas in a tree. Close to a restaurant to give them to eat regularly. What a scary beast. Bizarre.
Today we have Donald as a guide, nice guy and he sees a lot, so our first sloth. The sloth looks like a hairy coconut. You see them almost hanging in the tree.
On the river we see multicolored birds, storks, pink spoonbills, Capuchin monkeys in the trees, a Lizard, lizards and an alligator. After a fantastic journey of 3 ½ hours we have lunch and go back to the hotel.
In the distance we see the Arenal volcano. We make a photo stop and there by chance a sloth with a baby in the tree. The sloth with baby attracts more audience than the volcano.
At 16.30 hours we are in the hotel and take a dip in the pool. At 17.30 we drive volcano to see how he spit fire boulders. It's not much but good to see the lava flows down.
We are dropped off at La Fortuna to eat and shop. We buy 2 T-shirts, Cees and 1 for 1 for January At 21.00 hours we are back in our hotel.
The ride along the river was beautiful. Along the roadside we saw hedges of hibiscus, papaya plantations, sugar cane plantations and orange trees and greenery.



Friday, November 14, 2003.

Just like yesterday, come in the hotel garden beautiful birds pick fruit. Woodpeckers, hummingbirds, flycatchers, red, blue, yellow, black and green birds flying in and out with in between a cheeky squirrel who also wants a bite of fruit.

We drive through an area with lots of pineapple plantations.
It's raining. Yesterday we really lucky with the weather.
At 11.00 hours we have a cappuccino stop.
Here we visit a garden frog. They have the red frog with blue legs, the blue jeans, a green frog with black spots and a green frog with red eyes. All three are highly toxic frogs.
The beautiful blue butterfly flying around here and it takes a roll of film back in January. This garden grows the frogs to them to put back into nature. The man was very excited and told well. It was a fun but short trip. We have lunch in Puerto Limon on the Caribbean coast. It is swinging music played and people have a rather dark complexion. We walk through the city.
From Evelijne I get a nice present for my birthday. A plastic card where all animals are animals that occur in Costa Rica. Very nice. I was already planning to buy this card.
We still have 1 ½ hours drive but we are pleasantly surprised by a lazy way. The poor animal had climbed a utility pole, but he saw his mistake in direction and climbed trees on an iron cable. All of us, oh, ah, some sad, but he made it. Paw paw before he climbs into the concrete post, very traaaaaag traaaaaaag.
Our hotel is on the beach but away from the village of Puerto Viejo. At 19.00 we go to Puerto Viejo. I can choose from a restaurant where we eat because my birthday. We had a delicious dinner at a Thai restaurant, a falafel plate, glass of wine, delicious. An artist makes banana leaves cute kitties for Annette and me.
A nightcap, Pina Colada in a pub with live music. My birthday could not go wrong.
At 22.30 hours the bus picks us up again.


Saturday, November 15, 2003

At 8.30 am our van goes out on a walk in a nearby National Park. We will not count.
During breakfast, 9.15 am, January looks even before the security on the TV or football match Netherlands - Scotland is broadcast at 14.30. The people who walk have come here specially to make back at 14:00. It turns!!
The contest has already started and live on TV. Annet, Nico, Jan and Mark are looking out at the bar and it's exciting. For the rest it 1-0 for Scotland. This is the final score.
Nico, Jan and I walk an hour along the beach to the village, drink, call home and eat something. Then another hour on the palm beach and the surf dropped.
Hour lazing by the pool and then an hour of tennis.
Annet January and win the tiebreaker, 8-6. In the prior 4-4, 30-0 for Nico and Wilma sees Annet 2 toucans fly into the tree. Below is a small break because there must of course photo opportunity.

Sunday, November 16, 2003

Today we go to Panama. 1 ½ hours by bus to the border where we say goodbye to Alvis, our driver. He returns to San Jose.
Through an old railway bridge we walk across the border. Here we get into a bus. After an hour we arrive at a port of the boat that takes us to Panama.
We have to wait one hour. Luckily, we booked the trip because it is very busy. There is a group without a reservation and can not go on today. The hour wait is over quickly because of everything going on around you. In a kind of speedboat sailing through magnificent nature. Sometimes the river, then across open water and after one hour, we deposited on Isla Colon.
On the island we are welcomed by music. We are lucky because Panama is celebrating. Therefore, when the boat so busy. Everyone wants the island to celebrate. Panama is now a republic 100 years.
Our hotel, Hotel Bahia, in the main street and overlooks the sea. The pageant of music, dancers and majorettes walk through our streets.
Our hotel has a great porch on the first floor so our view of the parade and the sea is great. The drinks are also brought up.
It is now 19:30 and the parade will only take on. My ears are deaf because the number of decibels is above average. It's a happening and we enjoy one full.

Monday, November 17, 2003

Last night the rain came pouring down yesterday while it was very hot. This happens often but it's dry the next morning. Today, not so!
We have breakfast at 11.30 hours and very slowly it clears a bit and we walk through the streets. We decide to go to Playa del Braca. This is on the other side of the island. Nico and Annet with some of the group to an Indian island.
We take steps to 13:00 on the bike and pedaling briskly one hour. Uphill and downhill. Fortunately it is cloudy but still very warm. Two other members of our group go to the same beach but with the local bus. We meet them on the beach.
It is not a sun and beach weather but the view is beautiful. The beaches are small with white sand and palm trees.
We planned to take the bus to go back because it's a very tough ride. Nico and Annet have made a good choice to come with us to cycle. In the end we are back also go cycling. En route we stop to eat an apple and the vultures circling above our heads ... ... but we made it.
For happy hour we walk through the village and arrive at an old fire station. The fire, which it says is as old as the man who enthusiastically told about the car.
Further on we pass a very nice house under construction. We have already heard that the Dutch have built and ran just before his house. Annet asks: is this your house? Yes. After 10 minutes we'll know more about the house, about construction, hourly wages and prices. He pays his workers well, $ 1.25 per hour. And urges us to invest in Panama. Nice to know. He rents out the apartments for $ 1,000 a month.
During happy hour at our favorite pub, Le Limbo, waterfront
we take any two Pina Colada's. Delicious. Slurping the Pina, slumped in a chair overlooking the water. This is a real holiday. We also have a delicious meal. All in all, after the rainy morning had a good day. The stars in the sky and it stays warm.
I hope that tomorrow we can snorkel.


Tuesday, November 18, 2003

Annet morning with groceries. Ate fruit salad and sandwich for the road taken. January is quickly we go to a coin bank for 100 years of Panama, but to buy the line is too long.
At 9.30 we get into the boat to the dolphins. We see them after 20 minutes. Jump, they can play like the best. Then we go to one of the islands for snorkeling. We all burn. But it was pretty good snorkeling there. Annet is sunbathing and reading on a bed.
Our next stop was another island, the Red Frog Island. I think a lot of those red frogs but we look to see 2. They are slightly bigger than a ladybug. Here we hang some on the beach and in the sea and at the bar.
Our last attempt was not successful snorkeling. The sea is too rough and the water cloudy. We're going to have a swim.
At 16.30 we are back and a few minutes to five hours tackling a happy hour at the bar opposite our hotel. 2 beer for $ 1.00. We eat at a nice Indian restaurant with delicious appetizers.



Wednesday, November 19, 2003

A first attempt to go to the bank (7.45) Who was the reel at this time?? But I have the coin.
8:30 am boat to the mainland. Hour by boat, bus an hour in the rain piss, the old railway bridge again and we are back in Costa Rica. Then we have 5 hours buses. The weather remains bad the coach is good. Had we but this bus had the whole trip.
En route we visit a banana plantation. As a plantation opposite the factory, a "kind" rod road which pushed the banana bunches hang. Someone dragged it across. There are a bunch of bananas to 100. At that moment there is no traffic. Furthermore, we have not done much this day. We are back in San Jose. The last 10 minutes of the Dutch team having 6-0 against Scotland. To the souvenir shops have a rocking chair but it is too expensive. (What's funny is that later in the Netherlands we have bought a Nicaraguan rocking. In Wageningen for a Dutchman married to a Costa Rican and has lived and worked in Nicaragua and a piece or five rocking chairs has brought to the Netherlands.)
Tonight we have a farewell drink and a dinner. It was fun while eating while the TV was on for the football.
Out on the street is a large TV screen suspended where many people watch. Costa Rica plays and wins.



Thursday, November 20, 2003

Our last day. We have our room until 14:00. Before then we go buy the last souvenirs and explore San Jose.
We visit a church, markets and walk to the Democracy Plaza.
At 13.30 back to the hotel for us to change. The cases are stored centrally and we still have time to eat. At 16.00 we go to the airport.
It starts well. We have one hour delayed 1 ½ hours later. The flight to the Netherlands also went well.
Weather in the Netherlands we find out why Annet during the holidays no contact with her mother received. Annet has called several times but was not picked up by her mother. Turns out they are in hospital. Fortunately it is now better with her.

PS on the scale with or without cockroach is still better come along to the Netherlands and is home to the jukebox room.
I catch myself that I sometimes see if nothing is moving ... ...

Wednesday, August 10, 2004

I finally finished the diary of Costa Rica.
I do not know why it took so long but now I have it ready. Nico

---