Kao Yai (14-16 januari)

---

Na het overladen bangkok waren we toe aan een streepje natuur. En wat wil het lot nu? Een paar kilometer ten noord-oosten van Bangkok ligt het world heritage national park Kao Yai. Via internet waren we op de Green Leaf Guesthouse gevallen dat er tweedaagse trekkingen met gids organiseerd. Lekker rommelig site-je met veel dierenprentjes, dus dat kon niet fout gaan.
En inderdaad we hebben waar gekregen voor onze centen (we hebben zelfs nog kunnen besparen op ons budget) Met een groepje van 8 werden we achteraan op een pick-up het park ingevoerd. Het park ligt op een redelijke hoogte dus erg warm was het wel niet. Maar wel beestjes alom. Nog voor we het park binnen reden, stampte de chauffeur ineens op zijn rem om een witte zweepslang uit de bosjes naast de weg te halen. Het diertje zelf had er niet erg veel zin in, want toen ik hem overhandigd kreeg, slingerde hij zich ineens naar voren en beet Annaik zowaar bijna in de neus. Maar geen nood we zijn er veilig en wel vanaf geraakt. En ondertussen weten we ook weer dat een witte zweepslang aanvoelt als satijn.
Na een zwempartijtje in een bron en het observeren van bijeneters (kleurige vogels die, jawel, bijen eten), een gigantische eekhoorn en een paar rare spinnen en na een vleermuizengrot met Boudha erin te hebben bezocht, zetten we koers naar het moment supreme van de dag: de vleermuizen die bij valavond hun vleermuizengrot verlaten en zich bij miljoenen tegelijk als een zwarte slang langs de bergflank kronkelen op weg naar de jachtgronden. En voor de ge-interesseerden: vleermuizenkak noemt in Thailand 'bat product' en bedekt de grond van zo'n grot met zo'n dikke laag, dat er miljoenen beestjes in wriemelen (dat hebben we zelf gezien) die de mest opeten en zoveel warmte afgeven dat het snikheet is in zo'n grot. En dan te denken dat monniken ten midden van al dat gewriemel tot 8 uur aan een stuk zitten te mediteren in het totale duister.
Soit, teveel coole beestjes om te beschrijven. Die gids haalde ze trouwens van overal tevoorschijn, alsof hij ze in z'n binnezak bij zich hield en dan mochten we ze om beurten eens vasthouden of achter ons oor zetten als het een vies beest was.
Het gezelschap was al even aangenaam. De Italiaanse Tattoo-artist en z'n vriendin stonden in voor de leute. "Who's Zed? - Zed is dead." Het Indaas koppel had ook wel een stevige portie humor en vertelde de strafste verhalen over de Indische cultuur en hoe makkelijk het daar is om te 'weddingcrashen', gezien de ongelofelijke hoeveelheid aan trouwfeesten daar en tevens door de enorme aantallen genodigden. Het Deense meisje en haar vader gaven ons een hele resem tips over China en de meest straffe anecdotes. In Yunnan zou er zelfs een mensentuin zijn, waar verschillende etnische groepen naartoe zijn gebracht om door toeristen te worden bezichtigd.
De tweede dag was al even chic als de eerste. Minder beestjes maar wel een ongelofelijke: de gibon in vol ornaat, slingerend van tak naar tak. Olifanten hebben we niet gezien. Wel een slapend uiltje in de wegberm dat ik met mijn ongelofelijk spottersoog had opgemerkt vanuit de laadbak van de pick-up. De gids was trouwens heel blij met mijn vondst. Meteen werd er een gigantisch foto-apparaat bij gehaald en het diertje werd van alle mogelijke hoeken gefotografeerd.
Na een tweede nachtje op het harde bed van het guesthouse en met Indische bedgeluiden uit de kamer naast ons, zette we de volgende dag terug koers naar Bangkok om er een dagje op adem te komen en de dag daarop de grens naar Cambodia over te steken. Kapun Krap Thailand!

---

Comments

[Frits]

Twee beestjes
Nice photo, vooral dat ene beestje. Oordelend op de kwaliteit van de photo en het talent van de fotograaf niet te na gesproken, zou het me niet verwonderen dat de foto werd genomen met een Panasonic Lumix DMC-FZ18. 't Is maat een gok. Have a nice trip, Frits