Advertisement
Dag allemaal,
Intussen zijn we al meer dan een week op pad, deze keer met Ella erbij. Vorige vrijdag was het allemaal spannend en hectisch, want onze vlucht van Zaventem naar Charles de Gaulle in Parijs liep vertraging op waardoor we onze aansluiting op een haar na misten. Daarbij komt nog dat de Parijse luchthaven bedacht lijkt door iemand die ervan houdt om in zijn vrije tijd labyrinten te ontwerpen en we de pech hadden om de verste terminal, de verste
gate en het verste gatenummer van de hele luchthaven te hebben. Met kinderen en buggy en handbagages snorden we door hallen, vloekten we op de twee treintjes die we nog moesten nemen en liepen we als halve garen door de luchthaven. Uiteindelijk arriveerden we met onze tong op de tenen aan gate M31 en bleek die al gesloten te zijn. De immense frustratie en paniek die toen door ons ging is moeilijk te beschrijven. Laten we het erop houden dat we weinig moois riepen. Uiteindelijk konden we via gate M29 toch nog op ons vliegtuig geraken. Als allerlaatsten zonken we hijgend in onze zetels voor een gelukkig erg comfortabele vlucht naar Vietnam. Cas en Ella sliepen als roosjes en
Zaventem
Wachten op onze vertraagde vlucht speelden als engeltjes.
Na veel te lang wachten kregen we eindelijk ons visum in handen en konden we anderhalf uur (!) na de landing door de douane. De brave man die ons met eindeloos geduld had staan opwachten stak voor de zekerheid nog even het papier met mijn naam in de lucht, maar aangezien we zo ongeveer de laatsten waren die arriveerden, was er weinig verwarring mogelijk. Doorheen een immense en eindeloze stroom aan brommers loodste hij ons naar ons hotel waar we hartelijk ontvangen werden. Alles was prima in orde, alleen is het redelijk lastig om met twee kinderen telkens tot de derde verdieping te moeten. Die eerste dag in Ho Chi Minh City wandelden we wat rond, aten we op straat onze eerste
pho (een soort noedelsoep) en deden we een stuk van de stadswandeling die in onze reisgids beschreven staat. We bezochten Ben Thanh Market, aten een ijsje bij Fanny’s en konden net op tijd aan de rivier Saigon schuilen voor een enorme tropische plensbui. Cas vond al dat water natuurlijk fantastisch en wou vanaf dan alleen maar met zijn vishengel (lees: stokje) vissen in de plassen.
Dag twee hadden we het plan opgevat om
te wandelen naar een waterpoppentheater, maar daar zijn we nooit geraakt, want Thai Bin Market en twee parken (23/9 en Tao Dan) lagen op onze weg en daar zijn we overal blijven hangen. Cas heeft weer naar hartelust gehengeld in lotusvijvers zonder vissen, met de lokale jeugd gespeeld in de speeltuin, handjes geschud en gewuifd naar Vietnamezen alsof hij een beroemdheid is en zich te pletter geamuseerd tot zijn pijp helemaal uit was.
De Vietnamezen, vooral de vrouwen, zijn ongelofelijk geïnteresseerd in Casper en Ella. Ze krijgen echt superveel aandacht: handjes schudden, gezichtjes aanraken, commentaar geven, Ella gewoonweg van mij afpakken en ermee gaan wandelen om haar aan vrienden of familie te laten zien, 't is hier daglijkse kost. Cas wordt er soms ambetant van dat ze hem de hele tijd willen aanraken, zeker als ze hem ongevraagd oppakken, maar als Ella alle aandacht krijgt, is hij toch wat jaloers.
Maandagochtend namen we om 7.30u de bus voor een tergend langzame rit naar Mui Ne aan de kust. Hoewel de afstand tussen Ho Chi Minh City en Mui Ne maar 200 kilometer bedraagt, deed de bus er welgeteld vijf uur over, afschuwelijk traag dus. We spendeerden het gros
Ho Chi Minh City
Aan Ben Thahn Market van onze tijd in ons hotel, Rang Garden Bungalows: echt een zalig etablissement met ruime kamers, fantastisch personeel, een mooi tuin en nauurlijk ook een verfrissend zwembad, waar Casper geleerd heeft om alleen te zwemmen (mét zwemvest welteverstaan). Dat Ella ineens een rustige slaapster bleek te zijn in de 'schommeleieren' die bij het zwembad hingen, was natuurlijk mooi meegenomen.
De tweede dag in Mui Ne deden we een
tour in een open jeep: eerst op blote voeten gewandeld door de bedding van Fairy Stream (een riviertje) waar Cas de ene 'vishengel' na de andere vond, dan even gestopt aan vissersdorpje voor een paar foto's, daarna naar de White Dunes (kleine zandwoestijn met wit zand) en uiteindelijk voor zonsondergang naar de Red Dunes (hetzelfde maar met rood zand). Het was een leuke, maar vermoeiende en plakkerige dag.
's Anderendaags pikte een bus ons op aan ons hotel en bracht ons naar Dalat, een oncomfortabele vijf uur verder. Omdat Dalat op 1500 meter hoogte ligt, zijn de temperaturen er gematigder dan aan de kust. Toch bereikte het kwik in de voormiddagen nog gemakkelijk temperaturen tot 28°C om in de namiddag af te koelen, soms na een fikse stortbui. De avond
Op de speeltuin
Tao Dan Park - Ho Chi Minh City van onze aankomst verkenden we de straten rond de
night market. Nooit eerder zagen we zo een massa mensen op een markt, het zag letterlijk zwart van het volk. Ons avondeten proefden we bij elkaar aan de verschillende
food stalls: een soort pikant taai pannenkoekje met iets spinazie-achtigs in; kleine spiesjes met kip, varkensvlees en vis; een soort zoet deegballetje dat geen van ons drie lustte en - hmmm, zo lekker - kleine potjes flan caramel. Cas kreeg een ballon in de vorm van een haai en trok vanaf dat moment zo mogelijk nog meer de aandacht van de lokale bevolking.
's Anderendaags peddelden we een uur op het Xuan Huong Lake in een watertrapper in de vorm van een zwaan, zoals we Cas daags voordien beloofd hadden. Op weg ernaartoe onze ging hij jammer genoeg in al zijn enthousiasme tegen de vlakte: veel bloed, nog meer tranen, een dikke lip, een sneetje onder zijn neus en een geschramde neus en lip. Hij ziet er wat gehavend uit, maar al bij al valt het gelukkig best mee. In de namiddag bezochten we Hang Nga Crazy House. Het huis was inderdaad behoorlijk bevreemdend, een beetje als Gaudi op drugs of
Speelkameraadjes
Tao Dan Park - Ho Chi Minh City de Hobbitholen na een paar glaasjes te veel. Bepaalde stukken waren zo steil en met amper een leuning dat we er niet op durfden met de kinderen. Casper vond het huis echt hééééél gek. Voor het avondeten zijn we even in ons hotel op de bovenste verdieping, met uitzicht op een stukje stad, in de jacuzzi en sauna geweest. In de sauna hield Cas het na vijf tellen al voor bekeken, maar de jacuzzi vond hij weer geweldig. Als het maar water is... Op straat aten we een noedelsoepje aan het ene kraampje en een soort kaaskroketjes, gefrituurde kwarteleitjes en een soort kokosballetjes met noten aan een ander kraampje.
Onze laatste dag in Dalat was superinteressant. We huurden een auto met chauffeur voor een
countryside tour. Onze eerste stop was aan een bloemenkwekerij, waar Cas en ik meteen elk een bloem kregen. Vervolgens reden we verder tot een koffieplantage waar we wat uitleg kregen. Bij een
cricket farm kregen we na de rondleiding krekels te eten, die Cas zonder verpinken en met heel veel smaak één voor één verorberde. Onze volgende halte was bij een familie die rijstwijn stookt. We krijgen het productieproces te zien en mogen van het
Ella in het park
Tao Dan Park - Ho Chi Minh City straffe goedje proeven. Proeven doen we ook van de exclusieve (lees: dure)
weasel coffee, koffie gemalen van koffiebonen die werden opgegeten en 'uitgepoept' door wezels. De wezels lijken ons toch eerder geïnteresseerd in Casper zijn banaan. Aan de Elephant Waterfall moeten Ella en ik halverwege helaas forfat geven, want het pad is te steil en glibberig om met een baby te doen. Cas en Yves gaan wel tot aan de waterval, waar Casper gewillig poseert voor een fotoreeks met onze chauffeur. In het Cuong Hoan Traditional Silk Centre zien het we hoe van zijderupsen prachtige zijde gemaakt wordt, een arbeidsintensief proces op Franse machines van meer dan honderd jaar oud! Na een eenvoudige lunch in een lokaal restaurantje zet onze chauffeur ons boven aan een kabelbaan af. Beneden wacht hij ons weer op, nadat we eerst uitgebreid genoten hebben van weidse uitzichten over dennenbossen en Tuyen Lam Lake. De
countryside tour besluiten we met een fantastisch ritje op de olifant, die nog net op het nippertje niet terug op stal stond. Het was te duur, te kort en te toeristisch, maar Cas genoot met volle teugen en waande zich even Mowgli. Moe maar voldaan keerden we terug naar ons hotel,
(Kikker)visjes hengelen
Tao Dan Park - Ho Chi Minh City fristen we ons nog even op en gingen we op straat iets eten.
De volgende ochtend namen we de bus naar Nha Trang aan de kust...
Advertisement
Tot: 0.085s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0386s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Stefan
non-member comment
Casper the friendly host in Vietnam
Hallo daar, Ziet er allemaal heel fijn uit. Waar ik vooral op wacht is een uitgave van \'Casper the friendly host in Vietnam\' met de diepe geheimen rond een noedelsoepje, een soort kaaskroketjes, gefrituurde kwarteleitjes en een soort kokosballetjes met noten. Ik heb het ondertussen een beetje gehad met bonen en maniok. Dank bij voorbaat, s&co