Little bit of paradise

---

Na de vier drukke en broeierige dagen in Bangkok besloten we rechtstreeks naar Koh Pha Ngan te gaan om te genieten van het paradijselijke eiland, en om de bekende Full Moon party mee te maken. Dat betekende een vrij lange tocht met een wat te duur betaalde bus (oppassen met reisagentschappen, ik wil echt niet weten wat de anderen betaald hadden) en een wankele vaart met een overbevolkt en niet al te groot bootje. Het leuke in Thailand is dat het niet echt nodig is om op voorhand accomodatie te boeken. Het moment dat je van de bus of boot afstapt, wordt je omringt door mensen die je proberen te overtuigen met hen mee te komen naar het een of andere resort. In ons geval, go with the flow, en hoe unlucky kan je zijn om mee te gaan naar ‘Lucky Resort’? Blijkbaar was dit best een goede keuze. Het resort bevondt zich in het noord-westen van het eiland, ver weg van alle toeristische drukte. En met twee dagen te gaan voor de Full Moon, betekende dat echt wel een hele hoop zatzuipende toeristen (en sorry voor het cliché, maar dat waren echt wel voornamelijk Britten) De bungalow stond tussen de palmbomen, dicht bij het strand, hangmat op het balkon…Een aanrader als je over de occasionele slang (niet gevaarlijk, gelukkig) op het toilet kunt kijken, of de passerende rat over het dak, en de hopen gekko’s betekent minder muggen, dus onze huisdiertjes waren meer dan welkom. Ons origineel plan was dan ook maar vier dagen te blijven. En je voelt het al aankomen, ons origineel plan is nogal veranderd… Mensen die we hadden leren kennen in Australië waren er ook, we hebben superleuke mensen leren kennen, de mensen van het resort waren zo vriendelijk en de tijd vloog gewoon om, dat we pas zijn vertrokken toen we beseften dat er al bijna twee weken om waren. Maar ik ben er niet rouwig om, na het harde werk in Australië deed het echt wel deugd om twee weken volledig niets te doen. En oké, we hebben veel aan het strand gezeten, in het zwembad geploeterd en in de hangmat geluierd (en hierdoor veel bijgeleerd over de jachttechnieken van de gekko’s op het plafond), we hebben ook het bijna hele eiland verkend, de twee uur durende tocht door de jungle gedaan om Bottle Beach te bereiken (toegegeven, we hebben de boot terug genomen, maar alleen omdat het te laat was en ik de jungle in het donker toch niet zo vertrouw). Ook heb ik een tattoo laten zetten (ja ik weet het, alwéér), maar deze keer hangt er een leuk verhaal aan vast. De kerel die dit deed, doet alleen traditionele protectiontattoos, waarbij het meer om de betekenins gaat dan om het design. Dit wordt gedaan met de bamboetechniek, maar in plaats van bamboo wordt er een lange zilveren staaf gebruikt en wordt de tattoo puntje voor puntje gezet. Hierdoor kan je veel fijnere lijnen en meer details zetten. Het hele proces wordt meer gezien als een ritueel, het begint met het branden van wierrook en een gebed, nadien volgt er een kwartierdurend meditatieritueel. Hij vertelde ons dat hij dit had geleerd bij de monniken, en van alle mensen die hij tatoëert is er misschien maar zo’n 20% toeristen, en dan nog zijn het mensen die het via via gehoord hebben. De rest zijn plaatselijke thai en boedhistische monniken. Al bij al een heel indrukwekkende ervaring dus.
Oh en nog een korte mededeling… Voor de grap hebben we de weegschaal bij de 7eleven geprobeerd (Vraag me niet waarom, maar buiten aan de deur van de 7eleven heb je 1 op 2 kans om een weegschaal te vinden) en het resultaat… Ik ben op bijna drie weken tijd al 8 australische kilo’s kwijt, hip hoi! De warmte en de rijst eisen hun tol… Wie weet heb ik zelfs mijn oude gewicht terug tegen dat ik weer naar huis kom!
In ieder geval, na twee weken paradijs wordt het stilletjes aan tijd om terug op stap te gaan en de rest van de wereld te ontdekken, of ja, de rest van Thailand voorlopig.

---