Advertisement
Published: November 6th 2013
Edit Blog Post
Taiwan dus. We wisten nog net waar het lag, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Het stond niet op ons lijstje met landen die we wilden bezoeken, we hadden geen idee of er iets te zien was, maar ons vliegtuig stopte er toch dus ach, waarom niet uitstappen? Maar na vijf weken rondfietsen hebben we allebei hetzelfde gevoel: Taiwan is supercool en wanneer mogen we terug?
Waarom vijf weken op dat kleine eilandje? Goeie vraag! Die werd ons vaak gesteld tijdens onze reis. Dat kwam eigenlijk door een kleine vergissing van onze kant. Wij dachten (maar niet nagekeken) dat we 20 oktober naar Bangkok zouden vliegen, China Airlines en ons reisschema zeiden 2okt. Leermoment
Leermoment: een O is geen 0, Kuala Lumpur is best grappig als overstap en Malaysia Airlines serveert vies vegetarisch eten.
Wat hebben we gedaan? Behalve heel veel eten (daarover later meer), hebben we vooral langs de rustige oostkust gefietst. Daardoor hebben we, op twee dagen na, niet veel meegekregen van de natuur in het bergachtige midden van het land. Geen foto's van beren en de nationale vogel (de blue magpie) dus. Maar we hebben ook het verstedelijkte westen gemist. Er moet wat overblijven
voor een volgende keer. En Taipei natuurlijk. We hebben bijna een week doorgebracht in deze 'crazy' stad.
Aankomst
De cultuurshock kwam na aankomst meteen hard binnen. Daar sta je dan om 6 uur s' ochtends, met een brak hoofd en maar 1 wens: zo snel mogelijk naar het hostel en naar bed! Maar hoe? Met de taxi of de bus en waar stoppen die dan in hemelsnaam? Waarom spreekt niemand Engels? Wat betekenen al die Chinese karakters? Aaaaah, dit is teveel op de vroege ochtend!!! Zo ging het een beetje in ons hoofd. Na anderhalf uur hadden we begrepen dat onze fietsen niet in een taxi pasten (onzin bleek later, maar in discussie gaan met een taxichauffeur die geen Engels spreekt heeft geen zin), hadden we het busstation gevonden en keken we vol verbazing naar de vele loketten die allemaal een ander soort kaartjes verkochten naar allerlei bestemmingen die we niet konden lezen. We hadden geen idee. Na tien minuten in de weg staan met onze grote fietsdozen schoot een bijzonder aardige mevrouw ons te hulp. Zij sprak a Engels, b regelde de juiste kaartjes, c begeleidde ons naar de juiste bus en d wilde zelfs betalen voor
onze fietsen toen bleek dat voor de fietsen extra kaartjes nodig waren! (dat hebben we uiteraard netjes afgeslagen)
Van het busstation hebben we onze fietsdozen letterlijk naar de taxi standplaats gesleept. Daar bleek dat onze fietsdozen en resterende bagage prima in één taxi konden. Ook bleek dat warm in Sydney anders warm is dan warm in Taipei. Zeven uur 's- ochtends was het al dertig graden plus een hoge luchtvochtigheidsgraad. Kortom, tijdens het slepen van onze fietsen liepen de straaltjes zweet over onze rug.
Taipei
De eerste vier dagen bleven we in de hoofdstad die zeker niet mooi is maar waar wel heel veel te doen is. De laatste dag van deze vier dagen was regenachtig en zijn we daarom naar de dierentuin geweest. Vooral vanwege de baby pandabeer maar die was helaas niet zichtbaar. De eerdere dagen hebben we vooral veel door de stad gedwaald. Soms verwonderd om je heen kijkend hoe het leven er in deze stad aan toe gaat. We zagen weinig andere Westerse toeristen, net als in de rest van Taiwan. We hebben netjes in de aangegeven banen bij de metro gestaan, zagen de vele strooien hoeden, de vele kleine winkeltjes met Chinese medicijnen
en houtsnijwerk maar ook de nieuwste telefoons. En passant ook de memorial halls van Chiang Kai-Shek en Sun Yat Sen aangedaan en een travelguide gekocht om ons een beetje in te lezen in het land. Verder heel veel lelijke gebouwen, brede wegen, veel groen, veeel scooters en veel leven tot laat in de avond.
Eten!
Eén van onze favoriete bezigheden in Taiwan, maar ook één van de spannendste. Vanwege het ontbreken van enige Chinese taalkennis hadden we het meerendeel van de tijd geen idee wat we bestelden. Het is jammer dat je in een reisblog niet de geuren en geluiden kunt delen, want dat maakt het moeilijker over te brengen wat je ervaart. Allerlei, voor ons, nieuwe geuren stromen je neus binnen als je voor het eerst een nachtmarkt bezoekt. Niet altijd positief. Vooral de stinky tofu (what's in the name) is van ver te ruiken. (maar smaakt niet zo slecht als de naam doet vermoeden)
We hebben geprobeerd iedere avond iets anders te eten in Taiwan en dat is ons de eerste twee weken gelukt. Soms met behulp van plaatjesmenus of aanwijzen maar meestal op de gok door willekeurig iets aan te vinken op een papiertje. Elke maaltijd
was lekker en in de vijf weken Taiwan geen enkele slechte ervaring. Jummie!
Ook een dikke plus voor de sapjescultuur in het land! We namen er bijna elke dag wel een. Goedkoop, gezond en verfrissend. Wat ze daarentegen in Taiwan hebben met de koude theevarianten en vooral de nationale variant, de bubble gum, brrr. Dat spul is echt niet te drinken. Ook de zoet/zoutcombinaties in broodjes vonden we niet echt te pruimen.
Communicatiestoornis: toen we bij een eetstalletje hadden aangegeven wat we wilden stak de mevrouw van het eetstalletje twee vingers op en zei iets. Wij keken elkaar even aan en namen even vluchtig door wat ze nu in hemelsnaam kon vragen en knikten vervolgens ja en staken twee vingers op. Onze conclusie was dat ze vroeg of we voor twee personen wilden betalen. Helaas de verkeerde conclusie. Meteen kwam er een andere klant die vertaalde wat ze vroeg. Het bleek dat ze wilde weten of we het extra spicy wilden. Twee vingers is dan niet het juiste antwoord. Fietsen
Fietsen
Net als in Nieuw Zeeland en Australië weer een deel van onze spullen achtergelaten in het hostel waar we aankwamen en op het fietsje gestapt voor
een inrijdagje van 36km naar Danshui/Tamsui. Na negen maanden links rijden was het in het begin even verwarrend om weer als 'vanouds' rechts te rijden. In Danshui hebben we drie dagen geschuild voor een tyfoon en daarna 84km langs de noordwestkust gereden naar Cidu. Een dagje Juifen, via Fulong, Jiangxi, Suao, Tarokko Gorge, Hualien, Ruisui , Chenggong, Taitung, Dawu, Henchun, Donggang, Kaohsiung en met de bullettrain(295kmph) terug naar Taipei. De borden boven de weg zijn Engels ondertiteld wat het navigeren over het algemeen makkelijk maakt. Grappig was om te horen dat de mensen die we spraken zeiden dat we moesten oppassen omdat de automobilisten, scooterrijders en truckchauffeurs nogal slecht zouden rijden. Datzelfde hadden we gehoord van mensen in Nieuw Zeeland en Australië en net als in die landen viel het hartstikke mee in Taiwan. Enkel het inhalen in bochten zonder dat je om de hoek kan kijken deed onze wenkbrauwen fronsen. De
De overheid in Taiwan is vijf jaar geleden begonnen met het promoten van het fietsen, inclusief verbeteren en of aanleggen van infrastructuur. Dat is goed aangeslagen, met name in Taiwan zelf. De eerste drie dagen kwamen we een enkele andere fietstoerist tegen maar naarmate we dichter in de
buurt van het stuk Hualien-Taitung kwamen groeide dat aantal flink. Zestig tegenliggers was niet ongewoon. Dat betekent zestig keer je hand op steken en 'jia jaou' schreeuwen, dat betekent 'kom op' in het Chinees. Een heel groot verschil met Australië en Nieuw Zeeland waar we in totaal misschien twintig andere fietsers hebben gezien. Verrassend was trouwens het grote aandeel Taiwanezen dat een rondje eiland deed op een vouwfiets met bagage; we hebben meerderen gezien die de berg moesten oplopen met de vouwfiets ernaast. Apart apart.
Landschap
Is Taiwan nou eigenlijk mooi? Met vlagen. Taroko Gorge was super en ook een groot deel van de kustlijn was prachtig. Maar dan ga je een hoek om en dan is daar ineens een kerncentrale. Of een hele grote olieraffinaderij. Of een cementfabriek. Of iets anders vervuilends. En het strand? De kustlijn is schitterend maar wordt ontsierd door een enorme hoeveelheid zwerfafval. Beetje tegenstrijdig dus....
Aardig! De mensen in Taiwan zijn superaardig. Helaas spreekt bijna niemand goed genoeg Engels voor een gesprek, maar soms is dat ook niet eens nodig. Bij het beklimmen van een berg bijvoorbeeld, stopte een kleine wagen naast ons en het oude mannetje erin gaf ons zomaar
twee trossen bananen. Onze twee Servasadressen Jessica en Deborah in Kaohsiung die ons andere meenamen naar een restaurant met traditioneel eten en dans De politieposten waar je gratis je water kan bijvullen (en je band oppompen als dat nodig is. En de weg kan vragen als je verdwaald bent, hoewel dit niet betekent dat je dan ook daadwerkelijk op de plaats van bestemming aankomt)
Het is te moeilijk om te bepalen waarom we nu terug willen maar we voelden ons allebei erg op ons gemak in Taiwan.
Advertisement
Tot: 0.052s; Tpl: 0.016s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0266s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
aalt
non-member comment
wel heel erg laat, maar met plezier gelezen. de foto van Veerle die op grote voet wil gaan leven, zal ik doorsturen naar een hoge Piet bij de ING. je weet maar nooit. Jullie verhaal is volgens mij een voorbeeld van dat ook positief naar situaties kunt kijken en het zegt wat over een instelling die je hebt. dezelfde ervaringen zou je ook met een zwarte bril kunnen bekijken en dan kot er heel wat anders uit. misschien leuk om dat ook eens te proberen en dan de verhaallijnen naast elkaar te zetten. naast het knuffelboek weer een boek. is vast wel een markt voor. misschien een aanzet om van reisverhalen te gaan leven. hartelijke groeten en tot volgende week, heb al twee vrachtauto's gereserveerd, aalt