Advertisement
Published: April 21st 2008
Edit Blog Post
Namaste,
Ons vertrek uit China gebeurde in gepaste stijl: vol frustraties en opgekropte woede. De vlucht van 1u49min rechtstreeks naar Kathmandu bleek na een uur vertraging en twee uur vliegen opeens in het verboden Lhasa te landen (maar toeristen mochten daar niet van op de hoogte gesteld worden, oh censuur!). Daar werd onze bagage nog TWEE keer geinspecteerd waardoor de aansluitende vlucht nog eens een uur vertraging opliep. Anderhalf uur later landden we dan toch eindelijk in Kathmandu.
De frustraties van China indachtig lijkt Nepal wel alsof we in de hemel terechtgekomen zijn: heerlijk gezellige drukte, levendige buurten, overvriendelijke en behulpzame mensen, lekker eten en iedereen spreekt Engels. Wat een paradijs! Onze eerste dag zijn we meteen ijverig op zoek gegaan naar een gepaste slaapplaats voor mijn ouders, zus (Inge) en Koen (haar vriend) die 's anderendaags zouden aankomen. Overbodig te zeggen dat we hier al lang naar uitkeken en de volgende dag zijn we dan ook in zeven haasten naar de luchthaven gegaan om hen af te halen. Na het uitwisselen van knuffels, cadeautjes, Belgische chocolade, verhalen, Duveltjes (MET Duvelglas, dank u Koen!) en ander lekkers waren we klaar om de stad te verkennen. Het toeristische Thamel is
een drukte van jewelste vol winkeltjes met alle soorten prullaria, hele arsenalen aan namaak-trekkerskledij, stapels klankschalen en ettelijke tijgerbalsemverkopers.
Dag twee van de Grote Hereniging zijn we met de hele familie een Nepalese kookcursus gaan volgen in het plaatselijke ViaVia Cafe. Het plafond in de keuken was te laag voor Koen, die schildpadgewijs zijn hoofd wat moest intrekken, maar de sfeer zat erin en ik denk dat het keukenpersoneel verbaasd was dat onze vijfgangenmenu integraal in onze magen verdween. Als afzakkertje besloten we een stadswandeling te maken door het oude gedeelte van Kathmandu. Enkele uren lang dwaalden we door achterbuurten en kleine steegjes bezaaid met tempeltjes en offergaven; achter elke hoek school een kleurrijk tafereel. Het eind- en hoogtepunt van de wandeling was de Durbar Square, waar ooit koningen gekroond werden en regeerden. De zeventiende en achttiende eeuwse tempels en gebouwen die het plein bevolken zijn prachtige voorbeelden van traditionele architectuur en de culturele rijkdom van het land.
De volgende dag was het tijd om wat avontuur op te zoeken. Met onze minibus gingen we richting Sauraha om het Chitwan Nationaal Park te verkennen. Na een moeizame nacht in de nochtans erg mooie en rustig gelegen kamers van
De bende van zes
vgnk: Koen, Yves, Raymond, Chris, Anne en Inge ons parkhotel verschenen we allemaal nogal bleekjes aan de ontbijttafel (geen idee of het lag aan het slechte ontbijt, het water, het uurverschil of wat dan ook, iedereen mankeerde wel iets...). Vandaag stond een jeepsafari op het programma: eerst de rivier over gehurkt in een kano, dan de OPEN laadbak van de jeep in om lichtjes ongemakkelijk door een park te rijden vol neushoorns, tijgers, beren, krokodillen, everzwijnen en enkele minder agressieve diersoorten als herten, apen en vogels. Hoe hard we ook ons ogen tot spleetjes knepen, geen enkele Royal Bengal Tiger kwam in ons vizier en ook de lippenbeer hield zich liever verborgen. Gelukkig hebben neushoorns het wat moeilijker om zich te verstoppen, zagen we enkele wilde everzwijnen en zelfs een krokodil. Van de vier soorten herten sprongen er drie voor onze cameralenzen en de aapjes concurreerden om onze aandacht. Ondertussen voelden de meesten onder ons zich wat beter, maar Koen zag er alsmaar slechter uit: lijkbleek, zwetend en puffend van de koorts en benieuwd langs welke lichaamsopening zijn miserie er eerst uit zou komen... (Chitwan, shit man!)
De volgende dag stond er nog meer getrompetter en gespetter op het programma: na een goede nachtrust, wat medicatie en
The Crow
Een kraai werpt zijn schaduw op een stupa in Kathmandu veel water was Koen onze trouwe supporter (en fotograaf) toen we ons met de olifanten gingen wassen. Letterlijk. Op de rug van zo'n mastodont (in giga-split!!!) natgespetterd worden was zo een aparte ervaring dat we 's anderendaags onze douche weer met de dikhuiden namen. De olifant van Inge en Koen was een behoorlijk pittig beest: slurfgespetter werd aangevuld met lekker rollen in het water, slurfklauteren en daarna gooide de olifant hen onverbiddelik in het water. Wij waren wat teleurgesteld in ons mak beest, dus zijn we nog eens met Koen op de onstuimige olifant geklommen: we kregen er maar niet genoeg van. Na de jeepsafari dachten we dat we alles wel gezien zouden hebben, maar de olifantensafari bracht ons veel dichter bij de beesten (EN de bomen!). Neushoorns, herten en everzwijnen deden rustig verder hun ding terwijl wij nieuwsgierig vanaf onze olifant naar beneden loerden. Onze fototoestellen klikten als nooit tevoren...
Pokhara is de tweede toeristische stad van Nepal en tevens onze volgende bestemming. De rust van een gezellig hotelletje aan het Fewa Meer bracht ons helemaal in vakantiestemming; de gezellige winkeltjes, het zonnetje en het lekkere eten deden de rest. Pokhara slaagde er ook in telkens weer te
SOS Piet
Kokerellen met Chris en Raymond in het Via Via Cafe in Kathmandu verrassen. Onze mountainbikeplannen vielen in het water door een plotse windhoos: stof, afval, losgerukte reclamepanelen en vuilnisbakken dwarrelden over de straten en iedereen moest gaan schuilen voor rondvliegend materiaal maar enkele uren later brak de zon weer door en konden we naar hartelust bootje varen op het meer met de theatrale bergen op de achtergrond.
De volgende dag beloofde meer avontuur. Vroeg uit de veren, een ontbijtje op het terras met meer-zicht en vervolgens onze gerateerde mountainbiketocht van gisteren hervat. Bij elke bocht kregen we meer te zien van de indrukwekkende besneeuwde bergtoppen die Pokhara omringen en na enkele kilometers bereikten we Devi's Falls, ongetwijfeld indrukwekkende watervallen tijdens de moesson maar nu lagen ze er maar teleurstellend uitgedroogd bij. Een omwegje bracht ons naar Tashi Ling, een Tibetaans vluchtelingenkamp (zelfs hier ontsnappen we niet aan de de Chinezen) waar de affiches over de recente slachtpartij in Tibet ons met de neus op de feiten drukten. We moesten snel afscheid nemen van het vriendelijke Tibetaanse dorp want we hadden een afspraak om 13 uur. Met ons zessen gingen we het luchtruim onveilig maken en over het Fewa meer en Pokhara paragliden. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat mijn ouders
Het Wild
Indische neushoorn in het Chitwan National Park de sprong zouden wagen, laat staan dat ze het niet eens zo spannend zouden vinden. Enfin, de jeugd zag bijna groen van misselijkheid, terwijl onze "oudjes" (excusez le mot) blijkbaar een stalen maag hebben. Mama haar landing was er wel een die de Philips-"annalen" zal ingaan, evenals Inge haar tevergeefse aanmoedigingen ("Lopen mama! Lopen, lopen, lopen!" gevolgd door een moedeloze "Aarghh" na mama's nu al legendarische poeplanding).
Onze laatste dag in Pokhara gingen we weer de hoogte in, naar de World Peace Pagoda op een heuvel aan de overkant van het meer. De mooie wandeling naar de top werd beloond met een overweldigend uitzicht over het Fewa Meer en de omliggende bergen, een zicht dat zich perfect leende voor meerdere fotoshoots op de weg naar beneden. Daar namen we een roeibootje terug naar de overkant van het meer, terwijl iedereen ijverig deed alsof hij niet merkte dat ons bootje wel heel erg dicht op het water lag. We waren net op tijd terug voor de verrassing van de dag: de weersomstandigheden rond 15u. Elke dag rond 15 uur verandert Pokhara van een zonovergoten stad in een onvoorspelbaar oord. Bij aankomst werden we getrakteerd op een fameuze onweersbui, onze eerste
De Jagers
Spotter Yves geeft aanwijzingen: "Maar zien jullie dat dan niet? 3000kg grijs in die poel van groen! Recht voor u!!" dag moesten we het mountainbiken staken door een wervelwind die uit het niets leek te komen, na het paragliden hing er ons opeens een hagelbui boven het hoofd en ook nu kwamen plots knikker-dikke hagelbollen uit de hemel vallen.
Afscheid nemen van de rust en gezelligheid van Pokhara was wat moeilijk, maar gelukkig overtrof Bhaktapur al onze verwachtingen. Op hotelzoektocht in Kathmandu waren Yves en ik een Fransman tegengekomen die ons een hotel kon aanraden in Bhaktapur. Met blind vertrouwen en op goed geluk hebben we daar enkele kamers gereserveerd en intens genoten van de prachtige locatie. Bhaktapur is een middeleeuws stadje vol traditionele gebouwen waar gemotoriseerd verkeer uit den boze is. Net zoals Kathmandu en Patan (zie verder) regeerden koningen ooit vanaf de Durbar Square en ons hotel keek uit op de hoogste tempel van Nepal, de 30 meter hoge Nyatapola. We waren net op tijd om nog wat festiviteiten voor het Nepalees nieuwjaar mee te pikken: praalwagens werden door de stad geduwd en overal hoorde je muziek en gezangen.
Onze laatste stop in de Kathmandu Valley was Patan dat op slechts vijf kilometer van Kathmandu ligt. Hier wordt de heilige drievuldigheid aan Durbar Squares voltooid, en
Gepantserd transport
In de open laadbak kan je last hebben van muggen of een occasionele tijger of neushoorn dat konden we natuurlijk niet missen. Hoe mooi het plein ook was, zo toeristisch was het ook en we leden allemaal wat aan tempelmoeheid dus hebben we het op een terrasje gezellig gemaakt en zalig lekker gegeten.
Het afscheid zaterdag was natuurlijk wat moeilijker. De twee afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en we hebben ons geweldig goed geamuseerd. Het was een vakantie binnen onze vakantie, een oude bekende in een overvloed aan vluchtige contacten, een rustpunt na een periode van onvermoeibaar rondtrekken, ongekende luxe na al die maanden budgetreizen, herkenning na al die nieuwe indrukken en nieuwe plaatsen, een culinair genot na al die foodstall en streetfood... We willen mama en papa, Inge en Koen dan ook heel erg bedanken om ons tot hier te volgen. Het was voor ons een fantastische veertiendaagse en we missen jullie nu al bij de Fire and Ice (fantastische pizzeria die regelmatig bezocht werd door de Nepalese kroonprins Dipendra en zijn liefje voordat hij op 1 juni 2001 de hele koninklijke familie en tenslotte ook zichzelf overhoop schoot)!!!
Advertisement
Tot: 0.204s; Tpl: 0.015s; cc: 21; qc: 115; dbt: 0.1549s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.4mb
Inge
non-member comment
Gespotter
Correctie Yves: Ik denk toch dat iedereen kan beamen dat IK, Inge Philips, de beste spotter van ons allen was! Vele dieren zijn door mijn opmerkzaam oog gespot en op foto vastgelegd. Mijn ogen waren zelfs zo alert dat alleen ik de prachtige Asian Paradise Flycatcher (witte vogel met prachtige lange staart) gezien heb. Dus, Yves, af en toe een beetje bescheidenheid is op zijn plaats.. Voor de rest klopt alles wat er in het verslag stond! Zus, zoals altijd is het verslag weer tof en vlot geschreven! Het was een prachtige en fantastische reis die mij nog lang gaat bij blijven! Nogmaals merci om ons mee te laten genieten van jullie avontuur! Het was echt plezant om jullie terug te zien! Kus, kleintje