Advertisement
Published: March 29th 2008
Edit Blog Post
Karakoram Highway
Kameel kijkt naar de vreemde vogel Salaam aleykum,
Zoals bekend konden we onze Tibetaanse plannen definitief opbergen na de Chinese invasie in het hoogland. Gelukkig konden we plan B nog uit de kast halen. De weg naar Xinjiang was lang, erg lang, maar onze uiteindelijke bestemming bleek de moeite waard. Vanuit Chengdu namen we een 21-uur durende trein tot Lanzhou, om daar een aansluiting te nemen tot Urumqi dat 25 uur treinen verderop ligt. Aangekomen in Urumqi beslisten we om nog een "stukje" verder te reizen tot Kashgar, 1470 km en 24 lange busuren verderop.
Kashgar ligt afgelegen genoeg om aan de ijzeren Han-greep te ontsnappen, en is mede daardoor het kloppend hart voor de Chinese moslimgemeenschap, de Uighur. De stad is eeuwenlang een belangrijk knooppunt geweest tussen de noordelijke en zuidelijke Zijderoute, handelaren uit alle windrichtingen konden hier even op adem komen. De rijkdom van de stad werd dan ook grotendeels vergaard door haar uitstekende positie op deze handelsroute. Vandaag is de Han-invloed in het stadsbeeld niet te ontkennen, maar de Uighur zijn in de meerderheid en conserveren hun cultureel patrimonium. Het oude stadsgedeelte lijkt het decor uit een film: stoffige straten, vrouwen met hoofddoeken, heerlijk romig huisgemaakt ijs, mannen met een ongelofelijk schattig
De marktbarbier
"Graag kort vanboven en een broske langs onder" hoofddekseltje, ezeltjes in de straten, overal lamssateetjes op de barbecue en iedereen die ons met de glimlach begroet: we voelden ons al meteen thuis.
Onze timing kon moeilijk beter zijn: 's anderendaags vond de wekelijkse Sunday Market plaats. Al eeuwenlang komen op deze markt handelaren samen van alle omliggende Centraal-Aziatische landen. Kashgar ligt dan ook op een steenworp van Pakistan, Afghanistan, Tadjikistan, Kirghizistan, Kazachstan, Uzbekistan en Mongolie. Letterlijk alles wordt op deze markt verkocht: textiel, vee, tapijten, groenten, schroot, vlees, broden, gedroogd fruit, kledij, huishoudartikelen, ... Van de Sunday Market gingen we meteen door naar de Livestock Market waar ijverig geboden werd op koeien, schapen, paarden, geiten en ezels. Alleen varkens ontbraken, maar het is dan ook de Chinese moslimgemeenschap die hier woont.
Op maandag vertrokken we op een tweedaagse exploratie langs de mythische Karakoram Highway die naar Pakistan leidt. De grensovergang opent pas in april, maar we konden de trip maken tot aan de laatste Chinese stad voor de grens, Tashkurgan. Onderweg over het Pamir Plateau werden we overdonderd door mastodonten van bergen zoals de Muztagh Ata (7546m) en de Khongor (7719m), indrukwekkende besneeuwde toppen die torenen boven stevig bevroren meren zoals Karakul Lake, waar we zorgeloos
Stofjes! Lelijke stofjes!
Kleurenblinde marktkramer op de Sunday Market over konden wandelen en waar zelfs de auto over had kunnen rijden. Tashkurgan stelde op zich niet veel voor, maar nooit eerder waren we zo belachelijk dicht bij Pakistan, Afghanistan en Tadjikistan.
Afscheid nemen van Kashgar deden we in stijl: lands de zuidelijke Zijderoute verlieten we de stad, op weg naar Hotan. We wilden van de gelegenheid gebruik maken om door de Taklamakan-woestijn te reizen. De immense zandduinen die ons beloofd waren bleken kleiner dan verwacht, maar het was niettemin een mooie busrit.
Sinds gisteren zijn we in Turpan, een oase op 187km van Urumqi en na de Dode Zee de laagst gelegen plaats ter wereld op 154 meter onder zeeniveau. Vandaag hebben we de omgeving verkend: Tuyaq, een traditioneel Uighur-dorp dat in de wijde omgeving bekend staat om haar druivenproductie; de Flaming Mountains, verondersteld om er prachtig roodgloeiend uit te zien (maar daarvoor moeten we waarschijnlijk ooit eens in de maand juli terugkeren); en de Jiaohe Ruins: de grootste, oudste en best bewaarde aarden stad ter wereld volgens weinig bescheiden Chinese bronnen. Die laatste bezienswaardigheid was echt wel de moeite waard: een 2300 jaar oude stad op een plateau, geisoleerd door de rivier die de hele stad
Knoflook! Verse knoflook!
Jongetje immuun voor vampieren (en waarschijnlijk ook voor schoolvriendinnetjes) omsluit. Het is moeilijk om die uitzichten op foto weer te geven, maar het geheel was best indrukwekkend.
Morgen gaan we weer naar Urumqi, de hoofdstad van de provincie en spectaculair genoeg de stad die in eender welke windrichting het verst verwijderd van een zee ligt. Daar hebben we nog wat tijd voordat onze trein weer vertrekt richting Lanzhou. We weten nog niet precies hoe we dan verder gaan. Als de Tibetaanse dorpjes weer open zijn en vrij van Chinese militairen, is de kans groot dat we nog even opnieuw langs Langmusi passeren (we zijn daar in oktober al eens geweest), en van daaruit naar Songpan om nog wat paard te rijden. Hopen dus op de goodwill van de Chinezen...
Advertisement
Tot: 0.165s; Tpl: 0.013s; cc: 26; qc: 109; dbt: 0.1209s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Pieter
non-member comment
Onvergetelijke ervaringen
Dit moet de reis totnogtoe geweest zijn. Wellicht met z'n ups en downs, wat niet anders kan. We blijven jullie avonturen met interesse volgen en zijn benieuwd naar jullie verhaal als jullie in Belgiƫ terug zijn. Ondertussen zijn de 7 maanden voorbijgevlogen. Wanneer voorzien jullie het einde van de reis??? Met sympathie, Pieter