Advertisement
Vuurwater
GosainkundHet doel:
Een trekking door de Himalaya langs Langtang, Gosainkund en Helambu, op eigen kracht (zonder porter of gids)
Het tijdsbestek:
Twintig dagen, inclusief rustdagen
De routine:
Opstaan om 5.45u, ontbijten om 6.00u, dan wat stretchen, inpakken en wegwezen om 6.30u. Vervolgens uren en uren wandelen, berg op en berg af tot we onze eindbestemming van de dag bereiken tussen 14.00u en 15.30u. Opnieuw stretchen, douchen, opwarmen aan het vuur, avondeten ruim een uur op voorhand bestellen. Tegen 17.30u eten en rond 19.00u ons bed opzoeken en die knusse slaapzak induiken. Zodra de zon plaats maakt voor de maan en sterren liggen wij in onze beddebak.
De realiteit:
Een prachtig verscheiden trektocht langs de ontstuimige rivier in Langtang, over de 4610m hoge Laurebina La-bergpas in het onherbergzame en besneeuwde Gosainkund om ten slotte de heuvels ("maar" 2500m hoog) van Helambu te bewandelen. Onderweg deelden we het pad met ontelbare vogels, grazende yaks, puffende porters en de toevallige passant. Als onze ogen niet strak op de grond gericht waren keken we uit over woeste rivieren, besneeuwde bergtoppen, vruchtbare valleien en pittoreske bergdorpjes. De paden leidden ons door bossen, over rotsblokken, langs weides, over steile bergkammen, door magnifieke witte, roze
en rode rhododendronbossen en door rivieren. Het weer varieerde van zonneschijn tot fikse regenbuien, indrukwekkende dondersalvo's en bliksemschichten, mist, sneeuwbuien en hagel om ons 's anderendaags 's morgens telkens weer op een prachtige open hemel te trakteren.
De ongemakken:
Behalve de ijzige wind en kou, een occasionele bloedzuiger (natuurlijk net op die plaats op je rug waar je met je handen niet bij kan: wat een mens moet lijden voor een fotoshoot!), een onverklaarbare en gek-van-de-jeuk-makende huiduitslag over mijn hele lichaam, en kwellende spierpijnen op de meest onmogelijke plaatsen.
Aparte ervaringen:
U in honderd bochten wringen om toch maar bij een straaltje smeltwater te komen om de waterfles te vullen, er chloordruppeltjes bijdoen, een half uurtje wachten en dan zo blij als een klein kind zijn met dit naar zwembad smakende, vreselijke uitslag veroorzakende maar oh zo zalige vocht. U weer in honderd bochten wringen om de krampen te kalmeren, besluiten dat het toch NU moet gebeuren, de rugzak afgooien en in de struiken verdwijnen met het WC-papier in aanslag. Achteraf een mini-kampvuurtje maken om het vuile goedje zo proper mogelijk achter te laten.
De verrassing:
Acht maanden wandelen, fietsen, duiken, vulkaanbeklimmen en Aziatisch eten hebben ons
zo fit als een hoentje gemaakt. In een recordtempo stoven we bergen op en af, alle adviezen van onze reisgids in de wind slaand. We vertrokken 's morgens telkens als eersten, wandelden meer dan het geadviseerde aantal uren per dag en lasten maar 1 rustdag in om te wennen aan de hoogte. Uiteindelijk wandelden we de hele tocht uit in 9 dagen (en speelden we de laatste dag een beetje vals, door de kortere alternatieve route te nemen).
Het vervolg:
Andere spierenstimulerende activiteiten als een driedaagse kayakcursus die we net achter de rug hebben en onze volgende trekking, de tiendaagse Annapurna Sanctuary Trek, waar we morgen bij het krieken van de dag aan beginnen.
Advertisement
Tot: 0.159s; Tpl: 0.012s; cc: 23; qc: 106; dbt: 0.1024s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
De dietist
non-member comment
Pillekes
*zwaait met vingertje* Vergeet uw Iodiumpillekes niet voor in de bergen hé :p Het ziet er ijzingwekkend uit, voelt het niet een beetje alsof je op het dak van de wereld loopt, een beetje 'buitenaards'? Je hebt gelijk om een stevige mars in te zetten, India wacht op jullie! groetjes, L.