Advertisement
Published: November 5th 2012
Nepal, ma 1 t/m za 13 oktober. We komen hier nog eens terug. En dan gaan we twee volle weken trekken in de Himalaya, want er is maar weinig dat zoveel inspanning, indrukken en ontspanning geeft! Na een kleine twee weken in dit mooie land hebben de smaak te pakken van de jungle in het laagland, het chaotische Kathmandu en vooral het Annapurnamassief met pieken boven de 8000 meter. Als we deze update beginnen te schrijven hobbelen we in een gloednieuwe bus, onze teletijdmachine, door Myanmar van Bagan over de 'road to Mandalay'. Een zandweg langs dorpjes met zwaaiende kindjes en palmbomen, ossenkarren die de velden ploegen en vrouwen met manden op hun hoofd. Naast deze update lezen we George Orwell's 'Burmese Days', kijken we naar buiten en naar afleveringen 'Lost' op de iPad...
Maar eerste terug naar de busreis van India naar Nepal... Met een glimlach krijgen we ons Nepalese visum. Zoals we al dachten zou de eerstvolgende bus naar Kathmandu daar pas om twee uur 's nachts aankomen. Misschien niet zo'n goede idee. We stappen in de bus die halverwege stopt in Chitwan National Park en op het punt staat om te vertrekken. Op onze tweede lekke band
van die dag na verloopt de reis voorspoedig. Tussendoor eten we de lokale snack: halve komkommers met heel veel chilisaus - lekker! Als we in het donker aankomen delen we een taxi met een Israëlisch stel op huwelijksreis naar hun hotel. Mooie kamer lekker eten, inclusief patatje oorlog (pataje orlog op de kaart)! De volgende middag pakken we de bus naar Kathmandu en dat geeft ons precies genoeg tijd voor een paar uur olifantensafari en olifantenwassen in de rivier...
Twee uur lang zitten we met een jong Chinees stel op een Aziatische mannetjesolifant, die ons door riviertjes en jungle voert. We zitten in een kleine boxring op zijn rug. Op zijn nek zit de berijder en zo'n koppel blijft hun hele leven samen. Hij bestuurt hem met zijn voeten achter zijn oren, en als het moet een stok of prikker (niet leuk). Het is gaaf om de jungle een paar meter hoger te bewonderen al zien we behalve een paar apen en hert niet veel. Terwijl het hier barst van de bedreigde Aziatische neushoorns! Aan het einde van de ochtend komen de olifanten naar de rivier om gewassen te worden en je kunt helpen voor een paar centen. In
de praktijk zitten wij op zn rug en krijgen een douche uit zn slurf, daarna gaat ie op zn zij liggen en vallen we in de rivier.
Kathmandu, dinsdag 2 oktober. De bus hiernaartoe volgde urenlang de rivier in een prachtige vallei. In het donker staan we te onderhandelen met een van de vele Suzuki Swift taxichauffeurs die ons naar het Durbar Square in Kathmandu moeten brengen. Volgens een tip en onze digitale 2007 Lonely Planet zou hier een leuk hostel moeten zijn. Klopt: aardige eigenaar, basic kamers, maar door het dakterras vol planten voelen wij ons snel thuis. Miek gaat gelijk slapen, ik eet nog wat op het dak en raak aan de praat met een oude Zwitser in oranje gewaad en de baard van Sinterklaas. Over hem later meer...
Kopietjes paspoort en pasfoto's maken, dollars regelen en een reisplan in Myanmar verzinnen - jaja we moeten weer een visum aanvragen. Dat is de hele reden voor de omweg langs de hoofdstad. Op de website van Myanmar staat het oude adres van de ambassade maar op een forum vinden we min of meer het goede huidige adres. Om centen uit te sparen pakken we de bus. Uiteindelijk
komt het uit op een stuk lopen, bus 1, bus 2, rondvragen en toch nog een taxi. Eenmaal op de ambassade: $20 + 3 pasfoto's de neus en het paspoort met visum kunnen we over een week ophalen. Hier ontmoeten we ook de Belgische Dimitry en we delen zijn taxi terug naar Thamel. Na een lunch spreken we af om vanavond met hem en zijn reisgenoot te gaan eten.
Thamel is het backpackers hart van deze stad en bomvol hostels, restaurants, namaak trekking gear, boekenwinkels, handicrafts en reisbureaus. Wij ruilen onze India Lonely Planet in voor een Nepal trekking exemplaar. Met de zes beschikbare dagen om te trekken besluiten we een mix van de Annapurna Panorama en Sanctuary trek te gaan lopen. Gids en porter laten we achterwege, want de paden zijn duidelijk aangegeven en je slaapt en eet steeds in de van de vele theehuizen op de route. Het relatieve gemak en luxe waarmee je deze treks rond de Annapurna kunt doen heeft het als bijnaam 'apple pie trek' opgeleverd. In een bank laten we onze gepinde biljetten omwisselen voor een enorme stapel kleine denominaties omdat ze in de bergen geen wisselgeld zouden hebben. Net voor sluiting zijn
Na zes dagen trekken...
...en langer niet scheren ; )we bij het parkbeheer en schaffen onze Annapurna permit voor $20 + 3 pasfoto's ieder aan en laten ons verplicht registreren in de trekkersdatabase voor nog eens $20 + 2 pasfoto's...
Uitgeregeld zitten we einde middag op het dakterras van ons hostel met een biertje. Op het historische plein onder ons vindt de laatste dag van een hindufestival plaats. Voor we de kans nemen om te gaan kijken is de menigte alweer verdwenen. Sinterklaas is bij ons aangeschoven en vertelt hoe hij zich verdiept heeft in het hinduïsme en op een dag, nadat hij een vlinder redde, in een reeks gebeurtenissen belandde waardoor hij nu aangezien wordt als een belangrijke geestelijke voor een kastenloze stroming in het hinduïsme. Binnenkort is zijn spaargeld op en moet hij helaas terug naar Zwitserland voor zijn werkloosheidsuitkering... Bijzondere verhalen natuurlijk, maar hij vertelde wel erg graag en volgde ons naar het restaurant in Thamel, waar ik van Miek van hem af moest zien te komen. Dat lukte en met de twee gasten uit België hebben we een erg gezellige avond met (te)veel bier gehad in een klein Tibettaans restaurantje. Plan is om dit Bangkok over te doen : )
's Morgens (te)
vroeg sneaken we met onze backpacks op nog één keer langs de toegangspoortjes van het historische plein - officieel moet je hier elke keer flink voor betalen en ons hostel ligt op het plein. Langs de middeleeuwse tempels, paleizen en markt zoeken we een taxi die ons naar het minibusstation brengt. Daar worden we weer eens in het eerste beste busje naar Pokhara ingetrokken, en na een uur wachten tot ie vol is, barst Miek uit dat we onmiddelijk moeten vertrekken! Tussen haar en de chauffeur komt het niet meer goed want Miek maant hem constant met meer pit te rijden. De belangrijke weg tussen de twee grootste steden van Nepal, Kathmandu en Pokhara is éénbaans en het eerste uur staan we in een enorme stoffige vrachtwagenfile over een pas de stad uit. Daarna volgt de weg een rivier door een groene vallei.
Laatste voorbereiding. Aangekomen in Pokhara checken we in bij het 'little Tibetan guesthouse' en doen we een diepte-investering in trekking gear: $5 voor twee paar wandelstokken, $4 voor een zaklamp, $2 voor een kaart, $6 voor 50 iodine waterzuiveringspillen plus citroensmaak. Onze te kleine dagrugzakken proppen we daarnaast vol met: 2 shirts en ondergoed (onderweg paar
keer wassen), warme trui, regenjas, handdoek, lakenzak, dwarsligger boekje, kaartspel, camera, zonnebrand, pleisters en die stapel bankbiljetten. Ongeveer 5 kilo per tas. Nog even Skypen met het thuisfront. We zijn helemaal klaar voor de appeltaartentrek!
Annapurna, 5 t/m 10 oktober. Dag 1: we hoeven maar vier uur te lopen vanaf het startpunt Naya Pul naar onze eerste slaapplaats Tirkedunga op 1540 meter hoog. De weg volgt een riviertje en we komen langs kleine groepen boerderijen met regelmatig een theehuis waar je kunt eten en slapen. Pas na drie uur wordt het pad zo smal dat je er niet meer met 4WD of motor kunt komen, af en toe komen we andere trekkers en muilezels tegen. In Tirkedunga kiezen we de leukste uit de handvol theehuizen. Kamer waar twee bedden inpassen met halve meter speling kost overal twee euro, maar je moet er dan wel ook dineren en ontbijten - prima. Elke dag komen we tegen vieren aan. Douchen en dan biertje drinken tot etenstijd rond zevenen. Vandaag met de veertigers en typische 'Rotterdammers' Els en Rob (uit Schiedam). Als diner onze eerste 'dal bhat' (€5): rijst, papadum, groente, pickles en een bonensoepje. Dit Nepalese bergvoedsel wordt niet Miek haar
favoriet, maar weten ze (met enkele uitzondering) wel beter te maken dan een pizza, pasta of appeltaart. Vroeg naar bed want morgen gaan we 1300 meter stijgen!
Dag 2: na pannekoek, rijst of pap als ontbijt de hele dag trappen trappen trappen klimmen naar Gorepani op 2835 meter. Op het begin loop je met alle trekkers uit het dorp, maar al snel spreidt dit zich uit. In beekjes kunnen we onze waterfles bijvullen en afkoelen. De uitzichten over de vallei zijn fantastisch en halverwege komen ineens de spierwitte pieken van de Annapurna South en Fishtail te voorschijn! Mooi moment voor thee, appeltaart met custard (valt tegen). Lunch stellen we uit tot op de top, waar we daardoor als een van de eersten aankomen. We kiezen het theehuis aan de voet van de Poon Hill, waar we morgen de zonsopkomst zullen delen met tweehonderd andere trekkers... De Nepalese gastvrouw is geweldig en zorgt dat iedereen het naar zijn zin heeft. Buiten betrekt het en wordt het al snel koud, midden in de eetzaal is een warme open haard, waar iedereen ook z'n kleren te drogen hangt. Hier zitten we de rest van de avond omheen met een bijzonder gezelschap... Ten eerste een streng christelijke Nederlandse familie die hier twintig jaar geleden als zendeling plus waterkrachtcentrale-expert gewerkt hebben. Zoon en vrouw zijn onze leeftijd. Hun stroming hecht extra veel waarde aan het oude testament en de joden als volk van god. Als tweede een Australisch gezin met jonge kinderen en uitgesproken vader (als de christenen even weg zijn) "those f#cking christians are converting Nepalese while trekking, why? Bloody idiots..." en meer. En last but not least de aardigste Israëliër die wij ooit hebben ontmoet. Ruby, niet praktiserende jood van Marokkaanse komaf, homoseksueel en werkzaam als air marshal bij El Al. Op zich zelf al uniek genoeg, maar de zendeling maakt het compleet door Ruby de hele avond over het beloofde land te willen vertellen!
Dag 3: om half zes staan we na dertig minuten lopen halverwege poon hill zonder geld op zak bij het toegangspoortje - handige plek? Een van de controleurs is kok van ons hostel helpt ons uit de brand. Hij klimt met ons helemaal naar de top. Daar ontdekken we waarom: hij wil ons ook geld lenen zodat we een mok thee kunnen kopen! Terug in het hostel ontbijt met Israëlische koffie van Ruby en weer met z'n tweeën op pad. Na een half uur beseffen we dat we de weg naar Todopani (zoiets) hebben genomen in plaats van Tadapani... Eenmaal back on trek lopen we door eeuwenoude bossen, over bergranden en door tropische ravijnen met vaak de besneeuwde pieken op de achtergrond. Je herkent steeds meer mensen onderweg. Elke paar uur zijn er wel weer gezellige blokhutten om even bij te komen. In Tadapani slapen we in hetzelfde hostel als Els en Rob, die op hun beurt weer aangehaakt zijn bij een gelegenheidsreisgroep 'de vijf': twee Duitse vrouwen en een Nederlands stel Jans en Renske van onze leeftijd en de Turkse wereldverbeteraar Can van begin 20. Dus het wordt een ouderwets gezellige borrel en avond.
Dag 4: begint weer vroeg met de prachtige zonsopgang over de Fishtail piek. Iedereen kiest hier een andere route en wij gaan vrijwel als enigen door bos, akkers, ravijn en over verschillende landverzakkingen naar het dorpje Chhomrong op 2150 meter. Na een plasstop kruipen er allemaal bloedzuigers over Miek haar schoenen - yak. De enige lunchstop slaan we per ongeluk over. Vanaf het dakterras in ons theehuis is het uitzicht over de 6993 meter hoge Machapuchare weer indrukwekkend. Vanaf hier kun je in drie dagen naar ABC lopen, het Annapurna Base Camp, waar wij helaas geen tijd voor hebben! De meeste andere trekkers wel, wij zijn jaloers! Zo ook Google manager Taco en advocate Nina uit Amsterdam en hun Nepalese gids waar we de hele avond mee boerenbridgen en een fles van de lokale sterke drank die (terecht) niets kost proberen weg te werken. Die dwarsligger boekjes hadden we wel achter kunnen laten in Pokhara...
Dag 5: begint iets later (...) met een afdaling naar de hot springs in het rivierdal. Naast de kolkende rivier zijn twee grote poelen met 37 graden water - heerlijk! Het landschap is elke dag weer net anders en misschien is de route hoog en laag langs de rivier en over hangbruggen naar Landdruk wel de mooiste. Onderweg komen we Els en Rob een laatste keer tegen en maken we plaats voor dragers op slippers met koopwaar op hun rug, zoals vijf matrassen! Dragers dragen hun waar, dus ook backpacks van reizigers, met een band rond hun voorhoofd. Of het goed is voor hun nek is betwijfelen we. Aan de rand van Landdruk genieten we met in de tuin met een thermoskan thee van het laatste uitzicht op de Machapuchare. Einde middag komt een broodmager en vermoeid Nederlands stel binnen dat in zes in plaats van tien dagen naar ABC is gegaan. Miek is jaloers en ik ben vooral blij dat we het een keertje normaal hebben gedaan...
Dag 6: de laatste dag naar ons eindpunt Phedi gaat grotendeels omlaag. Rond negen uur komen we honderden kinderen tegen die vanuit hun dorpjes allemaal naar die ene school aan het wandelen zijn. De laatste dal bhat als lunchen we missen de bergen, theehuizen en het lopen nu al. Einde middag terug naar de bewoonde wereld in Pokhara, het toeristische stadje aan een meer met uitzichten op de witte bergen. Na het eten ontmoeten we 'de vijf' in de grote kroeg Busy Bee. De volgende dag een keer uitslapen, langs het meer wandelen, in de mooie tuin van een spa hangen, met de vijf op een bootje over het meer dobberen, borrelen, lekker eten, borrelen...
Vrijdagochtend 12 oktober nemen we met de Turkse Can een minibus terug naar Kathmandu. Met de taxi rijden we eerst langs de ambassade om onze Myanmar visa op te pikken. Miek wil shoppen dus we zoeken een hostel in de toeristenghetto Thamel. Can travels on a shoestring dus na lang zoeken vinden we een goor hol dat weinig kost: vlekken in de vloer, tl-buis, geen licht in badkamer, theedoek ald handdoek, vlekken in beddengoed... Niet voor herhaling vatbaar dus. Met z'n drieën gaan we shoppen en afdingen voor pashmina sjaals en ruilen twee lp's in voor de 2012 versie van ZO Azië. Met Can, Jans en Renske eten we en gaan we stappen. Steven heeft hoofdpijn dus echt laat wordt het niet. De volgende morgen vliegen we ook al om half tien via Delhi terug naar Bangkok. Nachtje Bangkok op Siam Square tussen alle supermalls op een handig verkeersknooppunt tussen het grote en het kleine vliegveld van de stad. Morgen gaan we naar Myanmar!
Advertisement
Tot: 0.104s; Tpl: 0.016s; cc: 12; qc: 52; dbt: 0.0507s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Sylvie
non-member comment
Wees blij dat die bloedzuigers alleen op je schoenen zaten als het tijdens een laspauze is gebeurd! Haha. De verhalen klinken fantastisch..het is dat er nieuwe avonturen op jullie wachten, maar deze omgeving klinkt zo idyllisch dat ik me kan voorstellen dat het moeilijk is om weer naar de "echte wereld" terug te keren... (al dan niet bekeerd, haha) Veel pelzier nog! X