Advertisement
Published: June 30th 2012
Edit Blog Post
De dag erna huurden we een brommer om de theeplantages te verkennen. We gingen eerst naar de verste theeplantage. Cameron Highlands tea. Een leuk uitzicht, lekkere thee, verse scones en aardbeienjam én we mochten doorheen de plantage wandelen! De maks gewoon! Ook deden we een Butterflyfarm 'een vlindertuin'. Heel speciale vlinders gezien! En heel veel dode dieren ook! We zagen meer dode dan levende vlinders. Ze waren ook heel groot! Wel 10 keer zo groot als een vlinder in België. O ja, vlinders leven maar 3 dagen en sterven dan. Jammer genoeg zagen we ook gekooide dieren. De eigenaars wilden er een soort mini-zoo van maken. Heel jammer om de dieren in een veel te kleine kooi te zien! Ik had echt zin om ze vrij te laten! Ook zagen we een hoop reuzegrote insecten (zoals bv kevers van wel 15 cm groot, en ook kameleons, slangen, tarantulla en andere grote spinnen, speciale dikke en giftige wormen (pecides), en wandelende takken van 30 cm lang). Deze dieren zijn niet meteen mijn favoriet maar deze aquariums waren echte dierenmishandeling!
Ps: het was ook de eerste keer op een brommer met vitessen! Amai wat een gesukkel in het begin! De eerste dag
veilig en wel teruggeraakt. De 2e dag met de brommer was iets minder....
We besloten dus een 2e keer met ons tjoekske te rijden. We wisten gelukkig al de baan naar de berg. We sloegen een richting af en zagen opeens nog een zeer grote theeplantage! BOH thee! De allereerste theeplantage uit deze streek! Een Engelsman belande hier ooit en vond Cameron Highlands een zeer vruchtbare grond. Hij besloot een partner te nemen uit India (Indië heeft ook heel veel theeplantages) en voor dat hij het goed en wel besefte stond de hele Highlands bijna vol met theeplanten. De theestruiken kunnen wel 200 jaar oud worden!
Tegenwoordig werken er heel wat mensen op de plantages. De thee wordt ook zeer goedkoop verkocht, dus ik heb geen idee hoeveel de mensen echt verdienen.
De directeurs zijn bijna allemaal uit Europa & Amerika.
We hadden ook geluk dat we de fabriek konden bezoeken waar de thee verwerkt werd. De geur was gewoon zalig! We wilden er wel enkele uren in rondlopen. Het fabriekje was echter niet zo groot.
De machines waar de theeblaadjes gedroogd en gesneden worden zijn nog steeds de originele machines uit 1928.
Even een korte uitleg hoe theeblaadjes
verwerkt worden tot thee om te drinken:
's Morgens vroeg worden de blaadjes geknipt. Dit gebeurd nog steeds met de hand maar ook met een soort machine met grote scharen aan. Dan houden 2 mensen dit vast aan de uiteinden en lopen ze daarmee doorheen de theestruiken. Mensen beginnen te knippen zodra de zon opkomt. Rond de middag is men klaar want dan is het te warm (bijna 35°C). Iedere morgen wordt er zo'n 700 kg geknipt!
1 kg droge thee is 5 kg verse blaadjes
De verse blaadjes worden verspreid met de hand over de rolband. De blaadjes bedekken de ganse band en gaan dan de droogoven in. In amper 2 uur zijn de blaadjes gedroogd! Drogen gebeurd op 220°C.
Dan worden ze opnieuw per band naar een maalmachine gebracht waar de gedroogde bladeren versneden worden.
Uit deze bakken dragen de arbeiders dit naar een andere kamer waar de thee opnieuw de rolband opgaat en gekeurd word. De thee wordt geproefd en uitgespuwd. 5 mensen zijn dagdagelijks bezig met thee te proeven. De kwaliteit wordt bepaald en in verschillende bakken gerangschikt. Dure thee krijgt een speciale verpakking en krijgt de naam 'premium' of 'premium gold'. Prijzen zijn vaak
per 10 zakjes. Tussen de 18 en 26 MYR. (Is nog goedkoop voor ons hoor: €6- - 12) BOH thee kan je kopen via Duitse & Engelse leveranciers & shops. Deze prijzen zijn vaak dubbel zo duur! Je kan de thee ook rechtstreeks online kopen in Cameron Highlands, best in een grote hoeveelheid dan zodat je uit je kosten bent.
De andere thee krijgt de gewone verpakking en is zeer goedkoop. We smaakten het verschil goed. We zijn echte koffiedrinkers alhoewel we goede thee ook zeker kunnen appreciëren.
O ja....wist je dat...Lipton (wat iedereen normaal gezien kent) en Twinnings 'afvalthee' zijn? Bij ons zeer goedkoop, komt uit de plantages uit India en zijn gewoon vermalen takjes met restjes theeblaadjes en de 'smaken' zoals munt, citroen,aardbei, frambozen etc zijn geen natuurlijke smaak & geurstoffen! Koop volgende keer dus een deftige thee! Je wilt toch geen 'afval' drinken hé?
Hier ook alweer een magnifiek uitzicht. Wij opnieuw de brommer op richting een berg waar Jan het uitzicht wou zien. Onze brommer begaf het! Daar stonden we dan op de steile berg en de motor kon het niet meer aan. We parkeerden ons eventjes op een recht stuk aan een man zijn huis.
De man kwam even kijken maar verstond geen Engels. Uit zijn uitleg begrepen we dat hij ook niks van brommers afwist. Na 20 minuten proberen lukte het uiteindelijk toch. Oef! We besloten terug te rijden naar Tanah Rata in 1 stuk door.
Het gevoel om een grote doos aarbeien te gaan halen was nog groter dan rechtstreeks naar het hotel te rijden. Jan reed terug naar de plaats waar we al eerder geweest waren. Hij reed de steile helling op en alweer kon onze brommer het niet aan. Het ding begon te sputteren, in de 'stress' wou Jan stoppen en duwde een verkeerde pedaal in...met gevolg de brommer vloog omhoog en Jasmijn vloog achterwaarts de lucht in!
Gelukkig had ik een helm aan die mijn hoofd veilig op zijn plek hield. Ook had ik een goed gevulde rugzak die mijn rug beschermde. Ik belande wel op mijn zijkant en het eerste minuut had ik ook geen idee waar ik was of wat er gebeurd was. Mensen schoten uit hun auto en liepen naar ons toe. Een heel vriendelijke bevolking , echt waar! Maleisiërs zijn heel behulpzaam en oprecht. Ze hielpen me rechtop en vroegen of ze me naar een
dokter of het ziekenhuis moesten brengen. Het eerste moment deed alles pijn. Elke beweging voelde pijnlijk aan. Gelukkig had ik niks gebroken. Een kopje thee , scones en een grote doos aardbeien deden de traantjes gauw verdwijnen. Gelukkig was er aan de brommer niet te veel schade en kregen we nog de helft van onze waarborg terug!
De dag erna hielden we het een beetje rustig. Blauwe plekken inwrijven met arnica was de grootste bezigheid van de dag.
Nog een voordeel: mijn dikke airbag heeft mijn rug en staartbeentje gered!
Advertisement
Tot: 0.125s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 55; dbt: 0.0557s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb