Advertisement
Published: June 30th 2012
Edit Blog Post
Vanuit Cameron Highlands boekten we een bus naar Buttersworth om dan daar de ferry te nemen naar Penang. Een 5 tal uur later stonden we in Buttersworth aan te schuiven om de boot te nemen. De ferry duurt amper 15 minuten. Een heel vlotte verbinding tot 's avonds laat. We hadden wel op voorhand een nacht geboekt in Georgetown. Georgetown is de grootste stad van Penang -eiland.
We sliepen in de wijk Little India! Direct onze favoriet! Leuke Bollywoodmuziek, lekkere geuren, prachtige versierde sari's en vriendelijke Indische Maleisiërs begroeten ons in de straat. We sliepen in een redelijk recente hostel Cocoa Mews.
Op de hoek van de straat zijn er goedkope Indische straatrestaurantjes. Voor €3 heb je genoeg gegeten voor 2 personen, inclusief niet-alcoholische drank.
Onze eerste indruk van Penang – Georgetown was 'whoehoe leuk'!
We verlengden ons verblijf met een extra nacht en deden een grote wandeling doorheen de stad. We liepen naar een Chinese tempel, want we hadden opgevangen van het thuisfront dat mijn broer Mathijs zijn laatste examens had en nog wel wat wierrookstof kon gebruiken. Een kleine donatie later huppelde een meisje naar buiten op blote voeten op de hete stenen in de zon. Amai mijn voeten!
Zomaar een wierrookstokje aansteken en bij één of ander beeldje laten branden kan niet. Je moet het ritueel volgen. In het begin van de Chinese tempel 1 stokje, aan de zijkant nog 1 stokje, binnenin in de grote pot 3 stokjes en dan opnieuw bij de andere beeldjes nog enkele stokjes. Pieuw! De 'wacht' keek toe of ik het wel goed deed en gaf erna uitleg over de beeldjes en de manier van rondwandelen in de tempel. Ik liep wel de verkeerde richting in. De man was een beetje bijgelovig daarrond. Enfin, wij geloven enkel in onszelf en in wierrookstof :-)
Hij nam ons mee de tempel in en legde uit dat er elke morgen om 6u30 gratis Yoga lessen waren. Ook was er iedere week gratis Chines opera en was er iedere dag Kung Fu lessen /gevechtsport voor de kinderen. We konden een innitiatie sessie yoga meevolgen dezelfde avond. We vergaten de yoga. Een uur later dachtten we er pas aan, nadat we een dutje hadden gedaan in onze hostel gingen we op pad door de Indische wijk richting de vegetarische Indische restaurants. Wie zagen we daar opeen zwaaien naar ons in een zijstraatje? De man die ons
rondgeleid had in de tempel. Hij ging naar een feestje en vroeg hoe het kwam dat we er niet geraakt waren. We gaven eerlijk toe dat we het vergeten waren en in slaap gevallen waren. Alweer was zijn bijgeloof daar en hij zei '2 keer dat ik jullie ontmoet in deze stad, jullie die op zoek zijn naar een vegetarisch restaurant waar ik naartoe ga'. Het restaurant was gesloten voor het publiek want er was een feestje bezig. Misschien moeten we gewoon volgende keer een Red bull drinken en toch naar de tempel gaan 's avonds om yoga te volgen.
Vanuit Georgetown namen we de 101 bus naar Batu Ferringhi. Batu Ferringhi is op enkele minuten gelegen van het strand. Het strand is echt toeristisch. Gelukkig heb je ook op het einde van de busstop een nationaal park (ewel ja de jungle eigenlijk) waar je tal van lange wandelingen kan doen en naar de andere rustige stranden kan gaan.
De zee aan Batu Ferringhi is niet echt geschikt om te zwemmen of te snorkelen. Op het strand liggen en bakken, geen probleem. De zee krioelt van de grote witte en blauwe kwallen! De kwallen kan je goed zien
doorheen het water. Op het toeristisch strand zijn er wel kustwachters – maar iedereen ziet er hetzelfde uit en ik heb geen idee hoe ze eruit zien-.
Aan het strand zijn er ook tal van sportactiviteiten te doen zoals jetskiën en u laten hangen aan een boot met een parachute. Bij deze laatste sport vernamen we toen we in Georgetown waren dat er 7 mensen zeer zwaar gewond waren bij deze sport. Vooral de landing is gevaarlijk. Mensen worden amper uitgelegd hoe ze opstijgen en dalen. Er worden geen helmen gegeven, geen reddingsvesten voor mocht je in de zee sukkelen, geen uitleg hoe je je benen moet zetten bij het landen. Het is echt op eigen risico hoor als je dit doet! Dus wij besloten wijselijk neen op de talloze vragen te antwoorden. Ook jetskiën bleek niet zo gemakkelijk te zijn.
We sliepen voor 4 nachten bij Annie's Homestay in Batu Ferringhi. Annie en haar familie zijn Indische/Maleisiërs en zijn allemaal heel lieve en vriendelijke mensen! Een echte warme familie! Leuk om nog es in een homestay te komen waar je oprecht begroet wordt en waar je een ontbijt kan eten en in de namiddag kan aanschuiven aan tafel
om een kopje koffie te drinken.
Tijdens ons verblijf leerden we iemand kennen uit Australië (nabij Melbourne) en ze vertelde dat ze in Australië een lifeguard was. Een redder aan zee en in het zwembad.
Ze ging gaan luieren op het Batu Ferringhi strand en zag opeens 2 mensen vallen met hun jetski. Ze hadden wel reddingsvesten aan maar niemand kon zwemmen. De Australische vrouw keek rond voor een redder want ze waren in de groene zone (de veilige zone) en ze kon niemand vinden. Uiteindelijk sprong ze dan zelf in het water samen met nog een andere toerist en hielp ze de mensen naar het droge toe. Tegen dat ze de kust bereikt had kwamen de redders aanlopen. Zo zie je maar, als je het water ingaat moet je kunnen zwemmen!
Advertisement
Tot: 0.18s; Tpl: 0.021s; cc: 13; qc: 44; dbt: 0.089s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb