Van Kuantan over de bergen naar Penang

---

Vrijdag 27 Juni 2014:



Vandaag ga ik terug de baan om. 's morgens ga ik echter nog eerst met Sandra ontbijten, roti. Een sort pannenkoek met verschillende vullingen, ik keis voor ei. Met wat voeding in de maag loodst Sandra me de stad uit. We kunnen wat achterweggetjes nemen wat het rijden weer veel aangenamer maakt dan de grote baan, zeker in de kleine dorpjes. De hoofdbaan blijft echter onvermijdelijk. Het is op dit punt dat ik afscheid neem van Sandra en haar bedank voor de dagen in Kuantan. Vanaf nu rijd ik weer alleen verder. De baan is druk en ik kan een zijweg nemen langs een industriezone. De baan is bedekt met zand en telkens er een truck voorbij komt, kom ik in een zandstorm terecht. Terug op de hoofdbaan kan ik herademen en zijn het enkel nog maar uitlaatgassen. Ik kan niet veel zijweggentjes en maal men kilometers op de hoofdbaan. Ik eindig in Chukai. Een couchsurfverzoek blijft onbeantwoord en ik ga naar een hotel dat Sandra me had aangeraden. Het is op de eerste verdieping en best keurig. De fiets kan op de gang staan. Ik kom terug op temperatuur onder de airco. 's avonds in men zoektocht voor eten, bestel ik een vis. Ik moet lang wachten maar daar is hij dan. De kop van het dier kijkt me griezelig aan. Het binnenspelen gaat niet zonder gevecht met de vele graatjes. Eentje geraakt verdomd goed vast tussen men tanden!



Zaterdag 28 Juni 2014:



De nacht was woelig, op 3u werd er gepraat en om 5u word ik wakker van het gebed uit de naburige moskee. Ik doe wat omwegen langs wat backroads maar ik beland op de hoofdweg. Het was enkel uitstel van het onvermijdelijke. De ochtend is de beste periode om te rijden en tegen de middag is het meestal al te warm. Ik probeer dus zoveel mogelijk in het eerste deel van de dag te doen. Net voor de middag probeer ik ergens eten te scoren maar ondanks het nog maar 11u30 is, zijn ze al uitverkocht. Dat vind ik maar raar. Gelukkig vind ik wat verder iets anders. Hetgeen ik voor tomantensaus aanzag blijkt iets pikanter. Met veel zweet en een lopende neus eet ik men maaltijd voor ik de laatste etappe naar Dungun doe. Langs het strand zijn er wat mogelijkheden om te verblijven maar ik met echter eerst nog naar het centrum voor cash. Van hieruit is het een stukje terug dus ik besluit om maar eens in de geburen rond te kijken. Ik kom terecht in een Chinese homestay van Mr. Tan. De aircokamers zijn uitverkocht maar 's avonds blijks dat de fan voldoende is. Ik eet wat gebakken rijst in een naburig resturant. De bestelling van het drankje gaat wat de mist in en ik krijg een biertje. Ik heb echter 2 rijstporties nodig om de maag tevreden te stellen.



Zondag 29 Juni 2014:



Ondanks ik maar een ventilator had, had ik toch een goede nacht zonder het al te warm te hebben. Ik verlaat Dungun en bij een tankstation vul ik men vochtreserve aan. Ik kan de stad verlaten via een rustig achterweggetje. Er is nauwelijks verkeer wat zeer uitzonderlijk is, als ik op de hoofdbaan kom, blijft het relatief rustig. Zo hebben we het graag. Daar waar ik kan bypass ik de hoofdweg om langs een parallel weg nog rustiger te rijden. Ik fiets door een groene omgeving met weelderige boomgeluiden. Ik zie een grote hagedis van de weg wegvluchten als ik eraan kom en wat verder zitten er aapjes op de baan. Dit maakt het fietsen al een pak aangenamer! Een kindje neemt een bad in een emmer, grappig! Op de hoofdweg stop ik bij het schilpaddencentrum waar ze een project voeren voor het behoud van de reuze zeeschildpad. Buiten een model zie ik echt dit grote dier niet. Er zitten wel wat kleine diertjes in een bad te plonsen. Iets verder is er nog een andere centrum of het marine leven. Buiten de informatieborden zitten hier ook nog wat schildpadden en deze keer al wat groter. De ramadam is vandaag gestart en dat zal ik geweten hebben. Alle eetstalletjes zijn gesloten. De kleine snacks die in in de benzinestations vind, kunnen de grote honger echter niet stillen. Als ik 's middags even pauzeer en wil doorrijden besef ik dat men voorband plat staat! Die nieuwe band die ik hier kocht, bevat duidelijk geen antilek. Ik kom aan in Marang, hier kan je de ferry nemen naar Kapas Eiland. Maar buiten zonnebaden en duiken is er niet veel te doen. Ik besluit om het te laten en na de zee gegroet te hebben, zoek ik onderdak in Marang Guest House. Ik neem een airco wat later niet nodig bleek. Als ik 's avonds aan de receptie wifi aftap, breekt er een tropisch onweer los. Het water komt massaal naar beneden en het koelt af tot een aangenaam temperatuurtje. Ik moet echter nog om eten. Ik had gewacht tot het donker was om eten te halen maar bij aankomst blijkt het meesta al uitverkocht op wat vis na. Blijkbaar wordt alles al vroeger verkocht maar wordt er gewacht om te eten tot zonsondergang. Iemand in het guesthouse verteld met de reden van de Ramadam. Het is zo dat de mensen kunnen ervaren wat het is om honger te lijden en om te beseffen dat niet iedereen het even goed heeft. Misschien is het een goed idee om eens te vasten in de oververwende westerse wereld waar alles in overvloed is?



Maandag 30 Juni 2014:



Ik word wakker en kijk naar de klok. Wat? Het is na 9u! Ik heb de wekker blijkbaar gemist.. Maar dit was blijkbaar ook een signaal dat ik best vermoeiend was. Ik boek dan nog maar een nachtje erbij om er een rustdag van te maken. Ik maak een wandelingke in het dorp op zoek naar eten maar er is niets open. Gelukkig vind ik wat in de supermarkt. Ik vind welliswaar kaas voor bij men sponzen brood en een gekoelde milo. Zo, nu heb ik toch wat eten. Ik wou eigenlijk een poging doen om men witte buik wat te kleuren maar de koele airoc laat me niet los. Wel, er zal nog wel is een andere gelegenheid komen. Ik heb eindelijk de gelegenheid om de blog bij te werken en dit vraagt wel wat tijd. Het is overduidelijk dat ik dit de laatste tijd verwaarloost heb. Vandaag wacht ik niet tot het donker is om eten te gaan halen en deze keer heb ik meer keuze, een overvloed zelfs. En ik heb geen flauw idee van wat het allemaal is. Nadat ik toch wat gevonden heb, blijkt dat ik geen bestek heb. Ik gebruik het deksel van men drinkbeker van gisteren als bestek. Zo is het altijd een beetje improviseren.



Dinsdag 1 Juli 2014:



Deze keer ben ik op tijd wakker door het moskeegezang van 5u. Ik blijf echter nog wat liggen en om 6u ontdek ik waarom men wekker de dag ervoor niet is afgegaan. Het alarm stond op stil. Als ik wil uitchecken is er niemand om men borg terug te geven. Een beetje humeurig rijd ik uit. Ik moet een berm over om op het juiste baanvak te komen. De ochtendspits is volop op gang. Aan een verkeerslicht kan ik met een grote bocht een deel van het verkeer mijden. In Kuala Terenganu steek ik de gelijknamige rivier over. Aan de linkerkant zie ik een grote Moskee die lijkt te drijven, spijtig dat ik niet dichter kan. Wat verder op de brug staat er een auto geparkeerd die me aanspreekt. De conversatie leidt al snel naar het feit dat hij wil dat ik naar zijn thuis kom. Het is niet echt een invitatie. Spijtig genoeg gaat hij dezelfde richting op als ik en wacht hij op me. Het buikgevoel begint meer en meer te spreken dat di ni juist is. Hoewel hij ook gewoon gastvrij kan zijn maar dan zou hij het vragen en niet zozeer aandringen. Als hij afdraait en ook men route verlaat, besluit ik om hem niet te volgen. Hij komt toch niet achterna. Ik kom wederom op wat achterweggetjes terecht waar het rustig rijden is. Ik ontmoet nu een kerel op een brommertje ide met oneerbare voorstellen komt. Ik tref andaag precies alle rare mensen die Maleysië rijk is. Ik ontdek dat men voorband weer langzaam leegt loopt. Ik pomp wat bij zodat ik men bestemming kan halen. De eindbestemming ligt in Penarik en ik ga naar een hotel vlakbij het strand dat Sandra me had aangeraden. Het ligt er wat verlaten en bouwvallig bij. De eigenaar vertelt me dat de prijs veel hoger ligt dan voorzien. Bovendien ben ik 2km verwijderd van elke mogelijke voedselbron. Ik rijd terug naar de splitsing en kom voorbij een homestay maar deze is enkel voor moslims. Vlakbij het kruispunt vind ik een kamer voor 80RM maar zonder airco en dat zal ik 's avonds voelen. Als ik naar de avondbazar ga voor eten, moet ik het weer met de restjes doen. Ik voorzie mezelf nog van een dessertje ook. In de nabij gelegen moskee begint het gebed met allerlei gezang. Na dit een tijdje te aanhoren, is het best rustgevend. Ik beschik niet over bestek dus ik moet noodgedwongen met men handen eten en rijs is nu niet bepaald ideaal fingerfood! 's avonds krijg ik een geck op bezoek in de kamer.



Woensdag 2 Juli 2014:



Ik heb weer het geluk om vandaag langs vele kleine weggetjes te rijden. Het verkeer is minimaal en de mensen zijn weer overvriendelijk. Soms is het zo druk met handjes zwaaien en groeten dat het gevaarlijk fietsen wordt. Vandaag is een redelijk heldere dag dus tegen de middag warmt het weer goed op. Ik vraag me af als ik onderweg drink of eet, ik dat stiekem moet doen, om de lokale bevolking niet te hard te shockeren. Ik rijd nog een stukje langs de zee en vissers halen hun oogst binnen. Ik stop vandaag in Pasir Puteh. Op het laatste stukje baan komt er nog wat jeugd op hun brommertje naast me rijden. Ze hebben veel plezier met het feit dat ik ze niet versta. In het stadje aangekomen, is het enige hotel dat in men GPS gemarkeerd gesloten. Er start weer een zoektocht naar iets anders. Ik weet blijkbaar van de hitte want op een bord waar homeopathy sta, lees ik homestay. Ik vind een andere homestay met een hoge prijs dus ik rijd nog wat verder. Uiteindelijk vind ik iets een héél eindje verder. Ik betaal een redelijk prijs maar kreeg ook een navenante kamer. De wc-bril ontbreekt, op het kleine kraantje zit geen druk en de douche is gewoon een waterstraal uit de muur. Achja, het is maar voor een nachtje. Gelukkig heb ik airco om me koel te houden. Morgen trek ik langzaam richting bergen. Ik ben benieuwd hoe dat zal meevallen met de hitte.



Donderdag 3 Juli 2014:



Ik heb het geluk om vandaag met rustige weggetjes te starten. Dit is zeer relax fietsen maar op het laatste stuk kom ik weer op een drukkere baan uit. De zon doet zijn best en stoomt me gaar. Als ik aankom in Jeli is het voorziene hotel volzet. Paniek! Ik rijd wat verder en verop vind ik een andere plek om te slapen. Het is verwijderd van iet ofwat elke voedselbron maar geen probleem. 's avonds kan ik meerijden met de eigenaars van het gezin. Ze hebben een klein kindje bij dat de gansen auto overhoop probeert te halen. We rijden nog even naar hun ouders om wat dingen af te halen. Die zijn verbaast om een vreemdeling te zien maar wuiven toch vrolijk. Dan komen we op het marktje met een overaanbod van eten. Met behulp van men gastvrouw kan ik wat keuzes maken. Terug op de kamer start ik aan men luxe dinner! 's avonds is er een stevig onweer.



Vrijdag 4 Juli 2014:



Ik sta vandaag extra vroeg op want ik moet een ferme berg over. Als ik uitrijd is het nog pikdonker maar het is toch al best warm. Het duurt niet snel of het eerste licht is daar. De eerste 20kms verlopen nog licht golvend en niet te steil. Tem 10u kan ik de zon ontwijken daar deze nog achter de heuvels zit of verstopt zit achter wat bomen. Ondertussen is het echte klimmen ook begonnen, het gaat gestaag omhoog met af en toe een kleine afdaling. Gelukkig is het niet te steil want ik zweet me nu al te pletter. Er was dat ik olifanten kon zien maar dat geluk word me niet gegund. Ik ben blij dat ik op de top ben en van hier kan je de dichte jungle aanschouwen. Doordat de weg redelijk breed was, was die jungle-ervaring eender beperkt. Ik mag daarna lekker afdalen en dat doet goed. De pret wordt echter bedorven als er terug een klimmetje inzit. En het laatste stuk gaat zelfs op en neer. Ik bereik uiteindelijk toch Banding Eiland, een meer omgeven door pachtig bos. Ik ga naar het Bellum Rainforest Resort, een poepchic duur hotel waar je mij normaal niet vind maar door gebrek aan andere accomodatie zit er niets anders op. Ik heb het geluk dat ik hier middageten vind want voor de toeristen is het geen ramadam. Ik heb een grote kamer en wifi. Ik doe een dutje in men kingsize bed. 's avonds is er een ramadam buffet. De champignonsoep is overheerlijk en voor de rest is er een overdaad aan keuze. Halvewege word ik gestoord door iemand van het personeel die me probeert duidelijk te maken dat men fiets niet goed geparkeerd staat. Hij doet dit op een zeer onvriendelijke manier en bovendien tijdens men maaltijd, slechte punten! Als ik dessert opschep, trek ik hier mieren op aan. Later blijkt dat een heel mierenleger de desserttafel onder de voet heeft gelopen. Als ik terug op men kamer ben, tref ik hier ook nog 3 mieren aan. All inclusive!



Zaterdag 5 Juli 2014:



Ik heb 's morgens wat last van buikloop waardoor men ontbijt niet echt smaakt. Het is hoge tijd om deze plek achter me te laten. Doordat het ontbijt laat werd geserveerd ben ik ook laat aan het fietsen. Het terrein is zeer heuvelig en het is al te warm. Ik zweet me te pletter en ben redelijk snel uitgeput mede door men fysieke toestand. Ik overweeg om te liften maar ga toch maar gewoon door. De rit is niet zo lang maar is toch zeer belastend. Als ik de grootste heuvel overwonnen heb, ben ik blij dat het terrein kalmeert. Ik kom aan in Gerik waar ik een Chinees restaurant vind, de lunch is wederom gered. Via Sandra in Kuantan beland ik in een klein, simpel, proper hotelletje met wifi. Zo hebben we het graag. Ik doe een dutje om wat te bekomen en dat doet deugd. Als ik 's avonds terug wil eten op dezelfde plek, blijkt alles gesloten. Gelukkig vind ik een moslim-restaurantje waar ik wat lekker vind.



Zondag 6 Juli 2014:



Het is de bedoeling om vandaag via een klein achterweggetje de rit aan te vangen. Ik kan dit weggetje echter niet vinden en beklaag me al snel dat ik het de avond ervoor niet even snel in de GPS gezet heb. Ik kom op de hoofdbaan terecht maar verbazend genoeg is er niet te veel verkeer en is de omgeving nog groen ook. Het eerste deelt golft wat maar dan is er een beklimming om U tegen te zeggen. Ik ben blij als ik kan afdalen en wat eten vind. De hemel trekt dicht en er zijn wat donderslagen. Buiten wat druppels, sla ik erin om het onweer te ontlopen. Ik kom aan in Baling waar ik een proper slaapplekje vind. Ik moet echter men fiets 2 verdiepingen omhoog sleuren. 's als ik 's avonds ga eten bestel ik 2 menu's en dit blijk meer dan genoeg te zijn. Met een rond buikje ga ik buiten.



Maandag 7 Juli 2014:



Ik heb een relatief korte rit. Het eerste stuk gaat rustig maar het laatste stuk komt uit op een halve autostrade. Langs de zijkant zie ik men eerste waterbuffels! Eender had ik elders een varaan langs de kant van de weg gezien. Schuchtere diertjes want zo gauw ik een foto wou nemen, ritselde het weg. Ik sla erin om via een verkeerslicht in het dorpje Lunas te geraken. Ik heb een prefab-kamer maar goed genoeg voor de nacht. Gelukkig is er airco en dat doet veel. Bij het avondeten kom ik in een café terecht waar ook eten is. Maar als ik men drankje heb, blijkt het dan toch niet te zijn. Als men thee op is, kom ik wat verder op een foodcourt terecht, er schiet niet veel meer over. Met nog wat kippeboutjes als dessert keer ik terug. Ik kom voorbij een bakker waar ik een echt dessert vind!



Dinsdag 8 Juli 2014:



Ik rijd langs kampong wegen richting Butterworth. Er is wat verkeer maar an verloopt het rustiger tot ik de buitenrand van de stad bereik. Ik had nog contact met een andere fietsen die me over de autostrade wou sturen. Fietsers hebben hier toch soms een rare omvatting over wat aangenaam rijden is. Ik probeer hem te ontmoeten maar we zitten beide ver van elkaar verwijderd. Ik vind zelf men weg door de stad en ondanks dat het verkeer druk is, is het niet moordend. Ik kom tot aan de ferry naar Panang waar het even wachten is. Ik sta in de wachtrij met verschillende brommertjes waar ik bijna vergast word. De boottocht is niet zolang en eens in Penang ben ik redelijk snel in Penang. Ik moet even wachten op Steven, de eigenaar voor ik binnen kan. Hierna gaan we samen met een Australisch meisje, Caitlin wat eten. De rest van de dag doe ik het rustig aan. 's avonds op de foodcourt zit ik vlak naast een vuur, lekker warm 😊 Hierna trek ik naar de film en zie de nieuwste Transformers!

---

Comments

[Alexandra]

Mooi
Hey! Fijn je blog terug te lezen. Ik geniet van de leuke foto's... Nog veel plezier daar! Voorzichtig zijn! Groetjes