Dag 3: Een lesje nederigheid in Bishkek

---

“Je kunt nog zulke wilde plannen hebben, het kan altijd extremer…..”

In Bishkek kom je een compleet ander slag reizigers tegen dan ik in andere plekken ben tegengekomen. Vakanties van een maand of (veel) langer zijn hier min of meer de norm en een aantal reisverhalen zijn dan ook tamelijk krankzinnig. De reizigers die je hier tegenkomt komen voornamelijk Europa, Asië of Israël en ik heb aan een aantal uren zittend en pratend doorgebracht. De meesten verblijven meer dan een maand in Centraal Azië en ik heb de verhalen rustig aangehoord om zelf wegwijs te worden in de regio. In het vliegtuig kwam ik al een drietal Israëlieten tegen die hun dienstplicht in het leger er op hadden zitten en nu een kleine wereldreis aan het maken zijn door centraal Azië. Er is een Frans stel dat een in Bishkek een oude Sovjet motor met zijspan heeft gekocht die ze over land terug gaan rijden naar Frankrijk. Een Schot rijdt met de motor van Groot-Brittannië naar het uiterste puntje van Indonesië. Het toppunt is misschien wel een Franse leeftijdsgenoot die al 6 maanden in de regio tussen Iran en Mongolië rondzwerft en de laatste 1,5 maand te voet heeft afgelegd om geld te besparen en te contempleren. Hoogtepunt van z’n reis was 6 dagen Afghanistan totdat de Franse ambassade z’n aanwezigheid ontdekte en hem het land uitzette……

Bishkek is voor de meeste reizigers onopmerkzaam, en biedt vooral een goede uitvalsbasis voor het verkrijgen van visums voor en goedkope vluchten richting Istanbul, Moskou en Astana. Echter voor een sovjetofiel zoals ik is Bishkek interessant genoeg voor een goede stadswandeling. Bishkek is namelijk alles wat je van een stad in een verre uithoek van de Sovjetunie kan verwachten, en dan toch ook weer net niet. Bishkek is een volledig Russische stad (qua planning en architectuur): een vierkant stratenpatroon bezaaid met wanstaltige (al dan niet verlaten of vervallen) gebouwen en oorlogsmonumenten. Aan de andere kant is Bishkek ook verassend groen. Het centrum bestaat grotendeels uit verschillende parken (nog al slecht onderhouden, dat dan weer wel) en de grauwe sovjet plattenbau (lees flats) is hier nagenoeg afwezig waardoor er een haast dorpelijke sfeer ontstaat. Toch zie je ook in Bishkek de ‘staples’ van communistische steden: standbeelden, paradestraten en pompeuze culturele gebouwen. Het valt dan ook op dat de Communistische geschiedenis hier veel meer aanwezig is dan in Oost-Europa waar deze subtiel naar de achtergrond is gedrukt. Lenin staat hier nog steeds prominent on z’n sokkel en het gigantische staatsmuseum, dat helaas gesloten was vanwege renovaties, bevat een opzienbarende hoeveelheid nogal heftige communistische propaganda. De Communistische nostalgie is dan ook nog sterk aanwezig in het land dat voor die periode nog grotendeels nomadisch was en vrijwel alle infrastructuur, educatie, musea en gezondheidszorg aan deze periode te danken heeft. Verder heeft Bishkek ook nog een aantal markante gebouwen. Zeer typisch is het volledig uit marmer vervaardigde ‘Savoy Nightclub Casino’, een super chique bedoeling voor de rijke sovjet-elite dat in dit straatarme land geen enkel doel verzorgd en daarom compleet vervallen en verlaten is, daar zijn we natuurlijk even naar binnen geweest….



Verder was de dag niet al te opmerkelijk, afgezien van een bijna paniekaanval toen bleek dat ik nergens geld kon pinnen. Totdat ik erachter kwam dat ik misschien even de Rabobank moest bellen om Aziëdekking aan te zetten….Bedankt Rabobank!

---