Dag 2: Hotel life in Pittoresk Gebze (Turkey)

---

“Je kiest er ook voor om te vliegen met budgetmaatschappijen.” (Arjan Kieboom, KLM, 2016)

Alles is niet verloren. Al is Kyrgyzstan in onze ogen misschien een godvergeten uithoek van de wereld, je verwacht het niet, maar het is gezegend met een dagelijkse vliegverbinding met Istanbul. Overigens heeft m’n vader ongelijk. Toen ik uit het vliegtuig kwam werd ik netjes opgewacht door een medewerker van Pegasus met de woorden: Bishkek? Next flight tomorrow! Al wild gebarend: Go straight pasportcontrol. Left to Pegasus hotel desk. Daaruit kon ik opmaken dat Pegasus een hotelovernachting voor me ging regelen en ik de volgende dag m’n reis kon hervatten. Dus ik sluit aan in nog al lange rij voor de paspoort controle, mijzelf afvragende of ik niet eerst een visa voor Turkije nodig had. Maar dat is wat de meneer zei, en dan volg je dat maar op. Eenmaal aangekomen bij de controle bleek mijn vermoeden de waarheid. Al mocht de groep Kirgiziërs achter mij gewoon doorlopen, ik mocht het hele verhaal nog een keer doorlopen nadat ik een visa had aangeschaft. Tja, Europa wil geen visa-vrij reizen met Turkije en ik kon ook niet verwachten, nog kwalijk nemen, dat de medewerker mijn kaaskop voor Kirgizisch aan zag, zoveel toeristen gaan er immers niet richting Bishkek. Dus ik heb weer een mooi plaatje erbij in m’n paspoort (waarvan de kosten worden vergoed.) Eenmaal aangekomen bij het Hotel Desk werd er voor mij netjes een Hotel geregeld inclusief transport. Ik werd zelfs bij het verlaten van het vliegveld wild uitgezwaaid door een scanderende menigte vlag dragende Turken. Het is nog steeds feest in Turkije….

Hoezo budgetmaatschappijen? Het verwachtte groezelige hotelletje blijkt een viersterren Holiday Inn te zijn met meer luxe dan ik de komende maand ga zien, of überhaupt kan veroorloven. Tweepersoonskamer met flatscreen ipv. van een rukbunker in een StayOkay. En gratis avondeten, ontbijt en lunch. Nadeel is wel dat ik in het pittoreske Gebze zit, een nogal fantasieloze voorstad van Istanbul. En al zou ik graag een taxi richting het centrum pakken om te kijken hoe de boel er in deze tijd bij staat, de anderhalf uur durende taxi-rit zou één dag levensonderhoud in Kirgistan kosten. Aangezien mijn budget niet zo breed is ben ik dus helaas beperkt tot het hotelleven. Na gisteren wordt dit een behoorlijk rustig dagje met als enig hoogtepunt de mensen die ik tegenkom. Een Syrische familie die mij spontaan uitnodigen om aan te schuiven tijdens het eten. Een Britse Koert die, na uitgevonden te hebben dat ik geografie studeer besloot dat ik veel landen moest kennen en de handschoen wierp voor een spelletje landenlijstjes. Arme jongen…. En dan is het nog het kleine jongetje dat tijdens het typen spontaan om m’n schoot is gekropen en alleen wil vertrekken om mij Turkse tijdschriften te brengen terwijl zijn familie hem probeert terug te halen terwijl ik schaapachtig aan het lachen ben. Vanaf 6 uur zal de tocht verder gaan richting Bishkek!

Al met al hoor je mij nog steeds niet klagen…..

---