Een nieuwe start

---

Nou, dit wordt dan de eerste pagina van mijn eerste reisblog ooit. Zoals jullie misschien wel weten loop ik op dit moment stage in Osaka, Japan. Onderwerpen om het over te hebben zijn eindeloos: Het vissige eten, het gestoorde verkeer of het onleesbare schrift. Maar deze eerste keer wil ik het er over hebben wat het betekent om weg te gaan. Ik wil het hebben over compleet overnieuw beginnen, in een stad ver weg van mijn oude woonplaats, zowel in kilometers als in cultuur.

Net als de meeste andere studenten heb ik te horen gekregen hoe naar het buitenland gaan geweldig is, goed voor je ontwikkeling en goed voor je CV. Elke keer als ik de rector magnificus hoorde praten ging het hier wel over. En hij, samen met de anderen, hebben gelijk. Dit is een prachtige kans, en waarschijnlijk is dit de laatste kans die je krijgt om zomaar ergens heen te gaan. Na je studententijd heb je een baan, een hypotheek en kinderen om je zorgen over te maken. Nu heb je nog geen verplichtingen en wordt je zelfs gestimuleerd om op te hoepelen! Prachtig toch?

Wat ik vooral wilde van mijn tijd is Osaka was de mogelijkheid om mezelf te ontwikkelen. Na vele mooie nachten aan de bar en het niet te perfectionistisch zijn met mijn studie wilde ik kijken waar ik toe in staat was als ik niet mijn tijd moest verdelen over commissies, bijbaantjes, vrienden, jaarclub en genootschap.

Dat is het voordeel van helemaal opnieuw beginnen: je zit nergens aan vast en je hoeft aan niks of niemand verantwoording af te leggen (behalve dan aan de professor die me begeleidt). Nu is er de mogelijkheid om mijn slaapritme aan te passen, mijn eetgewoonten te veranderen, nieuwe sporten uit te proberen. Het voelt bijna net als toen ik net eerstejaars was.

Maar toen had ik meteen leuke nieuwe vrienden om nieuwe dingen mee uit te proberen. Maar als blijkt dat iedereen hier mensenschuw lijkt, is het redelijk moeilijk is om nieuwe mensen te ontmoeten buiten de werkvloer. Niemand kan ik vragen voor een borreltje aan de bar, de meeste collega's haastten zich naar huis na werk, om de volgende dag weer vroeg te beginnen. Dat ritme begin ik nu ook op te pakken. Pas maar op: Wie weet kom ik over 6 maanden wel terug als een echte arbeider!

Over 6 maanden zullen jullie wel aan me zien of ik veel ben veranderd. Ik ben zelf ook heel benieuwd. Benieuwd naar welke verhalen ik allemaal kan vertellen over 6 maanden, benieuwd of ik een goede werkhouding kan meenemen om mijn twee literatuurscripties nog op tijd af te ronden en benieuwd naar wie er met mij aan de bar wil gaan staan op de avond dat ik terug ben!



Goed weekend toegewensd!

---