Ik ben jarig, tijd om te trakteren op wat verhalen.

---

Drie en een halve week geleden kwam ik aan in Osaka, Japan en ik heb in die tijd al meer dan genoeg meegemaakt om weer wat pagina’s van dit blog te vullen. En omdat ik jarig ben, heb ik besloten om jullie maar weer eens te trakteren op wat verhalen.

De grootste hindernis waar ik elke dag overheen moet is de taalbarriere. Ik denk dat 95% van alle geschreven teksten in Japanse tekens geschreven is. En dat levert nog wel eens problemen op, vooral wanneer ik boodschappen ga doen. Probeer maar eens uit te vinden of een fles nu bakolie of azijn is. Of dat je wasmiddel voor witte of bonte was is. Mijn favoriete lunch hier is de rijstbal. Er zijn daar verschillende soorten van, elk met een andere vulling (tonijn, gehakt, viseitjes, zalm, verschillende groenten). Het is elke keer weer een verassing wat ik krijg. Ik probeer nu vooral de tekens te leren van de rijstballen die ik niet lekker vind, zodat ik die niet meer haal. Ik ben benieuwd hoe een buitenlandse vegetarier het hier vol kan houden.

Mijn grootste taalblunder was op het eki, het treinstation. De kaartjesautomaat bestaat uit 12 knoppen in het Japans, zonder een mogelijkheid van Engelse vertaling. Ik wilde naar het centrum, dus ik probeerde maar wat knoppen uit. Maar elke keer als ik op een knop drukte, ging er een stem in het Japans tegen me praten (die ik niet verstond). Ondertussen was er een rij achter me ontstaan, en toen ik hen in het Engels om hulp vroeg kon niemand dat verstaan. Uiteindelijk heb ik mijn nederlaag erkent en ben ik afgedropen, om later terug te komen met een Japanner van de afdeling. Wat ik fout deed: ik moest eerst geld erin doen, daarna pas op knoppen drukken. Na deze ervaring ben ik veel actiever aan de japanse taalstudies gegaan.

Een ander aspect waar ik in het begin erg moest wennen is het verkeer hier. Om te beginnen rijden ze links. Ik dacht daar niks mee te maken te hebben, maar dat had ik verkeerd. Fietsers rijden hier namelijk allemaal op de stoep. En als het rond 8 uur is en iedereen gaat naar hun werk toe is het erg druk op de stoep. Dan moet je wel doorhebben dat je hier links langs elkaar heengaat en elkaar rechts inhaalt. Dat was vooral de eerste week erg wennen, met veel bijna botsingen. Een fietscultuur op de stoep zouden we in Nederland niet vol kunnen houden, daar zou het veel te veel gescheld opleveren. Ik denk dat het hier kan werken omdat Japanners van nature veel respectvoller zijn.

Verder zijn er eindelijk andere europeanen in het dormitory aangekomen! De vrijdagen en weekenden zijn nu een stuk gezelliger geworden. Ik ging met een Deen en een Zweed de stad in, om rond te kijken en wat culturele hoogtepunten te bezoeken. Details daarover vind je wel bij de foto’s die ik upload!



Dat is dan weer een kleine update over mijn leven in Japan! I hope you enjoyed!

---