Advertisement
Published: March 20th 2007
Boven alles hoop ik dat het met jullie - in Nederland en in het buitenland - net zo goed gaat als met mij hier. Momenteel ben ik aan het vertoeven op het hedonistische Indonesische eiland Bali. Nog nooit zo vertoefd als hier…
Different day, different shit. Dat is wat mij betreft wel het credo van reizen: nieuwe locaties, nieuwe culturen, nieuwe ervaringen en last but not least nieuwe mensen. Maar afscheid nemen hoort er ook duidelijk bij. Reizen dwingt je ook tot het grijpen van kansen wanneer ze er zijn, want ze vliegen nogal, die kansen. Het bestaan van een objectieve werkelijkheid verwerp ik nu des te meer. Hoe ik verschillende werkelijkheden heb verwezenlijkt mag dan ook wel het onderwerp van dit schrijven genoemd worden.
'Godverdomme, wat is het koud en nat!' Dat is wat de meeste Finnen in mijn ogen denken. Het is nogal een gesloten en nukkig volkje. De eerste dag in Helsinki: ik loop over straat en kruis daar een Finse man van - pak 'm beet - een jaar of veertig. Schreeuwt ' ie in mijn gezicht: 'Rot op naar je eigen land, lelijke klootzak!' Nou ja, hij zei het niet echt, maar ik
Grauw Helsinki
Het is net geen Barcelona...zag het 'm denken. Aangezien stadswandelingen in de sneeuw maar tot op een zekere hoogte voldoening schenken, leek het me wijs het nachtleven van Helsinki te verkennen. Philippa uit het hostel wist me te vertellen dat er een feest was in een gaybar… MAAR… vanavond was het meer als: 20% GAY /80% HETERO. Hopend op een fijne avond met haar en gevoed door een vleugje naïeviteit in mijn zaterdagse kloffie vertrokken naar Dancalicious (of zoiets). Mooi wel dat de verhouding 80/20 was… Vond het wel weer typisch. Maar toen ik heel positief met mijn Finlandia wodka - blikken ontwijkend - door de club wandelde, zag ik haar: de godin van de nacht. Eigenlijk was het gewoon Philippa en was ze 'wel ok', maar ik kreeg verzoeken van jullie om sterke verhalen te vertellen. Haar hele vriendengroep bleek niet vreemd te zijn van het ons zo bekende 'food for the night'. Wie ben ik dan om achter te blijven? Acht uur 's ochtends strompelde ik het huis van een vrouwelijke bodybuilder uit. Een Finse afterparty… tikt gewoon zoals de afterparty bij ons ook tikt. Tikkeltje duurder, dat wel. Volgende dag vlucht naar Tokyo… heerlijk…
Rare jongens, die Japanners. Maar wat
Torii
Mijn bedevaartstocht ging onder duizenden van deze poorten door, een wandeling van enkele uren. Heb 1001 wensen voor jullie gedaan, laat me weten als ze uitgekomen zijn! zijn ze vriendelijk, behulpzaam en ordelijk! Zelfs bij de McDonalds (1 keertje maar… Teriyaki burger moest ik even proeven) zijn ze belachelijk vriendelijk tegen je en de conducteurs in de treinen maken een buiging bij het binnengaan en verlaten van de coupe. Van de rest van de bevolking draagt grofweg 5 procent een mondkapje en zit 100 procent doodstil in de metro. Perfect geregeld dat openbaar vervoer, vooral de Shinkansen. Deze bullettrain was de eerste in zijn soort en rijdt ALTIJD op de minuut op tijd. Kan iemand een mannetje van de NS sturen? Zoals ik al zei is het een erg opgeruimd volk: elke Shinkansen die op Tokyo station stopt wordt bestormd door een klein leger aan roze schoonmaakvrouwtjes die rennend de trein schoon rammen. Top. Wat dan wel weer leuk is, als je middenin een stampvolle bus staat een scheef gezicht trekken en keihard schreeuwen: NIET DUWEN!!
Vergeet New York als je op zoek bent naar een Grote Stad (met 10 miljoen inwoners in de stad zelf en 30 miljoen voor de hele agglommeratie is Tokyo een Grote Stad), fantastische ervaring. Alles is hetzelfde, maar tegelijkertijd totaal verschillend. Lost in Translation maakte daar al een goed punt
Kyoto
Traditioneel Japanse BouwKunst. over. Aangezien een maandagavond ook in Tokyo een maandagavond blijft, hadden we wat moeite een goedgevulde club te vinden. Mocht je je nou eens in Roppongi bevinden - het deel van Tokyo waar West met Oost neukt - ga dan zeker naar Motown. Gevuld met ongeveer 20 mensen, waarvan 90% prostituee, waarvan weer 80% procent post-op. Atten dat bier en wegwezen. Verder was ik nogal repugnated in Roppongi door al die lelijke dwazen die thuis nooit een vrouw krijgen maar door te trekken aan Japanse vrouwen hier toch de lekkerste krijgen. Laat maar weer dan. Grote Steden blijven Grote Steden, dus na drie dagen ben ik naar Kyoto vertrokken. Traditie, respect, balans, natuur, kunst en schoonheid zijn een aantal kenmerken van Kyoto. Niet voor niets is de klimaatconferentie hier gehouden en staan er hier zoveel monumenten op de UNESCO werelderfgoedlijst. Dat vrede hoog op de prioriteitenlijst van Japan staat werd duidelijk in Hiroshima, waar ooit iets met een kleine jongen gebeurd te zijn... ben er nog steeds niet achter wat dat nou precies wat dat was. Ha! De toespraak van een overlever van de A-Bomb op Hiroshima was behoorlijk indrukwekkend. Hoe vreedzaam is het om daarna de avond af te
Golden Temple
In 't echt is-ie blauw... De Japanse tuin is het ultieme symbool voor harmonie. Mooi is het in ieder geval. sluiten met origami? Wonderbaarlijk wat er mogelijk is met een stukje papier!
Een land om van te houden, Japan, maar niet om te wonen. Vriendelijke en behulpzame mensen, heerlijk eten, respect voor van alles en nog wat, schoonheid in architectuur, kunst en alledaagse voorwerpen. Oh, en dan de Japanse vrouwen... echt super geil dat ze in de winter allemaal met laarzen en rokjes lopen. Of in uniform. Lastig leeftijd te schatten trouwens. Maar bijna niemand heeft dikke benen dus een lust voor het oog. Zoals Japanse benen lekkerder zijn dan Nederlandse benen is ook Japanse mode waanzinnig. De liefhebbers zitten dus zo te Googlen (lees mijn stukkie eerste even af) naar retailers van Japanse mode in Amsterdam. Maar daarintegen: wachten voor rode verkeerslichten trek ik maar tot op zekere hoogte en alles is toch te gereserveerd voor mijn extraverte neigingen.
Door de schoonheid van Japan was de lelijkheid van Hong Kong des te intenser. De stad was ooit de drukstbevolkste ter wereld, wat wordt weerspiegeld in oneindige (in aantal en hoogste) flatgebouwen die allemaal gehuld gaan in combinatie van fog en smog. De mensen zijn ook lelijk: ze genieten niet. We moeten door... werken... werken... Moedertje natuur heeft
Origami
Heel veel origami voor Vrede in de Wereld. In Hiroshima. Gaat nog niet zo heel goed, met recordbrekende highschool-shootings en zo. Fijn dat de wereld door draait zonder mij... het ooit zo allemaal niet bedoeld. Die moet ook gedacht hebben 'tsjongejongejonge'. Het mobieltje als uitvinding om de eenzaamheid van het gros te bestrijden vind ik ook maar een halve oplossing. Toch heb ik schoonheid kunnen vinden in de traditionele kunsten van hout-, steen-, jade- en dieronderdeelbewerking. Ivoor is natuurlijk verwerpelijk, maar bewerking van mammoetslagtanden is weer helemaal ok, aangezien dit beestje al een tijdje deze aarde niet meer bewandeld. Uit Siberie ingevlogen en bewerkt tot onbetaalbare kunstwerken. 's Avonds ontdekt dat paardenrennen populair onder de locals als expats. Met de eerste gok meteen 66 HK$ gewonnen... zoek maar uit hoeveel dat is... 's Middags is trouwens mijn bier betaald door een hoer (geen seks), how do you like that?
Tot zover was het vooral de toerist uithangen in steden en mijn vertrek naar Bali kwam dan ook precies op tijd. 's Ochtends lekker op tijd opgestaan... rustig ontbijten en koffie en met de bus naar het vliegveld. Daar nog even op mijn gemak die heerlijke Starbucks koffie gedronken. (Wat is dat toch? Waarom hebben wij geen Starbucks en 7/11's? Overal kom je om in deze franchises...) Dus ik loop volkomen relaxt naar de gate toe... zie ik dat
mijn vlucht niet meer op de schermen staat. Toch vreemd, lichaamstemperatuur stijgt een stukje. Het werd iets serieuzer toen alle klokken op het vliegveld een uur later bleken te staan dan mijn horloge. Nooit iets gehoord als: 'This is the final boarding call for passenger Mick Janssen to Denpasar, Bali. You are delaying the flight.' Snel en kosteloos opgelost en toen een nachtje Hong Kong Airport. Lekker hoor, 's nachts op je sokken door een luchthakken sjokken.
In de jaren zestig kwam Bali al op als het ultieme surfer's paradise. Hoewel het nog steeds om het strand en genieten draait, hebben er wel wat veranderingen plaatsgevonden in het toerisme. Enerzijds is het eiland er door verpest: iedereen wil wat van je (geld vooral). Anderzijds is het door de bomaanslagen enorm terug gelopen, waardoor iedereen nog meer wil van de mensen die er wel zijn. Maar prik daar doorheen en geniet... De eerste avond in La Vida Est Loca beland met een 'big mosquito'. Het leek wel alsof een wilde eekhoorn tekeer ging in mijn mond elke keer als ze me zoende. Keer op keer was ik totaal verbijsterd. Maar ik was natuurlijk zeer benieuwd dit voor effect op andere
In Japan staat een Kasteel
Beter wonen voor de samoerai van de grotere clans. Valt ook beter te verdedigen dan een gebouw van bamboe. lichaamsdelen had...
Mijn kater heb ik de volgende dag verdreven met een massage in een sleazy kamertje in een steegje. Voordat ik het wist waren er 10 handen aan me aan het kneden: rug, armen, handen, benen en voeten. Nagels werden geknipt en een blik naar achteren onthulde een hele familie die mijn body wel nice vond. Overrompeld, enigzins opgewonden en wederom een tikkeltje naief, had ik nog niet door dat ik iedereen ook moest gaan betalen voor deze matige massage. Dus maar door gegaan naar de kapper en daar voor 6 euro een hoofd-, nek- en schoudermassage van 40 minuten gekregen. Goddelijk. En dan surfen: love it. Die paar keer dat ik een paar seconden bleef staan waren magistraal. Respect the Sea! Tame the Wave! Op het strand contact gemaakt een een aantal locals, die je de beste plekken, het beste eten en beste vervoer bieden tegen het minste geld. De straten zijn te klein voor alle motortjes die hier rijden, maar het is wel een fantastische manier van vervoer.
Gister was het Nyepi: Hindoestaans Nieuwjaar - The Day of Silence. Wat inhoudt dat er voor 24 uur niemand op de straat mag en geen stroom gebruikt
mag worden. De politie surveilleert om hier toezicht op te houden en zelfs de ATM's deden het de avond ervoor al niet meer. Aangezien dit de tweede dag is die ik gemist heb en het geweldig is hier, wil ik een week langer blijven. Officieel kan ik mijn visum niet verlengen, maar money makes the world go round. Echt positief voor de ontwikkeling van een land is corruptie niet, maar 't is wel verdomd makkelijk.
Waarschijnlijk ben ik nog heel veel vergeten, maar ik ga eerst nog even een paar uur op de massagestoel liggen en dan de surf dude uithangen. Foto's komen de volgende keer!
Take care and all the best,
Mick
Advertisement
Tot: 0.065s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 52; dbt: 0.0354s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
De_la_ Montagne_on_tour
non-member comment
Wawawewa!
Wat een verhalen! Wat een drama! Vliegtuig missen... En wat hadden we ook anders kunnen verwachten van Mick in Azie: "like a kid in a candy store". Als je naar Thailand was gegaan, was je waarschijnlijk gek geworden van de opdringerige "dames van de nacht". Quite impressed by the style ot writing b.t.w.! Ga je denk ik ook nog wel meemaken, dat je Nederlanders tegenkomt en moeilijk uit je woorden komt. Anyways, good luck. En vergeet niet de "comments" te accepteren in je control panel, anders zijn ze niet zichtbaar op je site (Dat probleem had ik een tijdje)!