Back to Nature in Australia


Advertisement
Australia's flag
Oceania » Australia » Queensland » Cairns » Cairns City
April 18th 2007
Published: April 18th 2007
Edit Blog Post

Surfing SafariSurfing SafariSurfing Safari

Beach Boys...
Devil's got a hold of me...
he won't let go
I feel the Lord pulling...
but he's pulling dead slow
Some of us do the winning
some of us do the losing...
it's just who does the choosing!


In the end... we are all winners... Behalve de mensen die verliezen dan. Daarom ga er ik gemakshalve even vanuit dat jullie allemaal aan het winnen zijn. Mocht een en ander nou verkeerd gaan en ik daarbij kan helpen vanuit Cairns in Australie, laat het me weten. Diverse fotoverslagen op mijn telefoon herinnerden me eraan dat jullie niet eens zo heel slechte mensen zijn en best wel weten hoe een feestje te bouwen. Daarom heb ik weer zitten peinzen, pezen en zweten op een plezierig verhaaltje.

Het bovenstaande filosofische dichtwerkje vond ik op de muur van een CAFE in Bali. Hoewel het concept CAFE jullie allen meer dan bekend is, behoeft de opvatting in Bali toch enige toelichting. De standaardelementen van een CAFE zijn allen aanwezig: gasten, personeel, muziek, interieur en drank. Echter, een aantal van deze facetten kreeg beide avonden een twist... De muziek kan ik enkel beschrijven als 'totaal opgefokte Balinese hardhouse', gespeeld op een hoog volume. Hoewel
Lief klein kangeroetje...Lief klein kangeroetje...Lief klein kangeroetje...

Is-ie niet schattig met zijn melktandjes?
het onmogelijk is hier op te dansen, trachten de gezelschapsdames je toch hiertoe over te halen. De laatstgenoemde zijn een soort van aftandse geisha's: verveeld, ongeinteresseerd en onbekend met de Engelse taal. Ik verklaarde mezelf dan ook voor gek toen ik stond te playbacken voor het voltallige CAFE of toen ik op het podium stond te playbacken met de in schaars goud geklede goddelijke zangeres... Mijn dorst werd geslecht met een combinatie van Balinees bier, Guinness en Red Bull. Welja.

Die onbewuste podiumdrift van me kwam wederom naar boven bij de opening van een sea food restaurant. Hoewel ik nog net niet de enige white dude daar was, was ik wel de enige die front row video's van het traditioneel-hindoestaans-komisch optreden aan het maken was. En wat gebeurt er met mensen op de eerste rij hun hoofd boven het maaiveld uitsteken? Juist, die worden in de zeik genomen. Eigenlijk was het best grappig, maar ik heb geen flauw idee waar het die 3 kwartier over ging... iets met een koning... En dan denk je er vanaf te zijn... sta je te dansen met de koningin voor het voltallige restaurant. Think fast. Act even faster. Just do something... and indulge
Bloodthirsty CrocodileBloodthirsty CrocodileBloodthirsty Crocodile

No remorse for this verocious creature. See how he devours its prey?
yourself in the applause...

Het nachtleven was duidelijk een kwestie van 'how much can you take' en ik vind dat ik een waardige prestatie heb geleverd. Mijn invulling van de dag bestond onder andere het voeren van vissen (onder water met een duikpak en perslucht welteverstaan), snorkelen, verzwelgd worden door de golven tijdens het surfen, acupressure massages en het verkennen van de Balinese cultuur in tempels en galerieen met wanhopig opdringerige galeriehouders ('Maybe the small one?') Dit alles was mogelijk doordat ik mijn visum voor een week verlengd heb. Maar corruptie heeft ook zijn prijs, aangezien reisagent, meneer politieagent en de immigratiedude vrolijk meewerken aan jouw verblijf. Tegen een factor van 18 vergeleken met de officiele prijs op het vliegveld... Al met al was Bali een duidelijk voorbeeld van 'research it all, but retain the good' (copyrighted by Simmelink, 2007). In sneltreinvaart jezelf onderdompelen in alles wat maar op je weg komt om later te evalueren wat wel en niet zo leuk / goed voor je is. Bali, I like. Iets minder waren de maagkrampen de laatste week en de e-mail van gids annex vriend Antok na vertrek. Of ik wat geld kon sturen voor de operatie van een
Lightning ManLightning ManLightning Man

Very abstract modern art.
familielid na een motorongeluk... Tuurlijk, 1500 euro genoeg?

Dat ik mijn volgende vlucht (naar Darwin) wel heb gehaald, was een goede zaak. Er zijn namelijk minder vleiende titels dan 'The Hot One' van de vlucht te verdienen. Dit ontdekte ik in de wodkabar van The Duck's Nuts waarna ik mijn keuze maakte voor 'The Hot Flight Attendant' (female). Nou hoef je niet naar Australie te vluchten voor het nachtleven daar... wat een afgrijselijke Miss Wet T-shirt verkiezing was dat... infantiel ogende meisjes met lelijke tieten terwijl Alice Deejay uit de speakers kraakt. Er is hier sowieso al een overschot aan Big Butts, zowel bij de Australische vrouwen als de backpacksters die hun eetlusten niet kunnen bedwingen. Ga dat dan niet benadrukken. Maar de tour naar Kakadu National Park maakte dat alles meer dan goed. Met een 4WD op safari naar natuur en cultuur. Krokodillen, kangeroes, dingo's, kites en thorny devils vormen wat van de grotere dieren die je daar ziet. Maar als je eenmaal aangekomen bij een van die waanzinnige watervallen de moeite neemt om als Spidey van rots naar rots te springen en klimmen, kan je daar een heerlijk rustig plekje op zoeken om de natuur tot leven
Child of GodChild of GodChild of God

Zo zou jij je ook voelen als je daar was... Echt wel.
te zien en horen komen... Naarmate de tijd verstrijkt wordt de complexiteit en schoonheid van het ecosysteem steeds duidelijk. Heel vet. De culturele invulling bestond uit de creaties van de oorspronkelijke bewoners van het land: de Aboriginals. Ze hadden dan ook wel wat relativering nodig dankzij hun stadse broeders. Deze verloren schapen kunnen namelijk niet zo goed tegen verslavende substanties, aangezien ze dit niet gewend zijn. Het resultaat van de nogal vervelende verdrijving van de Aboriginals uit hun leefgebieden (en daarom totale verstoring van hun leefwijze en cultuur, want dat luistert allemaal nogal nauw) door de Europeanen is politieke correctheid. De fouten uit het verleden worden nu gepoogd recht te zetten met een nieuw bewustzijn en financiele compensatie (hoe herkenbaar). Desondanks is 9 van de 10 (misschien zelfs 99 van de 100) Aboriginals in de stad een angstaanjagende (ze zijn zo lelijk als de nacht) misfit in de samenleving. Ze voegen niet toe, maar drinken overheidsgeld en lopen over het algemeen gewoon de kantjes ervan af (beroven en moorden). Zoals altijd is het probleem duidelijk dan de oplossing... Daarentegen dwingt hun traditionele en voormalige leefwijze in de natuur wel respect af; de mens-dier-natuur driehoek stond erg centraal bij ze en
Rock-itRock-itRock-it

Bijzonder hoe deze steen van kleur verandert in het licht. Van oranje naar geel naar groen...
is zeker leerzaam. Hun rotsschilderingen vormen de oudst bekende doorlopende kunstvorm ter wereld en zijn daarom bijzonder (niet omdat ze zo mooi zijn). Intrigerend is ook dat je als toerist maar kleine gedeeltes van hun cultuuroverlevering te horen krijgt, aangezien je dit moet verdienen (jongen-man-wijze oude man). De initiatie van mannen gaat als volgt: de gehele lengte van de bovenkant van de schacht van de penis wordt met een scherpe steen opengereten om daarna met Eucalyptus (waar dat goedje al niet goed voor is) te worden gestelpt. Protesteren uit den boze. Het gevolg is dat de penis daarna bij opwinding groter wordt (denk aan de gefrituurde frikandel) en meer frictie veroorzaakt. Een aantal van jullie is de voor- en nadelen nu waarschijnlijk aan het afwegen...

Uiteraard is de laatste avond daar ook wel weer het vermelden waard. In een elementair vreemde kroeg met vreemde elementen bevond ik me. Op zijn minst 3 interessante ontmoetingen: de slinger-dansende dikke homo, de drankstelende Belgische meisjes (maar moreel slecht maakt niet direct onaantrekkelijk) en het meisje uit Lichtenvoorde. Voor de niet-ingewijden: dit gehucht ligt nabij Varsseveld. 'Goa'j nog wel-es noar de Radstake dan?' This conversation... has just ended.

Leukere mensen trof ik
Me and my matesMe and my matesMe and my mates

Hoewel de foto's de schijn tegen hebben was ik de afgelopen 2 maanden niet veel alleen. Alle partypics staan echter op mijn telefoon en ik zal jullie details van onbekenden besparen. Working on the porn-pics.
op de tour naar het rode hart van Australie: om en nabij Alice Springs vind je 500 miljoen jaar oude rotsformaties, waaronder de grootste monoliet ter wereld: Uluru (Ayers Rock). Majestic. Onwaarschijnlijk hoe de kracht van de oudheid van de aarde op je in werkt en hoe het woestijnklimaat je stadslichaampje uitput. Lekker puur met z'n allen koken, bier drinken rond het kampvuur en slapen in swags onder de sterren. Hier trof je ook dieren... er zaten gemiddeld zo'n 30 vliegen op je... I'm super serial... en het mooiste daarvan is dat je na een dag net als een koe wordt: je laat ze gewoon lekker hun gang gaan. De Bed Bugs in het hostel waren ook leuk. Deze beestjes lijken wat op muggen, maar komen met zijn allen (broeden in je matras), verspreiden zich via o.a. kleding, steken vaker en de beten jeuken erger en langer. Sommige mensen zagen eruit... nou-nou-nou... als die gast van Star Wars (je weet wel, met dat rooie hoofd en al die bulten).

De mooiste ervaring was nog wel op het Great Barrier Reef. Op het grootste koraalrif ter wereld heb ik mijn PADI (Put Another Dollar In) Open Water en Adventure Diver
Black-headed pythonBlack-headed pythonBlack-headed python

Heel vriendelijk beestje. Ze zijn geconditioneerd in gevangenschap en dus agressief by nurture and not nature. De neiging om bewegend vlees aan te vallen zit er wel ingebakken.
behaald. De onderwater wereld is onbeschrijflijk mooi. Koraal in de meest fantastische kleuren en vormen vormt de achtergrond voor vissen, haaien, schildpadden, zeekomkommers and what not. Koraal is trouwens gewoon een kolonie polypen die eens per jaar een massale orgie houden door en masse eicellen en sperma het water in the kwakken en zich zo voort te planten. Daarnaast is het duiken zelf gewoon erg cool. Ik heb het net vergeleken met een aquarium en het is niet hetzelfde. Twee dagen nadat ik van de boot af kwam liep ik nog 'wobbly', vooral in smalle gangen en onder de douche (weet ook niet waarom).

Momenteel vind ik me bij een familie nabij Townsville, het zijn vrienden van vrienden van mijn ouders en waren me tot gisteren onbekend. De reden voor mijn verblijf hier is dat mijn nieuwe creditcard zich hier bevond en het verblijf geheel gratis is. Eddy, de man des huize, is in de woorden van mijn moeder nogal een 'rare'. Dat werd me al duidelijk na de eerste vijf minuten: van speciaal gefokte honden met koppen zo breed als een autostuur, jagen op wilde varkens met messen (als ze een hond openreten, werden de darmen zo terug
Yes, I did see NemoYes, I did see NemoYes, I did see Nemo

Een beetje schrale versie dit, maar het is 'm wel. Een scala aan factoren maakt onderwater fotografie nagenoeg onmogelijk. Bewegende objecten die je met je camera volgt terwijl je zelf alle kanten op beweegt, tegen het koraal op beukt en het zand opschopt met je zeven-mijls zwemvliezen met een gebrek aan licht en verdwijnende kleuren...
gestopt en de wond dichtgenaaid met naald en draad) tot zijn bekering tot de bijbel na het woord van God. Dat krijg je als je een Achterhoeker in Australie zet. And the times, they are a-changing. Hele vriendelijke en gastvrije mensen verder trouwens.

Tot slot nog even wat algemene beschouwingen over Australie en het reizen. Australie is zoals verwacht backpacker's walhalla. Het is eigenlijk iets te makkelijk, aangezien het vooral gebaande paden zijn waar je je over beweegt. Het voelt soms ook als het Lloret de Mar van de backpackers. Bijvoorbeeld als tijdens de goudvissenrace de Flaming Dike uit Nederland wint. Dit wordt uiteraard ruimschoots gecompenseerd door de natuur, de relaxte mensen en alle activiteiten (de extreme sports bewaar ik zelf even voor Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika). Naast pratende en snurkende mensen is de derde en grootste irritatie in bed in hostels: hikkende mensen. Een zuigend om de vijf seconden maakt dat je blijft luisteren... Verder verkies ik hostels veruit boven hotels. Te gek om elke keer ergens anders te slapen en zoveel mensen te ontmoeten. Het leven uit een backpack neem ik maar voor lief. Hoe voel ik me? Stampvol met energie en in een continue staat van
Aventure DiversAventure DiversAventure Divers

Een portretje van Mike & Mick. Check de ultra-vette zwart-rood combinatie van mijn masker, snorkel en fins (buiten beeld). Aanschaf was strikt noodzakelijk, in my humble opinion.
natural high. Maar nooit zelfgenoegzaam. 'I say never be ready, never be complete. Fuck it. Let the ships strand where they may.' Zwem mee met de stroom.... maak de juiste keuzes... indulge... splurge... Choose life.

Mick

P.s. I: Check mijn vorige entry voor foto's van Japan en Bali.

P.s. II: Een raadseltje voor de liefhebbers. Als je 'm goed hebt, krijg je een nieuwe. Raadsels van jullie kant zijn ook van harte welkom, ze zijn leuk voor op tours.

Je hebt 2 stukken touw en een doosje lucifers. Beide stukken touw branden in totaal 1 uur. De dikte en lengte per touw en onderling is echter verschillend en onbekend, dus je weet niet hoe lang een specifiek stuk brandt (1/2 lengte van het touw hoeft niet perse een half uur te branden). Je scheurt, knipt of weet ik wat de touwen niet.

Je bakt een taart voor de koningin die precies een kwartier in de oven moet en je hebt geen klok. Hoe bereken je met behulp van die stukken touw die 15 minuten? Don't screw up the cake...


Advertisement



21st April 2007

"Do you come from a land down under?"
Mick, wat een avonturen zeg! Onvoorstelbaar mooi, en geweldig beschreven! Krijg de indruk dat je helemaal niks laat liggen.. Heb nog wel een klein probleempje; ik heb zojuist je aboriginal-tip toegepast maar kan hier nergens verse Eucalyptus vinden.. Misschien kun je een paar takjes opsturen? Veel plezier nog in je verdere reis! Keep on blogging! Ps: helaas heb ik de cake voor de koningin aan laten branden... Na een half uur was ik er nog steeds niet over uit welk touw ik als eerste aan moest steken. Geef me nog wat meer tijd.. Maar om aan je vraag te voldoen, hier heb ik een nieuw raadsel voor je: Bij de Nederlandsche bank werkten ooit eens 10 mensen, die ieder dagelijks 100 munten van 10 gram zilver sloegen. Op één werknemer na, die sloeg munten van 9 gram zilver, en stak die overgebleven gram in eigen zak. De werkgever wist echter niet wie hem dat kunstje telkens flikte. Aan het einde van een dag stonden alle 10 de werknemers met ieder 100 munten op een rij... Hoe kan de werkgever er achter komen wie de te lichte munten slaat als hij slechts één keer mag wegen?? Succes!
21st April 2007

Braincracking
Hugo, ik denk: 1 munt van werknemer 1... 2 munten van werknemer 2... 3 munten van werknemer 3.... et cetera. Dat alles in die weegschaal en dan rekenen. Mag ik er nog eentje? 't Ga je goed ouwe!

Tot: 0.06s; Tpl: 0.013s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0224s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb