Advertisement
Published: January 31st 2007
De meest bereisde route in India is waarscheinlijk wel Delhi, Agra en Jaipur. Ook wel de Golden Triangle genoemd. De meeste mensen nemen er minstens twee weken voor, maar ik rush er door heen in minder dan een week. Het avontuur begon natuurlijk allemaal in Delhi.... Delhi
De hele tijd dat ik in Delhi was zat ik te wachten op de cultureshock die iedereen zou moeten hebben bij aankomst in India. Hoewel het er inderdaad meer ranzig, goor en vies dan mooi, schoon en gezellig is deed het me niet zoveel. Na al mn andere uitstapjes vind ik mannen die op straat poepen, koeien die daar recht midden in die zelfde poep gaan liggen rollen, bedelende kinderen van anderhalf(!!!) jaar oud en blinde oma's zonder tand en/of handen de normaalste zaak van de wereld. Ik ga rustig met een rikshadriver in discussie als ie me probeert af te zetten en naar griezeligge indiase mannetjes die naar mijn mening te lang naar me staren steek ik mn tond uit (te grappig, moet je ook is proberen, ze weten niet waar ze kijken moeten hahaha).
Al het vuil op straat waar je je bijna doorheen moet graven zie ik bijna niet
Look for Veer
Chapatis maken in de gaarkeuken van de Sikh tempel in Delhi. Zie je me zitten? Ik pas er helemaal tussen vind je niet?meer, soms is het zelfs zo erg dat ik rustig mee doe en papier en plastic rustig op de grond gooi. Integreren noemen ze dat!
Zaterdag ochtend vroeg staat onze gids Sunil Arora al voor de deur. We gaan in 1 dag door Delhi racen. Een miljoenen stad waar je anders minstens een maand voor nodig hebt. Zodra we in onze (eigen) auto met chauffeur stappen verteld Sunil ons iets over het verkeer in India.
In India de straat op gaan met enkel een voertuig (voet, fiets, riksha, koe, kameel of auto) is als the Wild Wild west ingaan met een klappertjespistool gekleed als bandiet. Overleef je nooit!
- Het voertuig zelf is natuurlijk essentieel.
- Zonder hele goeie remmen kom je ook niet ver,
- goedwerkende toeter, zonder overleef je niet
- Veel geduld, alles gaat hier langzaam,
- Good luck! misschien wel het belangrijkst
- En oja, een reibewijs is ook wel handig
Als ik hem vraag naar de strepen op de weg die het verkeer letterlijk in goede banen zouden moeten leiden zegt hij luchtig: " Oh, they are not for the traffic,
That's just decoration!
Hij bracht ons, dwars door het levensgevaarlijke
verkeer naar de grootste Moskee van India; Jama Masjid. Schitterend gebouw waar je gewoon even rustig moet gaan zitten, tussen alle duiven en de gelovigen en genieten van de prachtige architectuur en de rust. Zodra je de moskee uitkomt sta je namelijk midden in Old Delhi en waarscheinlijk ook midden in de koeienstront. Het blijft namelijk een hindu stad, waar koeien heilig zijn en overal mogen komen en overal mogen poepen, plassen en liggen. Het liefst liggen ze midden op een druk kruispunt waar er van alle kanten druk verkeer langs raast, of ze gaan nog vervelender midden op een weg staan/liggen zodat het hele verkeer vast komt te staan. Ik heb me laten vertellen dat ze niet voor niks op die onmogelijke plekken gaan staan. Het scheint dat ze daar minder last hebben van de vliegen. Holy Cow, SLIM!!
Onze volgende stop was de Sikh tempel. Een voorproefje op de Golden Tempel die ik later in Amritsar ga/wil bezoeken. De tempel zelf vond ik al ongelovelijk indrukwekkend, vooral omdat ze heel druk bezocht werd door gelovigen. Ik geniet ervan hier naar de mensen te kijken. Iedereen is zo vredig. Iedereen, mannen en vrouwen moeten hier hun haar bedekken.
Vrijwillig afwassen
Hier worden (mijn) chapatis gebakken en als je goed kijkt zie je in de achtergrond de megaa grote afwas die ook door vrijwilligers wordt gedaan De meeste mannen hebben een ongelovelijk indrukwekkende tulband waar ze hun haren in verstoppen want Sikh mannen mogen hun haar namelijk niet afknippen. Bij die tulband hoort dus ook meestal een lange baard. Het staat ze goed. Ik vind ze er allemaal heel wijs uitzien, misschien komt dat wel door die baard en tulband.
Elke Sikh tempel heeft een gigantische keuken waar ze dagelijks voor ontelbaar veel mensen een gratis maaltijd bereiden. Onze gids zag mij en moet meteen gedacht hebben: die moet naar de keuken. Wouwww, mijn droom komt uit; koken met tientallen indiase vrouwtjes. Geweldig! Een lange rij vrouwen en mannen zat op de grond chapatis (platte brootjes) te maken. Ik ging zitten en heb (geprobeerd) te helpen. Binnen drie seconden zat ik onder het meel, leek wel een spook maar ik voelde me geweldig.
Al ben ik een beetje bang dat ze direct nadat ik vertokken was mijn hele stapel chapatis opnieuw hebben moeten maken.
Taj Mahal
De Taj is absoluut een van de allermooiste en indrukwekkendste gebouwen die ik ooit gezien heb. Beter dan alle peramides, ijffeltorens, skyscrapers, Domtorens en kerken bij elkaar. De Taj Mahal staat in Agra, paar honderd kilometer ten
Hennes & Maurits
HUH!? Blijkbaar hebben ze echt overal H&M, deze Sikh loopt met zn hippe H&M tas in de heilig tempel. Niks verbaasd me meer. zuiden van Delhi. Ik ben er maar anderhalve dag geweest en meer dan de Taj heb ik eigenlijk niet gezien. Meer is er eigenlijk ook niet te zien. Hoe mooi en schoon en bovennatuurlijk prachtig het binnen de muren van de Taj Mahal is, zo goor en vies en nasty is het daarbuiten. Mensen liggen op een paar meter van dit wereldwonder weg te rotten en minstens driehondert zesendertig zwerfkinderen proberen me lege sd-card doosjes te verkopen.
Hoe mooi de Taj echt is kan ik eigenlijk niet beschrijven. Dit moet je echt met je eigen ogen zien.
Wedding Season in Jaipur
Volgens Lonely Planet heb ik de perfecte tijd uitgekozen om naar India te gaan. Het is niet te heet, niet te koud, er zijn amper (malaria)muggen en als allerbeste: het is Weddingseason volgens de Hinducalender. Superrrr!! Hier in Jaipur trouwen er nu iedere dag tientallen jonge stellen. Soms zijn ze zelf op het idée gekomen (love marriage), soms hebben hun ouders/oma’s/tantes/buren/professionele koppelaars een handje geholpen (arranged marriage).
Wil je een beetje kunnen slapen heb je tijdens Wedding Season absoluut earplugs nodig want volgens hier geld; hoe meer herrie, hoe beter. En dat gaat de hele nacht
door. Het lijkt wel alsof ze na middernacht extra het volume van de Bolleywood nummers omhoog zetten, om maar de hele buurt te laten meegenieten en laten weten hoe gigantisch hun huwlijk is. De eerste nacht schrok ik me dood. Meer dan een half uur lang kwamen er toeterende auto's voorbij en luid joelende jongens, gillende meisjes en huilende babies. Om twaalf uur ‘s nachts!!! Door een kier in het gordijn zag ik flikkerrende lichten, alsof er buiten een disko werd gehouden. Later zou ik er achter komen dat dit ook ongeveer het geval was.
De familie Sharma, waar Crispijn en ik in Jaipur verbleven had een hele stapel met uitnodigingen voor weddings. Als ze wouden konden ze iedere dag naar minstens drie bruiloften. That’s heavy man! Stel je voor; twee maanden lang, iedere avond uit. Omdat iedereen ongeveer rond de zelfde tijd trouwt kan je onmogelijk naar iedere bruiloft toe. Gelukkig duurt een bruiloft hier minstens vijf dagen dus meestal kan je wel een van die dagen je gezicht laten zien. Om toch altijd een volle zaal te hebben, nodigen ze echt iederen uit die ze kennen. Duizenden! En de bedoeling is ook dat al die verre
Schoolboy
LIEFF!! alle schoolkids in india lopen in uniform. familie, kennisen, buren, colega’s en kennisen en familie van buren en colega’s ook echt langskomen..
Keeping it siple bestaat hier niet. Het zijn gigantische feesten en ik wil niet eens aan denken hoeveel ze kosten. India kent heel veel armoede maar als het gaat om een huwlijk is opeens iedereen miljonair. Het lijkt een beetje om Amerikaanse bruiloften uit Holleywoodfilms, maar dan nog drie keer erger. Dan is er ook nog een mega verschil tussen lower, middle en higher class. Meneer Sharma neemt ons mee naar drie bruiloften op 1 avond!!!! In Jaisalmer word ik opnieuw uitgenodigd voor een bruiloft en dit maal mag ik twee dagen het hele gebeuren meemaken.
Rajasthani weddings zijn zoals een bruiloft hoort te zijn. Ze duren minstens vijf dagen en echt alles, maar dan ook alles wordt uit de kast getrokken om er een onvergetelijk feest van te maken,voor de gasten dan, ik heb nog nooit iemand zo depresief zien kijken als de bruid. Ze kijkt alsof ze in alle chaos een hele spacecake naar binnen heeft gewerk en ze drie pilletjes van een onbekende druggs in haar Masala Chai heeft gegooid. Ik krijg bijna de slappe lach als ik
Taj Mahal
Geen woorden voor. zie hoe stoned ze uit haar ogen kijkt. Ze lijkt net een jochie van zestien die in de schoolpauze teveel joints heeft gerookt om de rest van zn lessen te spacen. De Bruidegom is iets meer aanwezig. Hij heeft zelfs de hele avond een grote grijns op zn gezicht. Maarja, hij heeft dan ook vanavond een spannende huwlijksnacht met een vijftien jaar jonger meisje.
Rajasthani vrouwen staan er om bekend dat ze altijd in de meest kleurrijke sary's van India rondlopen, maar voor de bruiloft hebben ze allemaal hun meest spectaculaire en meest oogverblindende saries aangetrokken. De saries kraken bijna van het vele stijfsel en overal zijn diamantjes en glinsterdraad in verwerkt. Hoe schitterend de dagelijkse saries ook zijn, je ziet meteen als er een groepje ladies langsloopt in hun wedding dresses. De mannen zijn allemaal in hun mooiste pak en de groom heeft zich zelfs in een traditioneel Rajasthani outfit gehesen. Inclusief tulband en een heleboel goud. Tijdens de optocht zit hij op een paard, met voor en achter hem de kleinste kinderen van de familie.
Deze optocht vind ik persoonlijk het meest interessante gedeelte van de hele bruiloft. Tijdens de optocht, die leidt van het huis
van de bruidegom naar zijn toekomstige echtgenote, volgt de hele meute een wagen (in lower class weddings is dit meestal gwoon een auto-riksha) met een muziek installatie die kijhard bekende hindi popnummer draait. Er is maar 1 cd, met misschien vier nummers, dus we horen keer op keer de zelfde liedjes. Niemand schijnt het door te hebben, of beter gezegd, niemand schijnt het erg te vinden. Iedereen gilt uit volle borst mee en na zes keer de zelfde nummers gehoord te hebben, doe ik ook een poging om mee te zingen. Het favoriete nummer van de dj is blijkbaar Brazil (een tophit in europa in maybe 1992!?), die wordt namelijk steeds minstens drie keer achter elkaar gedraaid. De hele massa beweegt. De jongens lopen voorop en dansen alsof dit de enige dag in het jaar is dat ze mogen dansen. Maybe it is. De meisjes en vrouwen lopen er achter. Ze dansen misschien iets minder wild, ok ze wiegen alleen een klein beetje met hun heupen.... af en toe....
Maar de jongens, OH MY GOD!!!! De jongens hier dansen als Wild Animals. Ze schuren tegen elkaar en springen op en neer, zwaaien met hun armen en schudden met hun
Jaipur puppets
Een jochie van nog geen zestien jaar maakt deze poppen met de hand. Zn vrienden doen de muziek en hij voert een heel spel op. Soo cute! heupen. Wouw!! Als een paar jongens me in hun midden trekken kan ik het niet laten om ook even op zn Veralyns te dansen. Meteen word ik terug gehaald door een oud vrouwtje.
"Don't dance with the boys!!!" zegt ze streng. En ik snap wat ze bedoelt als ik naar de guys kijk. Veelste gevaarlijk daar, het lijkt meer op een grote mannenorgie dan op een bruiloft
Nouja, in ieder geval heb ik even kunnen dansen op een Rajasthani Wedding.
Advertisement
Tot: 0.094s; Tpl: 0.013s; cc: 7; qc: 45; dbt: 0.0454s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Crispijn
non-member comment
traffic
Een fantastisch verhaal Veertje. Vooral de voorwaarden om veilig te rijden had je goed onthouden. Ben benieuwd naar de rest van je verslag. Goede reis, Crispijn