Naar Lanzhou

---

Woensdag 2 augustus 2006
Het is dan toch zover: we zijn weer vertrokken. We dat zijn mijn vrouw Berna en ikzelf, Wim. Berna en ik gaan zoals zo velen ieder jaar in de grote vakantie op reis, maar nu zijn we weer voor een jaar op weg. Dit hebben we al eens gedaan in het schooljaar 1998/1999 en dat was toen heel erg bevallen. Ik ben leerkracht en als de directie het goed vindt, is het geen probleem om een jaar loopbaanonderbreking te krijgen. Voor Berna was dat wat moeilijker, maar dit keer is het toch goedgekeurd; de vorige keer had ze ontslag moeten nemen om een jaar weg te kunnen. We zijn nu dus in ideale omstandigheden vertrokken.
Om zelf veel van de reis te onthouden, en om anderen de kans te geven een beetje mee te reizen, proberen we regelmatig en verslag te maken. Ik vertel wat over wat we meemaken, wat we er van vinden en kan het dan als leerkracht niet laten om hier en daar wat achtergrond bij te geven. Mijn verslag zal ook op mijn school, het MMI-Parnas in Groot-Bijgaarden, gebruikt worden voor de schoolkrant, het Parmaziaantje, via mijn collega Hilde De Block en haar klas. Berna zal eerder een praktisch verslag maken, dat vooral voor andere reizigers is bedoeld. In haar verslag komen alle prijzen, reistijden, vertrek- en aankomstplaatsen van bussen, openingsuren e.d. Via de organisatie Wegwijzer uit Brugge bereikt dit dan heel wat reizigers. Via Wegwijzer hebben we zelf al trouwens heel wat bruikbare informatie gekregen.
Als je voor drie a vier weken op reis bent, probeer je meestal het maximum uit die periode te halen en ligt het tempo nogal hoog. Ben je een jaar onderweg, dan moet je het heel wat rustiger aan doen, anders hou je het niet vol. Wat onze reis betreft, zullen we na een grote verplaatsing die zelfde dag normaal niets meer gaan bezichtigen. Per dag zullen we slechts een voor- of namiddag aan het bezichtigen van een bezienswaardigheid besteden. Regelmatig zullen we een dag uittrekken om wat te luieren, te mailen en om aan het verslag te schrijven.
Mijn verslag wordt gemaakt op onze psion, een kleine palmtop die toch veel mogelijkheden heeft. Het is de enige die van onze 2 psions is overgebleven van de vorige reis. Berna maakt haar verslag op onze nieuwe laptop, een Vaio, die natuurlijk groter is maar ook meer mogelijkheden heeft. Via collega Ronny Nijs krijgen we wat ondersteuning voor de technische kant van de zaak. Zo heeft hij er voor gezorgd dat de files van de psion naar de vaio kunnen worden overgeschreven zodat we ze via e-mail kunnen versturen. Door de combinatie van de twee kunnen Berna en ik gelijktijdig aan ons verslag werken. Omdat een palmtop niet echt een computer is, zullen in dit verslag ondanks alle goede wil, nog veel typfouten blijven staan. Voor het Parmaziaantje hoop ik dat die er allemaal uitgehaald zullen worden!
Berna en ik zullen eerst drie maanden in Noordchina reizen met de Grote Muur als leiddraad. We starten in het oosten, in de provincie Gansu en reizen dan langs de Muur naar het westen. Tot half september reizen we met twee, dan komt Ludo voor ongeveer een maand erbij. Met Ludo reizen we al meer dan 25 jaar, en in 1998/99 was hij er ook het hele jaar mee op reis. Hij is ruim 20 jaar ouder dan wij en hoewel nog in prima conditie vond hij een jaar nu echt te lang. Hij zal ons wel meerdere malen vervoegen. 7 oktober komen er nog 5 bezoekers: Marcel (dirigent) en zijn vrouw Amanda (alt), Gerda (alt) en Luc (bas) van het zangkoor Jubilate uit Korbeek-Lo waar Berna (sopraan) en ik (bas) ook lid van zijn. Met hen komt ook Caroline mee, dochter van Gerda. Met hen bezoeken we enkele hoogtepunten van de Chinese toeristenmarkt: Boeddhistische tempelgrotten van Datong, Pingyao, Xi'an met terracotta leger en keizersgraven en natuurlijk Beijing en een mooi stukje Grote Muur. 21 oktober vertrekken ze weer naar België gevolgd door Ludo op 22 oktober. 24 oktober vliegen wij naar Australië, waar we het westen zullen bezoeken, van Darwin tot Perth en omgeving. Daar zullen we heel de tijd het gezelschap hebben van een buur, Nora, en voor een groot deel van Geert, een neef van Berna. 23 december onderbreken we onze reis om Kerstmis en Nieuwjaar met onze familie te vieren, respectievelijk in Nederland en België. Begin januari vertrekken we dan weer voor 7 maanden China.
Berna en ik hebben al heel wat in China gereisd en hebben om dat te vergemakkelijken aan het CLT in Leuven ook Chinees gevolgd. Het is een te moeilijke taal om echt via avondles onder de knie te krijgen, maar voor praktische zaken kunnen we ons redden. Het feit dat we ons best doen om ons in hun taal uit te drukken, schept over het algemeen een zeer positieve houding. Omdat Chinezen in hun eigen land heel veel reizen, zijn er overal goede bus- en treinverbindingen en zijn er in elke stad voldoende hotelletjes te vinden. Alleen tijdens de periode rond nationale feestdagen en bij zeer grote manifestaties is het mogelijk dat er tijdelijke problemen zijn om op bepaalde verbindingen vrije plaatsen te vinden of om een hotelkamer vast te krijgen. Tot nu toe hebben we echter altijd goed uit de slag kunnen trekken.
Onze vlucht vertrok om 10 uur. In de hoop plaatsen aan de nooduitgang te krijgen (ruimere plaatsen) waren we al om 8 uur in de luchthaven. Mooi op tijd vertrokken we richting Londen waar we moesten overstappen, wat ook vlot verliep zodat we betrekkelijk snel op het vliegtuig naar Hong Kong zaten.

Donderdag 3 augustus
De plaatsen in een vliegtuig zijn altijd wat te krap voor mij zodat ik nooit kan slapen op het vliegtuig. Door op alle kanalen naar filmpjes te kijken, ging de tijd nog redelijk voorbij. Na ongeveer 13 uur vliegen kwamen we in de buurt van Hong Kong. De aanzet tot de landing verliep echter helemaal niet vlot: we werden flink dooreen geschud alsof we in een achtbaan zaten, met hier en daar gegil incluis. Na één poging gaf de piloot te kennen dat hij niet in Hong Kong kon landen omdat het een tyfoon dit onmogelijk maakte. Even later kregen we te horen dat de vlucht werd verder gezet naar Kaosiung in Taiwan om daar bij te tanken. Aangezien ons vliegtuig niet het enige was dat naar Taiwan werd afgeleid, duurde het ruim twee uur eer er bijgetankt was en de startbaan was vrij gekomen. Na het opstijgen kregen we eerst te horen dat we zouden doorvliegen naar Bangkok, maar iets later werd gemeld dat Singapore de nieuwe bestemming was. Die vlucht duurde nog ruim drie uur, maar verliep zonder problemen. Ongeveer op de middag plaatselijke tijd konden we aan het wachten beginnen op de luchthaven. Men had ons geen nieuwe vertrektijd kunnen geven, we moesten de informatieborden en computerschermen in de gaten houden. Singapore is een enorme en zeer moderne luchthaven waar men alles in het werk stelt om het de reizigers aangenaam te maken: heel veel comfortabele zitplaatsen (en ook banken waarop je kan liggen), natuurlijk zeer veel winkeltjes, restaurants en terrasjes maar ook een hotel, speeltuinen, een orchideeëntuin en terminals waarmee je gratis op internet kan en ook aansluitingen zodat je met je gratis via je eigen labtop op internet kan. Om de twee uur werd ons vertrek uur achteruit geschoven, totdat om ongeveer 23u het bericht kwam dat we naar een hotel gebracht werden zodat we wat konden rusten. Dat betekende wel dat we eerst de bagage moesten ophalen die tot dan in het vliegtuig was gebleven. Op redelijk korte termijn was dat afgehandeld zodat we iets na middernacht in bed lagen met de mededeling dat we een half uur voor het vertrek van de bus naar de luchthaven zouden gewekt worden.

Vrijdag 4 augustus
Om 2u15 (dus net twee uur geslapen) ging de telefoon en om 2u45 vertrokken we inderdaad met de bus naar de luchthaven. Om 3u15 waren we weer in de luchthaven en een half uur later zaten we in het vliegtuig. Om 4u15 kregen we te horen dat het wegens de drukte op de start- en landingsbanen nog wel even kon duren. Om 5u kregen we een maaltijd geserveerd, maar omdat het vliegtuig aan de grond stond moest het personeel alles aandragen (de trolleys mochten niet gebruikt worden) en zou er geen alcohol geserveerd worden. Alles werd inderdaad door het personeel rondgedragen maar aan de tweede regel stoorden ze zich niet zodat we wel een wijntje bij het eten konden krijgen. Omdat de helft van de passagiers op de luchthaven op eigen houtje een andere vlucht had weten te bemachtigen, hadden de meeste passagiers nu een hele rij stoelen voor zich zodat de leuningen werden opgeklapt en bijna iedereen kon gaan liggen om de gemiste nachtrust wat in te halen. Om 6u30 werden we nog even wakker gemaakt met de mededeling dat we konden vertrekken en na een heel kalme vlucht en een zachte landing kwamen we om 10u in Hong Kong aan, 27 uur later dan oorspronkelijk was gepland. Omdat we niet wisten in hoeverre de storm de kustgebieden van China had geteisterd (behoorlijk zwaar konden we later op het nieuws vernemen met meer dan 100 doden) hoopten we een vlucht te kunnen nemen naar Lanzhou, waar onze reis door China zou beginnen. Vanuit Hong Kong was dat niet mogelijk, dus namen we de rechtstreekse busverbinding van de luchthaven van Honk Kong naar de luchthaven van Guangzhou. Onderweg moesten we wel twee keer kort van de bus af om de douane formaliteiten te vervullen: hoewel Hong Kong nu (sinds 1997) bij China hoort, heb je aparte visa nodig voor Hong Kong en voor het vasteland en kan je niet zomaar die ‘grens’ over. Na een bustocht van 3 à 4 uur konden we in Guangzhou nog makkelijk een ticket voor Lanzhou verkrijgen: het vliegtuig zou om 6u15 vertrekken. Op dat moment hadden we natuurlijk wel even moeten nadenken: we waren sinds we thuis vertrokken waren ongeveer 54 uur onderweg en hadden bijna niet geslapen! De vlucht naar Lanzhou (met tussenlanding in Xi’an) zou ongeveer 4 à 5 uur in beslag nemen waarna we nog zeker een uur met de bus naar het stadscentrum moesten rijden om dan heel laat een hotel te gaan zoeken… We dachten echter niet na en omdat alles vlot verliep, zaten we een paar uur te vroeg te wachten op de vlucht naar Lanzhou. Het slechte weer bleek ook Guangzhou bereikt te hebben, want de ene na de andere vlucht werd uitgesteld. Op een gegeven moment werd ook onze vlucht omgeroepen: deze werd ook uitgesteld en het nieuwe vertrekuur zou later worden omgeroepen. We besloten maar iets te gaan eten en daarna namen we ruim de tijd voor wat koffie. We luisterden aandachtig naar iedere aankondiging, maar over onze vlucht werd niets meer verteld. Om 6u15 besloten we toch maar even naar de gate te gaan om te zien of men daar al een nieuwe vertrektijd wist. Toen we daar aankwamen bleek tot onze verbazing dat de vlucht toch op het normale uur vertrok en het instappen juist was afgesloten. We hadden natuurlijk al eerder even moeten komen verifiërend, maar de vermoeidheid had ons wat laks gemaakt. Het probleem was echter snel opgelost: onze bagage was van het vliegtuig gehaald en kregen we al snel terug en met een kleine opleg van 9€ per persoon konden we de volgende dag met hetzelfde ticket vertrekken. In een hotel vlak bij de luchthaven konden we van onze eerste echte nachtrust genieten van de afgelopen 4 dagen.

Zaterdag 5 augustus
Het deed echt deugd om uit te slapen tot 10u en daarna te douchen, koffie te drinken en te luieren tot het uitchecken om 12u. Na het middagmaal lieten we ons naar de luchthaven brengen en waren de aanpassingen aan onze tickets snel geregeld. We bleven nu angstvallig bij de gate zitten en lazen wat tot we om 5u45 het vliegtuig in mochten. De vlucht naar Xian duurde 2 uur, daar moesten we een uurtje wachten en daarna duurde het nog eens een uur tot we in Lanzhou aankwamen. Deze stad is de hoofdstad van de provincie Gansu en telt ongeveer 3 miljoen inwoners. Lanzhou ligt op 1600 m. in een smalle vallei tussen twee bergketens. Door de groei van de laatste paar jaar strekt de stad zich in oost-west richting over 20 km uit. De busritten met een stadsbus (1Y d.w.z. 10 eurocent) kunnen daardoor soms tot een uur duren. De luchthaven ligt op 75km van de stad zodat de busrit naar het stadscentrum ook ruim een uur in beslag nam. Rond middernacht hadden we een hotelkamer en besloten we om de volgende dag maar weer uit te slapen.

---