Advertisement
Published: October 16th 2006
Edit Blog Post
Zaterdag 23 september was een bijzondere dag
Wim’s vader werd gecremeerd, 3 dagen voor zijn 55e huwelijksverjaardag. Regelmatig dwaalden onze gedachten af, ook al hadden we een druk programma voorzien. Het was ook Ludo’s verjaardag, wat een beetje in de vergeethoek geraakte.
We hadden vandaag heel wat bezienswaardigheden die we ten Westen van de stad wilden bezoeken. De bijzonderste ervan kan je niet met het openbaar vervoer bereiken, en zouden we per
taxi doen. We spraken we een taxichauffeur aan om ons naar die 5 verschillende locaties te brengen. Hij vroeg een realistische prijs, waar niet veel meer af te krijgen viel. We vroegen als compensatie om het vandaag rustig aan te mogen doen: we wilden alles goed bekijken en voldoende tijd hebben om foto’s te maken. We moesten eerst weer de reuzegrote stad oost-west doorkruisen, wat algauw een halfuur in beslag nam op een rustige zaterdagmorgen.
De eerste stop was bij de
graven van de Westelijke Xia (XiXia) koningen. Zij waren oorspronkelijk een klein koninkrijkje, tot stand gekomen dankzij Tang keizer Tangxizong, die hun leider erkende als hertog met militaire macht, uit dank voor het succesvol neerslaan van een opstandige clan. Toen Li Yuanhua aan de macht kwam
had het rijk zich al over een groot gebied uitgespreid, hij riep dit gebied in 1038 uit tot koninkrijk met eigen Koninklijke titels en een eigen jaartelling. Door zijn ligging langs de Zijderoute was het een welvarend gebied en baadde in pracht en praal. Dit duurde welgeteld 189 jaar. Toen werden ze na verschillende aanvallen van de Mongolen afgeslagen te hebben, uiteindelijk toch verslagen. Ginghes Khan had met zijn laatste levensadem nog het bevel gegeven het Rijk van de kaart te vegen. Dat is hen blijkbaar goed gelukt, want tot enkele tientallen jaren geleden was het een vergeten koninkrijk. 9 van de 12 koningen werden hier begraven samen met 253 familie en onderdanen verspreid over 50km². Vandaag zie je vooral nog de tientallen meters hoge conische bergen leem, die vroeger de binnenkant van een paviljoen uitmaakten en boven de eigenlijke grafkamer lagen. Zij hebben de vorm van een piramide, en worden daarom ook de
piramides van China genoemd. Rond de Koninklijke graven ligt een muur, binnen de muur zie je de toegang naar de grafkelder, voor de muur 2 grote platformen en 2 grote wachttorens. In het Museum dat hier ook aangebouwd werd, wordt een goede voorstelling gegeven van hoe
het oorspronkelijk moet geweest zijn. We zijn niet alle 262 graven gaan opzoeken, en hebben ons tevreden gesteld met een bezoek aan het voornaamste en best toonbaar gemaakte graf, dat van koning Li Yuanhao. Men heeft elektrische wagentjes voorzien om de langere afstand tot de inkompoort af te leggen.
Onze volgende bestemming was
Gunzhong guan. Volgens onze informatie bronnen was dit een toegangspoort geweest op de Grote Muur, en zouden er nog overblijfselen moeten zijn van ofwel een oud dorp, ofwel een zomerpaleis. We hebben echter geen van beide kunnen vinden. Een toegangspoort tot een natuurreservaat heeft deze zelfde naam, maar volgens de chauffeur was daar helemaal niets van de muur te zien. Chinezen komen hier naartoe om bergwandelingen te maken of eens lekker van verse boschampignons te smullen.
Op het vervolg van onze weg kwamen we de
Baisikou Tweelingpagodes tegen. We stelden ons tevreden met een fotootje van op afstand. Dit is al lang niet meer de eerste pagode die we onze weg kruisen, bovendien was er verder niets te zien op deze site.
We kwamen nu bij de volgende toegangspoort tot het natuurreservaat, en deze keer waren we op onze hoede: we zouden ons niet
meer laten misleiden door onze informatiebronnen en stelden inderdaad vast dat de rotstekeningen, die we zeker niet wilden missen, enkele kilometers verderop lagen. De
rotstekeningen die als toeristische bezienswaardigheid kunnen bezocht worden, liggen verspreid langs beide zijden van een brede kloof van het Helangebergte. Er is een wandelpad aangelegd zodat je precies weet hoe je moet lopen, er zijn zelfs een aantal borden neergezet waarop de afbeeldingen duidelijk getekend staan, zodat je ze makkelijker terugvindt op de rotsen. Er is zelfs uitleg in het Engels gegeven. We waren ook al voorbereid door ons bezoek aan het Museum. We zagen verschillende dieren, maar ook menselijke figuren, symbolische mensenhoofden en een paar jachtscènes. Er is zelfs een "marsmannetje" afgebeeld , en een tekening om seksuele voorlichting te ondersteunen. Wij houden erg van deze zeer oude overblijfselen van menselijk leven, en waren dan ook erg onder de indruk om zoveel duidelijke afbeeldingen te vinden, die zo gemakkelijk bereikbaar zijn.
Onze laatste stop was een verassing: we zouden een
filmstad bezoeken. Dit is een locatie waar al heel wat historische Chinese films zijn opgenomen, maar we konden ons daar weinig bij voorstellen.
Zhenbeibu waren al sinds respectievelijk de Ming-tijd en de Qing-tijd
(2) versterkte kastelen langs de Grote Muur, een soort klein dorp waar reizigers langs de Muur in een beveiligde omgeving konden overnachten. De muren bestonden nog volledig, en werden in de staat gelaten zoals ze zich in 1995 bevonden. De huizen en andere gebouwen binnen de muren werden hersteld, herbouwd en bruikbaar gemaakt om waarheidsgetrouwe historische scènes te filmen. Buiten zijn functie als filmdecor is het een druk bezocht Bokrijk. Ook wij vonden het interessant, en observeerden geamuseerd hoe de Chinezen zich hier vermaakten, door allerhande foto’s van zichzelf in het historische kader te laten maken. Ook dit was een geslaagd bezoek.
Het was ondertussen al half 5 geworden, moe maar tevreden keerden we weer naar het hotel.
Toen kwam een moment van
bezinning en intens meeleven met de familie van op verre afstand. Afscheid nemen, en bidden dat iedereen sterk genoeg moge zijn om de leegte te dragen, vooral Ma. Ik was erg blij met het telefoontje van Wim, om me ook een voorstelling te kunnen geven van het verloop van de viering in Rotterdam.
Zondag 24 september: naar de mis
Zoals beloofd aan de secretaris, gingen we die zondagmorgen naar de mis. Ook
een intens bezinnings- en afscheidsmoment.
De grote kerk zat propvol, achteraan stonden dikke rijen mensen rechtstaand de viering te volgen. Een katholieke mis kent in de meeste landen hetzelfde verloop, het is dus niet zo erg als je de woorden niet verstaat. De preek van de priester was echter vrij duidelijk. Aangezien hier heel veel verschillende bevolkingsgroepen leven, die ieder een eigen moedertaal hebben, moet het Mandarijn-chinees voor iedereen duidelijk verstaanbaar zijn. Tijdens de viering werden 3 mensen gedoopt. Zij werden naar voren geroepen voor het altaar en hadden ieder een peter of meter bij. Een meisje van 7, een jongeman die blijkbaar wilde trouwen met een zeer devoot meisje, en een oudere vrouw. De gemiddelde leeftijd van de kerkgangers lag, net zoals bij ons, vrij hoog. Een merkwaardig detail: een aantal oudere vrouwen die devoot baden, droegen een witte muts. De witte muts die door de Hui gedragen word, en aangezien praktisch alle Hui moslim zijn, wordt deze muts aan de Islam geconnecteerd.
De rest van de dag werd besteed aan E-mailen, reisverslagen schrijven en lezen over onze volgende bestemming.
Advertisement
Tot: 0.501s; Tpl: 0.011s; cc: 20; qc: 131; dbt: 0.3123s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb