Nanjing - Praktische informatie

---

We kwamen te Nanjing toe in het lange afstands busstation in het Noorden van de stad. We namen een taxi naar de jeugdherberg in het Fuzimiao district (23Y)

We logeerden in de Fuzimiao jeugdherberg (Nanjing Fuzimiao guoji qingnian lushe)
Adres: Pingjiang fulu 68, opgepast zij zijn pas verhuisd naar dit nieuwe adres, E-mail: [e-mail]
Telefoon: 025 - 8662 4133 en 025 - 8662 5133
Ligging: naast de Pingjiang brug net buiten de wandelstraten van het Fuzimiao district. Zij gebruiken kamers van het grote hotel dat officieel huisnummer 68 draagt
Prijs en wat inbegrepen: De betere 2-persoonskamers van 150Y (140Y ledenprijs) kregen we voor 130Y omdat we lang bleven. Later stelden we vast dat het hotel van nummer 68 deze kamers tijdelijk voor 138Y aanbood. Voor 120Y (110Y leden) heb je een gelijkaardige kamer maar met een piepklein venstertje. Met badkamer met douchecel, 24u/dag warm water maar zonder handdoeken, westers toilet maar zonder papier, goede afzuiging in de badkamer. Een ruime kamer met proper beddengoed, met airco en verwarming, met vliegenraam, met TV maar zonder telefoon, elektrische waterketel. Zonder ontbijt. In de gemeenschapsruimte is gratis draadloos internet en kan je op hun computers op Internet voor 5Y/uur.
Persoonlijke beoordeling: Een kleine jeugdherberg, met hotelkamers, maar voor 120Y heb je buiten seizoen heel veel keuze in de omgeving want er is dan overaanbod. Men was er zeer vriendelijk, er was altijd iemand aan de balie die Engels sprak.
Praktisch: Mogelijkheid tot gebruik van de wasmachine (10Y) en huren van mountainbike. Winkels en dure restaurants in de buurt.

Er is een kleine supermarkt op 100m van de jeugdherberg, we vonden een "Trust mart" op de Changle lu, daar konden we oa westers brood kopen.
Er zijn een paar toeristische informatiecentra in de stad, oa een op de Laiyan lu aan het zuidelijk uiteinde van Dashiba jie. Er wordt niks verkocht, men geeft er gratis antwoord op je vragen en krijgt eventueel documentatie mee (deels in het Engels).

We gingen te voet naar de Zhonghua men, de best bewaarde stadspoort van Nanjing. De inkom is 22Y overdag en 27Y 's avonds. We vonden ze indrukwekkend. Aan de buitenkant van de stadsmuur zie je alleen een kleine poortopening, aan de binnenkant is het een groot bouwwerk met een sterk beveiligde structuur: na de buitenpoort volgen nog 3 binnenpoorten met daartussen telkens een binnenplein. De binnenpoorten waren reusachtige stenen schotten die neergelaten konden worden. In de muur zelf zijn reusachtig grote voorraadschuren en schuilplaatsen voor soldaten, allemaal in prachtige rondbogen. Er is een tentoonstelling over de bouw van de muur en over de speciale bakstenen die daarvoor aangemaakt werden. De nabijgelegen stadsmuur was tijdelijk afgesloten voor het publiek, maar rond de muur kan je wandelen. Tussen de muur en de stadsgracht is zelfs een parkje aangelegd. Bij de Taiping poort hebben we ook geprobeerd om op de stadsmuur te wandelen. We zagen er wel een verhoogde wal lopen, maar konden er geen enkele toegang vinden. Later vonden we de toeristische informatiedienst, waar we navraag deden. Volgens hen kon je de stadsmuur het best bewandelen bij de Zhonghua poort of bij Taicheng, dat is in de buurt van de Jiming tempel.

We gingen naar de Goud-purperen berg (Zijin shan). Na wat zoeken geraakten we op de Zhongshan lu op bus 9 die zijn terminus heeft bij het Sun Yatsen Mausoleum. Als inkom tickets heb je de keuze tussen: 80Y voor Sun Yatsen Mausoleum + Linggu tempel omgeving, of 70Y voor het Ming graf, of 130Y voor het gecombineerde ticket dat toegang geeft tot de 3 bezienswaardigheden + tot het toeristentreintje dat tussen de 3 locaties rijdt. De haltes van deze treintjes waren niet goed te vinden, er rijden echter ook openbare bussen rond (Tourbus 1, tourbus 2, No 20 en No 9). Bij de Linggu tempel werd nog 2Y extra inkom gevraagd. We zagen een jeugdherberg genaamd "Zhongshanling" voor de ingang van het park, bij het Sun Yatsen Mausoleum. We reden met tourbus 2 terug naar de stad, deze lijn is uitgestippeld langs de verschillende bezienswaardigheden en stopt oa aan het zuidelijk uiteinde van de Taiping nanlu.
Mausoleum van Sun Yatsen: We konden duidelijk waarnemen dat deze plaats voor de Chinezen belangrijk was: hier waren er veel Chinese toeristen, in het Linggu park en bij het graf van Hong Wu was het veel minder druk en waren we af en toe zelfs alleen. Het monument is majestueus maar er is in feite weinig te zien. Op verschillende plaatsen zijn wel kentekens aangebracht die het gedachtegoed van deze grootse man weerspiegelen. Een eerste poort met drie bogen is versierd met de twee Chinese karakters ‘Bo Ai’ (Universele Liefde). Na een laan met bomen volgt een tweede gelijkaardige poort met de vier karakters ‘Tian Xia Wei Gong’ ( De Aarde Behoort aan Iedereen). Na 392 traptreden komt men dan in het eigenlijke mausoleum. In een eerste zaal staat een standbeeld van Sun Yatsen in zittende houding. Aan de muren hangen uitreksels van de grondwet van 1912 en citaten van Sun Yatsen. In de eigenlijke crypte er achter heeft men de Drie Volksbeginselen die Sun formuleerde aangebracht: democratie, nationalisme en volkswelvaart. In een tuin achter het mausoleum was er verder nog een kleine tentoonstelling over de bouw van het mausoleum en het overbrengen van de resten van Sun Yatsen er naar toe.
Ming Xiaoling (het graf van de eerste Ming keizer Hong Wu): Met het transfertreintje kwamen we halverwege het graf van keizer Hong Wu terecht, namelijk daar waar de Heilige Weg met stenen beelden eindigt en waar de verschillende gebouwen van het grafmonument beginnen. Ons bezoek gebeurde daardoor praktisch achterste voren en eindigde met de prachtige Heilige Weg. Als men aan het begin begint, komt men eerst door een grote poort met daarachter een stèle gedragen door een bixi, een mythisch dier met kenmerken van een schildpad en een draak. Op die stèle liet Hong Wu’s vierde zoon, keizer Yongle, in 1413 lofprijzingen aanbrengen ter ere van zijn vader Hong Wu. De stèle is met zijn 8,9 m één van de grootste in China en de lofprijzingen beslaan wel 2700 karakters. Na deze stèle volgt de prachtige Heilige Weg. Aan weerskanten staan stenen beelden van dieren met het gezicht naar elkaar gericht, telkens eerst een koppel staande, daarna een stuk verder hetzelfde koppel in liggende houding: leeuwen, Xiezhi (mythische dieren), kamelen, olifanten en paarden. Na twee pilaren volgen aan weerskanten beelden van militairen en ambtenaren ook weer telkens twee met het gezicht naar elkaar gericht. We hebben al op een paar plaatsen andere Heilige Wegen bij keizerlijke graven bezocht. Opvallend hier was dat de twee bij elkaar horende beelden nogal dicht bij elkaar stonden en zo een redelijk smalle weg afzoomden. De andere Heilige Wegen die we al zagen, waren telkens zo breed dat je meer met afzonderlijke beelden te maken had, hier stonden ze dicht tegenover elkaar zodat je beide telkens heel goed tezamen kon bekijken. We vonden het tot nu toe het mooiste voorbeeld van een Heilige Weg, misschien ook wel ook omdat het er zo rustig was en wegens de mooie bomen die erbij in bloei stonden. De bouwwerken van de eigenlijke graftombe maakten minder indruk op ons. De ‘restauraties’ van de bouwwerken aan het einde van de Qing-dynastie zijn nogal minimalistisch uitgevoerd: op de fundamenten van de grote oorspronkelijke tempelhallen zijn veel kleinere gebouwen opgetrokken. Een typisch voorbeeld hiervan volgt vlak na de Heilige Weg waar vijf parallelle boogbruggen naar de ingang van het mausoleum voerden: oorspronkelijk had het rode poortgebouw erachter ook vijf deuren (3 grote en 2 kleine). Nu staat er een poort die tijdens Qing keizer Tongzi werd gebouwd met slechts één deur. De weg achter deze poort, naar het eigenlijke graf, voert nog door enkele poorten en drie binnenplaatsen. De gebouwen die daar staan zijn grotendeels verdwenen en van het belangrijkste (de offerzaal) rest er slechts de funderingen: de bases van 56 enorme pilaren. Ten slotte kwamen we aan een mooie en brede marmeren brug die een aangelegd kanaal oversteekt. Daarachter staat een massief, rechthoekig gebouw. Achter dit gebouw bevinden zich de tumuli van de keizer en zijn vrouw. In deze graven, die aan de basis door een rode muur zijn afgeboord, werden ook vijftig (andere bron 100) bedienden levend begraven om de keizer en zijn vrouw gezelschap te houden.
Lingu Tempel: We bezochten in de omgeving een ongebruikelijk groot paviljoen van 1382, waarvan de Chinese naam op twee manieren kan worden vertaald. Omdat er ooit een Boeddhabeeld stond, kan de naam vertaald worden als ‘Zaal van de Boeddha van de Onmetelijke Eeuwigheid’. Aangezien het paviljoen geheel uit steen is opgetrokken zonder hout of balken, wordt de vertaling van dezelfde Chinese naam als ‘Paviljoen zonder Balken’ steeds meer en meer gebruikt. Het bouwwerk maakt een zeer massieve indruk en herbergt een tentoonstelling over belangrijke meer recente historische feiten uit het verleden van Nanjing zoals de Opiumoorlog, de Taiping opstand, de oprichting van de 1e republiek in 1912, de groeiende tegenstellingen tussen de Guomindang en de communisten en ook over de ‘verkrachting van Nanjing’.
De kleine Linggu tempel vlak in de buurt heeft ook een bewogen geschiedenis: het stamt uit 513 en was gebouwd in opdracht van een prinses om een beroemde monnik te eren. Helaas koos keizer Hong Wu uitgerekend de plaats van deze tempel voor zijn graf, zodat de tempel in 1381 naar de huidige locatie werd verplaatst. De tempel raakte in de loop der eeuwen vervallen maar werd in 1998 gerestaureerd. Het resultaat daarvan kon ons niet erg boeien.

We gingen kijken naar de brug over de Yangtse rivier. We gingen hiervoor naar het park dat rond het oostelijk beginpunt van de brug ligt. We betaalden 7Y inkom tot het park, en 8Y voor de lift om je boven op de brug, en zelfs iets hoger te brengen voor een overzicht. Deze brug zou met Russische hulp worden gebouwd, maar in 1960 waren de relaties tussen beide mogendheden dusdanig bekoeld dat de Russen zich met hun experts en ook met de tekeningen hadden teruggetrokken. Niemand geloofde dat de Chinezen in dat stadium de brug alleen konden afmaken, maar tussen 1960 en 1968 klaarden ze deze klus zonder buitenlandse hulp. Twee grote torens op bijna 1580 m van elkaar torsen de lange overspanning. Met opritten erbij is het onderste treingedeelte bijna 7800 m lang. Het overige verkeer gaat over het bovenste gedeelte van de brug. Met opritten (die een grote boog maken) erbij is dit gedeelte bijna 4600 m lang. Tot vandaag toe, zijn de Chinezen erg trots op deze prestatie van 40 jaar geleden. Hoewel de brug er nu wat ouderwets uitziet is hij nog steeds indrukwekkend. Het verkeer er over moet is er bijzonder druk.

We betaalden 12Y voor een taxi van de jeugdherberg naar het Provinciaal Museum. De inkom is er ieder eerste weekend van de maand gratis. Alles staat opgesteld in 1 gebouw, verspreid over 2 verdiepingen. Er waren heel wat prachtige kunstwerken te zien in aardewerk, steen, jade, brons en goud. Alles staat goed opgesteld, in ruime zalen, met veel Engelse uitleg, je mag overal foto’s nemen, maar de belichting is niet altijd optimaal.

We gingen naar het Baochuan gongyuan (park) dat aangelegd werd rond de pas opgegraven bootwerven waar bij het begin van de Ming dynastie de "Treasure boats" werden gebouwd voor de vloot van Zhenghe. Die ging in opdracht van de 1ste? Ming keizer ontdekkingsreizen maken. We namen hiervoor bus 75 tot aan zijn terminus en wandelden dan een blokje rond om aan de ingang van het park te komen. 30Y inkom voor een park, dat alleen interessant is voor wie in geschiedenis en/of scheepvaart geïnteresseerd is.
Het park werd in 2005 aangelegd naar aanleiding van de 600ste verjaardag van de eerste ontdekkingsreis van Zheng He. Men heeft er alles aan gedaan om het park te vullen met attracties die met zeevaart en scheepsbouw te maken hebben. Zheng He zeilde met zijn vloot zeven keer uit over een tijdspanne van 28 jaar. Hij bezocht 37 landen en legde met zijn vloot meer dan 100.000 km af. Behalve dit spreekt ook de omvang van zijn vloot, van de boten en van de bemanning tot de verbeelding. Indien het de bedoeling zou zijn geweest om vreemde oorden in te nemen, dan zouden deze expedities zeker beter uitgerust zijn dan die van Columbus 87 jaar later en de conquistadores in diens kielzog. De eerste vloot van Zheng He bestond uit 62 schepen. Tijdens zijn volgende expedities zou de omvang van de vloot echter uitgroeien tot 300 schepen. Tussen 1405 en 1433 zeilde hij zo met een totale bemanning van 27.800 matrozen, soldaten, ambachtslui maar ook dokters, ambtenaren, ruiters en afgezanten van de keizer om diplomatieke en handelsbetrekkingen aan te knopen. Hij vervoerde ook jonge vrouwen om door uithuwelijking banden tussen China en andere landen te leggen en bracht diplomatieke gezanten mee terug naar China. Er waren verschillende formaten van schepen in de vloot, de grootste waren ongeveer 136 m lang en telden negen masten. Keizer Yong Le wilde vooral de handelsbetrekkingen van China verruimen en stuurde daarom deze vloten uit, in expansie van het grondgebied door kolonisatie was hij niet geïnteresseerd. Er werden zo contacten gelegd met Australië, landen in Zuidoost Azië, Afrika en ook met Arabische landen. Na het overlijden van Yong Le mocht Zheng He de zevende geplande reis nog maken, maar daarna werd het roer in de Verboden Stad omgegooid: de expedities naar de ‘barbaarse oorden’ werden als verkwisting beschouwd. Men kon al dat geld beter besteden aan het versterken van de Grote Muur die ten minste ook nog diende om agressieve barbaren op een afstand te houden en het beveiliging van de kuststeden tegen piraten. Na keizer Yong Le plooide het China onder de Ming-dynastie zich op zichzelf terug en verloor men er de interesse voor wat buiten de grenzen gebeurde. China verspeelde zo zijn kansen om één van de grootste zeemogendheden te worden. De enorme vloot van Zheng He werd in verschillende havens gebouwd, de grootste schepen in de dokken van Nanjing. De meer dan 200 van deze grote boten werden hier in twee jaar tijd gebouwd door 3000 ambachtslui, architecten en kunstenaars van uit het hele land. Drie van de zeven dokken uit die tijd zijn er nog, slechts in één werden opgravingen gedaan. In dit dok, dok nr. 6, was nu het themapark over Zheng He gevestigd.
Het kleine museum in het park kon enkele interessante dingen in verband met de scheepsbouw uit die tijd laten zien. Lang bleven we kijken in het gebouw met de schaalmodellen van de diverse boten met uitgebreide uitleg ook in het Engels. De grote commandoschepen van 136 m lang spraken het meest tot de verbeelding met 9 masten en 13 zeilen. Elke vloot was verder uitgerust met een 15 tal graanschepen die elk 1200 ton graan konden vervoeren. Ook beschikte elke vloot over zeker 20 speciale boten voor het vervoer van water en waren er tot meer dan 100 paardenboten die ook niet-militair personeel vervoerden en materiaal voor dagelijks gebruik. Uiteraard voeren er ook een paar gevechtsboten met zware bewapening mee, vooral om piraten te counteren. Ten slotte waren er kleine communicatieschepen die erg wendbaar waren en een grote snelheid konden bereiken. Van al deze boten stonden er schaalmodellen in het zaaltje. Naast het model van een commandoschip stond in de vitrine ook het model van een onbeduidend klein bootje waarbij enkel uitleg in het Chinees aanwezig was: één van de drie schepen van Columbus: alle drie zouden ze zonder probleem op het dek van Zheng He’s commandoschip passen! Verder was in het park ook één van de boten (slechts die van ongeveer 63 m lang) op ware grote nagemaakt, weliswaar niet met oog voor alle details.

We namen in het Hanzhonglu qichezhan (busstation) de bus naar Zhejiang. De taxi naar het busstation kostte 14Y, de bus 25Y en hij zette ons af in het busstation van Zhenjiang, vlakbij het treinstation. Het landschap onderweg was minder heuvelig, we zagen nog veel koolzaad op de velden staan, er wordt hier nog veel gebruik gemaakt van waterbuffels om de velden te bewerken.

---