Advertisement
Published: October 1st 2007
Edit Blog Post
Gisteravond was een reuze belevenis. Zoals al eerder geschreven waren de bewoners rond de drumtoren naast ons hotel bezig met de voorbereidingen van het diner en het bouwen van een windharmonium van bamboe. Na onze rondleiding door het prachtige dorp hebben wij ons opgefrist en konden we aan tafel. Ons tafeltje werd buiten opgesteld. Hierdoor hadden we eerste rangs plaatsen voor de happening van die avond. Met allerlei gasten van de andere drumtorens van het dorp werd er een gastmaal geserveerd. Maar eerst werd er muziek gemaakt. Allemaal mannen die zich opstelden en op het teken van de voorman kwam er een jel, waarna de pijpen werden aangeblazen. Het was (helaas) tweetonige muziek op meerdere octaven. Er waren 5 verschillende toonhoogten. keurig gelijk; een reuze lawaai. Al swingend van links naar rechts werd meerdere keren ingezet.
Daarna was het tijd voor het diner. Opvallend dat alleen de mannen aanzaten aan het diner. De vrouwen bedienden of waren er gewoon niet. Na afloop van het diner ging iedereen zijns weegs.
Toen wij al lang klaar waren met eten (pittige runderreepjes met selderij, varkensreepjes met gember en wortel en groene groente en rijst) en op onze kamer rustig lagen te lezen
klonk de muziek plotseling weer. Grappig want van 2 andere drumtorens waren de groepen muzikanten ook naar de gastgever gekomen. Drie groepen met andere toonhoogtes, na elkaar spelend, elkaar uitdagend en ook allemaal samenspelend. Geweldig.
Vandaag vertrokken wij naar Sanjiang, een grote provinciestad waar niet zoveel te doen is. We hebben nog overwogen om het plan om te gooien en een dagje langer te blijven in Zhaoxing. Op aanraden van de gids toch maar niet.
De route ging onder andere over een afstand van 55 km over een onverharde weg met veel kuilen. Ruim 3 uur deden we hierover. Dansende nieren en stoflongen. In de nabijheid van de weg, tot wel een hoogte van 5 meter zat alles onder een dikke laag bruin-grijs stof. En dan te bedenken dat er aan deze weg gewoon mensen wonen die hun rijst langs de weg te drogen leggen. Zij liever dan wij.
Aan het eind van deze stoffige weg lag Sanjiang. Inderdaad een saaie stad. Verheugd waren we toen we gewoon door de stad reden en deze achter ons lieten. Een 1/2 uurtje verder en we kwamen in het zeer lieflijke Chengyang. Een schitterend hotel langs de rivier tegen de
berg opgebouwd even buiten het dorp. Fantastische plek. Het landschap is hier minder extreem. Glooiende bergen maar niet zo hoog. Nog steeds veel rijst maar ook theeplantages. De temperatuur is hier aanmerkelijk hoger. Het dorp ligt op 300 meter boven zeespiegel en de bergen zijn niet meer dan 1000 meter. Het doet erg vriendelijk aan.
Aan het eind van de middag hebben we nog rondgewandeld in de omgeving en het dorpje Pingtan aangedaan. We werden door allerlei oude mannetjes in de drumtoren uitgenodigd voor een kopje thee. Een dubbele bodem want de echte reden was het inzamelen van geld voor het opknappen van die drumtoren. We hebben een bijdrage geleverd waarna onze namen in marmer werden uitgebeiteld.
Vanavond weer heerlijk gegeten op het buitenterras. Gegrilde zoet-zure vis (met stokjes gefileerd), gegrilde aubergine, varkensreepjes op een ondefinieerbare maar lekkere manier klaargemaakt, en noedels.
Genoeg gegeten, eigenlijk te veel.
Dat was het voor nu.
John en Frank
PS: fotos van het vorige log zijn ook bijgewerkt.
Advertisement
Tot: 0.172s; Tpl: 0.03s; cc: 11; qc: 58; dbt: 0.1312s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Gerda
non-member comment
Ik ben maar een klein beetje jalours! Jammer he dat de helft alom is.