Bijzonder interessante uitstappen vanuit Putian.

---

Zaterdag 2 augustus.

Vandaag moest eerst nog één en ander uitgezocht worden. Aangezien we over deze stad helemaal geen informatie hadden, gingen we op zoek naar een reisbureau dat ons zou kunnen helpen aan praktische informatie. De reisbureaus die we op de stadskaart vonden, of ons door omwonenden aangewezen werden, bleken allemaal al opgedoekt te zijn. Een koppel dat we op straat tegenkwamen, bood hulp aan, belde hun reisagent op en gaf een naamkaartje mee, zodat we eindelijk naar een echt bestaand adres op zoek waren. De bediende en de baas deden allebei erg hun best om antwoorden te geven op onze vragen. Zo wilden we o.a. de overdekte Dongguan brug te Dongping gaan bekijken. Daar hadden ze nog nooit van gehoord. Na een lange zoektocht op Internet en via contacten met chauffeurs en andere reisagenten, kwamen ze toch te weten waar we wilden naartoe gaan. We huurden via hen een auto met chauffeur, en de baas bood aan ons te vergezellen om ervoor te zorgen dat we op de juiste plaats zouden terecht komen.

Weer had Gerda erg lang moeten zitten wachten op ons, maar na een snelle lunch trokken we er samen op uit om de 1.000 jaar oude Mulan dam op te zoeken. Een toevallige voorbijganger, inwoner van Putian die al 3 jaar in Dubai werkte en dus goed Engels sprak, was zó blij buitenlanders tegen te komen, dat hij spontaan aanbood om mee te gaan op onze zoektocht naar de dam. Hij had zelf nog nooit van deze dam gehoord en ook zijn moeder wist niet waar we het over hadden. Onze nieuwe vriend vond dat juist bijzonder interessant: hij had vrije tijd, wilde ons maar dolgraag helpen en vond het leuk dat hij zo een hem onbekend stukje van zijn stad zou ontdekken. Zijn hulp betekende heel veel voor ons. Putian is met drie miljoen inwoners naar Chinese normen slechts een provinciestadje. We hadden wel een stadskaart gevonden waar we de Mulan dam op hadden kunnen lokaliseren, maar de buslijnen stonden niet op deze kaart vermeld. Onze nieuwe gids kon aan de hand van onze kaart heel wat sneller dan wij aan de juiste informatie vinden om er te geraken. Na overleg met de chauffeurs van bus 21 en 33, bleek dat lijn 33 ons het beste uitkwam: deze kon ons naar het vertrekpunt brengen van de lijnbus die een halte had in de buurt van de Mulan dam.
De Mulan dam, werd gebouwd tijdens de Song dynastie, aan de voet van de berg Mulan. Het is één van de best bewaarde grootschalige, waterwerken uit het verleden. Uit teruggevonden geschriften blijkt dat mevrouw Qian Siniang en meneer Lin Chongshi beiden uit Changle, in 1064 ieder op hun eigen manier probeerden een dam te bouwen. Allebei mislukten ze, omdat de plaats slecht gekozen was. In 1075, probeerde Li Hong uit Hougan dit nog een keer, als reactie op een keizerlijk edict. Hij probeerde het op een andere plaats, en kreeg de hulp van monnik Fen Zhiri. Ze werkten 8 jaar aan de dam, hij werd 219 m lang en had 32 sluizen. Het water werd vanaf de Oostelijke en Zuidelijke kant van de dam, gekanaliseerd naar de Noordelijke en Zuidelijke vlakten en kon zo een oppervlakte van 32.000 are bevloeien. Omdat de bewoners van de streek generatie na generatie van de voordelen van deze dam konden genieten, bouwden ze een tempel voor de bouwer maar ook voor zijn ‘voorgangers’ namelijk Mevr. Qian Siniang en meneer Lin. Na 1.000 jaar werken deze principes nog steeds, alleen worden er geen schotten meer gebruikt in de verschillende sluizen van de dam. Onze enthousiaste begeleider kon ons een en ander vertalen van de Chinese uitleg die op een stèle geschreven stond, en onze bijkomende vragen stellen aan de lokale bewoners. Deze toonden ons ook de tempels die gebouwd werden voor de bouwer van de dam, deze werd nog goed onderhouden door ambtenaren. Maar de ambtenaren hielden siësta op zaterdag namiddag, en dus konden we deze officiële tempel niet bezoeken. De tempel voor Mevr. Qian Siniang zag er veel authentieker uit, en was toegankelijk. In de achterste ruimten woonden zelfs mensen. Je kon er ook 2 versierde drakenboten zien liggen. Tot in 2006 werden op de Mulan rivier nog jaarlijks drakenboten races gehouden. Opmerkelijk detail: hier in Putian blijkt iedereen nog het lokale Putian hua te spreken, een taaltje waarvan de klanken totaal verschillen van het Mandarijn Chinees.


Zondag 3 augustus.

Op zondag gingen we op uitstap met de baas van het reisbureau, hij zou fungeren als “gids”. De chauffeur reed recht op het eerste doel af. Onderweg lieten we hem wel tweemaal stoppen: we kwamen nog een oude, maar eenvoudige brug tegen en hadden ook het geluk om een leeuwendans te zien bij de opening van een nieuwe handelszaak. Allebei een stop waard!
De Dongguan brug in Dongping was ook de moeite: het is een overdekte brug, met een tempeltje in het midden van de brug, vele schilderingen op de balken, en een gezellige verzameling mensen die samen naar een klassieke Chinese opera luisterden, een gebedje kwamen doen, of de kleine leerden fietsen, ... Deze brug was erg vergelijkbaar met de Yunlong brug die we eerder in Luofang hadden bezocht. Onze “gids” was erg fier dat wij zo opgetogen waren, en probeerde ons één en ander te "vertalen" van de beschikbare informatie. Hij was echter geen wonder in communicatie en sprak vooral Putiaans waardoor zijn Mandarijn-chinees voor ons moeilijk verstaanbaar was.

De Dongguan brug ligt in Dongmei village, Dongping township dat ligt tussen Yongchun en Xianyou, ten westen van Putian en ten Zuiden van Dehua. Ze wordt ook de Xian qiao genoemd (Brug van de Onsterfelijken). Ze loopt over de Huyang rivier, werd voor het eerst in 1145 gebouwd tijdens de Zuidelijke Song periode, en verschillende keren gerenoveerd in de daaropvolgende eeuwen. De laatste keer gebeurde dit dankzij een financiering van 1 miljoen Yuan door een Overzeese Chinees. Deze overdekte brug is opgebouwd uit hout en is 85 m lang, 5 m breed en steunt op 4 stenen pijlers. Zoals op vele andere oude houten bruggen, bevindt zich op het midden van de brug een altaar met verschillende wierookbranders, en religieuze schilderingen op de spanten. De brug steunt op pilaren opgebouwd uit steenblokken. Deze pilaren hebben in de stroomrichting de vorm van de boeg van een schip, om zo de sterke stromingen op te vangen. Dit principe werd overgenomen van de bruggen van Luofang en Anping.

Een uurtje verderop zouden we stoppen in Dehua, één van de oude porseleincentra van China.
Dehua is gekend om zijn wit porselein. Ongeveer 1.000 jaar geleden waren er al een 19-tal groepen van bakovens in de wijde omgeving van Quanzhou: van Hui’an en Jinjiang tot Tong’an. Zo heeft men in Japan en Zuidoost-Aziatische landen 11de eeuwse kommetjes teruggevonden uit Tong’an.
Tijdens de Song en de Yuan dynastieën (10de-13de eeuw) werd de productie uitgebreid en verhuisde ze geleidelijk van de kust meer landinwaarts, naar de omgeving van Anxi en Dehua. In de Ming- en Qing dynastieën vervijfvoudigde de productie. Maar nadat de Ming de contacten met de buitenwereld hadden stopgezet, viel de uitvoer stil. Sinds 1949 hebben archeologen meer dan 180 oude ovens teruggevonden uit de periode tussen de Song en de Qing. De Qudougong oven werd ontdekt in 1976, aan de Zuidwestelijke kant van de Pozai shan, in Baomei dorp, Xunzhong township, Dehua county. Hij heeft 17 kamers waaruit nog 6.700 stuks zijn teruggevonden uit de Song tot Yuan dynastie.
Toen we aan onze “gids” lieten verstaan dat we de oude porseleinovens wilden bezoeken, had hij weer een nieuwe opdracht te pakken. En geen simpele, maar eens uitgedaagd liet hij niet meer af: na een uur zoeken, stopte de wagen voor de Qudougong oven die we wilden bezoeken. Spijtig genoeg was er op zondag niemand om de deuren van de site te openen, en konden we alleen een glimp opvangen tussen de spijlen van de deur en ramen. Een kronkelend pad liep naar boven als een slang, het pad lag vol potscherven. Dit was een langgerekte oven geweest die de helling opliep, en door de stijgende warmte een heel gamma van temperaturen had waarin verschillende soorten porselein konden gebakken worden. De scherven die we zagen liggen waren afkomstig van de laatste lading porselein en aardewerk, die hier gebakken werden, en gewoon in de oven waren blijven zitten.
Een beetje uitgeblust bracht men ons naar de "Porseleinstraat" waar de ene winkel naast de andere porselein verkoopt. Anderhalf uur liepen we winkel in - winkel uit, en kochten af en toe wat. Ondertussen was onze “gids” niet stil blijven zitten, en was via de computer van een winkelhouder de Wanpinglun oven op het spoor gekomen. Hij had ook de burgemeester van het dorp gecontacteerd, zodat deze ons tot bij de juiste plaats kon brengen. En deze begeleiding bleek wel nodig, want ditmaal ging het niet om een gesloten museumsite, maar om de tuin van een oude dorpsbewoner. Deze tuin stak zichtbaar vol porselein: deze oven was nog niet opgegraven. Hier konden we historisch porselein, zo maar uit de tuin en van de straat rapen. Gerda was al lang op zoek geweest naar oude tegels, hier kon ze haar gang gaan!
Over dit type van porselein “Blanc de Chine” kwamen we het volgende te weten: Sinds de Ming tijd werden voorwerpen gemaakt uit wat men noemt “ivoor wit” en “melk wit”. Dit zou slaan op het ineenvloeien van massa- en glazuurlaag. Het van Dehua porselein wordt gekenmerkt door het hoge gehalte aan kaolien, maar vooral het lage gehalte aan ijzeroxide. Hierdoor kon het gebakken worden in een oxiderende omgeving waardoor het warm-wit of bleekivoor van kleur werd. Deze kleur is zeer herkenbaar, en erg verschillend van de kleuren die het porselein uit de keizerlijke ovens van Jingdezhen heeft. Dit laatste porselein bevat meer ijzer en moet daarom in een reducerende omgeving gebakken worden. De massa van het porselein is weinig plastisch, maar toch werden er vaten en kommen uit gemaakt, en alle mogelijke andere vormen. De grote meerderheid waren religieuze figuren: Guanyin, Matreya Boeddha, Lohan en Damo beelden. Vooral Guanyin, de godin van Barmhartigheid, was erg populair in Fujian.
Nu worden er in de talloze ovens van Fujian beeldjes en tafelserviezen gemaakt in een meer moderne stijl. Maar de oude stijlen werden eeuwenlang aangehouden, waardoor het moeilijk is om op een stuk Blanc de Chine de juiste datum te plakken.

Onze dag was geslaagd, en op de terugreis naar Putian voegde onze begeleider er nog een extraatje aan toe: cake en zoete specialiteiten uit de patisserie van zijn vriend in Xianyou.


Verslaggevers: Berna en Wim.

---

Comments

[Nico]

Waar voor je geld
Leuk dat zo'n gids je niet beschouwt als een geldbron, maar enthousiast zijn werk professioneel probeert te doen. Ook toch weer unieke beelden die vanuit ons westers referentiekader soms "onwerkelijk" overkomen. Ik zei het vroeger al, het lijken soms decors en landschappen uit " The lord of the rings".