Advertisement
Published: July 28th 2010
Edit Blog Post
Donderdag 15 juli 2010 - Een wat moeizaam vertrek. Begin van de expeditie naar China met als topper het bezoek aan de wereldtentoonstelling van Shanghai. Het 2x 4 gezelschap bestaat uit het doorzettende duo: Berna en Wim en de zoekende zes: Ludo, Gerda, Marcel en Amanda, Luc en Carmen. De zoekende zes zullen twee weken in China blijven, het doorzettende duo blijft nog een weekje langer.
Voorziene vertrekuur: 13.50 uur
Toevallig zag Gerda ’s morgens op teletekst dat er een ernstige vertraging aangekondigd werd: vertrek 17.10 uur.
Luc, de koerier van dienst, probeerde iedereen te verwittigen maar o wee! De enthousiaste reizigers waren telefonisch niet meer bereikbaar. Luc moest dan maar de auto nemen om het heuglijke nieuws te melden. De opdracht luidde: houd internet (website van Brussels Airlines) in de gaten voor meer info.
Het verdict luidde: vertrek om 20.10 uur!!!!!
We kregen een onverwachte rustperiode cadeau. Gerda kent nu de luchthaven op haar duimpje.
In de luchthaven ontmoetten we elkaar rond 16.30 uur.
Het inchecken verliep wat moeizaam maar gelukkig waren we bij de eersten.
Voor Carmen verliep de controle met de nodige heisa. Zat er verdacht goedje in de kaas van Ludo of waren het de sardienen waarvan
de blikjes te veel vocht bevatten? Dankzij haar lieve glimlach en de assistentie van Berna mochten zowel de kaas als de sardienen mee naar China.
In het vliegtuig hadden Marcel en Wim een plaats aan de nooduitgang (gelukkig voor hun lange benen). Toch lief van Amanda om haar plaats af te staan aan Wim en gans de vlucht zonder haar ventje te moeten doorbrengen.
Voor Gerda verliep de vlucht minder comfortabel dank zij de straffe koffie van de luchthaven.
Dan wachtte ons het grote avontuur.
Verslaggever: Amanda.
Vrijdag 16 juli 2010 - Aankomst in Beijing, praktische regelingen. Met de nodige vertraging maar toch in Beijing geland. ’s Middags in plaats van in alle ochtendgloren. Met de shuttle bus van de luchthaven naar het Youth Hostel dat we reeds kenden van een vroeger bezoek (voor sommigen bezoeken). Het inchecken nam wel wat tijd in beslag, rekening houdend met het aantal personen en de Chinese administratie. Op één kamer na waren alle kamers onmiddellijk beschikbaar en konden we onze bagage plaatsen en ons wat verfrissen. En dan maar op stap: op zoek naar een bank om euro’s te wisselen in kuai voor degenen die euro’s bij hadden, een winkel voor
een aantal basis inkopen (zeker niet te vergeten: het aperitief). En dan terug naar het hotel, tijd voor het zo belangrijke aperitief. De kamer van Alice (sommigen noemen haar Gerda) werd de uitverkoren plaats: ruime kamer met veel plaats om te zitten). En dan onze eerste Chinese maaltijd. Op zoek naar het restaurant dat we 4 jaar geleden meerdere malen bezocht hadden en (wat in China niet evident is) het was er nog met volledig hetzelfde uitzicht en interieur. Prima ontvangst, lekkere keuken maar de standaard inbegrepen thee was er niet meer bij. Dus werd het bier voor degenen die het lustten. Voor een aantal was het een herontdekken van het gebruik van stokjes, maar niemand kwam met honger buiten.
Tijd om te gaan slapen en de achterstand een beetje proberen in te halen.
Verslaggevers: Luc en Carmen
Zaterdag 17 juli 2010 - Eerste bezoek: de Verboden Stad. Na een nacht van weinig slaap tijdens de vertraagde vlucht naar Beijing was een douche en een kingsize bed in het Youth Hostel meer dan welkom.
Samen ontbeten we op de kamer van tante Alice (brood, visjes, kaas, speculoos en als toemaatje chocolade van Amanda).
Omdat het duo en Ludo
de Verboden Stad al meermaals bezochten, trokken de andere zoekenden er alleen op uit. Met een student die met vrucht slaagde in het 5de jaar Chinees moest dat wel lukken.
Eerst op zoek naar een bushalte, naar de juiste bus richting Tiananmen plein en de Verboden Stad. Tussen de zee van Chinezen, bereikten we achtereenvolgens de Tiananmen de Duanmen en konden we na wat aanschuiven de toegangsbewijzen voor de Verboden Stad bemachtigen. Wat een discriminatie: de korting voor de 70+ geldt alleen voor de Chinezen.
De Meridiaanpoort (Wu men) is de eigenlijke ingang van de Verboden Stad en leidde ons over de Gulden Rivier (mocht wat properder) langs de 5 marmeren bruggetjes. De Poort van de Opperste Harmonie wordt beschermd door 2 bronzen leeuwen (het was even uit te puzzelen bij welke poort we beland waren).
Op de noord-zuid as liggen de hoofdhallen en hoofdpaleizen, mooi in één lijn met aan weerszijden de kleinere gebouwen.
Niettegenstaande de tropische warmte en de duizenden bezoekers werd er geen enkele hal of paleis links gelaten. Het was telkens drummen om een glimp op te vangen van de troon of drakenscherm binnen in de gebouwen want daar worden de toeristen niet toegelaten (Chinezen kunnen
namelijk nergens afblijven).
Achter de paleizen ligt de Keizerlijke Tuin met zeer oude dennen en cipressen en onder andere een kunstmatig aangelegde rotsmuur.
De tentoonstellingsruimten lokten ons telkens binnen niet alleen omdat we er konden genieten van de gekoelde ruimten maar zeker ook voor de prachtige collecties van keizerlijke kunstschatten vooral uit de Qing dynastie (zelfs voor de wapens begonnen we interesse te tonen).
Alleen met een extra ticket konden we de 9 -draken muur vervaardigd van geglazuurde tegels van dichtbij bewonderen. We besloten ons bezoek met de collectie juwelen en kramieken voorwerpen.
Even relaxen en de dorstigen laven (één van de werken van barmhartigheid).
De 1ste dag in Beijing stond de teller van Marcel’s fototoestel al op 69.
Berna, Ludo en Wim zorgden die dag voor een aantal belangrijke praktische regelingen: vliegtuigtickets van Hangzhou naar Beijing voor de terugvlucht (niet gelukt omdat ze onze paspoorten niet bij hadden), treintickets van Beijing naar Shanghai (het werd een dagtrein in de plaats van een nachttrein gezien er geen vrije plaatsen waren op de nachttrein en het werden hard seats in plaats van hard sleepers maar achteraf zal blijken dat het woord ‘Hard’ op deze sneltreinen een relatief begrip is), ook regelden
ze de verplaatsing met privé-vervoer naar de oostelijke Qing graven. Een hele klus terwijl wij genoten van al het mooie in de Verboden Stad.
Verslaggever: Gerda.
Foto's: Luc en Gerda
Advertisement
Tot: 0.072s; Tpl: 0.011s; cc: 11; qc: 25; dbt: 0.0324s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb