Cambodja: Sihanoukville

---

's Morgens gaan we naar Ream National Park, we varen door een mangrove woud naar een dorpje, het is twee uur varen over een heel breed water, onderweg is er helemaal niks te zien. In het dorpje aan gekomen zijn er een aantal jongens aan het volleyballen, Marcel (2,02 meter) en ik mengen ons in het spel, de jongens kunnen aardig volleyballen, maar als we samen vooraan bij het net gaan staan, kunnen we elke bal blokken of slaan ze alles uit, heel gemeen.
Na een tijdje gaan we te voet richting het strand, onderweg komen we een schooltje tegen, de kinderen zitten al keurig in de bankjes, maar de leraar is er nog niet, hij is te laat, dat is jammer want Wijnand en Marcel hadden nog wat schriftjes gekocht op de markt in Chhoud en wilde die aan de leraar geven.
We lopen verder door richting het strand, we lopen weer een beetje een jungleachtig bos in het gaat wat glooiend op en neer en na een goed uurtje lopen komen we uit bij een prachtig wit, verlaten zandstrand, hier blijven we een paar uurtjes om te zwemmen en te zonnen. Als we terug gaan wil de ranger de zelfde weg terug nemen, ik vraag een hem, joh is er geen andere weg terug, ik geloof dat hij denkt dat ik de reisleider ben en hij zegt dat er een andere weg is en stelt voor die te nemen, hij is wel wat pittiger zegt ie.
Ik geloof dat een aantal mensen in de groep het mij n iet in dank hebben afgenomen dat ik om een alternatieve route heb gevraagd, de route is een stuk spannender, met stukjes drijfzand, steile afgrond(jes) naar zee toe en wat pittige klimmetjes, ik vond het een leukere route.
Als we na weer een goed uur lopen in het dorpje aan komen blijkt dat de meest van de groep ver achter lopen dus lopen wij nog even naar het schooltje, de leraar is er inmiddels en is blij met de potloden en schriftjes.
's Avonds gaan Wijnand en ik met Marcel en Yvonnen eten in ‘’the snakepitt’’, een restaurant van een Russische bioloog, overal staan terraria met slangen en een aantal tafels hebben zelfs een glazenplaat met daaronder een levende slang, het is lekker rustig zo met zijn vieren enven geen kippenhok van de rest van de groep en het eten is ook nog eens heerlijk, gewoon lekker westers, dus allemaal prima.
Als we om een uur of elf terug komen bij het hotel lusten we nog wel een biertje, al het personeel is al in diepe rust, maar er wordt gewoon iemand met een sleutel van de koelkast uit zijn bed getrommeld.
Met ons bier gaan we aan het zwembad zitten, het is nog niet echt laat en we zijn ook aardig stil, toch horen we na een tijdje ‘’Quiet please’’ uit kamer 1 komen, echt veel herrie maken we niet maar goed. We kletsen rustig wat door als er na een tijdje een dikke Duitser uit kamer 1 komt, hij commandeert ons stil te zijn en verdwijnt weer, zijn toon was niet echt vriendelijk, wat ons begrip voor de beste man niet vergroot, daarbij maakte we al niet echt veel geluid, we kletsen dus gewoon maar wat door, niet veel later staat de corpulente man weer voor ons neus, hij is al wat rood aangelopen en verzekert ons dat als we niet binnen een half uur stil zijn hij ‘’owner Jan’’ gaat wekken. Oooooh, we hebben nog een half uur wordt er opgemerkt en iedereen begint uitbundig te lachen, de beste man is nu echt over de zeik en stiert weg in richting van waar Jan dan waarschijnlijk zal slapen. Met zijn handen in zijn zakken, komt Jan aangesjokt, kijkt de Duitser wat geïrriteerd aan, kijkt naar ons, zegt met een knip oog, oh het zijn die verveelde Hollanders weer en gaat zonder de Duitser nog een blik waardig te gunnen weer slapen. De man is nu echt over de zeik maar trekt zich wijselijk terug op zijn kamer. De rest van de groep gaat ook naar bed en ik drink met Karl nog een stuk of drie laatste biertjes, voor we de laatste drinken, inmiddels is Karl volledig overgegaan op het Vlaams en gok ik het er maar op dat ik op het juiste moment ja en nee knik, waarna we echt gaan slapen.

---

Photos

Ream National Park
niks te zien.

Het klasje
de kinderen zitten te wachten op de leraar die te laat is.

Het strand
duikt opeens op vanuit de jungle