Kratie

---

Denk dat Dan meelij heeft gekregen met mij want we zijn met de bus gekomen, reden: serieuze kou opgedaan, merci airco! maar dus geen spin gegeten...

Vanochtend vertrokken met de locale bus richting Kompomg Cham, Oost- Cambodia. Een goeie 5 uur later komen we er dus toe en volgen we een groep andere backpackers naar hun hotel, inchecken, en dan direct naar het Mekong Crossing Restaurant voor een curry. Superaangenaam madammeke! Erna dodo... 's avonds ontmoeten we Antoine, nen franstalige brusseleer, die met een tuc-tuc de omgeving heeft verkend en het heel mooi vond. Kompomg Cham is de grootste stad in het noordoosten en de hoofdstad van de provincie met dezelfde naam. Het is een klein stadje, met een relaxte atmosfeer, maar zodanig relaxed dat het doods is... De koloniale gebouwen hier zijn er slecht aan toe... dat geeft een immens verloederde indruk. Het is gelegen aan de Mekong, maar omdat er recent een nieuwe weg is aangelegd, is er geen ferry meer ( wat betekent dat we met de bus verder gaan ), en is het niet meer de noodzakelijke stopplaats.
Toffe gast Antoine, filosofiestudent - gene goeien zegt 'em zelf-en een maand in cambodia. We spreken af dat we elkaar in Kratie terugzien.
De volgende dag in Kratie ( wordt uitgesproken als Krachech) wacht hij ons op aan de bushalte. Op het eerste zicht ligt Kratie me meer. Koloniale gebouwen worden afgewisseld met typische houten Khmer huizen, met hun donkerrode dakpannen. Een leuke mengelmoes, zonder veel moderne accenten. Op zich heeft de stad niet veel te bieden, maar het is de uitvalsbasis naar Kampie, waar je een glimp kan opvangen van de zoetwater Irrawaddy dolfijnen. Er zouden nog maar 100 van die dolfijnen in de Mekong te vinden zijn. Dat ze bijna uitgestorven zijn, is vooral te wijten aan vervuiling en overmatige visvangst ( om maar niet te spreken van de vismethode: gooien van een granaat in de rivier, vergroot het resultaat... ). We gaan eerst naar het Star Guesthouse, een long time favourite omwille van zijn goeie service, en met reden, zo blijkt. We huren motorfietsen en rijden naar de vertrekplaats van de boten aan de rivier. De rivier op zich is spectaculair, door het hoge waterpeil zijn sommige bomen tot hun kruin overstroomd... erg mooi. we varen langs vissers die hun netten binnenhalen en hun vangst keuren, en dan verwijderen we ons, naar het midden van de rivier. we zijn niet de enigen daar, en een andere boot doet ons teken dat we verder moeten gaan... Het is zo intens, turen over het water, in spanning, met ingehouden adem ... en dan zien we ze, ze zijn met hun vijven, glijden op hun gemak door het water, gaan onder, en komen wat verder terug aan de oppervlakte. het is een prachtig en ontroerend zicht... we volgen ze en hebben zo de kans om ze beter te bestuderen. de dolfijnen hebben enkele bijzondere kenmerken, een stompe neus en een heel kleine dorsale vin. Zo mooi, ik geniet en ben ontroerd. De zon gaat onder, en ook het licht en zelfs de wolken zijn onze bondgenoot... Schitterende ervaring. De avond brengen we met ons gevieren door in een bar, waarna onze wegen splitsen. Dan en ik gaan met de bus via Stung Treng naar de grens, Greg keert terug naar Phnom Penh om zijn visa voor Laos in orde te brengen ( we zien elkaar waarschijnlijk in Vientiane ), en Antoine gaat naar het zuiden, naar Mondulkiri, aan de Vietnamese grens. Deze provincie is minder toeristisch, maar heeft naar het schijnt heel wat te bieden: suikerrietvelden, watervallen en gevarieerde landschappen- gaande van beboste gebergten naar heuvels en graslanden... ik ben benieuwd om zijn foto's te zien!

We keren hoe dan ook ooit terug naar Cambodia, er is veel schoons dat we niet hebben gezien en dat zeker de moeite waard lijkt...

---