Φαουντ Φακτ.Άλλος με τη βαρκα μας.

---

Δρομο πηραμε, δρομο αφησαμε και στο λεωφορειο γνωρισαμε την κυρια Χενγκ. Δεν θα ηταν πανω απο 65, με την ομορφη δαντελενια μπλουζα της και ενα μαυρο φιογκακι καρφιτσωμενο. Αυτο ειναι πενθος μας ειπε, εχοντας φανερη την αναγκη επικοινωνιας. Καλη μου κυρια Χενγκ. Ηταν μια απο αυτες τις ιστοριες που διαβασαμε, και η οποια φαντασια μας ζωντανεψε με τα λογια της. 26 χρονια μετραναστης στην Αμερικη, και αυτο ευλογια μιας και σήμαινε οτι επιβιωσε την φρικη των Χμερ Ρουζ. Ηταν εκείνη, ο αντρας της και τα πεντε τους παιδια που ζουσαν και βασιλευαν στην πρωτεουσα οταν εγινε το μπαμ. Μηχανικος αμερικανικων αεροσκαφών ο αντρας της, κρυβε λογια δηλαδη. Και χωριστηκανε, και χαθηκανε, και τα καταφερανε. Και γυρισανε στην ήρεμη πια χωρα τους για να ταξιδεψουν, να κανουνε πραγματα που δεν μπορεσαν. Και δεν προλαβαν. Εμεινε μονη της η κυρια Χενγκ. Θαρρεις και εκλεισε για εκεινον ο κυκλος οταν γυρισε στη χωρα του. Την αγκάλιασα, της είπα οτι όλα θα πάνε καλά, κάτι αμήχανο και αισιόδοξο, φορτωσαμε τα σακίδια μας και βρεθηκαμε στην Kompong Luong.

Ψαροχωρι με τα ολα του. Ολα του ομως εν πλω. Μισο Καμποτζιανο, μισο Βιετναμεζικο. Αλλος με τη βαρκα μας και ενω μειναμε σε μια καμποτζιανη οικογενεια στο εν πλω σπιτικό τους, περνουσε το ψιλικατζιδικο, το μαναβικο, ο φούρνος, καλό να μη σου λειψει. Για το βενζινάδικο όμως και το σχολείο έπρεπε να κανεις εσύ την προσπαθεια σου. Ηταν εκεί, έπλεαν με ανοιχτοκαρδες πύλες για παιδιά και πιστούς. Ολα τριγυρω καινουρια που δεν χορταιναν τα ματακια μας. Βουτηξαμε λοιπον στη citrtonela μπας και ηρεμησουν τα ιπταμενα και το απολαυσαμε.
Δεν ηταν πολλά αυτά που είχαν, δεν ηταν και πολλά αυτά που χρειαζόταν. Και έτσι η χαρά δεν έλειπε.

---

Photos

Στη βάρκα
Φαουντ. Τα βασικά.

Στον πύργο
Φαουντ. Ποσο ξέρει να ζεί.

Στην όχθη
Φαουντ. Το ριζορτ μας.

Στο παιχνιδι
Φαουντ. Την Σρι εν

Στη βαρκάδα
Φαουντ. Της εκκλησιας την πόρτα.

Στη φωτογραφία
Φαουντ. Χαμόγελα.

Στο πήγαινε
Φαουντ. Πολλά κλίκ.