Van een grot naar een privéstrand

Asia » Burma
April 23rd 2016

Published: April 23rd 2016

Hey iedereen,

De boot naar Hpa-an duurt een paar uurtjes en is niet super speciaal. Ik ga naar een bekend guesthouse om te informeren over de grotten. De reden dat ik naar Hpa-an ben afgereisd. De medewerkers van het guesthouse geven weinig hoopvolle informatie. Op een kaart op de muur zijn wat grotten aangegeven en ik besluit op eigen houtje vervoer te regelen. Ik loop een stukje, rijd met een bus mee tot een bepaalde splitsing, lift een paar kilometer tot over een grote brug en regel vervolgens een enkele reis motorraxi naar de ingang van een grot tempel. Helaas is dit de enige tempel met entree en ben ik weer eens blut. Als ik nu naar binnen ga wordt slapen en eten lastig. Ik mag wel naar een mooie uitkijkpost klimmen. De weilanden, bossen en rivieren zijn prachtig vanaf boven. Ik ben vastbesloten een grot te bezoeken en er is een kleinere, zonder entree, in de buurt. Ik loop een stukje en spring dan achterop bij een scooter. De grot is mooi, het is voor mij de eerste keer onder een berg. In het begin staan wat Boeddhabeelden Ik wandel naar een opening aan de andere kant met alweer spectaculair uitzicht. Op de terugweg door de grot zie ik wat monniken in donkerrode pijen elkaar fotograferen met een smartphone. Nergens staat de tijd stil. De weg terug begint met een lift achterop bij een zwijgzame monnik. Een man met houten zijspan brengt mij tot zijn huis aan het begin van het plaatsje. Ik loop het verrassend lange stuk tot het centrum langs de rivier terwijl de zon roze kleurt. Ik heb te weinig contanten om het guesthouse te betalen. Ik was van plan om in een klooster bovenop een berg te overnachten maar met de aanblik van dit klooster weet ik dat het gekkenwerk is om na alle inspanningen van de dag de top te bereiken. Ik mag een dagje later betalen. Als het goed is kan ik dan mijn geld halen bij western union. Mijn avondeten eet ik aan tafel met een leuk Frans stel dat mij alvast warm maakt voor de koude stukjes van Nepal. De porties zijn groot, iets wat niet vaak gebeurd en resulteert in een overvloed aan lekkernijen. Mijn ontbijt de volgende dag bestaat uit een heel klein beetje yoghurt en twee bolletjes ijs. Voor negen uur zit ik al in de bank maar de transactie gaat niet vlekkeloos. Het is allemaal
wat lastiger dan gedacht. De vrouwen achter de balie helpen steeds drie klanten tegelijk en er wordt constant gebeld, gefaxt en gestempeld. De computers die non-stop door driftig typende vrouwen worden bediende draaien op windows 98. De Burmese legitimatiebewijzen die ik om de haverklap voorbij zie komen zijn geplastificeerd en bevatten geen watermerk. Om kwart over 1 verlaat ik het gebouw voor de tweede keer. In tegenstelling tot de eerste keer ben in nu in het bezit van een vuistdikke stapel bankbiljetten. Ik betaal mijn hostel en drink een kopje thee in een theehuis. Tegen de honger eet ik drie bananen, waarvan twee rood en iets dikker zijn. Ze smaken wat zuurder en zijn best lekker. Er is zoveel onbekend overheerlijk fruit in deze hoek van de wereld. Ik heb uitzicht op de busstop en pak de bus terug naar Malwamyine van twee uur. Het plan om wat andere grotten per scooter te verkennen gaat tijdshalve niet door. Mijn plan om de Htee Kee grensovergang terug naar Thailand te nemen zorgt voor een wat strakker schema. Terug in mijn vertrouwde guesthouse haal ik mijn bagage op en zeg iedereen gedag. Ik eet een vroege maaltijd en vertrek richting de nachtbus naar Dawei. Het is dezelfde bus als Ben heeft richting Myeik een stad nog zuidelijker. Het is zo druk dat het gangpad gevuld is met mensen op kleine krukjes. De programma's op de televisie zijn een stuk slechter dan die bazookafilm in Thailand. Voor vieren arriveer ik in Dawei. Nadat de scootertaxi mij naar diverse hotels en giesthouses heeft gereden eindig ik uiteindelijk in een wat vieze kamer voor een paar uurtjes slaap. Ik regel vervoer naar de grens op de 24e, als het goed is kan ik Bangkok in één dag bereiken. Dat betekent dat ik nog een extra nacht heb in Dawei, precies genoeg tijd om iets te doen dat al een tijdje op de verlanglijst staat. Ik probeer een motorbike te huren maar de verhuurder is niet thuis. Ik overhandig een stapeltje geld aan een scootertaxi en neem zijn tweewieler met 125cc van hem over. Ik ben van plan om naar Tizit te gaan, het mooiste strand in de buurt volgens de info van mijn slaapplek. Ik vertrek naar het schiereiland. Ik cross door dorpjes, weilanden en prachtige natuur. Af en toe stop ik voor wat eten of drinken, de mensen zijn fantastisch. Na een flink eind rijden zie ik een groot bord dat een strand aangeeft, niet degene waar ik naar op zoek ben maar het wordt al wat later. De meeste mensen hier spreken nauwelijks Engels en alle instructies zijn wat vaag, dus besluit ik deze afslag te nemen. 10 km naar het strand. Dit stuk begint als een wat hobbelig zandweggetje met af en toe een pittige heuvel. Ik kom steeds verder en het landschap wordt wat meer jungle. Zo nu en dan kom ik langs een paar houten huizen. Alle kinderen rennen dan zwaaiend richting de weg terwijl ik mijn best doe de kippen te ontwijken. De weg wordt smaller en smaller tot het uiteindelijk niet veel meer is dan een klein slingerend wandelpad. Als er geen blauwe bordjes met 'beach' en 'guesthouse' waren geplaatst was ik al lang omgedraaid. Na een hoop geploeter kom bij een bocht. De grond is wat zanderiger en ik hoor de zee. Het guesthouse en de 'beach' zijn nog verder. Ik parkeer mijn motorbike en klim over een duinpaadje. Daar sta ik dan, op een gigantisch strand, ingesloten door twee grote dichtbeboste rotsen. Ik kan mij niet bedwingen en trek al mijn kleren uit en ren de zee in. Het water is blauw turquoise en de temperatuur perfect. Ik zwem wat rond en droog op in de late namiddag zon, die gelukkig wat zachter schijnt dan een paar uurtjes geleden (het was zo heet dat de voering van mijn tas aan mijn zakmes is gesmolten) . Ik voel mij een winnaar. Nadat ik een tijdje genoten heb wil ik een kijkje nemen bij het guesthouse. Ik moet wat door het zandploeteren en kom niet veel later bij een klein hutje en drie groene houten bungalows. Twee Burmese, een wat oudere Duitser en een jong Duits stelletje zijn aanwezig. Als ik mijn plan vertel krijg ik wat nuttige tips. Dit guesthouse, zonder stromend water en elektriciteit, ligt aan de andere kant van hetzelfde strand. Een paar honderd meter vanaf mijn zwemspot. Het is vanaf het strand niet te zien en iewat bezorgt informeer ik of zij mijn zwemsessie, inclusief de juichende entree, gespot hebben. Dit is gelukkig niet het geval. Het stel gaat terug naar Dawei, ze hebben hier niet overnacht. De Duitser Olav is de enige gast. Hij verteld dat alles hier in Januari gebouwd is. Tizit blijkt een flink stuk terug te liggen. Ik heb zeker de dubbele afstand afgelegd. De hosteleigenaar maakt een maaltijd, alleen voor mij. Het is voor de derde keer vandaag inktvis. Dit exemplaar is hier zo uit de zee geplukt, verser vindt je ze niet. Ik bekijk de zonsondergang en rijd in het donker terug naar het begin van het strand. Met mijn hoofdlamp om knoop ik de hangmat, toch niet voor niks gekocht, tussen twee bomen aan de bosrand. Als ik in mijn slaapzak lig luister ik naar wat passende muziek en steek een sigaar op. Een van de weinige Burmese culturele uitspattingen die ik tot nu toe nog niet geprobeerd had. Het licht van de volle maan doet de sterren verdwijnen. De nacht is om meerdere redenen erg oncomfortabel. Als ik om half zes wakker wordt bewonder ik de zonsopkomst en pak al mijn spullen weer in. Alsof ik het dagelijks doe manoeuvreer ik de Honda terug naar de grote weg. Ik laat de tank vullen uit glazen flessen die op een rekje langs de weg staan. Ik drink een koffie en eet wat zoete plak rijst terwijl een hele familie toekijkt. Als ik wil betalen blijkt de vader te trakteren. Ik breng een bezoek aan Tizit en zwem mezelf schoon. Het strand waar ik heb overnacht is eerlijk waar wat beter. Om elf uur 's ochtends ben ik alweer terug in mijn viezige slaapplek, ditmaal heb ik een andere kamer. Ik schaf Burmese laarzen aan, doei doei palladium. Met fruit van de markt maak ik een grote fruitsalade. Nu lig ik wat bij te komen. Ik ga zo de beste curry van Dawei uitproberen en morgen richting Thailand.

Liefs,
Klaas

Van een grot naar een privéstrand

Copyright Notice: All Rights Reserved