Dag 17: Thimpu

---

Vandaag zijn we halverwege onze reis! De tijd vliegt, maar we hebben al immens veel gezien en gedaan!



Vanochtend konden we Thimpu eindelijk in het licht zien toen we onze gordijnen opendeden. Voor een hoofdstad is het er enorm rustig en is er niet echt die stadsdrukte. Heerlijk!

We gingen ontbijten en ik sprak er met mensen uit Noorwegen (ik had de taal al herkend en zij die van ons), die hier waren voor het werk. Aangename babbel en het ontbijt viel ook best mee. Alleen de boter is hier (zoals op sommige plekken in Nepal) niet te vreten! 😊 Eitjes zijn gelukkig overal lekker en met toast met confituur kunnen ze (tenzij dan in Dhampus) niet veel verkeerd mee doen.



Om 9u30 werden we opgepikt door onze gids en chauffeur.

Ook hier moeten we zelf geen autodeuren opendoen of sluiten. 😊

We reden naar onze eerste van vele stops. Ik zal proberen ze wat op te lijsten, want we doen wel wat.

opmerkelijk zijn de vele borden onderweg met teksten van de koning. teksten als:

"tabak is vaak het begin van de weg naar hardere middelen zoals drugs, rook niet"

"gooi geen vuil in het openbaar, zo blijft het aangenaam voor iedereen"

en dergelijke zinnen.



National Memorial Chorten

Een Stoepa/tempel gebouwd in naam van de 3e koning. Het was best indrukwekkend. Er liepen enorm veel senioren rond. Van onze gids hoorden we hoe dit kwam.

Blijkbaar gaan hun kinderen werken en droppen ze hun oude ouders/grootouders hier af en pikken ze deze terug op als het werken gedaan is. Hier hebben ze hun babbel en beweging door al biddend rond de stoepa te wandelen. Best komisch.

Ze gingen net met een vuurritueel beginnen en er kwamen enkele monniken in een rij uit de tempel, al blazend op hun instrumenten. We zagen het begin en wandelden toen door. Nu gingen we binnen in de Stoepa. Schoenen uit en camera's helaas ook (dat is hier de regel). Geen beelden dus van binnen de tempels. Wel heb ik hier een geluidsopname gemaakt van het bidden. Dat was op zich enorm indrukwekkend. Aan bijna elk beeld ging onze gids ook 3 keer op zijn knieën en gaf hij een beetje geld.



Buddha Dordenma

Dan reden we de berg op en in de verte konden we het al zien liggen (eigenlijk vanuit heel de stad). Een gigantisch bronzen standbeeld van 51 meter hoog staat te pronken op de heuvel. het was echt immens. Er was een enorm plein en bijna alle palen waren ingekleed in goud. Ook opmerkelijk was: geen verkopers die hun koopwaar in je neus duwen. enkel rust en enkele toeristen e pelgrims die kwamen bidden. Van buitenaf was het geweldig om te zien.

Vanbinnen was het zo mogelijk nog indrukwekkender! (ook hier was het schoenen en dus camera's uit). tegen de muren vond je in totaal 125.000 kleinere Boeddha's. Replica's van de grote van buiten. Ook vanbinnen was het helemaal met goud bekleed en de muren waren beschilderd met prachtige mandala's en religieuze figuren.



Takin Preserve

Next stop: Takin Preserve! Een takin is het nationale dier van Bhutan. Ze zijn met uitsterven bedreigd en komen enkel in en rond het Himalayagebergte voor.

Vroeger was deze plek een dierentuin, maar de koning vond dit niet goed voor de dieren en besloot om de dieren allemaal vrij te laten in het wild. De Takins waren zo tam dat ze op de straten bleven rondzoeken naar eten. Daarop is beslist om de Takins er te houden en mee te kweken en geleidelijk aan weer vrij te laten in het wild.

Helaas zaten de Takin redelijk in het midden van het gebied en konden we ze niet van heel dichtbij zien. Karen en ik besloten toch een rondje rond het park te doen terwijl de gids in de auto wachtte.



Nonnenklooster van Ziluhka

Hier wonen allemaal vrouwelijke monniken (of monnique'n, oke, slecht mopje). Het is een klein klooster, maar wel mooi. Ook hier weer enkel foto's van de buitenkant.



Levend museum 'simply Bhutan'

vervolgens kwamen we aan bij het levende museum van Bhutan. Zie het als een zeer miniversie van Bokrijk. De gidsen lopen er rond in hun klederdracht (die eigenlijk bijna niet veranderd is tegenover nu) en springen spontaan in als er iets moet worden voorgedaan. Dit was echt indrukwekkend. We werden ontvangen zoals gasten worden ontvangen in een typisch Bhutaans huishouden. Met Ara, een soort van zelfgemaakte rijstwijn in een kommetje. Dit neem je als gast vast met je linkerhand en met je rechter ringvinger dip je erin en pink je 3 keer de wijn in de lucht als dankbaarheid. De wijn zelf was best oké, maar ik ben sowieso al niet echt fan van wijn.

De gids liet ons ook zien hoe ze daar huizen bouwen. Dit gebeurt op een speciale manier met modder dat aangestampt wordt. Hierbij wordt een gebed gezongen voor alle insecten die tijdens het proces doodgaan. Dit demonstreerden ze dan ook heel uitbundig. Doordat dit door zowel mannen als vrouwen gebeurt, is dit een ideaal moment om koppels te vormen. 😊

We kregen info over het nationale feest met maskers en hot stone baths, hoe een keuken werkt en het materiaal dat je erin vindt en nog veel meer.

Opeens merkten we een soort van tuin met allemaal houten penissen in staat van paraatheid. Onze gids legde uit dat dit het symbool is van vruchtbaarheid. Hier zit ook een gek verhaal aan vast. Korte samenvatting: vroeger was de boeddhistische leer enorm streng. Geen drank, geen vlees, geen seks, bijna niks. Toen kwam er een man die de boeddhistische leer volgde, maar die al die zaken in overvloed deed. Hij zei dat je ook de verlichting kunt bereiken zonder al die regels. Zijn goddelijke kracht zat in zijn fluit (ja, die fluit), waar onze gids vol passie over sprak. Ze noemden hem: The Divine Madman. Vreemd voor ons, maar een symbool van bevrijding voor alle inwoners van Bhutan. Die houten fallus zouden we nog veel tegenkomen hier. Vrouwen die zwanger willen worden, komen deze Divine Madman aanbidden.

We ontmoetten er ook iemand met een spierziekte. Die daar wordt voorgesteld als: "This is my very special friend. He is special because he has a lot of talent.". En oh God had die mens talent. Hij was al enkele keren op tv geweest met zijn talent. Deze mens doet alles met zijn voeten. Waaronder het maken van prachtige houtsculpturen. Ni normaal hoe mooi!

voor het eten (dat we daar ook kregen in typisch Bhutaanse stijl) mochten we eerst nog een poging wagen om te boogschieten.

Karen begon en schoot als eerste raak. van achter haar kwamen 3 andere gidsen en begonnen samen een dans met zang te doen waar Karen bij moest aansluiten.

Toen ik dat zag, heb ik er dan maar 3 keer naast geschoten 😉 😊

Nee, het ging echt niet! 😊



Tijdens het eten konden we genieten van een traditioneel dansje en van de lokale thee: Boterthee met geroosterde rijst. Die smaakt 'speciaal'. Karen vond het maar niets, maar ik dronk toch mijn kom op. Het viel nog wel mee.

De maaltijd zelf was typisch Bhutaans. rijst (uiteraard) met enkele zijgerechtjes, waarvan enkele duidelijk enorm pikant! Ik proefde van de pepers met kaassaus, een specialiteit daar. 1 pepertje was wel genoeg 😊

Het dessert stond Karen meer aan. Een soort fruit met yoghurt. Het was idd best lekker en Karen kreeg er eentje extra! 😊



Nationaal instituut voor zorig chusum

Een school volledig gewijd aan handwerk. In Bhutan vinden ze het belangrijk dat je een kunstvorm leert. Of het nu naaien, schilderen, beeldhouwen, houtbewerking, metaalbewerking of iets dergelijks is, hier kan je het leren. We bezochten alle klassen terwijl er studenten aan het werk waren. Echt indrukwekkend wat ze hier kunnen. Elke kunstvorm zie je dan ook terugkomen in elke tempel.



Local farm market

Volgende stop was de boerenmarkt. Hier kon je vooral fruit, groenten en rijst kopen. Het was er gigantisch! En verrassend proper. onze Chauffeur zijn vriendin werkt hier, dus hij ging even mee. We kochten er nog wat Chilipoeder, volgens onze gids genoeg voor heel België aangezien ze zo pikant is en wij in hun ogen niks gewoon zijn. 😊 We kuierden nog wat over de markt en gingen dan verder.



Koninklijke textiel academie

Hier zagen we enkele vrouwen aan het werk. Ze maakten de traditionele kledij van Bhutan (die overigens nog steeds gedragen wordt) en tafelkleden en dergelijke.

Zo 1 stuk stof duurt 6 maanden om te maken en een volledige outfit bestaat uit 3 stukken stof. Ook dit zag er allemaal wel weer prachtig uit. Echte kunstwerkjes.



Papiermakerij

Dit was onze laatste stop voor we terugkeerden naar het hotel. Karen had in Nepal een boekje gekocht van speciaal papier en hier gingen we zien hoe het gemaakt wordt. Er komt niets chemisch aan te pas. Ze gebruiken stukken blad en schors van een bepaald soort boom: De Daphne-boom of de Lokta. Deze worden dan gedroogd tot ze bruin zien, daarna worden ze gekookt en weken ze in het water zodat ze terug geelgroenig worden. Dit gaat dan in een heel handmatig proces (dat ik volledig gefilmd heb) door enkele productiestadia. Heel boeiend en mooi om te zien!



Hierna gingen we naar ons hotel, maar eerst nog een tussenstop op onze vraag aan enkele handwerkwinkeltjes.



Om 17u15 (na de werkuren) hadden we weer afgesproken om de Dzhong van Thimpu te bekijken. Een Dzhong is een soort fort dat tegenwoordig vooral gebruikt wordt om zowel de administratieve krachten van de overheid een plek te geven en ook om monniken te huisvesten om de lokale tempel in de Dzhong te onderhouden en te aanbidden. In elke stad staat er zo een Dzhong. Deze was prachtig vanbuiten en vanbinnen. We mochten even op het binnenplein en in de tempel en dan keerden we terug naar ons hotel.

Daar kregen we hetzelfde als vanmiddag met een lekker ijsje als dessert!

Nu de blog aan het typen en daarna slapen. Morgen rijden we door een schijnbaar prachtige vallei richting Phunaka, de vroegere hoofdstad van het land gelegen op 3100m hoogte.



Groetjes!

Karen & Rick.

---

Comments

[moemoe en grootva]

daar hebben we ook weer geweest hééééél speciaal allemaal nen cultuur die wy ni kennen mooi en nu gaan we naar Napels dan komen we daar ook da moette kunne hé awel wy kunnen da vanuit onze zetel!grtjs aan Karen.(terwyl julie andere culturen opsnuiven wordt hier ook aan cultuur gedaan ze zyn al volop bezig op de plek waar het beeld moet komen nen ferme put voor de sokkel is klaar dus ze kunnen al ver beginnen met vullen mlet verassingen voor binnen 100 j.komt goe.