Misschien wel mijn laatste berichtje uit Oeganda...

---

Ja, dit zou best wel eens de laatste keer kunnen zijn dat ik wat schrijf op de travelblog in Oeganda...De allerlaatste week is begonnen. Volgende week maandag gaat mijn vliegtuig. Eerst naar Dubai, waar ik dan een nacht op het vliegveld slaap, of in ieder geval probeer te slapen. En dan op dinsdag het vliegtuig naar Duitsland, Frankfurt, waar papa, Michel en misschien ook mama op me zullen staan te wachten...ik kijk er naar uit om ze weer eens te zien! En dan lekker naar Nederland, naar huis. Ik heb er gemengde gevoelens over. Ik zou hier best nog een paar maanden kunnen blijven, ik geniet van het leven hier, maar ik heb gelukkig toch ook wel heel veel zin om thuis te komen!

Hier in Oeganda gaat alles nog steeds helemaal goed. De afgelopen week was flink aanpoten. Maar het is af. Zaterdag had ik alle verbeterpunten gedaan, en heb ik het rapport weer naar Nederland opgestuurd. Het is nu nog even afwachten op een mailtje. Voor alsnog heb ik geen reactie terug, dus dat betekent lekker niets doen...Ik wacht het af tot en met woensdag. Op die dag heb ik gepland om uit Kibale te vertrekken, naar Bulenga (Kampala). Mocht ik nog een mailtje terug krijgen en het blijkt dat ik mijn werk niet goed genoeg gedaan heb dan wordt het toch nog eventjes zwoegen, en zal ik mijn vertrek uit Kibale misschien wel uit moeten stellen met een paar dagen, maar voor het weekend moet ik hier weg zijn, zodat ik me nog kan voorbereiden op de reis. Als ik woensdag al weg kan, dan probeer ik zaterdag en zondag nog eventjes in Kiwangala langs te gaan. Daar is nu ook de eerste groep vrijwilligers net aangekomen, waaronder Kees uit Moordrecht. Ik hoop dat dat gaat lukken, maar we zullen wel zien. Verder natuurlijk nog even een paar cadeautjes kopen in Kampala voor thuis, maar ik zeg al vast, ik ga niet veel meenemen, want het is allemaal extra ballast, en de meeste zo "typisch Afrikaanse" souvenirs zijn toch eerste klas prullaria die je tegenwoordig overal kunt kopen in Europa...Maar helemaal met lege handen kan ik natuurlijk ook niet aankomen dus...

Je houdt het niet voor mogelijk maar ik ben de bavianen van Kibale toch wel leuk gaan vinden...ik ga ze echt nog missen! Intussen heb ik ze opgevoed en halen ze het niet meer in hun apenhasses om me aan te vallen en m'n huis binnen te dringen. Zodra ze me zien maken ze dat ze weg komen tegenwoordig. Ik geloof dat ik toch best een goede opvoeder ben, want hoe ze nu met me omgaan staat in een heel schril contrast met 6 weken geleden! En op deze manier ben ik ze toch veel meer gaan waarderen. Het is prachtig om ze bezig te zien, vooral 's ochtends vroeg, dan zijn ze het meest actief. Die kleintjes zijn de hele dag aan het spelen. Dan kan je ze achter elkaar aan zien rennen, en klauteren en dan tuimelend weer uit een boom zien vallen boven op elkaar. De grote baas, een enorm mannetje, zit dan rustig een beetje te kauwen en overziet het allemaal wat er gebeurt in zijn familie. Tegelijkertijd in de hogere bomen om het veld met onze huizen slingeren allerlei andere apen gezellig door de bomen. Even verderop zetten de chimpanzees het weer eens op een krijsen en schreeuwen. Die chimps weten zich goed te verstoppen zodat je ze alleen met heel veel geluk kan spotten, maar ze zijn des te meer hoorbaar. Ik heb nog nooit beesten meegemaakt die luidruchtiger waren dan die chimps. Alhoewel de neushoorn vogels wel heel dichtbij komen met hun gekras in de ochtenden en avonden. Ja, het is hier echt een gezellige beestenbende! Zaterdag tegen de avond maakte ik nog een kort wandelingetje naar de rivier. Halverwege deze weg, toen ik al voorbij was gelukkig, stak er een olifantenfamilie over! 4 kinderen, van nog vrij klein naar al vrij groot en 4 volwassenen. Ik kon het vanaf veilige afstand allemaal bewonderen. Het was echt schitterend, wat zijn dat indrukwekkende dieren! Vooral als je hier zo te voet door het gebied gaat en ziet wat een sporen die beesten achterlaten. Ze kunnen hele stukken bos gewoon compleet tegen de vlakte werken! Het zijn echt levende bulldozers. En ze zijn GROOT! Dat ga ik ook allemaal wel missen...Maarja, over een half jaar, als ik mijn werk op school niet verzaak dient de volgende kans om dit soort dingen te beleven zich alweer aan! Mijn afstudeeropdracht! Wat gaat de tijd snel. Ik ben inmiddels wel erg gesteld geraakt op Afrika, dus het zou heel goed kunnen dat ik mijn opdracht weer in Afrika probeer te hebben. Er is hier nog zoveel te zien! Maarja, dat is later. Eerst mijn laatste week hier nog, en alles op een goeie manier achterlaten. En dan lekker een paar weken vakantie in Nederland, even acclimatiseren weer, en dan weer naar school voor mijn allerlaatste half jaar in de schoolbanken! Ik heb er gek genoeg best zin in!

Of ik nog wat schrijf in Oeganda is de vraag, en ik denk van niet, maar ik schrijf in ieder geval nog een keertje als ik terug ben in Nederland, zodat iedereen weet dat ik veilig terug ben en dat ik daarmee deze travelblog ga beeindigen.

Een hele goeie week iedereen!

Joeri

---