Advertisement
Published: July 27th 2014
Edit Blog Post
Om 9.15 verlaten we de Fernery Lodge om ons een half uurtje later te melden in Stormsriver bij de Adventure Company voor de Canopy Tour. Na het invullen van de nodige papieren, de zogenaamde indemnity forms, kunnen we ons klaar maken voor de tocht. We worden in de klimgordels gehesen, krijgen een helm (voor de langharigen onder ons inclusief hilarisch ? haarnetje) en een paar handschoenen. We worden vervolgens met auto naar het dichtstbijzijnde bos gereden en beklimmen het eerste platform. We krijgen instructies over hoe we moeten remmen wanneer we te hard over de zipline richting het volgende platform roetsjen. De eerste twee ziplines zijn kort om even te oefenen. En zoals gewoonlijk bij sportieve aangelegenheden gaat het ons redelijk goed af. Wanneer we af en toe iets te ver voor het platform stil hangen weet de behendige instructeur ons aan een been binnen te halen. Ziet er vrij lachwekkend uit, zeker wanneer je Karin heet en het haarnetje tot over je oren onder de helm uitkomt. Snugger ziet er anders uit, kan ik je wel vertellen. Maar goed; als je maar lol hebt zullen we maar zeggen. Ondertussen weet onze hoofdinstructrice ons ook een en ander over de bomen
te vertellen waar we min of meer in hangen. De oudste boom?, Uncle Sam, is ongeveer 600 jaar oud. De ziplines, waarvan we er vandaag 10 achter elkaar zullen doen, zijn op een natuurvriendelijke manier aan de bomen bevestigd, er komt geen spijker aan te pas. Onze langste zipline is 91 meter lang en we genieten volop van de omgeving en het zoeven tussen de boomtoppen. De bekende Zuid-Afrikaanse loerie, een vogel die zich zelden laat zien, komt toch ook nog even voorbij vliegen. Helaas na anderhalf uur zit het er al weer op. Er wordt opgemerkt dat we het bijzonder soepel en snel gedaan hebben. We willen onszelf natuurlijk niet op de borst kloppen, maar dat hebben we vaker gehoord?. Er staat bij terugkomst een lekkere tosti met thee en vruchtensap voor ons klaar. Ook dit was weer een geweldige ervaring. Op naar de Masescha Country Estate, hoe zou deze, zeer goedkope, accommodatie voor 9 personen er uit zien. Wanneer we arriveren in het wereldse Harkerville?, worden we ontvangen door een jongen in pyjamabroek die ons een sleutel overhandigt en ons doorverwijst naar het huisje waar zijn moeder, die gelukkig wel is aangekleed, ons vriendelijk ontvangt. Het huis ligt
midden in een bos, is nogal gedateerd, maar geeft toch een romantische idee. Een gezellige woonkamer met open haard en genoeg bedden voor iedereen. Douchen wordt echter een probleem, want hoewel het er allemaal prima gemoderniseerd uit ziet, is de waterdruk van het niveau druppels?. We installeren ons dus voor een nachtje, drinken even thee en zetten dan koers naar Plett, zoals ze Plettenberg Bay hier noemen. We begeven ons naar de zee, waar de golven ? woest het strand opwaaien. Met de bergen op de achtergrond en de dreigende lucht een prachtig schouwspel. We drinken nog wat en om 18.00 stappen we het Lemon Grass restaurant binnen. Het ziet er sjiek uit en het eten smaakt wederom voortreffelijk. Twee uur later zitten we weer in ons landhuis, stoken de open haard op en kijken met zijn allen naar een film. Weer een mooie dag voorbij. Tot morgen.
Advertisement
Tot: 0.109s; Tpl: 0.016s; cc: 13; qc: 50; dbt: 0.0616s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb