Advertisement
Published: October 9th 2016
Ik was gisteren laat thuis dus had ik geen tijd om te schrijven, maar hier is het verslag van gisteren.
Ik zou dus om 5 uur opgehaald worden met een busje. Nou wist ik dat ze het hier niet zo nauw nemen met tijd als in Nederland. Dus ik zorgde dat ik een paar minuten eerder aan de straat stond dan afgesproken voor de zekerheid. Uiteraard was de bus niet op tijd. Sterker nog om kwart voor zes was de bus er nog niet. Ik was uiteraard best boos dat ze me vergeten waren en dus belde ik het kantoor op. Ik kreeg echter niemand te pakken want, wie gaat er om 6 uur in de ochtend al op kantoor zitten. Dus ik droop weer af en ben maar weer in bed gaan liggen om in ieder geval uitgerust te zijn als ik straks mijn geld terug ga vragen. Dan wordt ik ineens om kwart over zes gebeld door een Mexicaans nummer dat niet van het kantoor was. Dat kon alleen maar de chauffeur zijn want verder heeft nog niemand in Mexico dat telefoonnummer. Ik nam op maar ik kon er niks van verstaan want zo goed is mijn Spaans
nog niet, maar ik antwoorden in mijn beste Spaans dat ik binnen drie minuten op straat zou staan. Ik kleedde me weer snel aan en rende de straat op
Achteraf was ik mijn ticket vergeten, maar daar had de chauffeur geen probleem mee. Ook bleek toen ik thuiskwam dat ik zelfs mijn deur niet op slot had gedaan. Ik ben maar snel in het busje gaan zitten en toen reden we verder. Het bleek dat ik de laatste was die opgehaald werd en onder andere daarom was het zo laat. Ook bedacht ik me dat ik geen idee had of ik wel in het goede busje zat want de chauffeur heeft mijn ticket niet gecontroleerd, maar goed zoveel busjes stonden er niet te wachten in mijn straat en dus was ik eindelijk onderweg naar Palenque.
Ik weet dat ik al wat geschreven heb over de staat van de busjes hier dus dat zal ik niet nog eens doen. Ik kwam er deze week alleen wel achter dat de enige weg waar ik over gereden heb de enige weg is die ze hier goed onderhouden omdat daar veel toeristen over rijden. Dus was ik gewaarschuwd voor de staat van de
weg en dat bleek niet onterecht. De route liep door de bergen en was een snelweg, maar echt snel kon je niet rijden want elke zoveel kilometer lag er een drempel, of meerdere, waar de auto zijn onderstel op verloor als hij er met meer dan 5 kilometer per uur overheen reed. Maar de chauffeur had haast, of een te zware voet, want tussen die drempels gaf hij flink gas. De borden gaven aan dat 80 kilometer per uur de snelheidslimiet is, maar de chauffeur rekende denk ik nog in mijlen per uur. Bovendien was er geen vangrail en waren er flinke gaten in de weg die nog vervelender waren dan de drempels. Ik kon dus niet echt bijslapen van het opstaan om 5 uur.
Maar goed mijn chauffeur zal dit wel een keer of 5 per week doen dus die kent die weg hier wel. Die weet wel welke gaten hij moet vermijden en tot hoe ver hij op de rand kan rijden. Die weet wel op welke stukken er geen tegenliggers komen want dan kan hij op die weghelft rijden omdat die beter is. Bovendien had die man op deze manier minimaal de vijftig gehaald (of zijn
levensstijl heeft hem vroeg oudgemaakt) dus het is nog nooit echt fout gegaan.
Het vorige was overigens meer een mantra dan een overtuiging tijdens die rit. Maar goed we kwamen veilig aan bij de eerste stop dus het was wel waar. Voor de eerste stop moeten we nog ongeveer 5 kilometer bergafwaarts vanaf de snelweg over een doodlopende weg. Aan het begin van die weg was een touw over de weg gespannen waar de chauffeur voor moest stoppen. Uiteraard was het eerste waar ik aan dacht een overval. Dat bleek achteraf niet heel ver van de werkelijkheid. De chauffeur moest een tol betalen aan de lokale bevolking die vonden dat iedereen die naar de waterval wilde dat best kon betalen. Dit was niet de entree naar dat park maar meer vergelijkbaar met een middeleeuwse ridder die spontaan op een brug die iedereen gebruikt tol gaat heffen omdat hij toch de sterkste is en niemand het met hem uit wil vechten. Bovendien kwam er een zwerm straatverkopers op de bus af zodra hij stil stond om bananen en andere dingen te verkopen. Maar de chauffeur redde ons uit deze penibele situatie (door gewoon te betalen, want dit zal wel de
standaard procedure zijn) en reed ons naar de bestemming, waar hij dus nog een keer moest afrekenen maar deze keer kreeg hij er tickets voor terug.
De watervallen zelf waren nog mooier dan ik me had voorgesteld. Ik dacht dat het slechts een formatie was maar er liep een pad van 700 meter langs de rivier omhoog en het hele stuk waren er allemaal watervallen en stroomversnellingen. Hoewel het letterlijk blauw water heet, was het water gewoon de kleur die je verwacht dat een rivier heeft, maar dat komt omdat de regen (het is immers nog altijd regenseizoen) allemaal vuil, zand en klei in de rivier spoelt. We hebben daar twee en een half uur rondgelopen, maar daarvan had ik ook zeker twee uur nodig om alles te zien.
Daarna gingen we naar misol ha, maar niet voordat ik mijn mantra nog een paar keer herhaald had. Het voordeel van die gevaarlijke ritten is wel dat je af een toe een plaatje van een landschap te zien krijgt tussen die beplanting door die langs het grootste gedeelte van de weg groeit. De 35 meter hoge waterval was al dat gevaar echter meer dan waard. Er loopt namelijk een
pad achter de waterval langs waardoor je de waterval ook van de andere kant kon zien, wat een beeld oplevert wat ik moeilijk kan beschrijven, maar het was echt prachtig. De nevel die van de waterval afkwam hulde de jungle die op de achtergrond lag in een filter dat het nog mooier maakte. Toen ik dat pad opliep bedacht ik me natuurlijk niet dat je zeiknat wordt als je op drie meter van een waterval staat die van zo hoog neerklettert. Dus moest ik daarna even in de zon drogen wat ook geen straf was. We hebben daar ook wat gegeten en dus hebben we daar ongeveer een uur rondgehangen.
Daarna gingen we richting Palenque en toen ik eindelijk het vertrouwen dat we de eindbestemming veilig gingen bereiken zagen we ineens mensen fruit van de straat vegen en even later een vrachtwagen vier meter lager langs de kant van de weg. Mijn vertrouwen dat het altijd goed ging was gelijk weer weg. Maar uiteindelijk kwamen we aan bij de Palenque, meer dan 2000 jaar oude stad van de mayas. Doordat we op de vorige stops meer tijd hadden doorgebracht dan gepland hadden we nog maar een uur over om
Palenque te bezichtigen.
Dat was zo mooi om te zien en ook zoveel om te zien in zo weinig tijd dat ik nog een keer terug moet om de rest te zien. Wat ik wel gezien heb waren tombes met prachtige muurschilderingen in het stucwerk, paleizen van 6 verdiepingen hoog met een werkend drainage systeem en zonlicht tot in het binnenste van het 10 meter wijde gebouw, en tempels die precies op alle vier de windrichtingen gericht zijn met afbeeldingen van verschillende goden en koningen. Wat ik niet gezien heb, en waar ik dus voor terug moet, zijn het observatorium, de tempel van 1000 soldaten, met voor elke soldaat een eigen pilaar met zijn afbeelding erop, het veld van het grote balspel, en de onderwatergrot die de poort naar het eeuwige leven voorstelde voor de mayas. Die poort werd bijvoorbeeld ook gebruikt voor (menselijke) offers aan hun goden. Bovendien kunnen ze de komende 4000 jaar nog doorwerken om alle tempels terug te winnen van het bos zonder de gebouwen te slopen. En het is maar goed dat er zoveel zijn, want de gebouwen zijn compleet overwoekerd en bijna niet te zien tussen de planten door tenzij je tegen de
stenen aanstoot. Waarschijnlijk hadden ze dit nooit gevonden als er maar een paar gebouwen stonden.
Alles bij elkaar heb ik dus mijn ogen uitgekeken heel de dag en ik heb er zeker van genoten, maar ik was ook erg moe aan het eind want slapen onderweg was niet echt een optie. Dus heb ik vandaag uitgerust en zit ik nu op mijn gemak mijn reisverslag te schrijven.
Advertisement
Tot: 0.216s; Tpl: 0.019s; cc: 7; qc: 44; dbt: 0.0847s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Mirjam
non-member comment
Avontuur
Dit was met recht een avontuur, zowel de rit als palenque, mooie foto's ook!