Advertisement
Published: November 29th 2014
Vandaag was echt een bijzondere dag. In de ochtend hoorde ik de walvissen redelijk dichtbij, dus ik ging buiten een kijkje nemen. Behalve de walvissen en de meeuwen is hier geen geluid. Geen auto’s, geen bouw werkzaamheden, en vrijwel geen mensen. Terwijl ik in stilte naar de walvissen aan het kijken was hoorde ik voetstappen achter me. Het was de buurjongen van 6 jaar. Verlegen als hij was kwam hij mij een stuk vers gebakken brood brengen, hoogstwaarschijnlijk in opdracht van pa of ma. Nadat ik hem in het Noors had bedankt wist hij niet hoe snel hij weer terug naar huis moest rennen. Inmiddels waren de walvissen verdwenen in een prachtige mist, dus ik besloot om die dag een berg te beklimmen achter mijn huisje. Terwijl ik aan de klim begon zag ik een andere buurman op weg naar mijn directe buren om een babbeltje te maken. Hij woont even verderop, net zo afgelegen als wij, samen met zijn broer. Als het hier straks gaat sneeuwen dan zorgen zij er voor dat het pad begaanbaar blijft. De jongste broer is 88, de oudste is 91. Ik weet niet of dit de jongste of de oudste broer betrof.
De weg
naar boven was redelijk goed te doen, maar wel een steile klim over gladde rotsen en bevroren mos. Het uitzicht vanaf deze berg is fantastisch en in de verte beneden me kon ik de walvissen zien bovenkomen. Een paar walvissen waren erg dicht bij mijn huisje, dus dat was jammer, zo dichtbij heb ik ze nog niet gezien. Vanaf mijn huisje had ik ze goed kunnen bekijken. Omdat het hier ook vroeg donker wordt besloot ik naar beneden te gaan. Naar beneden leek aanvankelijk een stuk makkelijker dan omhoog. Het was erg steil, dus al snel gleed ik onderuit om een paar meter door te glijden, tot ik mijn stok als rem kon gebruiken tussen een paar stenen. Dat beviel eigenlijk prima, dus ik besloot om het volgende traject op mijn gat naar beneden te glijden. Dat gaat prima, al heb je vanaf een bepaalde snelheid blijkbaar helemaal geen controle meer. Je kunt een beetje sturen, maar remmen zit er op het bevroren mos niet meer in. Ik had van te voren gekeken of er niet al te veel bomen en stenen waren om tegenaan te knallen, maar ik was vergeten te kijken naar elandenpoep, en naar riviertjes. Dat eerste
ben ik (zover ik weet) niet tegen gekomen tijdens mijn glijpartij, maar in het tweede kwam ik eindelijk tot stilstand. Met mijn gat in een slootje, natte voeten, benen, handen en met hier en daar de nodige schrammen kwam deze manier van voortbewegen tot een abrupt einde. Toch was de terugweg een stuk sneller gegaan dan de heenweg en ik was nog net op tijd om de walvissen verderop te zien wegzwemmen. Al met al een geslaagde dag.
Vanavond ga ik met wat mensen van mijn werk eten, film kijken en de stad in, dus ik heb voor de gelegenheid maar eens gedoucht bij de buren. Ik vertrek over een uurtje, eerst door het pikkedonker, een uur lopen naar de bushalte. Wel balen dat ik de fiets die ik kon lenen al na 3 dagen heb gesloopt, ik heb de ketting gebroken.
Advertisement
Tot: 0.376s; Tpl: 0.018s; cc: 9; qc: 66; dbt: 0.1353s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Casper
non-member comment
Goed bezig ouwe!
Tsjeemig Evert! Ik heb even een inhaalslag gemaakt met je blog, maar wat kun jij leuk schrijven zeg! Wist helemaal niet dat jij dat in je hebt! En de foto's liegen er ook zeker niet om... Om eerlijk te zijn om n beetje jaloers van te worden ;-) Ik zit nu een weekendje op Schier met Jaap en twee Spaanse vrienden, ook leuk! De Stork doet t prima! Daar zal jij nu ook vast veel plezier van hebben. Hoe is het inmiddels trouwens met de borrelnootjes gesteld? Groeten, Casper