Advertisement
Na de grensovergang van Argentinië naar Bolivia betreden we een andere wereld. Bolivia bestaat nog uit de oorspronkelijke bevolking, afstammend van de Indianen. De vrouwen zijn getooid met bolhoedjes, de winkeltjes zijn klein en rommelig, de eettentjes erg simpel en bijna iedereen is arm.
We gaan de grens over bij Tupiza en doen op 3000 meter de lokale variant van de triatlon: rijden in een 4*4jeep, paardrijden en downhillen op een mountainbike. Toch beter dan de Nederlandse variant!
Ons reisdoel in Bolivia beperkt zich tot de zoutvlakte. Door politieke onlusten zijn we drie jaar geleden in Bolivia gestrand en konden toen de zoutvlakte niet bereiken. Nu wel dus. De zoutvlakte is zo groot als de Provincie Utrecht en ligt op ruim 4000 meter. We rijden via het aangrenzende gebergte, met af en toe passen van 5000 meter hoog. In een fourwheeldrive. Wij vinden de route best heftig. Maar wie schets onze verbazing als we wereldfietsers tegenkomen, die dezelfde route fietsen?
De omgeving varieert van woestijn op 4000 meter hoogte, door mineralen en ertsen gekleurde meren met flamingo's, tot verblindend witte zoutvlaktes. En wat kan er groeien op een zoutvlakte? Jawel, cactussen.
Na de zoutvlakte reizen we door
naar Peru. Op de grens, op een hoogte van 3900 meter, ligt het Titicaca meer. Een heerlijke plek om te chillen, te bedenken dat de reis er bijna op zit en plannen te maken voor Nederland. Via de mail worden de eerste afspraken gemaakt. Het begin van het agenda-leven.
De laatste 2 weken voor onze vlucht naar Nederland genieten we in Peru nog van de omgeving van Cuzco en de Machu Pichu. Cuzco is een bruisende stad met veel mogelijkheden in de omgeving.
We raften 3 dagen op de Rio Apurimac, een rivier in een diepe kloof. Een aaneeenschakeling van stroomversnellingen van klasse 4+. Vier stroomversnellingen van klasse 5+ lopen we ( gelukkig) om. De stroomversnelling klasse 5 pakken we wel. Brrrrrr.......
We herstellen een dag en maken als laatste deel van de reis een combi mountainbike/zipline/ trektocht naar Macchu Picchu. Het moderne toerisme vraagt om adrenaline kicks. We doen vrolijk mee....De hoogte doet ons niks omdat we heerlijk verdoofd zijn door de coca bladeren.
Kortom, we hebben genoeg adreline opgebouwd om de terugweg naar Nederland te beginnen. We gaan van de hoogte van de Andes naar de laagte van het Lonneker Steumke.
We zijn
bijna weer thuis, dus dit is onze laatste blog. Wij vonden het leuk om op deze manier onze belevenissen te delen. En we bedanken iedereen die de moeite heeft genomen de blog af en toe te bekijken en voor alle leuke reacties en commentaren.
Bedankt daarvoor en tot gauw, live in Nederland.
Advertisement
Tot: 0.108s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 56; dbt: 0.0667s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
ab
non-member comment
groet
hoi Yvonne en Leo, Mooie landschappen hebben jullie gedeeld. Bedankt! Tot gauw.