Vipassana, wasda?


Advertisement
Japan's flag
Asia » Japan » Chiba » Narita
November 19th 2012
Published: November 19th 2012
Edit Blog Post

De techniek van Vipassana meditatie is een simpele, praktische manier om echte gemoedsrust te vinden en een gelukkig, nuttig leven te leiden. Vipassana betekent “de dingen zien zoals ze echt zijn.” Het is een logisch proces van mentale verfijning door zelfobservatie.




Overtuigd dat dit nou écht iets voor ons is, stortten wij ons in het diepe van ons eigen bewustzijn voor een tiendaagse cursus. Tien dagen mediteren brengt veel inzichten met zich mee. Niets om te lezen, te zien, te luisteren of te doen en bovendien niemand om mee te praten. Er zijn wel andere mensen, maar er is geen enkele vorm van communicatie. Je leeft alsof je helemaal alleen bent.

Met zo weinig op de voorgrond komt de achtergrond ineens naar voren. De achtergrond van je eigen geest. Wat een gesprekken ga je eigenlijk met jezelf aan! Normaal gesproken gaat je geest wel door met kleppen terwijl je andere dingen aan het doen bent. Dan heb je niet eens in de gaten dat er op de achtergrond een heel geratel plaatsvindt. Het continue gesprek met jezelf.

Je hele leven komt voorbij, herinneringen aan mensen, plaatsen en dingen waar je al jaren niet meer aan hebt gedacht. Na de zoveelste keer je leven door gegaan te zijn, valt het op dat er terugkerende patronen en thema’s in zitten. Je gedachten gaan elke keer terug naar de zelfde soort omstandigheden, proberen dezelfde conclusie te trekken. Een paar rondes verder zit je vast in je eigen identificatie. Je identificeert jezelf aan de hand van gebeurtenissen of gedragingen uit het verleden. Deze zijn bovendien ook nog eens flink ingekleurd door een al bestaand zelfbeeld en meestal niet de zaken waar je het meest blij mee bent of trots op bent. De ontdekking van dat patroon is een belangrijke stap.

Met veel moeite en zelfbewustzijn kun je dat een beetje ombuigen. Dan kom je tot het inzicht dat het je geest is die niet los wil laten om niet over te hoeven geven aan de stilte. Wellicht bang om zijn bestaansrecht te verliezen, houdt hij vast aan de ruimte die hij gewend is. Alleen al deze realisatie helpt een heleboel om vervelende gedachten te kunnen laten gaan en verdere focus te kunnen zoeken.

Tien dagen lang op meditatiecursus betekent tien dagen lang heel veel zitten. Wel 12 uur per dag zitten. En dan ook nog eens in kleermakerszit. Dat is op zichzelf al een realisatie – WAT?! Dat had ik me niet bedacht! – En zitten doet pijn. Na tien minuten al vervallen je benen tot kramp en gevoelloosheid, protesteert je rug tegen het rechtop (of krom) zitten en krijg je ook nog eens hoofdpijn van het vele fronsen van de inspanning. Onplezierig dus. Gelukkig is het zoals met de meeste dingen in het leven; hoewel niet voor iedereen even snel, het went. Niet dat je na tien dagen niet anders meer zou willen, maar de pijn is net even iets minder onhoudbaar en een half uur kan zonder al te veel problemen voorbij gaan.

Dat is ook hard nodig om de driemaal daagse ‘sitting of strong determination’ vol te kunnen houden, Een meditatie zitting van een uur, waarbij je niet beweegt en je ogen niet open doet. Totaal gefocust op jezelf. Helemaal niet bewegen is me nog niet gelukt, maar mijn ogen dichthouden en de positie van mijn handen en benen niet veranderen wel. De stilte en innerlijke focus die dit met zich meebrengt is nodig om diep te kunnen gaan en grenzen te kunnen overgaan. Na een half uur beginnen lichaam en geest te protesteren, pijn en verveling nemen het over. De volgende tijdspannes van 15, 10, 5, of 1 minuut lijken allemaal een uur te duren en de focus ligt vooral op het volhouden (vandaar ‘strong determination’).

Aandacht binnen de grenzen van ‘mind and matter’ van je eigen lichaam is de kern van Vipassana meditatie. De eerste drie dagen zijn dan ook een training om je geest gefocust te laten worden, Anapana meditatie. Hierbij focus je alleen op je adem en op sensaties die naar boven komen op het stukje tussen je neusgaten en je bovenlip. Na deze training begin je op dag vier met de Vipassana meditatie zelf, door de sensaties op je lichaam te observeren. Je gaat met je aandacht van het puntje van je hoofd naar het puntje van je teen en weer terug. Belangrijk hierbij is dat je gelijkmoedig blijft; observatie zonder oordeel. Ook van het feit dat je pijn hebt, of jeuk, of geen zin meer hebt of welke gemoedstoestand dan ook.

Nu staat algemeen bekend dat ik een kletskous ben, een wiebelkont bovendien. Redelijk emotioneel en in staat om me flink zorgen te maken. Dit is een combi die succes garandeert; absoluut flink wat te leren. Vele gedachten, drama’s, gemoedstoestanden en zorgen zijn de revue gepasseerd. Maar gelukkig ben ik ook positief ingesteld en genoeg wirwar van mezelf gewend om rustig te kunnen blijven (of op zijn minst weer te worden). Wanneer het me lukte om rustig door te blijven zetten en mijn geest elke keer weer teug te halen naar de realiteit van het nu, daalde er vrede over me heen. Of ik nou gigantische pijn had tijdens de meditatie of nergens last van maakte niet eens uit, aan het einde voelde ik dezelfde rust.

Onze leraar Goenka benadrukte elke keer weer dat gelijkmoedigheid het grootste goed is. Focus is nodig om het eigen lichaam te kunnen observeren en door gelijkmoedig te blijven met wat je observeert doorbreek je de patronen die diep in het lichaam vast zitten. Daarnaast is zijn slogan ‘Continuity of practice is the secret of succes’. Vooral door blijven gaan dus. Oefening baart kunst en als je door blijft gaan dan ben je ‘Bound to be successful’.

Terug in de echte wereld is het doorzetten van praktiseren de grootste uitdaging. De overgang naar het gebruis van Tokyo is een gigantisch verschil, maar ook op een boerderij in een gehucht blijkt het dagelijks leven de leiding te hebben. Twee keer per dag een uur mediteren is iets dat echt ingebakken moet raken om de vruchten ervan te kunnen oogsten. De eerste stappen zijn genomen, het is nu een kwestie van verder blijven lopen. Alleen naar het pad kijken is niet genoeg om op de bestemming te komen. Ieder moet zijn eigen stappen zetten dus ik zal het zelf moeten doen. En ik raad je van harte aan om ook eens een cursus te doen. Om jezelf helderder te kunnen zien, rust te vinden, mindfulness te leren en gedragspatronen te kunnen herkennen en doorbreken.

Veel liefs!

Advertisement



19th November 2012

Interessant, indrukwekkend en een hele uitdaging! Ik zou het persoonlijk een half uur als experiment willen ervaren maar 10 dgen cursus en het daarna blijven volhouden voor mij een bridge too far
19th November 2012

.. Heb een beetje ruzie met het comment gedeelte van de blog die elke keer vastloopt vandaar vorig bericht niet compleet, hierbij nog een kleine toevoeging: .. Bridge too far ;-). Respect dat jullie het gedaan hebben! Njoy en kijk uit naar nieuwe verhalen! Cheers

Tot: 0.069s; Tpl: 0.008s; cc: 7; qc: 44; dbt: 0.04s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb