Advertisement
Published: December 1st 2011
Tot mijn grote schrik moet ik constateren dat het alweer 30 November is. Dat betekent dat ik nog maar 17 dagen te gaan heb. Vooralsnog ben ik slechts in 2 plaatsen geweest: Buenos Aires en Mendoza. Maar er zijn mensen die niet verder dan Buenos Aires komen, dus het kan erger.
Als je nog thuis bent en je probeert je zo voor te stellen hoe het dit keer gaat zijn, dan kom je uiteindelijk uit op een aantal scenarios. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik een dikke week geleden in een deuk lag toen ik hoorde hoe Joost zijn start was in Buenos Aires. Die van mij doet daar helaas niet voor onder. Vlucht ging prima, keurig op tijd, "slechts" 13:30 uur vliegen. Ik had niet geslapen maar dat was ook niet nodig want ik kwam om 20:30 aan waardoor ik na iets te eten meteen kon gaan slapen. Dacht ik. Ik kom aan op het vliegveld van Buenos Aires, let wel... dit is een stad met 13 miljoen inwoners. Op Schipol had men mij verzekerd dat er in Nederland geen Argentijnse pesos verhandeld werden, dus dacht ik dat ik die wel op het vliegveld van BA kon pinnen. Niet dus. Er stond welgeteld 1 hele pin automaat op het hele vliegveld en die accepteerde mijn pas niet. "Niets aan het handje" dacht ik toen, deze jongen is niet van gisteren, ik heb 40 dollar bij me. Ik had geen zin om met de bus te gaan of collectieve taxi, ik moest een taxi hebben die mij even naar een pin automaat zou brengen in de stad om vervolgens door te rijden naar het hostel. Dus ik loop door naar de taxis, een mannetje roept een taxi voor me, we spreken een prijs van 40 dollar af, ik stap in, trek de deur dicht, het mannetje roept dat ik de taxi chauffeur nog 200 pesos moet betalen, en weg rijdt de taxi. Dat is wat je noemt makkelijk geld verdienen. Ik ben nog geen uur op Argenijnse bodem of ze hebben me al voor minstens 40 dollar gelicht. Later kwam ik erachter dat dat ritje 150 pesos waard is. Een slecht begin dus, maar goed, uiteindelijk stond ik met Argentijnse pesos voor de bali van het hostel, en gelukkig hadden ze nog een bed vrij. Of ik misschien even wilde kijken? Nee hoor, ik betaal wel gewoon meteen. Vervolgens loop ik met mijn hele zooi door naar de slaapzaal, en wat denk je? Staat daar iemand morphine te roken. Dit valt niet binnen de door mij vooraf bedachte scenarios. Blijkt die gast een of andere Vietnam veteraan te zijn, Greg genaamd. Net als iedereen heb ik meteen mijn vooroordelen klaar, maar ik moet zeggen dat hij er flink aan gewerkt heeft om die te neutralizeren. De man is zeer ver afgedraaid, maar heeft zeker geen steek los. Het is wel iemand die aan het eind van zijn geld meestal nog een stuk maand over heeft, dus heb ik hem maar geholpen door een paar kettingen van hem te kopen voor een astronomisch bedrag. Het is ergens wel tries om te zien dat sommige mensen gewoon niet in staat zijn zichzelf te redden. Ik ben best nog wat uurtjes met Greg opgetrokken, en op de momenten dat hij niet vol loopt te flippen op de drugs is het een mooie man. Helaas zijn er niet zo heel veel van die momenten. Ik ben 5 dagen in BA gebleven, hij was na 2 dagen vertrokken naar een goedkoper hostel. Ik ben op de laatste dag nog afscheid van hem gaan nemen. Ik kon zien dat hij zich goed voelde, hij kwam geinspireerd over. Ik hoop voor hem dat hij dat nog lang blijft.
Buenos Aires is verder een mooie stad. Het is wel ff wennen, normaal is slechts een klein gedeelte van een stad interessant voor toeristen, maar BA kent een stuk of 6 interessante wijken. Ik heb geprobeerd om alles lopend te doen, maar dat trek je op een gegeven moment niet meer. Ik had het geluk dat alle bomen in de bloei staan, dus ook de mooie paarse Jacarandas. Daar zijn er hier heel veel van. Er zijn ook bomen die vocht afscheiden. Als je daar onderdoor loopt heb je steeds het idee dat er vogels in de bomen zitten die iets op je laten vallen, maar dat is dus niet zo. Ik ben eens op een dag op een bankje gaan zitten op een plein om rustig mijn vruchtensapje op te drinken, dat moet ook gebeuren. Kwam een zekere Carl uit Oklahoma naast me zitten. Carl viert volgend jaar zijn 80 verjaardag. Die man is geboren, in Oklahoma, tijdens de dustbowl. Heftig. We hadden een mooi gesprek dat vreemd genoeg vooral over werk ging. Hij is nu bezig met een project om een windturbine park neer te zetten in Oklahoma. Aan het eind van het gesprek had hij zijn sigaar op en ik mijn sapje, dus ben ik maar weer naar het hostel gegaan. Dat was ook zonder Greg een ware happening. Echt allerlei nationaliteiten. Er was ook een gitaar, daar heb ik dan maar dat ene riedeltje dat ik ken van Neil Young op getokkeld, maar dat viel een beetje in het niet bij al het andere geweld. Vooral een zekere Andrew kon er wat van. Met hem ben ik later met de bus naar Mendoza vertrokken. Later bleek dat hij in een band gespeeld had. Andrew is iemand die rustig een schooier kunt noemen. Hij was in BA al een paar dagen door zijn kleren heen, wilde dan in Mendoza maar zijn kleren gaan wassen, kwam daar niet toe doordat op zondag de wasserette dicht was en maandag een feestdag was, en vindt dat hij zich dan ook niet hoeft te douchen. Geen prettige combinatie met de lokale temperatuur hier. Hij gaat over een paar weken een maand op een boerderij werken in het noorden van Argentinie. Het was leuk om een paar dagen met hem op te trekken.
Op enig moment leek het mij verstandig een paar pagina´s uit een boek te lezen, ter ontspanning en vermaak, op het plein voor het roze paleis. Ik vroeg me wel al af waarom er hekken stonden. Toen er ME kwam vroeg ik me ook af waarom die op woensdag avond zouden oefenen midden in de stad. Toen begon er iemand in een microfoon te tetteren. Ik keek eens om, er stonden 15 man of zo, het leek een hoop gedoe om niks. Vervolgens hoor ik in de verte een gedreun. Ik draai me om en zie een mensen massa aan komen lopen. Allemaal vlaggen en spandoeken, rookbommen, een hoop geschreeuw. Blijkt dat er een of andere demonstratie van 5000 man gepland stond. Daarbij verbleekt zo´n lullige occupy beweging.
In BA had ik het eigenlijk prima naar mijn zin, maar ja, je moet op een gegeven moment toch verder. De bus doet er 15 uur over om naar Mendoza te rijden, dus dat heb ik maar snachts gedaan. Ik zat naast een zeer gelovige Koreaanse Christen. Ja, je krijgt het allemaal niet verzonnen. Ze was naar een of andere preek aan het luisteren. In Mendoza ben ik op aanraden van Joost naar hostel Independencia gegaan. Daar hadden ze nog wel een bed vrij, en ik moet zeggen dat het een goede tip was. Ik zit er nu 5 dagen, enige puntje van kritiek is dat ze de kanon van een BBQ nog niet gebruikt hebben. Dat wil overigens niet zeggen dat ik nog geen vlees gegeten heb. Dat is hier echt op het belachelijke af. Het heeft geen zin om nog iets te bestellen naast je vlees (bijvoorbeeld groenten of aardappelen) want dat krijg je toch niet op. Dus bestel je gewoon vlees en wijn. Als je vanuit BA naar Mendoza gaat dan is het eerste dat je opvalt het feit dat het leven hier een stuk langzamer gaat. In BA lijkt iedereen haast te hebben. Het is hier gelukkig ook een stuk droger dan in BA. In BA was het echt klef warm. Maar in Mendoza is gelukkig ook volop zon. En wijn natuurlijk. Ik heb nu 2 wijntourtjes gedaan, eentje met een busje en eentje met een georganiseerde fietstocht. Beide waren leuk om te doen, wel jammer dat ze allebei bij Bodega Vistandes langsgingen. Er zijn hier verdomme 1200 bodegas en ik bezoek 2 keer dezelfde. Ik heb er nu in totaal 4 gezien plus nog een plaatsje waar ze allerlei producten maken van olijven. Maar van dat verhaal kon ik niet zoveel opmaken. Niet zozeer omdat de gids onduidelijk sprak, meer vanwege de zeer schaarste kleding die ze aangetrokken had. Ik heb in totaal 3 flessen mee naar het hostel genomen vanuit de bodegas, maar die zijn inmiddels al op. De wijn smaakt hier bijzonder goed. Mendoza is eigenlijk maar een stadje van 150.000 man, maar als je alle omliggende dorpen meetelt kom je op 1 miljoen, dus zijn er super veel restaurantjes en barretjes voor zo´n klein stadje. Er zijn hier heel veel brede lanen vanwege de vele aardbevingen. Die lanen hebben allemaal bomen aan beide zijden, en dat ziet er dan zeer rustgevend uit.
Vandaag ben ik om 7:30 uur mijn nest uitgerold (ofschoon ik de dag ervoor nog 3 mooie flessen opengetrokken heb) om op tijd te zijn voor de paardrij excursie. Ik had nog nooit paard gereden, dus het was best spannend, maar er stond specifiek bij dat het voor beginners was. Niet dus. We zijn gewoon door het voorgebergte van de Andes getrokken. Dat wil zeggen smalle paadjes langs stijle hellingen en afgronden. Gelukkig zijn die knollen hier goed getrained. Ik heb me laten vertellen dat je in Nederland een paard alles moet zeggen, dat die niks zelf uitzoeken. Maar deze paarden vinden gewoon zelf de beste weg. Ik vond het echt een schitterende ervaring en ga het zeker nog een keer doen. Zodra ik weer een beetje fatsoenlijk kan zitten. In de verte waren steeds de met sneeuw bedekte toppen van de Andes te zien. Ik heb geprobeerd een paar fotos te maken, maar dat viel niet me op een paard. Ik had ook zonnebrandcreme bij me, maar ik zag geen mogelijkheid om die uit mijn rugzak te halen en op te smeren zonder van het paard te donderen. Dus ben ik nu echt verbrand. Dat was ik al, maar nu echt. Ik had gelukkig een vestje aan (er stond een stevige mistral in de bergen), dus het zijn vooral mijn hoofd en benen. Het is wel grappig om te merken dat ik vrij angstig op zo´n dier stap en dat je daarna heel snel vertrouwen in d´r krijgt. Die dieren weten echt wat de beste weg is en ze kunnen hellingen nemen die onmogelijk lijken.
Mijn vijfde dag in Mendoza zit er dus bijna op. Tijd om na te denken over het vervolg. De volgende bestemming is Bariloche, dat ligt een uurtje of 20 met de bus naar het Zuiden in het befaamde Patagonie. Ik hoor van andere reizigers dat die vulkaan die laatst uitbebarsten was veel as heeft neergelegd in Bariloche. En dat het weer niet echt geweldig is. Dus misschien moet ik wel besluiten om wat langer hier in Mendoza te blijven of juist wat meer tijd in Chili te besteden. Daar ga ik morgen eens rustig over nadenken onder het genot van een mooie fles wijn. Ik moet ook eens nadenken over waar ik ga slapen. Het is wel leuk om allemaal mensen tegen te komen, maar het is me een partij vermoeiend om steeds mee te drinken. Op tijd naar bed gaan dat kan niet want er is altijd een feestje aan de gang in zo´n hostel.
Ik ben vast van alles vergeten te vertellen. Maar ja, zo gaan die dingen. Er volgt waarschijnlijk nog wel een update vanuit Chili, vlak voordat ik terug vlieg (17 dec). Ik zal kijken of ik in de tussentijd niet nog wat fotos kan uploaden.
Vat geen kou.
Advertisement
Tot: 0.058s; Tpl: 0.011s; cc: 9; qc: 23; dbt: 0.0393s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
Vera
non-member comment
Jeetje Jos, net geland en al gelijk al je geld kwijt! Zo ging dat bij mij ook. Misschien dat ik daarom Chili leuker vond, ben je er inmiddels al?