China again deel 2

---

Chengdu

Op weg naar Chengdu heb ik de 10.000 km-grens per trein gepasseerd.

Aangekomen in Chengdu werd er tegen me gezegd dat ik geluk had, omdat het sneeuwde en al 9 jaar niet gesneeuwd had.
Was hier mede voor het weer heen gegaan...

Chengdu is wel mooi groen, in het midden van de winter, heel erg modern en nieuw.
Veel palmbomen, bamboe en af en toe een bananenboom.

Heb hier een beetje dingen uitgezocht over Sichuan en getwijfeld over wat te doen. China is te groot en er zijn te veel leuke dingetjes, dus besloten één groter ding te doen. En daarna verder te reizen, omdat ik ook heel de tijd rekening moest houden met Chinees nieuwjaar.


Jiuzhai Gou

Letterlijke vertaling is 'Vallei van de negen dorpen' en is een nationaal park in het noorden van Sichuan, ongeveer 435 km. van Chengdu.
Deze dorpen zijn Tibetaans en had een homestay geboekt bij een Tibetaanse familie, was wel vrij prijzig maar had me laten overhalen door een vriendelijke benadering en op deze manier kon ik toch nog iets meepikken van Tibet.
Want Tibet zit er hoogstwaarschijnlijk echt niet in deze reis.
Overigens in de aangrenzende provincies van Tibet richting het Tibetaanse plateau wonen behoorlijk wat Tibetanen.

De busrit was ook erg leuk, heel de tijd door vrij ruig gebergte gereden en duurde uiteindelijk 9 uur (een uur korter dan voorspeld) en had gezegd dat ik om zes uur zou aankomen. Bij bushalte/kantoortje meteen een kaartje gekocht voor 2 dagen erna. Er ging maar één bus per dag en wilde niet het risico lopen dan geen kaartje meer te kunnen krijgen.
Gevraagd of ze konden bellen, geen probleem en 20 min. later werd ik opgehaald. Bij busstation wel lastig gevallen door hotelproppers, begin dat nu wel een beetje zat te worden, maar zal er nog wel even mee te maken krijgen helaas.

Het geld wat ik voor deze trip heb uitgegeven was het helemaal waard.
Opgehaald van bus, gebracht naar park, opgehaald, gebracht naar bus. Eten, ontbijt en diner en echt lekker, traditioneel Tibetaans eten, yak-butter-tea, thee met yakboter en gerstenbloem, brood, op een avond yak, heb nu toch al een paar diertjes op die ik nog nooit heb gegeten en ze maakte zelf honing.
Op een berg, een simpel huisje, koud, maar in de woonkamer een houtgestookte kachel die ook werd gebruikt om thee op te maken en een beetje te koken.

Tibetaanse familie was echt supervriendelijk en lief. Moeder, dochter en zonen. De dochter runde het hele gebeuren en was 7 jaar geleden met een Tibetaans restaurant begonnen en 2 jaar geleden nadat de vader was overleden begonnen met homestay. Eén van de zonen was chef en had een aantal jaar in Tibet gewerkt/opleiding.

Volgende dag naar het park en het was erg mooi weer ondanks de voorspelling.
En bij het ontbijt werd me duidelijk gemaakt (in gebarentaal door de moeder) dat ik goed moest eten. En toen ik wegging kreeg ik nog wat brood, fruit en water mee.
En wat een schoonheid, prachtige meren met superhelder water en een mooie kleur, bossen en watervallen in bergen met sneeuwtoppen.
De kleur van het water wordt bepaald door een aantal metaalsoorten die uit het gesteente komen.
De vallei is 55 km. lang en je koopt behalve de entree een kaartje voor een bus, die je naar de mooie plaatsen rijdt inclusief gids en een mooi meisje, die behalve in het begin wat vertelde verder niets heeft gedaan.
Ongeveer na een kwart van de tour een Taiwanees stelletje erg vriendelijk en behulpzaam en vertelde elke keer hoe lang we gingen stoppen, hoe het heette waar we stopten en waaraan het zijn naam ontleende.
Wilde af en toe rondlopen maar kon niet aan gids duidelijk maken dat ik wilde rondlopen en een beetje foto's maken.
Had begrepen dat je elke bus kon nemen, maar Taiwanese kerel vertelde dat je gebonden was aan bus, geloofde dit toch niet helemaal. Maar heb me maar aangepast. Wel alle scenic spots gezien, veel paden waren ook afgesloten vanwege brandgevaar en het sneeuw-/ijsvrij maken van die paden, wat ze natuurlijk niet continu doen. Dus heel veel lopen zat er ook niet in, behalve over de weg.

Bij het afscheid kreeg ik nog een cadeautje, een sjaaltje met een bepaalde kleur, die symbool staat voor geluk.
In Korea kreeg ik al een cadeautje die symbool stond voor wijsheid, als dat niet goed komt met me weet ik het ook niet meer.
Dit zijn op zich staande verhaaltjes en daar zal ik jullie niet mee vermoeien.

Op de terugweg naar Chengdu werd er door een stelletje uit Shanghai tegen me verteld dat op een bepaalde stop dit de plaats was, die getroffen was door een aardbeving in 2008. Vroeg me op de heenweg al af waarom ze overal wegen aan het aanleggen waren, terwijl we er toch over één reden, en waarom de bergen er op een bepaalde manier uitzagen. Maar begreep het nu. Wel bizar, stukken van wegen nog zichtbaar, kapotgeslagen bruggen, half bedolven gebouwen en je dan voorstellen dat hoger op die berg ongetwijfeld ook huizen gestaan moeten hebben. Een autowrak...
Had dit waarschijnlijk op de heenweg gemist door een slaapje.

Bij terugkomst in Chengdu meteen bij een kantoortje wat vlakbij busterminal lag een kaartje gekocht voor de volgende dag naar Kunming, had hiertoe in de bus besloten. Geen bedje, maar een hard seat, viel me nog reuze mee.

Uit Chengdu mooie landbouwvelden en groene bossen. Sichuan is ook wel bekend om zijn eten en voedselproductie. Ooit was er een geniale ingenieur die een heel groot gedeelte heeft geïrrigeerd vanuit de Yangstze, en dit heet het Sichuan-basin.

---

Photos

Jiuzhai Gou
Woonkamer

Jiuzhai Gou
Tha mama

Comments

[Noud en Jet]

Leuk verhaal, have fun in vietnam. cheers