Lariam

---

Hallo allemaal,

Afrika blijft Afrika.
De laatste twee weken het ongelooflijk moeilijk gehad met heel veel tranen, heimwee en telefoontjes naar huis. Uiteindelijk hebben we besloten Lariam te stoppen wat het slecht/ongelukkig gevoel zou kunnen veroorzaakt hebben. Wat blijkt: de medicatie stimuleert vooral het slechte gevoel en is dus jammer genoeg niet de oorzaak.
Na veel denken, piekeren, onzekerheid, faalgevoel, ... heb ik besloten dat vroeger terugkomen WEL een optie aangezien ik niet vier maanden wil opstaan met een baksteen in mijn buik en een gevoel van:' Wat doe ik hier in godsnaam, hier wil ik helemaal niet zijn!' Nu, ik heb me dagen en dagen dubbel zo slecht gevoeld omdat het dan precies, als ik vroeger terug kom, één groot faalproject is geweest. Ik ben Frans gaan volgen om hier met de mensen te kunnen communiceren, ik ben niet verder gaan zoeken naar een studie omdat ik hier vrijwilligerswerk ging doen, ik heb dit al heel mijn leven gewild en dan valt het zo ongelooflijk hard tegen. En dus kon ik maar geen vrede sluiten met de optie 'vroeger terugkeren'.

Nu dat vroeger terugkeren wel kan, kan ik weer meer en meer met een glimlach naar de dingen kijken. Al de mannen die me ten huwelijk vragen, of de oneindig lange discuties met hen omdat ik mijn nummer niet aan ze wil geven, of al die taxi die alles behalve in orde zijn, of de gigantische camions die op hun velgen door het roodlicht rijden, of al de mensen die bloedend op de grond liggen na een botsing tussen broommer/fiets en auto (meestal een taxi), of al de mensen die je roepen alsof je een kat bent,...

Het mooie aan Burkina is wel dat alles en iedereen in harmonie naast elkaar leeft en dat de bevolking in het algemeen te vertrouwen is. Een lift van achter op een brommertje of in een dikke jeep (omdat je anders 2 uur in de zon moet stappen) kan allemaal zonder enig angstgevoel.
Stress kennen ze niet en ze doen het liefst zo weinig mogelijk. Bijvoorbeeld mijn Burkinabese moeder heeft een meid aangenomen zodat zij heel de dag in de zetel kan slapen, of de mensen gaan aan de kant van de straat uren naar mensen kijken die dan weer wel aan het 'werken' zijn, of op mijn werk: de mensen die op mijn kindjes moeten letten komen uren te laat of gewoon helemaal niet, ook al worden ze betaald.
Ik kan mij hier absoluut niet goed aanpassen maar dat nietsdoen moet je gewoon aannemen anders kan je het hier al helemaal niet volhouden.

Beste lieve mensen, ik vraag jullie om een gunst: Als ik vroeger terugkom, doe dan alsof je het begrijpt (als dat niet zo zou zijn) en houd jullie daar in het koude natte België goed zonder ziek te worden.
Een beetje verbrande kus
Annabelle

---

Comments

[elisedeneubourg]

Elise
Lieve Annabelle, Het feit dat je beetje bij beetje toch kan lachen om alle gekheid om je heen maakt de beslissing al waard! Je kant mijn mening daar over. Op dit moment ben ik iemand die als geen ander begrijp wat heimwee met je kan doen. Volgens mij komen we nu ongeveer samen terug thuis, als dat geen reden is voor een kreeften feestje weet ik het ook niet meer!! Dikke dikke dikke kus (vanuit Banda Aceh) Elise