Advertisement
Published: January 25th 2010
Edit Blog Post
Het is hier ongelooflijk hard Afrika.
Warm, enkel rode zandwegen (buiten dan een paar hoofdwegen), kindjes met dikke buiken en op blote voeten die al spelend met een kapotte fietsband achter je aanlopen al roepend Nazara wat blanke betekent in het Moré.
Al vier uur op een paard gezeten met een onbekende zwarte achter mij die mij nu heel de tijd blijft bellen.
AL in een taxi gezeten waarbij de remmen niet werkte en de chauffeur zijn auto tot stilstand liet brengen door middel van zijn handrem hevig naar ophoog te trekken en ik dan nog uit een rijdende auto moest springen. Of bij een taxichauffeur die ongelooflijk hard scheel keek en waarbij de voorruit ondoorzichtbaar was geworden doordat er duizenden 'sterretjes' (zeg maar sterren) in waren geslagen door spelende kinderen. Carglass had er werk aan gehad.
Mijn I-pod is de tweede dag al gestolen door kindjes van jonger dan 12 jaar en ik heb een kat aan het spit zien hangen naast wat gebraden hondenkoppen. Heb ook heilige krokodillen geaaid, het kan hier allemaal jongens!!
Mijn gastgezin is heel lief. Vader werkt elke dag en komt rond 21.00 thuis, dus die zien we niet zo vaak. Meneer werkt met computers en heeft een eigen laptop met draadloos internet, wat heel gek overkomt aangezien er buiten mijn poort de armoede zo groot en zichtbaar is. De moeder is voor mij heel lief en de kinderen (4) zijn ongelooflijk vermoeiend maar ik heb er veel steun aan aangezien ik de laatste dagen het nogal moeilijk heb (emotioneel wrak).
Mijn project is een ware hel. Van buitenaf lijkt alles heel clean en netjes, goedverzorgd. Totdat je er een weekje 'werkt'. Kinderen tussen de 4 en de 15 krijgen voor het minste slaag met een stok of met binnenband van een fiets of worden door de gang gesleurd aan hun oortjes. Ze doen heel de dag niets, ze vervelen zich dus kapot en gaan dan wat vervelend doen: roepen, op stoeltjes staan, elkaar pijn doen,... waardoor de 'opvoed(st)er' dan kwaad wordt.
Kleinere kindjes worden dan wel weer goed verzorgd.
Pure frustratie is het, je ziet zoveel slechts en je kan echt NIKS doen.
Het aller vervelendste vind ik dat ik zo blank ben. Ik vind van mezelf dat ik al goed ben gebruind, maar ik blijf fluoriserend blank. Het is onmogelijk om de straat ongezien over te steken, sowieso dat er iemand Nazara of 'hé la blanche' roept.
Foto's heb ik bijna nog niet getrokken dus geen foto's.
Groetjes uit het verre Burkina Faso,
Denk aan mij, want ik heb het af en toe of heel de tijd nodig!
Dikke kus
Annablle
Advertisement
Tot: 0.086s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 46; dbt: 0.0493s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Maxim Gladines
non-member comment
Amai
Amai annabelle das echt wel zot hard! Ebde misschien al spijt? want kan inbeelden dat het niet echt leuk is Als ze u al blank noeme, wa zou ik dan zijn ^^ Ge kunt mij altijd berijke wanneer je zin hebt in een babbel Veel groetjes, Maxim