Chapati’s en coconut wine

---

Het is half 10 in de avond. Er hangt een vredige stilte rond de huisjes van de sekuco universiteit. De dunne maan glimlacht zacht en goedkeurend in het lichtspektakel van de open sterrenhemel. Gedurende de nacht zal de warme lucht afkoelen en condenseren waardoor morgenvroeg weer een diepe mistlaag zal voorbijtrekken tot deze verdwijnt in het regenwoud en hete zonnestralen een nieuwe dag inleiden. Ik gok dat Marianne al slaapt. Het is dan ook naar Afrikaans ritme al laat in de avond en het avondeten is al meer dan een uur verteerd. Dit laatste is belangrijk aangezien we ondervonden hebben dat onmiddellijk slapen na het eten soms kan leiden tot zeer vreemde nachtmerries. Voor ik ook mijn muskietennet installeer en onder de lakens kruip schrijf ik nog even over de voorbije dagen omdat door ons drukke veldwerk het weer even geleden is dat we een blog hebben gepost.
Ik zal even kort schetsen hoe zo een dag in het veld verloopt. Normaal gezien is het de afspraak om tegen half acht te vertrekken na het ontbijt. Dit wordt echter nooit gehaald aangezien onze tanzaniaanse vrienden van dag tot dag leven en de afspraken van de dag ervoor dan ook weinig zin hebben. Wanneer iedereen dan toch uiteindelijk klaar is voor vertrek springen we samen met chief massaai, chagapriest John, Njaka de malagask en Luthea de chauffeur in onze jeep richting studiegebied. Onderweg pikken we Micheal op, de alleswetende lokale gids, en het sambaajongetje dat putten graaft voor de bodemonderzoekers. Erna kopen we nog vlug enkele chapatis (maispannekoeken), sinaasappels en advocados als pick-nick, waarna we in teams van 2 worden gedropt in het gebied waar we onderzoek willen doen. Rond 5 uur in de avond pikt de jeep ons terug op en gaan we samen terug naar de universiteit waar we de dag overlopen bij het avondeten. Het studiewerk bezorgt ons soms hoofdpijn maar dit wordt vaak verlicht door de prachtige landschappen, vriendelijke mensen en vele kinderen die ons begeleiden tijdens de tochten in het veld.
Aangezien we echter ook op tijd en stond nood hebben aan ontspanning en het verlengde weekend door het suikerfeest van de moslims hiervoor een ideale gelegenheid was, besloten Marianne, Njaka en ik zondagmorgen de eerste beste bus vanuit Lushoto richting Indische oceaan te nemen. De Bus, die zijn beste jaren had gehad en door de stickers vermoedelijk nog in de jaren 80 als supportersbus van Manchester United had gediend, kwam na een rit van 4 uur en ongeveer 30 stops aan in Tanga, een vissersstadje aan de kust. Na even rond te hebben gedwaald kwamen we aan in “the oceans breeze”, een hotelletje waar we door de vele blanken ons weer even in Europa waanden. Het strandje dat we even later bezochten was echter overrompeld door zwarte kinderen en mannen, die al zeer verbaasd keken toen ik als blanke mzungu het water indook waardoor marianne toch maar besloot niet te veel aandacht te trekken en op het strand te blijven. De volgende dag echter begon met een frisse ochtendduik van Marianne waarna we samen met een jonge Tanzaniaanse gids van het hotel vertrokken richting de sulphur springs. Na een heerlijk fiets -en kanotochtje kwamen we aan bij enkele hete sulfaatbronnen midden in een bos van palmbomen waarin enkele lokale bewoners kokosnoten zaten te plukken. We kregen elk een verse kokosnoot en dronken ook wat van hun kokosnootwijn. Even later fietsten we verder naar de Amboni caves, enkele reusachtige grotten met onderaardse gangen die volgens de legende leiden tot Kenia en mount Kilimanjaro. De grotten werden vroeger bewoond door mensen, maar hoe en wanneer dit precies was weten we niet goed aangezien de uitleg tijdens de rondleiding vooral beruste in het herkennen van vormen in de rotsen. Zo zagen we afrika, een vliegtuig, het vrijheidsstandbeeld, een vrouwelijk en mannelijk geslachtsorgaan, een olifant en veel meer vormen in de stenen. Allemaal natuurlijk gevormd.. Na deze leerrijke info fietsten we terug naar het hotel om onze spullen te nemen en naar de busstop te vertrekken aangezien we dezelfde avond nog terug in Lushoto moesten zijn. Rond 7 uur ’s avonds reden we terug de Usambara bergen in, ditmaal in een kleiner gezellig busje, volgepropt met zalige mensen, terwijl uit het raam in het donker de vlammen van de verbrande landbouwvelden dansten op de melodieën van de jaren 90 love songs die uit de radioboxen kwamen. Take my breathe awayyy..Langs de bergtoppen naar de savannevlakte en terug.

---

Comments

[Ben]

nice
Awel, ik moet toegeven (en dat doe ik niet vaak, toegeven) ... ik ben ONGELOOFLIJK jaloers!!!! vooral het gedeelte: "Na een heerlijk fiets -en kanotochtje kwamen we aan bij enkele hete sulfaatbronnen midden in een bos van palmbomen waarin enkele lokale bewoners kokosnoten zaten te plukken. We kregen elk een verse kokosnoot en dronken ook wat van hun kokosnootwijn." deed mij smelten en me onbewust doen grijpen naar een bounty! Groeten uit het mistige limburg!